72 resultaten.
de tijd
netgedicht
3.0 met 90 stemmen 23.073 Hier wandel ik in de
schemering
de nacht zo dicht nabij
het is de tijd niet dat
ik nu nog zing
dauw hangt laag over
de vecht en landerij
De stilte heeft zich
al genesteld
in bomen straten en
de stad
in menig huis dooft
men het licht
zij hebben de dag gehad
In de verte blaft een hond
dendert er een trein
ergens gaat een deur op slot…
Tegen het krakende hek
gedicht
3.0 met 26 stemmen 13.793 In mij kwamen vergeten regels omhoog,
zachte op nacht rijmende landerijen,
maar jij fluisterde: hier, hier is het
het fijnste, waar je nu bent, waar je nu
bent met je handen.…
afgestoten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 165 ik gaf haar de naam zilveren bloem
gewond lag haar koude huid
op de te warme stenen, zelfs de zon
spaarde zijn stralen, schoonheid lag
te sterven, een sculptuur vormend
waar was haar bloeiakker gebleven
dat massief met de witte weiden, de
uitzichten over gebroken landerijen
schip met steven en grote diepgang
donkeren bergen omhelzen het…
Mijn dromen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 69 Ik zie meanderende rivieren
die stromen tot een waterval
doorkruisen wouden
en landerijen
en vullen zeeën van kust tot kust.
Dit is een wereld
waar ik wil dromen
van elfen en feeën
mijn wereld vol fantasie
die ik nooit in werkelijkheid zie.…
evaluatie
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 359 geef mij tenslotte maar de Drentsche man
zo één die uitkijkt over landerijen
met een tevreden blik van
wat er ook gebeuren kan
het zal wel weer betijen
gun mij een landelijke man
die als de boer over zijn hekje
als "eigenaar" genieten kan
van weiland, akkers, boerderijen
want niemand komt daar verder aan
schenk mij toch de tevreden man…
Mijn dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 39 Ik zie meanderende rivieren
die stromen tot een waterval
doorkruisen wouden
en landerijen
en vullen zeëen van kust tot ust.
Dit is een wereld
waar ik wil dromen
van elfen en feën
mijn wereld vol fantasie
die ik nooit in werkelijkheid zie.…
Graandromen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 126 Jij was niet in mijn landschap
toen ik aarzelde en zon scheen
je kwam ook niet bij rivieren
toen twijfel toenam
ik liep over de brug
overdonderd door werkelijkheid
uit jouw droom, klom ik
alles nam toe in intensiteit
jouw schaduw zag ik wolken tellen
er viel stilte over landerijen
ik ademde, jij was in ademnood
in mijn droom die…
Eenzame gronden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 82 hij kon vliegen
teruggekeerd naar eenzame gronden
heimwee naar de natuur van zijn jeugd
verleden uit een verborgen wereld
naar een schuilplek achter de horizon
luister hoe hij tegen de vogels praat
verhalen vertelt aan dwalende wolken
teruggekeerd naar eenzame gronden
liefde voor alles wat leeft en groeit
geschiedenis van verlaten landerijen…
Ballade voor mijn vrouw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 218 Ik ben opmerkzaam voor de bloemen
aan de zoom van landerijen,
de blauwborst in het riet, de snor
en krekelzanger, gele kwik en leeuwerik,
kluut, tureluur en groenpootruiter in het slik.…
Wildernis
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 119 Wat is er over van de wildernis
die in mijn jeugd zo woekerde
rond de landerijen
met vrijheid van geest
een gelukkig kind
vanzelfsprekend eigen
alles lijkt aangeharkt
zelfs tijd wordt niet vergeten
het land opnieuw ingericht
geasfalteerd en volgebouwd
straks komt er weer een nieuw bericht
over natuur die niet standhoudt
omdat de mens…
Groots en onverschrokken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 104 Dan stoven wij uiteen door
sloten, op blote voet
door verse flatsen
heen,
Beschermden onze groene
landerijen tot ook
de laatste koe
verdween.…
Horizonvriend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 Even spatte de zon open
in de intensiviteit van het verlangen
het was lang geleden dat ik de zomerbloesem had geproefd
zintuigen die ik had gekregen door mijn heimwee
ik liep met je mee door het oorspronkelijk bos
bloesemvrouwen lieten wind waaien over landerijen
ik had je lief gehad toen ik op de wolken liep
maar alles bleek vergankelijk…
Hier groeit de hemel nooit meer samen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 427 dan dat jonge vogels
in dromen zouden nestelen
Jouw hand vouwde zich
in loyaliteit om mijn breekbare ziel
tot deze knakte in een orkaan
van het onbereikbare
Slechts de glans van het verleden
hield ons bijeen in de denkbeeldige poëzie van de liefde
tot het tij zelfs niet meer
door de maanstond te keren was
Vriendschap kleurt nu
de landerijen…
Door verstilde wereld
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 191 Stilte daalt over serene landerijen
gekleed in blinkend wit kostuum,
over velden wazige nevel.
Bedekt zijn bomen en boerderijen,
vanuit verten slechts gedempt geluid
en langs wegen staan in lange rijen
populieren gekleed als maagdelijk bruid.…
Van vrouw, en veld en vrede
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 2.662 Zelfs de rook boven het vuur
verspreidt zicht slaperig over het veld
een gesluierde nachtkoelte omknelt
de stilte en verhult het naderend uur
van lichtfonteinen
van nieuwe wijnen
Een enkel woord drijft langzaam heen
over de schrale en kale landerijen
wolken omlijsten de schilderijen
scheef hangend aan verweerde steen
aan gebroken naaldhakken…
Keien
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 Keien
je vindt ze overal
keien
ze zijn in duizendtal
keien
die steeds uitdijen
op landerijen
ontelbaar in tal
Keien
waar komen ze vandaan
keien
ze liggen zelfvoldaan
keien
in lange rijen
allemaal keihard
niet kapot te slaan
Gletsjers kwamen vanuit het noorden hier
en ze wreven als schuurpapier
de rotsblokken glanzend rond en glad…
Vakantieherinnering
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 197 Er was geen schoner zicht over landerijen
Dan onder blauwe koepel tot de horizon
Bedekt met nevel beschenen door de zon
Aan d’ einder staan de molens in lange rijen
En op de rimpelloos spiegelende meren,
Bekleed aan de oevers met ruisend wuivend riet,
Waarin men weerspiegeling van vele bootjes ziet
Daar was ’t voor ieder eindeloos recreëren…
Zo'n dag
gedicht
3.0 met 20 stemmen 5.855 Aan wie ik ook maar dacht vandaag was dood,
terwijl de landerijen en de steden
gestaag langs het beslagen treinraam gleden
en het om beurten miezerde en goot.
Al menig lief is langer overleden
dan dat ze mij verdriet of vreugde bood.
Ik reis alleen en mis mijn reisgenoot,
met wie ik elke windstreek heb doorsneden.
Zo'n dag.…
Winter
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 978 Grijze polder in de mist
je aanzicht licht beneveld
de landerijen zijn in rust
de oude boer die prevelt
De zwarte aarde, vette klei
zo uitgekleed en naakt
rust uit van drukke tijden
de oude boer die waakt
De natte sneeuw striemt op de dijk
de zwaluwen vertrokken
een ijskristal en warme thee
het worden dikke vlokken
Een kraakwitte polder…
Thuis
hartenkreet
4.0 met 21 stemmen 1.227 Als straks de winter komt
dan kom ik eindelijk thuis
Waar sneeuw het dak bedekt
van mijn eigen mooie huis
Als ik dan naar buiten kijk
over landerijen en het water
Geniet ik volop van mijn rust
de rest komt allemaal later
Als ik me maar gelukkig voel
tevreden met mezelf alleen
Mijn glimlach weer terug is
hoef ik… nergens meer heen
Als…
De Herfst
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 627 Ruige luchten en wolkenpartijen,
schilderachtige landerijen.
Zonsondergangen met mooie kleuren,
paddestoelen zijn weer te bespeuren.
Vogels op weg naar het zuiden
maken krijsende geluiden.
Ochtenden grijs en kil,
weer een uur tijdsverschil.
De zomer is gegaan,
met de lange avonden is het gedaan.…
Die ene mooie ster
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 40 Ik snap wel waarom vogels daarom in zwermen vliegen
sporen zijn dan moeilijker te ontdekken ook op de grond
als je als deel van een vlucht in de lucht over de landerijen gaat
natuurlijk ook in deze grote groep de dood soms even toeslaat.
Als ik een vogel was zou ik samen willen zijn als glas en wijn.…
Herfstcharme
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 170 Als doorzichtige tule over weiden
Bestrooid met stralen blinkend goud
Komt vanaf ‘t water zich verbreiden
Vult met zilverstralen ’t schemerwoud
Drapeert in plooien verre landerijen
Golvend op een zachte koele wind
Terwijl in bos eerste blaadjes zich vlijen
In warme herfstkleuren reeds getint
Overdekt door blauwe hemelboog
Waarlangs de witte…
zo vonden wij elkaar na duizend jaar
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 987 de zon
een zwarte bui verdronken
in de geur van hennahaar
onder het hemeldak
een bank met uitzicht op de
rand van regen, de zee blauwt
branding aan de koele kant
we liepen onze jaren terug
terwijl konijnen speelden
de duinen zich verveelden
en vluchtten voor de wind
de zee kwam verder
met een vloed die reikte
naar de stad en landerijen…
Furore
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 De gele narcis breekt in de nachtmerrie
de vijver maakt furore als lachspiegel
landweg kronkelt zich in zijn gedachten
bij het hek waar zijn slaap de droom hervat
neemt het landschap de vrije hand
in vreemdsoortig droef verlangen
beginnen landerijen met ochtend boerderijen
kraaiende hanen en geiten tussen hondenpoep
wuivende bomen, karakteristieke…
Scheppingswonder
netgedicht
1.0 met 730 stemmen 47 het leven
was zonnig
en speels
in vaste
contouren van
drukke bouw
op uitgekochte
landerijen en
op restanten van
stads oorlogspuin
daar werden groene
heuvels aangelegd
voor de mens om
elkaar van een andere
kant te leren kennen
radio en tv openden
de gesloten maatschappij
in onderwijs werd
gemengd de norm
emancipatie kreeg body…
Nachtgordijn
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 372 Zilte regen sluit 't nachtgordijn
landerijen liggen in droom verloren
en zij kijkt uit het vensterraam
naar de schilderingen van schaduw
op 't veld, dat kil de nacht ademt
er zijn geen vertrouwelingen meer
op aarde is 't geweten in droomstilstand
maar zij is nog op weg, zonder iets te zeggen
in lege gedichten, herneemt zij haar stem
mensen…
Shakespeare
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 113 Als toneelspeler was je een soort zwerver
en dief, niet bijster geliefd, maar je rooide
het om het duurste huis in Stratford te kopen,
meerdere huizen en landerijen. Zo nam je wraak
op de nare mensen die nooit in jou geloofden.
In je verzen verwerkte je de gemene kwetsingen.
Je dikte de boel aan als een literaire sjamaan.…
De dichter en de vlinder
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 228 Ik sluit de luiken van het huis
en roep de stille beelden op
die mij dan vergezellen:
de vogel die een schuilplaats zoekt
bij al te felle regen
het zwarte water dat mij lokt
met stram het taaie riet
het morgenlicht over het veen
de landerige landerijen
langszij de ramen gaat de zomer
als ik het leven buiten sluit
zoals de vlinder
die nog…
Ivoren Toren
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.714 Uitkijkend over weidse landerijen
Toegeëigend ooit zonder protest
Zover als zijn oog reikt
Staan deze vol met koren.
De tijd breekt straks weer aan
Dat er geoogst gaat worden
Nog even tot die tijd, nauwgezet
De nieuwsberichten horen.…