Wanneer herfst ademt

Ritselend blad valt
ademt de koele herfstlucht
stilte op mijn huid


Bomen ademen in zachte
bewegingen van goud en roest, hun bladeren
ritselen neer als fluisterende herinneringen, ik zie hoe de lucht
vol tinten koper en as wordt, en mijn huid voelt de koele streling van vallend licht.

De geur van vochtige aarde
stijgt op uit het gedempte pad, mos en regen
mengen zich tot een diepe, zoete adem, ik hoor het druppen in
de verte, een trage cadans, alsof de tedere wereld haar hartslag zacht laat horen.

De wind schuurt langs mijn
wangen met een ruwe tederheid, draagt het
geritsel van takken en een verre vogelroep, elk geluid vouwt zich
open als een stille boodschap, en ik luister met een aandacht die bijna gebed wordt.

Zo word ik opgenomen in dit
weefsel van de veranderlijke herfst, mijn voor-
zichtige stappen zakken weg in het zachte tapijt van verlies, en toch
glinstert er leven in elk gebroken blad, alsof het sterven zelf een belofte van begin bevat.

Biografie van deze schrijver

Herfst Najaar Seizoen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 6 stemmen 200