Alle inzendingen over natuur

Het grote loofwoud herbergt binnen zijn takken en twijgen allerlei klein leven dat ontelbare klanken uit vol blije verrassing vurige liefde of woede overwinning en nederlaag om zich telkens te verenen in de nuchtere adem die als tweestemmig koor door eiken en beuken waait.…

Aarde ademt zacht bomen fluisteren hun pijn stilte spreekt in rust Ik voel de aarde ademen onder mijn blote voeten, een trage hartslag, een fluistering tussen wortels en mos. Alsof ze stilletjes vraagt haar pijn te begrijpen— zonder woorden, alleen via het ruisen dat mijn ziel bereikt. De bomen buigen niet alleen voor de wind die hen kust…

Op een recht, zwart kousenbeen, dunne rokjes opgeheven, dansend in de vroege regen en de tuin voor zich alleen, staan twee jonge appelbomen, 't witte bloed omhooggestegen, vlinder-hoofden wijd omgeven door hun aller-eerste dromen. Met hun smalle voet in 't gras, ingetogener en lomer staan zij later in de zomer na te peinzen hoe het…

Glad is de lucht als zilverhelle plaat, Waarover vlokkig grijs geschilderd werd, Met glans van licht uit eindeloze vert, Dat door de ruimte spelemeien gaat. ’t Vonkt door de droppels aan het rijs, dat staat Als stut op ’t tuinbed, staat bij boon en ert; Vonkt door de druppels aan ’t gewei van ’t hert, Vonkt door de droppels aan het schaap,…

Toch zijn het altijd weer de bomen die ons beschutten en verstaan. De wereld mag weer eens vergaan, de mensheid zich te pletter dromen, zolang hun blaren ons omzomen, hun wortels in de aarde staan; -van Atman tot en met Brahman is niemand wijzer dan de bomen. Wie heeft er altijd alle tijd, wie blijft er eeuwig op ons wachten, wie vangt…

Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen, het water spiegelt ze nooit rimpelloos, het gladde blad en niet bladerloos, het is een dak waarover zij zich spreiden, waarop een eend in landschap weggezakt, met een gevluchte in de grond bevriend, laag water zoekt en boven water tracht een nieuwe eend te vinden die haar dient…

Het gele koolzaad doneert aan de groene ontwapende frisse voorjaarsnatuur een prachtige gele gloed zich vermengend met het witte fluitenkruid tot een zeer bijzonder mooie zwangerschap van de zomer!…

Ach rode geranium wel-vertrouwd, Ach lieve lobelia blauw, Waarom gij mij toch zo droevig beschouwd? Voor wie draagt uw gezicht, in ’t morgenlicht Die schittertranen van dauw? Och weet je dan nog van de oude tijd Toen de tedere nachtegaal zong, Toen de elven dansten op ’t mostapijt. En het maanlicht zo stil en de hemel zo wijd En de wereld…

'T is of van de aard recht naar 't Eluzion Een schipbrug door Giganten is gebouwd. Neen: 't is een springplank van geelflikk'rend hout; Ginds ergens hangt, die hier de aanloop begon; Ik zie duid'lijk, dat 't spits toepuntend goud Uitsteekt buiten de kromme horizon; Onzichtbaar naast zijn helle roof, de zon, Is de Gigant, die vallend vast…

Het ei is zo gaaf dat ik alleen al door zijn naam te noemen de indruk heb teveel te zeggen. Zo stil is het dat beter dan door deze woorden je je er eentje op een lege bladzij voor zou kunnen stellen. Maar daar het daarvoor ongetwijfeld al te laat is of nog te vroeg, volgt hier nog een laatste beeld: zie deze kriebels zoals een roofvogel…

Niet alleen de Afrikanen willen afkoelen in het noordelijk halfrond met name in Europa maar ook de verstikkende natuur is het zat en zet voet op en zet zich vast bij Europeanen Dat is het resultaat van de ontwikkelingssamenwerking die was als 'een druppel op een gloeiende plaat' niet de mensen de natuur zal het laten voelen geen druppel regenwater…

Een vlinder schildert haar meesterwerk vol bloemen in ontluikend groen In de ochtenddauw, waar het licht voorzichtig breekt, zie ik bloemen geruisloos en onopvallend hun vreugde ontvouwen. Ze staan stil, maar in hun kleuren voel ik het leven, een dans van het moment, kwetsbaar maar vol belofte. Hun geur vult de open lucht, zacht en onvergetelijk…

zie daar het roodborstje zo schuchter en solitair de meeuw het straatdiefje een duif een brutale schooier scharrelaar de ekster een krijsende rotzooi schopper en dan de mussen (waar zijn ze gebleven) en de koolmezen die zorgen voor een gezellig leven een merel zingt z’n lied en de leeuwerik beklimt de hemel en wij wij herkennen en…

Elk ontstaan is op grensvlakken druppels van de ene wereld uitspattend en aanpassend aan de andere toen het water stil werd en koeler ontstond door de inval van licht leven en waar de zee het land kust (dans van eb en vloed, elke golf herhaalde paring) beginnen telkens nieuwe landdieren en ook de terugkeer van land naar zee van lucht naar…

Licht als een zuchtje boomblauwtje fladdert voorbij het bos ademt mee Lopen waar bomen ademhalen en het licht door de takken danst, waar de geur van aarde mijn gedachten tot rust brengt. Elke stap verzinkt in de zachte omhelzing van mos, en in de verte zingt de wind een lied dat niemand ooit vergeet. Hier spreekt de stilte luider dan de…

een mier zo klein en altijd druk snijdt bedreven haar blaadje stuk colonnes in een streng patroon marcheren van pad naar boom ze trekt en sjouwt door weer en wind met kracht en trots die niemand vindt geen taak te zwaar, geen drempel te steil bouwt een wereld voor het mieren heil haar bestaan in teamwork groot zwoegen en dienen tot in de…

Vleugels flitsen snel zang weerkaatst in de ochtend liefde zweeft omhoog In het zachte ochtendlicht, waar stilte nog regeert, draaien ze omhoog, vleugels die de ruimte breken. De mannetjes tonen hun kleuren, een unieke dans van pracht, hun zang vult de morgen, een oproep die blijft steken. Elke beweging spreekt van verlangen, de vrouw…

ik voel het aan mijn benen de winter is verdwenen: ze zijn maar aan het swingen of huppelen of springen ik voel het aan mijn oren ze zijn niet meer bevroren: ze horen heel wat kelen een vogelwijsje kwelen ik voel het aan mijn armen de zon staat ze te warmen: het…

De schepping Een wonder Of een flop Het ene dier Eet het andere op Planten elke ander Overgroeien Om die ander Uit te roeien De mensheid Doodt de minderheid Zelfs zonder twist De bedenker hiervan Is een echte sadist En hoe naar zijn Beeld ook is Wij zijn geschapen Naar zijn beeltenis…

Een pad Besloten in Groene hoge hagen Een stap, een steen, stilleven langs De sloot Sta stil Geruisloos daalt Het zachte hemelsblauw Vroeg in avondschaduw als een Vlinder…

In het voorjaarsbos van Breda ´s Haagse Beemden waaien zacht de wilgenkatjes en elzenpropjes heen en weer milde zucht verspreidt hun bevrijde pluis en snippers ontelbare vingertopjes zweven tussen kale bomen scheppen wenkende geur over aanstaande kraamkamers hoge barse dorenstruiken op moerasgrond door sloten omgeven beloven…

als ik de zon aan staar zal me dit snel vergaan kijk met haar mee en ze laat je zien wat je werkelijk voor je ziet staan dat is nu eenmaal zonneklaar Ik kijk liever naar de maan zij laat je ongemoeid begaan laat je fantaseren en dromen en laat deze misschien uitkomen zij luistert naar alle mensen ook naar jouw onvervulde wensen en fluistert…

Er staat geschreven geen voorjaarsbloesems plukken wind kan niet lezen Haar zachte geur vult de lucht met tedere vreugde. Een intens palet van kleuren kleurt de wereld, een zijdeachtige pracht. Haar irissen glanzen in het licht, fonkelend als sterren in de nacht. Ze houdt mijn blik gevangen, omhuld door het ontwaken van het seizoen. Mijn…

Sneeuwklokjes buigen in meedogenloze kou, ze staan daar hun bleke gezichten naar beneden gericht. Misschien zijn het rouwenden zonder tranen, om wat voorgoed voorbij is een jaar stilzwijgend begraven onder de sneeuw een verdriet te diep voor woorden. Of misschien zijn het opstandelingen, uitdagend in al hun broosheid, demonstranten die…

Verwijt mij niet dat ik niet steeds dezelfde ben. Ook de wilgen met hun fluwelen kronen staan straks weer als geheven vuisten aan de gestolde vaarten. En ik, nog loom en zoet van jonge wijn, dwaal straks tot op het bot geknot, met vertwijfeld witgetrokken knokkels, door de vallei waar nu nog onze rodondendrons bloeien. --------------------…

wij hopten van bloem tot bloem lieten hun mooie harten leeglopen in zoet bedwelmende geuren en kleuren wij dronken schoonheid in werden samen een in zinnen zo dat opgwonden blaadjes geexalteerd wuifden in het voorjaarsfestijn dat wij deze dagen vierden met de wind die onze namen riep voor een kleine presentatie met bijen en vliegen…

daar is het weer, het prille groen een zachte gloed, een nieuw seizoen het jonge gras dat wenkt en lacht waar jij straks droomt in zomerpracht de eerste bloesem, licht en fijn kleurt takken zacht met roze schijn de lucht eindeloos helder blauw de zon die warmer wordend lonkt hoop ontwaakt, de wereld zingt nieuw leven dat danst ons tegemoet…

ik hoorde weer de kleine gesprekjes die ik vroeger voerde in mijn jeugd met zand op het strand waar de wind de hoge tonen lieflijk vlaagde en de zwaardere korrels vertraagde tot een pittig harde massage in het rollen van de golven schuimden boodschappen hun berichten uit verre streken naar het geheugen van de aarde waar ze als data…

Weer zijn ze daar, de lentebloeiers, in wit en geel en paars; de madeliefjes groeten hen en zijn ook weer erbij. Wat maken al die krokusjes mijn hart en ziel weer blij want na die lange, droeve tijd van weinig licht en zon is't nu alsof de lente mij weer troosten wil en nieuwe ogen schenkt om echt te zien - of droom ik dat misschien?…

Zonder onzeker gevoel bloeit ze uit modder wonder van lotus In het moeras, waar duisternis heerst en stilte drukt, ontspringt de lotus — een wonder van kracht en puurheid. Tussen modder en schaduw, onaangetast, ontvouwt zij haar breekbare bloemblaadjes in warm zonlicht. Diepe wortels reiken ver in de veranderlijke aarde, vol verdriet…