Alle inzendingen over filosofie

Ribbenkamer van mijn ziel, kathedralen van verlangen, lichtstorm door schaduw, glas-in-lood, zee der vergetelheid, die buigt, die breekt, die heelt. Zielsrebel, geen eind, maar zaad in 't aard, groeiend, groeiend als een woud in droom.…

Ik kijk naar mijn broekspijpen en schoenen terwijl ik ze aan heb, en verbaas me dat dit ik is. Ik is vast iets anders. Maar wat? ------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1998' (2000).…

Ze ligt in het gras, sluit haar ogen ziet de wereld lacht om haar schoonheden voelt de prikkelingen van lentesfeer. Ze ligt in het gras houdt van moeder aarde opent haar ogen ziet kleuren flirt met bloesems Lentegeuren Het onbekende krijgt betekenis ver van geplaveide steden. D' Aarde waar ze op ligt niet te temmen in het nu…

Perfectie is voor wie z'n feed bijhoudt, Of legen, ach, wie heeft daarvoor de tijd? Dat scrollen maakt de wereld leeg en koud, Een eindeloos gevecht, een dagelijkse strijd. Geef mij maar liever dit gejaagde nu, Een gevelwand die spiegelt in 't gezicht, De flarden lucht erboven: déjà vu, Gevangen in dat vlak van glas en licht. De stad vibreert…

Ik zit onder de bodhi boom bladeren van een grote tak vormen tegen de zon een dak verlichting vormt zich als een droom harder gaat de wereld kolken woede woelt tot hoge wolken hongerend naar van alles meer de waarheid wentelt warrig neer met zovelen vals verlangen waarmee mensen zich behangen ik vind mij in oneindigheid voor mij…

Even zijn in het zijn liever niet even maar even langer geen gisteren geen morgen laat staan overmorgen zelfs geen vandaag gewoon zijn in het zijn als een vanzelfsprekendheid zonder te spreken, te praten laat staan peinzen, piekeren, puzzelen gewoon zijn in het zijn: "to be or not to be" natuurlijk zo vanzelfsprekend "to be into…

Soms is er toch nog droefheid in mijn hart al bloeien tere bloesems hier dichtbij; Waarom die ruzie tussen mensen die soms dromen van geluk en van nabij. Er is de oorlog waar zovelen vallen en niemand die er maar wat kan aan doen; of menen we te vlug dat weinig helpt en zwijgen we uit goed fatsoen? De uren en de dagen ijlen voort en voor…

Ik ben wie ik ben ik leef in het nu ik ben in m'n ben Ik ben steeds meer in het nu steeds meer in mijn zijn, in mijn mijn met prachtige grondstoffen en edelmetalen ik haal ze niet op ik delf ze niet ik laat ze zijn en in mijn mijn blijven! want dan ben ik en blijf ik wie ik ben een schat in het nu; noemen ze dat niet mindfullness?…

als zand dat door vingers glijdt een schaduw in de ochtendtijd zo is de jacht naar groots en meer een echo in een lege sfeer we bouwen torens hoog en breed vergeten wat er echt toe deed vergaren goud, vergaren macht maar zien niet wie op ons wacht de spiegel fluistert leugenzoet kent niet wat de ziel ontmoet wat blinkt, vergaat, wat schittert…

Spreeuwen kwetteren dat het lente is de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren die een autostrada aanleggen op ons terras Later, binnen, het strijklicht over de anemonen rose en paars gloeiend in de lenteavond ik dacht: God is een natuurkundige formule die het licht over de bloemen breken laat Nog…

Begin nooit met een loze constatering nooit in de eerste persoon enkelvoud al zit ik met wat ik bepleit al fout temidden van de inslag en de schering Ontkom daar maar eens aan als het subject dat naar de buitenwacht kijkt als object als waarnemer naar wat wordt waargenomen valt daar nou wel of niet aan te ontkomen? Loos dus dat…

van dichtbij is alles anders niet noodzakelijk mooier of beter lelijker of meer of minder interessant maar anders of dat op zich niet - man, wat kan jij zeuren - al meer dan voldoende is --------------------------------- uit: 'planeet jeugd', 2003.…

Een mooie dag vandaag, al is het nu nog koud. Veel stilte na de drukke dagen van jaarmarkt en kermis, van vertier en vermaak. Wat zoeken wij wanneer we durven stilvallen, wanneer de vragen er weer zijn, het uitzicht op wat komen gaat, de droeve of de blije herinneringen? Het gaat voorbij, zoals alles voorbijgaat, alleen de liefde blijft,…

De wijze die zei dat van alle schilderijen ooit gemaakt maar een klein deel bleef bewaard dat het werkelijk genie schuilgaat in wat voorgoed is zoekgeraakt. Zo met alles. De doden, de gebeurtenissen die niemand onthield of net niet aan de oppervlakte kwamen, zij vormen ons schaduwtheater. ------------------------- uit: Raster, 2003.…

Er was eens, zeer geleerde vrouw en heer, een kip die zomaar kakelt uit haar kop ze is veel slimmer, zei ze, dan de hop Ik drink nooit bier, zei ze, ik ben de bob ze las Descartes zelfs in een notedop ik kakel dus ik ben, zei ze, geen mop! van Nietzsche kent ze ook zijn Wiederkehr die eeuwig is, al leest geen mens hem meer Edoch, het antwoord…

jouw levenspad is als een boom een zaadje is geplant het groeit en groeit uit tot een boom je moet hem beklimmen jij bent zelf die unieke boom je kunt bij de diverse takken een afslag nemen en kijken wat je tegenkomt welke les elke tak je geeft de onderste is het meest gevoelig voor de wervelwind waardoor die het meest beweegt maar…

Wie z'n bestaansgrond wil doorgronden moet grondig graven als z'n schep de schepping raakt blijkt de grond doorgaans braak te blijven liggen!!…

Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom wat wij vinden niet is wat wij zoeken? Laten we de tijd laten gaan waarheen hij wil, en zie dan hoe weiden hun vee vinden, wouden hun wild, luchten hun vogels, uitzichten onze ogen en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt. Zo andersom is alles, misschien. Ik zal dit uitleggen. ------…

Vragen geen antwoorden nieuwsgierig zijn, niet alles weten - dat is de azimut van 't alziend oog hoog boven 't zenit der arctische pool ontdekkingsreiziger naar samenhang schatgraver delvend naar verloren gewaande vergeten feiten begin van wijsheid tocht van de geest soms struikelend tot aan de meet dat weten kent…

Er is een lijst die zich niet noemt, een hand die telt maar niets omvat, een spiegel waar geen beeld in woont, het boek dat in zichzelf verdwaalt. Er is een barbier zonder mes, hij scheert zich niet, hij scheert de rest. Zijn schaduw volgt hem met de vraag: bestaat hij nog als hij vergaat? Een klok die slaat en niks onthoudt, een deur die…

De wilde maar zeer doordachte avonturen van stripheld Kuifje doen zijn lezers versteld staan tarten hun verbeelding rijen tekeningen vullen meer dan twintig boeken geven de vertelkunst onnoemelijke kracht toch kunnen drie verspreide plaatjes zonder aanpak en gebeuren naar ieders willekeur tot in ´t oneindige vragen scheppen de wereldvorser…

elke keer als ik op mijn bek ga moet ik opnieuw leren lopen Ik struikel veel in mijn leven het is waardevol het brengt me terug naar waar ik voor sta ik incasseer krabbel op omarm mijn lot ik bots - loop -mis -glijd - uit -negeer struikelen is geen verlies het is een houvast als het vinden van mijn eigen voeten…

de mooiste gedichten zullen nooit worden geschreven toch zal ik bij benadering naar mooie woorden streven ik recht mijn rug en scherp m'n pen en doe alsof ik dichter ben maar ik zal me steeds bezeren vergeefs gezocht naar elke vorm blijf ik het toch proberen…

toen de vuren in de tempels doofden niet voor eeuwig bleven leven verdwenen priesters als sneeuw voor de zon de vuurtempels verasten andere tijden braken aan onrust verdriet en vage verhalen verschenen en verdwenen zou iemand de weg vrijmaken zouden mensen uitgroeien tot een nieuw verhaal zouden we de hemel van as bevrijden…

Verbonden, ver weg sterrenflonkers in de nacht onzichtbaar, dichtbij Mensen om me heen, een web van stemmen, gezichten en gebaren, ze vullen de dagen met woorden die van muren weerkaatsen, Hun ogen spiegels, hun zielen vaak half verborgen verhalen, soms troostend nabij, soms ongrijpbaar als vlagen van adem. De één een haven, een rustpunt…

Ik kijk naar mijn broekspijpen en schoenen terwijl ik ze aan heb, en verbaas me dat dit ik is. Ik is vast iets anders. Maar wat? ----------------------------------------- uit: 'Gedichten 1939-1998', 2000.…

Haar leeftijd, start van haar winterreis nadat herfstdagen voorbij vlogen een zucht in de tijd. Haar lentewereld een te kort seizoen raakte verloren in zomerleven. Tijden in elkaar vloeiend meanderden tot het NU. Gebundeld verleden verpakt in dat hoopje heden. Tijd flirt met het leven.…

Het lijkt wel of ik op een bouwplaats wakker word het lijkt wel of ik op een bouwplaats woon, kook m'n prakkie eet en vanaf een klapstoeltje schuin tussen alles door het journaal bekijk waar getimmerd wordt, cement wordt gegoten muren worden opgetrokken, prefab aanbouw plaats vindt maar het is onze kleine bovenwoning waar we een herinrichting…

. het wit heeft niet alles aangeraakt ik bedoel dat het groen en grijs niet overal deze nacht is bezocht door de maagd maar was zuinig van sneeuw, neen zij toonde geen duidelijk helder vooruitzicht, bovenal ..... . we hebben er niet om gevraagd, (wellicht een enkeling) Ik ben eerder gewaarschuwd voor mogelijk glad gedrag door bewegende praters…

Bloemen wiegen zacht in stilte van seizoenen nieuw leven ontwaakt Onder de lage herfstige hemel met haar trage adem staan chrysanten in gouden pracht, onaangeroerd door tijd. Hun frêle bloemblaadjes vangen het licht zoals eeuwen tevoren stil getuigen van een wereld die voortdurend verandert. In keizerlijke tuinen, omringd door schaduw en…