Netgedichten

netgedicht (nr. 10.487):

Ivoren Toren

Uitkijkend over weidse landerijen
Toegeëigend ooit zonder protest
Zover als zijn oog reikt
Staan deze vol met koren.

De tijd breekt straks weer aan
Dat er geoogst gaat worden
Nog even tot die tijd, nauwgezet
De nieuwsberichten horen.

Als de avond is gevallen
't Land opgeslokt door de nacht
Een wapen in de aanslag
't Is nog niet verloren.

Maar in de verte ligt die stad
Van sloppen, stank met niets
Daar ergens in dat oord
Begint met rust verstoren.

Mandela vrijgelaten
Van banneling tot president
Noch triest. Noch verbitterd
Gewassen de oren.

Leidde Zuid-Afrika naar een
Land van vrijheid. Gelijkheid
Land van broederschap
Land van zien en horen.

Snede van de ploeg in akkers
Brede gleuven vol met korrels
Tot bloei in een verrukking
Zonder de Ivoren Toren.