Een weekje Istanbul: genieten hoor,
Van de moskeeën en hun minaretten.
Maar het verkeer houdt zich niet aan de wetten,
Het raast en racet en toetert almaar door.…

Wat grootvader wist, is hij wel vergeten,
maar spelen kan hij nog.
Wanneer hij de kamer door de ene deur verlaat
om een seconde later…

voor mij ligt de ruimte
toegewijd en onvervuld
te glunderen van leegte
zonder twijfelend idee…

Laten we met die laatste beginnen
ik ben een spijtkind:
had niet geboren willen worden
steek en stak dat ook niet onder stoelen of banken…

Over enkele dagen
zal het verleden zijn.
om te vergeten
zal ik mij overgeven…