Hier groeit de hemel nooit meer samen
Voor R.
Wij werden als wolken uiteengedreven
door donderslagen
die zich ongevleugeld
in het hart hadden genageld
Wij waren passanten
in een wereld die niet beter wist
dan dat jonge vogels
in dromen zouden nestelen
Jouw hand vouwde zich
in loyaliteit om mijn breekbare ziel
tot deze knakte in een orkaan
van het onbereikbare
Slechts de glans van het verleden
hield ons bijeen in de denkbeeldige poëzie van de liefde
tot het tij zelfs niet meer
door de maanstond te keren was
Vriendschap kleurt nu
de landerijen van ons samenzijn
en waar ik ooit ons nest verliet
groeit de hemel nooit meer samen
Zie ook: http://oermirm.blogspot.com/
Schrijver: Irmlinda de Vries, 3 juni 2011
Geplaatst in de categorie: ex-liefde
de laatste strofe manifesteert heel goed het heden