Alle inzendingen over individu

I. De trui Ik heb haar nog bewaard, die goede oude trui, waarin ik kon schuilen voor wat dan ook voor bui. Soms gaf ze een omhelzing, haar mouwen om me heen; alles wat te strak zat verloste ze meteen. Ik zal haar blijven koesteren, hoewel ze niet meer past, ligt onder in de lade, in mijn speciale kast. II. Winteren Ik winterde…

alle perspectieven die je hebt ingenomen de wolken tot op het bot binnenstebuiten gekeerd tegen onmogelijke stellingnamen alle berekende lettergrepen ingeklonken tussen de straatstenen als open wonden -waar jíj zo snel mogelijk vandaan wilde! alle trillingen uit verledens klinken door in flinke wortels als verborgen verzinsels gegrond verbeten…

Wie is B? O die...nee! Wij noemen geen namen Zij waren vrij rond hier Zij hebben vrij spel hier Maar zijn intussen wel vogelvrij Zij doen hier nada Nul komma niente Zij leveren niets dan kulkritiek Miskend als zij zijn voelen zij enkel elke maand driemaal daags jalousie de métier!  Maar intussen zijn WIJ het die ons HIER inlaten…

Al ‘t fijne dat ik met mij draag, elke blijk van verlangen, ieder vleugje van een spoor op weg naar een toekomst na vandaag, gezekerd door ’t vrije denken, de klimgordel in de dagelijkse wanordelijkheden en plagen, vlagen verstandverbijsterende misdragingen der vaste grond. Met een verleden van bergen ervaring met de diepste dalen,…

Als een herfstblad, te worden of niet, plotseling omslaan, zonder aanraking; veranderen omdat ‘t geschreven staat. Zoon van Hypnos, waker over de slaap, breng mij de angst, krioelende beesten, vleesverslindende geesten, als de dood, fobisch wil ik zijn, onder ‘t horen van uw naam: Phobetor. Schoot voor scheut beukt, op de eikenhouten deur…

Treurnis kleurde het dal in vervagende tinten voor ingedroogde ogen van weggegoochelde dromers. Zij waren met te weinigen tussen de sterren geweest. Nu rolden zij met de stenen mee, door de rivier tot in die ene zee, met namen die klonken onder het gedonder: het bijzonder gewelddadige der breed bewierookte zonden. De angst…

Gedachten vallen uiteen onder volheldere manen, draaiend rond de grond waarop men zou willen dat pseudoverwisselingen niet meer voor kwamen. ‘De schrijver toont diens ware gedicht in woorden, herhalende dramatische wendingen door thema’s verbonden in de zinnen, -met onbevlekt gezicht.’ Bewegingen over liefde: door de dievegge voorbij…

De steen imponeert ligt al tijden verloren en alleen gedragen door de tijd volgt hij de bestendige loop van voorbije jaren ijzig koud zijn verleden zo vredig hier nú gelegen doet zelf van huis en haard verdreven de naamloze gedenken deelt samen met ons de overledene.…

Persoonlijke dissonanties hebben iets van verwildering en achterdocht woeste, nachtelijke ademtocht drang naar vrijheid om te leven er is geen weg terug heimwee dient slechts illusie we weten allemaal beter tijd heeft ons onthecht door een troostvol warm verleden verdwenen natuur klimaatzorgen en oorlogen ze komen samen in de ochtendkrant…

[klotemarters] woorden die de werkelijkheid pijnlijk objectief agenderen onder de geopende motorkap met ijzige handen in de verders schitterende herfstochtendzon als de haperende mitochondriën en onstilbare zenuwbanen achter gesloten oogleden niet-helpende ijlgedachten der langdurende raddraaier dan maar te paard naar de villa waar…

Ik weet niet of ik spreke of zwijgen zal, Mijn woorden zijn als dwalenden, als blinden, In 't donker tastende om licht te vinden, Dat voor hun blindheid licht ontsteken zal. Zijt Gij het, God, geweest, die ze op deed staan Uit duistre zielsgewelven, uit zeer diepe, Stille vertrekken, waar ze veilig sliepen? En kunt Gij wensen, dat ik ze uit…

Anderen knippen met hun vingers, zie: Er valt vanzelf een wonder uit hun hand. Ik zwoeg gestaag, verbrand mijn energie, Maar wat ik opdelf is wat grint en zand. Anderen eten graag, ik kauw met pijn. Fazant! en ik verslik me in een luis. De hele kosmos smaakt ze zoet, op mijn Verhemelte proef ik slechts as en gruis. Anderen hebben ritme,…

Nee, ik zal niet liegen als je mij vraagt wat ik ervan vind, ik draai niet graag om de zaken heen om jou te besparen; als je mij vraagt, door je knieën gaat, mij smekend aankijkt, krijg je een antwoord, het eerlijke verhaal, wat ik ervan vind. Als je mij vraagt, wat ik verwacht, als ik dan luister, dan zou ik spreken, zonder…

kon ik maar knielen voor de leegte van het kruis bidden voor ‘me, myself and I’ mijn lichaam als kluis een zuiver gewelf om mijn onbesuisde ik in te huizen daar waar mijn geest rondwaart tussen gezond verstand en menseigen gekte zal ik nooit zwijgend leven kunnen dus gooi ik mij tegen de steilste bergen op om de kop van elk…

Het verlangen naar de woorden voor optrekkende nevel op zo’n zonnige vroege herfstochtend en de vraag die hangen blijft welke het eerste kwam, dan; wat ik mijzelf gunde, voor mijzelf zitten zag, wat ik haalbaar achtte voor het leven als nevel in de blauwe lucht, dat zachte zuchtje, verdwijnen zou.…

Zie je de zon en zie je de maan? Zie je je vader en moeder daar staan? Zij wachten op jou tot je weet wie je bent. Zij hopen dat jij straks de wereld kent. Zie je de sterren en voel je de wind? Iedereen hoopt dat jij wel iets vindt. Iets dat verstopt is, dat niemand kan zien, Enkel wie jong is die vindt het misschien. Heeft het te maken…

Ik sprak mijn woorden niet uit. Ze werden gezegd. Ook ik hoorde ze En, min of meer verwijfeld, probeerde ik de bijbehorende bewegingen. Ongeveer het omgekeerde van hoe een partituur werkt: niet eerst schrift en dan spel, maar eerst gespeeld en dan pijlsnel, vrijwel vergeefs, geschreven. Of een piano: de toetsen bewegen, en mijn handen zijn…

met zijn hoofd op de tafel de asbak omgedonderd van het tapijt was niks over om te verbranden zijn laatste adem lag opgedroogd als een vlies te wachten om weggeveegd te worden de mouwen van de agent die de melding kreeg waren echter opgestroopt om alle tatoeages te showen wie er bleker was zij of de man met de afvalpas in zijn vergeelde…

voor mij zijn het de woorden die anderen niets zegt want woorden maken het verschil dat is waar ik aan hecht ik zie de woorden als seizoenen ze komen en ze gaan en geven mij zo dikwijls een teken van bestaan woorden kunnen zinnen maken zinnen een verhaal maar voor wie luistert naar het leven die hoort het allemaal...…

De kille duisternacht ademt door stille heimwee dansend rond jouw intieme gewoonte heldere sterren zien kansen in jouw oeverloze liefdeskus nabij het zilte zaaisel van dwaze fantasieën oefen je in klussen proef je de ware aard van het verlangde geluk in bewegingen van het proberen in taak van denkend verder leren blijf je een beginneling…

Voor mij brak de hemel open toen ik door de donder doordrongen raakte. Eén gerichte schicht ontwrichtte het zicht in de breedte van de ingewreven wreedheid, de beestachtige schijt aan substantiële logica door het intacte intellect als handicap te zien. Dit disrespect, hip gezegd, wat ten dele viel over het paradoxale gegeven…

Niiewe jeugd, als uit een kan gegoten Gele wijn, gist mijn schedel binnen En ik voel mij opgeheven en gestoten Naar de wisseling van een nieuw beginnen. Lachend ligt de wereld, en volkomen Weet ik mij aan al wat leeft verbonden, Wat mij scheidde werd mij afgenomen En ik heb mijzelve teruggevonden. Is nu ene godheid nog van node, Met mijn…

Linkmiegelig, zoals de eerste woorden uut hem ze bakkes, zal ‘ie leugenateliers nie volgen, zonder twijfel da ‘t hersenspinsels zind uut hullie verkenskoppen. Zelfs ‘t godengespuis gleuv’ nie wa nie waar is, strak in oneindige schoonheid. Als’ne joekel van ‘n streber, paffend met natte jatten, stralend als de slimste zelf; martelaar in…

De zomer is voorbij, het festival is over; het regent ook in mijn hoofd. Ik ben het hoofd! Iedereen doet anders, ziet me anders dan voorheen. Maar de zomer was zo mooi, zo wonderbaarlijk puur als liefde zijn kan; de muziek klonk beter dan ooit tevoor, het eten kon niet heet genoeg zijn. Als het aan mij lag, mag het hele…

Onberispelijk als de final act van z’n body, is hij een bedenkelijke believer in factories gemaakt van gold, waar hij no struggle kende tegen bedbugs uit z’n lazy ass. Terwijl de times memories als dirt wegblowt, is hij dressed in permanente shame; like a notebook voor de bucket list, tastend op zijn bare feet, als vanity die de…

mag ik niet beginnen met ‘t ontginnen van de woeste grond in mij- zelf? mag ik geen vertelling ‘n stelling met ‘n kop of romp of lendedelen verbouwereren? mag ‘t ook wringen ‘t afdwingen van de volle aandacht? en jij ja jij [de focus verstijft] jij tekent de werkelijkheid waarheidsgetrouw in alle zwart-wit-tinten…

Ontbijt met krantenfoto van de onontkoombare oogopslag van een loensende blondine die besloot de paarse kringen van slaaptekort aan het glasdeeg van de huid rond haar ogen toe te staan daar ze droomt als ze werkt en werkt als ze praat en praat als ze slaapt en slaapt als ze reist als ze denkt en denkt als ze droomt. Goedemorgen passagier…

alle hyperbolen kunnen gestolen worden alsook mijn ironie, en als jij mijn cynisme weet te jatten beloof ik je alle schatten van de aarde ‘ik geloof dat ik lijd al ‘n tijd, soms aan jezusnijd’ ingewikkelde materie, zei hij boven de rivier als trechter ‘n rechterwang waarop hij sprak ‘n oog waarvoor hij opstond bleef staan in doffe twijfel…

ik of wat daarvoor door moet gaan of voor welk beeld ik sta in jouw ogen dans met alle verbeelde voeten in de woordenmodder van velen voor mij maar welke taal resteert welke woorden zonder aangeboren of aangeleerd geloof zonder haalbaar idealisme doorstaan meer dan ‘n lichaam meer dan ‘t gevoel de aangetaste herinnering aan ‘n toen ‘…

Ooit is hij groot wild geweest nagejaagd door boze dromen brave burgers en demonen en hij had het zo goed met zijn kinderlijke vrijheid zijn speelse karakter en zijn vrolijke blijheid overal waar hij kwam kreeg hij overtuigend zijn betweterige gelijk tussen bittere tranen en zijn verwarde ziel een grote leegte zonder een geheugen…