59 resultaten.
oude Friese Schouw
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 295 aquarel Friese Schouw ; van Jan van der Steen…
geloof en bergen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 206 Waar verstop je dank en
zegening, vreugde bij het krimpen
van een ziekte zonder uitweg
beginnen, groen verzinnen
penseel maakt duizend tinten
blauw en geel in aquarel
geen gemoei meer wel gestoei
verhuizen, dromen en al
het goede laten komen
weelde, overvloed
onmogelijk is mogelijk
ik ben onmetelijk rijk…
ZOLDEROPRUIMING
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 950 op mijn zolder huist een kwast
en die schildert al dat grauwe
en dat nooit vergeten ouwe
tot een kleurrijk mengpaneel
’k hou hem daar nog even vast
en ik laat hem rustig bouwen
aan mijn nu nog onbehouwen
aquarel van ’t luchtkasteel
aanstonds vormt zich alle last
tot een machtig schilderij
-hier sta ik- en -daar sta jij-
alles keurig in…
Incontinente ogen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 449 heldere vervaging van het stof dat
al dwarrelend tot breinstorm was aangewakkerd
een herkristallisatie van verlaten omwegen
in- en overzichtelijk in dauw gedrenkt vol
wonderlijk snel opgeloste vertrouwde visies
de verlossende kijk van het incontinente oog
tekent met tranen niet slechts verdriet maar
schetst openblikkelijk de zuiverste aquarel…
op de wei
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 114 gele boterbloempjes
madeliefjes en wat rode klaprozen
blauwe korenbloemen
tezamen op een groene wei
een palet met vele kleuren
mijn hart wordt danig blij
een schilderijtje wordt geboren
aquarel in al zijn vormen
liefhebbers zullen dit bekoren
ja, op zo’n plaatsen wil ik komen
een rustig leventje in ongerepte natuur
mijn ogen sluiten…
Brainstorm
gedicht
4.0 met 16 stemmen 7.150 heldere vervaging van het stof dat
dagelijks rond de essentie van existentie dwarrelde
een herkristallisatie van spirituele omwegen
in- en overzichtelijk in dauw gedrenkt vol
wonderlijk snel opgeloste vertrouwde visies
de verlossende kijk van het incontinente oog
tekent met tranen niet slechts verdriet maar
schetst openblikkelijk de zuiverste aquarel…
LIEFDE EVEN ANDERS
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 834 Je legt je benen op mijn schoot
je bent ook deze keer weer bloot
je lacht, je schatert van genot
waar ben je mee bezig, ik schrik me rot
hier had ik niet op gerekend
ik dacht, ik word alleen getekend
eerst aquarel en nu pastel
wat dacht je met je potlood wel
de tekening is voor mijn man bestemd
ik wil, dat je je driften temt
haal weg je…
Even artiest
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 468 wanneer ik 's ochtends soezewaak
meng ik mijn dromen met panache
tot een dichttalende gouache
zich beeldend op mijn wazig vlies
zodra de zon in pastel blaakt
vervloeit mijn strelend zinnespel
tot een zachtvloeiend aquarel
waarin ik mij dronken verlies
na muzewenk en ruggespraak
sla ik een kader om het doek
zoek een licht-obscure invalshoek…
Engelwolken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 248 Geïnspireerd door de aquarel van
Anco Wigboldus.
De foto van het kunstwerk is te zien op
http://www.trouwcommunities.nl/schrijf/zelf-schrijven/poezie/1789/26586.html…
LIZA
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 64 Violetgekleurd waren de bloemen
net als het jurkje waarin je danste
jouw onschuld schilderde heel de wereld
tot een sprankelende aquarel
wat wist je van barbaren
die alles monsterlijk maken en
nooit een hart zullen bezitten
zo zuiver als dat was van jou?…
slapen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 160 in de nacht heb ik
strak van ongemak
op de slaap gewacht
ik open het verleden
dat zich vloeiend vermengt
als een aquarel
met het heden van alledag
wat laat ik zien
waar toon ik me de meester
van de afgewende blik
waarom kijk ik schuw achterom
het lichaam omarmt sluimerend
mijn ontwortelde ziel
ver weg diep achter me
vliegt een zwerm…
Landelijke ochtensonate
netgedicht
2.0 met 48 stemmen 54 aarzelend vaag
lichten horizontale
luchten op in
tere aquarel kleuren
spiegelend in het
koude ochtend vocht
nog is de dag
niet wakker want
de vroegste haan
heeft zich nog niet
laten horen als echo
van de dorpstoren
stram en al
aardig krom na zijn
eerste melkronde
rekt de boer om
de klompen met
voetjes aan te trekken
het gebroken…
Liefde maakt kleurenblind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.065 primeur
ik streel je houding in verlangen
schets je weelderig lijf bevlogen
haal al wat ligt in mijn vermogen
naar boven om je pracht te vangen
zorgvuldig glans ik je ogen fel
maar verstijf in de intense streek
in plaats van blauw tipte ik rood
teleurgesteld krijt ik mijn nood
want wat zonet nog hemels keek
loopt dreigend uit op een aquarel…
Wilde verwarring.
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.386 Ik gooide mijn haar los en mijn wilde krullen,
Die de vrijheid vonden in de eindeloze lucht,
Krulden en kleurden de hemel lichtoranje en
Droom en werkelijkheid werden in aquarel verzacht
In mijn dromen schoot je mis deze nacht, maar
Je had me reeds geraakt in de zwakte van mijn hart
Met vingers op de duizenden haartjes op mijn huid
En woorden…
zomerzee
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 203 Doorschijnend helder zoekend licht
breekt door een donkergrijze wolkenlucht
en raakt de ondoorgrondelijk diepe zee
een levend aquarel rijkt naar de horizon
Witte driehoekjes als willekeurig verspreidde vlekjes
bewegen wiegend over het water
koersen naar de oneindige einder
en verdwijnen langzaam uit het zicht
Een stevige bries verjaagt…
Groet
gedicht
2.0 met 94 stemmen 26.656 Ik herinner me de plankenvloer
die kraakte, de eksters in de tuin
de ijsbloemen op het slaapkamerraam
dat je zei, in een vorig leven
was ik een aquarel, nee een witregel
dat het bizongras in de fles
zweefde als een zeepaardje
dat ik na het tellen tot honderd
ging zoeken, de laatste tree
miste in het donkere trappenhuis
dat de telefoonkaart…
Pernis
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.180 Het landschap is een treurig aquarel
Uit schoorsteenpijpen vluchten vreemde kleuren
Die ongenood het zwarte zwerk besmeuren
De dood heeft hier een ijzeren gestel
Signalen van de schepen klinken schel
De lucht is zwanger van ontstegen geuren
Er valt geen dierlijk leven te bespeuren
Dit is het voorgeborchte van de hel
De duivel kon geen beter…
Buigzaamheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 290 luchten
woorden ontkiemen gepenseeld
aan een bewegende hartslag
een natuurgedicht
het geluk begroet me met dagdromen
herbergt buigzame woorden
boven mijn hoofd
in een baaierd van licht met open grenzen
wonend in mijn hart
uitlegbaar in taal
op een heldere meeslepende wijze
voel ik het geluk aan m'n zij
glimlach lieflijk
naar het aquarel…
Wat het achterlaat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 155 Een aquarel van H. Hardeman
een elf met vleugels staat
glimlachend op het blad
van een torenhoge plant
naast de bloem die opengaat.
Het laat zien hoe bloem, stengel
en de totale plant passen
met het beeld van de elf
in haar glimlach verpakt
zij kennen een gedeeld verlangen.…
Witregels in een beeldtaal
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 294 Wit is wet bij aquarel, een spel van wit;
alles is gemaakt uit fijne snit.
Er is aan licht geen manco.
De ziel van het aquarelleren
is doorzichtig, waterig en flinterdun.
Fijne streepjes met effect, dat is pas fun!
Nettie houdt ervan de verf te minimaliseren.
Haar schilderijen wenkten in de Wijer bij de gracht.…
dordrecht
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 195 als langzaam gestaag
de avond zich vallen laat
in gedempte tonen
het water kleurt tot zeldzaam aquarel
de dichter zich dichter waant
in een stad
steeds dichter bij
geluiden de oude gevels omhullen
alsof ze eeuwig breekbaar zijn
de kade met de schepen
zich altijd baadt in heftig neonlicht
de lijnen fel en fier tegen de koude luchten…
magiër
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102 de avond is een moordende magiër
met zijn gele oog van rottend vlees
midden in zijn veel te wijde tovenaarscape
in ijzig blauw van weggeveegde dagen
de warme mond vol rood gesmeerd
bedropen de baard van het vuur likken
met zwellende buik rondom het middenrif
deinend wassend kleuren mengend aquarel
meanderend door de moerassen der gemoederen…
Ik droom mijn steelse dromen.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 131 Vogels houden me schel fluitend gezelschap,
bloemen geuren in een kleurrijk landschap,
een hel geschilderd aquarel dit tuingewas.
Ik geniet van dit alles op het eenzame terras.…
Jan Modaal
netgedicht
4.0 met 55 stemmen 1.173 Geen waaghals op het slappe koord
Geen laissez faire, geen extremist
Van Ajax en van Feijenoord
Heeft hij nog nooit een goal gemist
Zo leeft hij als individu
Geen bangerik, geen durfal
Geen Janmaat en geen CHU
Geen glas maar ook geen loodkristal
Geen felle kleuren, geen pastel
Niet dom maar zeker niet alwetend
Geen olieverf of aquarel…
Marine
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 396 Dit aquarel in alle tonen grijs
Lijkt wel allegorisch voor deze laatste eeuw
Vooraleer ’t millennium zich sluit,
Berouwvol om ’t vele leed
Dat deze laatste honderd jaar
De mensen drukte.
Toch verzacht het grijs der lage wolken
De rimpeling op ’t water laat op ’t strand
een grillig zandspoor na, dat oplicht in een vage avondzon.…
Verandering van decor
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 65 In het museum worden brieven bij deze aquarel
ontwerpers en oudere schilderskist wel bewaard.
Herinneringen voelen bij vlagen als uil of speer
'n overgenomen gewond hert, een woekerprijs.…
Puur
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 99 mooi, in haar eenvoud
symbool van troost, mij liefkoost
kijk ik minzaam naar haar zwarte kelk
omzoomd door flinterdunne rode blaadjes
wordt straks een bol met zaadjes
ze groeit hier, ze bloeit hier
fluistert dat ook ik verwelk
ik weet het, voel het
vervolg dan stil mijn wandelgangen
zal haar vast niet plukken
heb thuis ’n heel veld in aquarel…
LAIS CCLXXXI
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Kamer, leeg salon. Twee zetels staan er.
Aan de haak: een harnas, een nachtjapon.
De keuze die zij waren vergaat er.
Non Si Non La: het motto was een bron.
Het schilderijtje is een liaison,
hechter dan zij waren, vals voor elkaar.
Het ziet zichzelf, herhaalt een oud gebaar.
De haard smeult nog, dat is maar beter zo:
je mag de hoop niet doven…
spiegel van de nacht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 156 wanneer ik mijn mond open
spreekt de tong een andere taal
letters zijn als een nomade
een eigen weg gaan leidden
woorden brokkelen af
als een zandkasteel dat langzaam wordt meegenomen door de zee
dan is het zwart
zwarter dan de nacht
zonder haar sterren,en de maneschijn
de realiteit maakt me wakker
afgelopen nacht is nu alleen nog maar een aquarel…