Netgedichten

netgedicht (nr. 25.943):

het aarden blikinwaarts

Ik hou zo van die slierlingen
van hout en windsnelheden
die de nerven doen krullen
het ronden in rechte einders

een wittrekkend zonnen dat
de passieflora doet blauwen
en hier en daar bijt het getij
gaten in de koppen van de
schutting alsof zout hier ook
af en toe langskomt in 't roest
en een streep trekt in 't groen

van hieruit midden het akkerland
ruik ik het verband tussen de knoesten
in de bossen en het zilte zoenen in de zee
jodium en cellulose die het azuren uitspansel
aantrekken om zich te vermeien in de aarde
omdat ik dat wil, recht onder mijn neusvleugels