189 resultaten.
Spaarzaamheid en het kieren
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 335 Het liefst
zou men doodgaan
aan een paar
opgelopen verwondingen
maar dat doet de deur dicht
voor een paar lichtjaar
en een mens wil altijd wel
nog eens kunnen checken
of de lichten wel gedoofd zijn
en zo gaat men verder
op een kieren in dit leven
deuren en sleutels passen
de hond of de kat
nog even buiten laten
en het vervloeken
dat…
uit de boekjes
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 205 Ik begon te schrijven
over dikke wijven
ergens in het schieten
van een onheuglijk jaar
Ik was uit de lucht gevallen
met mijn gat in witte nevelen
mijn hoofd in bruine sferen
Het luchtruim mocht bliksems vloeken
niets was van obscuur allooi
het viel allemaal uit te proberen
samenhang was een burgerlijk cliché
Ik had het allemaal uit…
Tuindaken pezen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 206 hemelsbreed
steunbalken in de wereld
ijzeren nagels en winkelhaken
bindmiddelen
uit het binnenste der aarde
sinds mensenheugenis
ankerpunt van stoer huisjes bouwen bij uitstek
timmersvreugd op het dak en een priemende zon
horizondragende planken verbreden het luchtruim
vierende lengtes maal nog eens vier meter, breed torenend
een grijnzende…
Inauguratie
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 547 Zij trapwentelt
me een woord
pa-pa-pa-pa
Steeds maar hoger
van onder naar boven
Ik schiet vol bezinksel
van veel te lang naamloos zijn
Ik kom naar beneden
van mijn zelfschakelende rugtrap
maar ik kom steeds hoger
in het knikken van lucht
daar achter boven onder mijn hoofd
mijn keelgat kleppert open
met een kinderlijk kreetje
Gezonken…
over het vissen getild
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 241 Ze sleept een paar netten aan
verwacht een paar handen
knijpt de ontgroende man
in de parmantige jonge billen
ze is een fikser van manhaftigheid
met een zwaar moederschap
alleen ze doet dat in het aarden
zoals vissen in het water dat doen
sterk en wilskrachtig
maar ze omwikkelt het zacht
of ze speelt gewoon de dommekracht
zoals vrouwen…
bedrieglijk wezen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 264 O Maan
wat ligt toch in je wezen
met je schelmengezicht
je steelt plukbaar ruggelings
op je zwarte stoel van de nacht
botsinkje spelen
met de luchtzak van de aarde
het toneeltje
van de behoeder met paraplu
vrucht van dood en verderf
ik lig op mijn rug
met wazige gedachten
mijn dromen zijn gestolen
het ging ergens
over een bedrieglijk…
zuiver op de graat
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 298 hij ademde
op een afstandje van zichzelf
brokstukken van zijn ziel
en zocht nog wat begrip
via het raamwerk
in het wolkenstelsel
hij had nooit een druppel
mogen ontvangen
lege handen
grepen in de eigen ligamenten
en baarden een voorschim
de man die veel te goed was
voor deze wereld
een gebrek aan schaduw
en het zelf van het zelf
kwam…
Verbond van wrede intenties
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 216 Een paar scherven blauwe eierschaal
hier en daar
aan de voet van de rooilijn
en de beukenschraag
herinneren me eraan
de dood
het treft me diep
weet ik dat ik
altijd een kind zal blijven
ingezwachteld ben ik
tot op de oppervlakte van mijn gezichtsveld
mensenkind
de boze natuur
met haar gruwelijke bedoelingen
waarom geen nest oude…
geketend vruchtbaar
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 242 Meanderende vingers
boven een ven
van mistige geschiedenis
her en der
een pallisade
van vergulde ruggen
het hoge woord
dwarrelt
van een schutblad
en ergens erboven
de zielen
van ongeboren dichters
met een weerklinkend welven
ruggelings zonder spreken
noch een voetwaarts horen
het heden vermenigvuldigt zich hier
in de baarmoeder…
vermeende inspiratieloosheid
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 401 twee punten
in een gering raken
weidsheid groeit
in een zee van oeverloosheid
het vervult zich
in een rij atomen
afgesneden
van de baan terug
elk op weg
naar een vruchtbaar land
geen leegte geen lijden
van een handvol
gegijzelde cellen in het zog
van een doelloos zwalpen
het was slechts een spiegel
voor ons verborgen
voorbij de…
wasdraad
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 1.801 het leven was voor hem
een worsteling
met de juiste
hoeveelheid vervreemding
hij hield zijn vrouw
voor een speciale wasdraad
af en toe ging hij op reis
iedere keer weer
elk beetje pragmatisch denken
te weken gezet
het liefst stoeide hij in wat water
veel en lang spoelend in zijn speelbroek
en zij hield hem
voor haar zoveelste kind…
ongeboren
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 557 In windstilte
was een kind geboren
haar naam sprak
onbestaand
het net van leven
trok de kosmos
strak voor even
adem stokte
ongemerkt
voor een stonde
geen mens
zou weten
van vruchten
die niet vruchten
in aaibaar water
dat was iets
voor oudere Goden
om het vergeten
te bedekken
*
maar het moest
nog gezegd worden
om het opgaan…
mega retorisch
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 520 'Mega!' riep ze uit
met een gezicht
zo blinkend naief
alsof het ochtendsnot
van haar gezicht afliep
'Nonsens' repliceerde
ik schijnbaar onverstoord
'Het geluid van een ovulerende man
die kotsende zijn darminhoud
door zijn neusgaten perst
lijkt me in het geheel veel echter aandoen'
voegde ik er nog aan toe
'Super! Cool!' orakelde ze nog…
jong hoofd oud woord en het komaf maken
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 249 jaren worden vermeerderd
door het spiegelen
in gebroken scherven
nog een paar era gisten
dan zal mijn echte gezicht
door mijn voorhoofd persen
het zal wel wat sporen nalaten
een paar lijnen of zeventien
maar ik
zal niet meer klinken als wat
hol fruit dat zijn eigen vruchtvlees
niet kan bezwangeren en mijn stem
zal voorbij mijn huig schieten…
zuchten op papier
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 140 't liefst van al schreef hij
het firmament te pletter
om daarna alles weer te schrappen
stoffer en blik
Pluto en wat protonen
samen vegen
maar het zonnestralen
was hem te vlug af
hij zou nog lijden
onder wat residu
uitgestrooide lichtjaren
enkel in zijn ogen
was hij sensatiezuchtig
het sterrendom
onderschreef zijn schitteren niet…
mijn dagen als hond
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 234 het zij aan zij lopen het was het
dragen van de eindigheid op een
drafje, God kan niet sneller meer
verdragen op deze technologische
paden, Hij vreest het eind van zijn
dagen de straatplaveien gevlochten
mensen vaag in hun onbestemdheid
van lange dagen en bevruchting onder
de tegels, mijn hond en ik ingebeeld
hij behoedt me niet van het…
handen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 319 ik lees je over duimrollend, het standpunt van een paar handen
handen
ook wel een beetje een mens
ik zou willen zeggen ik haat het mij te moeten...
wat daarna uit mijn bek rolt doet er niet toe
het is het inpalmen met de tong van de meer eigenlijke ingebonden tenen
alsof mijn voeten van zich laten spreken recht naar boven
door mijn ruggengraat…
machtsovername
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 216 er is een planeet
van stijf fatsoen
men draagt daar
hoge boorden
in Spaanse stijl
de wereld gaat rond
in stopwoorden
en geijkte uitdrukkingen
niemand zegt daar ooit iets
'out of the blue'
allen dragen
de sleutel
van het onbewuste
op het kruis
bovenop de twaalf lagen
katoen, voile en kuisheidsstof
de handen hangen er stijfjes naast…
kennis en de gezamelijke schade
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 294 alle gaatjes vullen zich
tot een kleine zwarte brij
kennis
het is als een nachttrein
priemende zoeklichten
en al je gewicht erachter
om dan toch nog
te arriveren in een donker krocht
tevergeefs
het verwordt zo
het vergaren van rails
naar een uitval van licht
thuishaven of tussenstation
wie weet houdt het ooit op
het klossen van een…
sturen zonder handen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 131 Ze omfloerst mij met haar kussen
als ik mezelf weer eens niet
in het zachte palmen kan houden
Ze teent mij
een beentje in de goede richting
schuift mij
uit vanaf haar borsten, contactloos
ze wil niet weten van een afladderen
en even ben ik weer mezelf vergeten
ze is een tuimelaar
houdt het behang op de achtergrond
waar het thuis…
de weg van verwachting
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 192 Hij zuchtte wat van de zijkant op weg
naar beneden, de berg af worden huizen
keelgaten met daarin dikke lillende huigen
van weer dezelfde mening op het uiteinde
altijd komt er een moment dat je hond wordt
zoals in mijn geval de palinghond, het midden
net voorbij, overal tussen, in horen en zwijgen
tussen de guppyhonden wil ik nog wel eens…
kwetsbaar langs onder
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 282 Mijn hart draait zwart weg
onder mijn te kleine vel
het was toch al kreunen
onder veel te grote grenzen
soms is de wereld van verschil
net iets teveel aan het kunnen
mijn favoriete bruingespikkelde
kip ligt te sterven op een zwaar
loodje en ik te licht bevonden
'draai ze de nek om', zou ik van
de veearts te horen krijgen, 'moest
het…
het aarden blikinwaarts
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 260 Ik hou zo van die slierlingen
van hout en windsnelheden
die de nerven doen krullen
het ronden in rechte einders
een wittrekkend zonnen dat
de passieflora doet blauwen
en hier en daar bijt het getij
gaten in de koppen van de
schutting alsof zout hier ook
af en toe langskomt in 't roest
en een streep trekt in 't groen
van hieruit midden…
antimaterie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 310 Herinneringen
het voorbije leven
en daarvoor
ijl als hoge lucht
azuur en de vlucht
het stuwen
en het dragen
flinterdun
denkbeeld van bijna niets
sierlijke zwaan
boven
alle verdenking
van de wolken
en de bakstenen mens
de nek krommen
om de vergissing
het zware trekken
van verheven verzuchtingen
de mens is wel degelijk daar…
opgedrongen ziekte
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 312 Ik lees in jouw zinnen
het verscheiden
van de duistere mens
er is geen gelaat meer
kant noch wal
vel tegen vel
puist en steencyste
alle individualisme
bloot gelegd
in een poel van
naakte aanschijn
het gaat oeverloos
ophemelen
van ziektebeelden
ingebeeld
opgedrongen
sociaal rond draaien
theatrale empathie
van een generatie
want…
leven met konijnengordijnen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 527 Het leven met konijn in het gordijn.
Compagnie 'Het vergulde gat'
had een zootje zotte kopen
in de aanbieding. Het kon niet op!
'Konijnbruine gordijnen'
gratuit en voor niets.
Het zwangere konijn
kreeg je er bovenop.
Ze hadden er beter de verlepte
accountmanager bovenop gedaan
het tweedehands atelier
kreeg onder zijn bewind
wat…
terugspoelen met geselende riemen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 182 gepurgeerde dood
en hij speelde voor lijk
omdat hij er tijd voor had
gefakete choreografie
een stilettogevecht
met de gevreesde Hein
gekielhaald onder z'n matras
terugkeer van het zompige luchtbed
verstikkende overdaad van de slaap
de geestrijke windschaduw
in de wereldhaven van de schepping
deed de aarde onder zijn bed kapseizen…
labyrint
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 265 Zuilen van regen beroven
me druppelsgewijs van licht in de ogen
het plaveisel glimt een galerij van bomen
ik spoel kleurloos weg onder een veelheid van silhouetten
Deze vochtige wentelwereld ruikt naar een tekening in vettig grafiet
De wereld komt naar beneden in doorweekte vellen
huizen smelten weg in een wassen schildering
het warme vet uit…
verdoemenis van verandering
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 241 de spanning is eruit
het is een 'slechts' geworden
tussen deze dag
en op een liggen sterven
blaadje na zuchtje
na boompje en een kermen
is het krampen
in een pulseren overgegaan
mijn pink trilt nog wat na
ik begin te geloven in fabeltjes
het inzetten van de aftakeling
haalt mijn niet willen geloven in
mijn hart loopt leeg
en de aarde…
het evenwicht en het verbinden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 357 ze loopt heet voor koffie
ademt en dampt
de desem van mijn brood tot leven
ze overvalt me met haar overvloed
op een verse maandagmorgen
trekt sporen in de aardkorst
van hier tot in Zuid Amerika
ik lei me te wentelen
in haar moederschap
vermeerderd met essences
uit vruchten van de wereld
ze doet me nogal wat
met haar kronkelen
van…