Alle inzendingen over natuur

de veiligste plek waar een vlinder haar ei legt is een distelplant…

Leven is vooral Laten leven Laat het toe - Lucht, licht Met af en toe Een lichte bries En je ziet het meteen - De schepping lacht je toe zaterdag 16 juni 2012…

Ik heb mij op zijn winters getooid, daarom al mijn bladeren afgegooid. Ontdaan van alle fleur en prachten is nu 't seizoen van koude en lange nachten. Maar na drie maanden wachten brengt de lentezon mij terug tot volle krachten. Ik kom weer tot volle bloei, ik ben opnieuw in ganse groei. Zo zie je maar, ik word ouder, jaar na jaar,…

In de verte slaat een toren acht slagen de zon zakt westelijk naar de horizon kleurt de kim met rood zoals de dag begon in schone licht van voorjaarstint gedragen zachte bries die ’t water licht doet rimpelen strijkt over de wuivende halmen van ’t riet en wiegt zacht het nestje van een karekiet aan overzij zie ik lammeren dartelen uren zit…

In het licht dook ze op flirtend door het ontluikend groen. Haar speelse aanwezigheid fluisterde om aandacht en jubelde in mijn ziel. Ze liet zich lezen in een lange adempauze van de tijd. Mijn voeten in de aarde. Haar vleugels in mijn dromen. Mijn ogen verankerd, mijn hart voorgoed verloren. Haar laatste vlucht. Mijn nek, een…

De olijfbomen vervagen, kilometers in het rond in al hun groen te zien. Ik knipper met mijn ogen hoe fel het zonlicht in het Spaanse Jaén. Sluit ik ze een ogenblik en doe ik ze daarna weer open, zie ik knotwilgen en populieren aan de einder verschijnen. Harde landing op Schiphol, met Marsman in mijn hoofd.…

houvast… ook de hop werkt zich een slag in de rondte ------------------------------------------ haiku bij foto van humulus lupulus aureus: http://bit.ly/KhutVG…

ik zie de bomen groeien struiken dichten donker in onneembaar onderhout op open plekken grijpen groene vingers in snel tempo licht en zicht schaduwen schieten omhoog reiken naar het nachtelijk duister angstaanjagend is de stilte geluidloos het gillen als ik langzaam ingesloten word zal nooit meer een bos betreden want ik ken…

Wat worden we door onze ogen vaak bedrogen. We zien vaak dingen die er helemaal niet zijn. Zien iets en gelijk spelen onze gedachten. Maar daarna is het niet wat we op dat moment er van verwachtten. We hebben iets gezien en taxeren het op een tien. Later moeten we het herzien, want de waarde is helemaal geen tien. We voelen ons bedrogen door onze…

De zon was verdwenen met een maan als schil Onz' kus verlichtte de hemel. Groots in gloed Onze kus voor altijd een massage met een dimensie van en voor eeuwig. Later Die morgen lijf vol lust 't Verdriet van uiteen Met gebiggelde, maar bovenal zoute Tranen die blijven gaan hoewel 't tempo door verstening wordt vertraagd Slechts…

Hier raken alle windstreken de aarde land ingelijst door verre dorpen knipperlicht tussen zinkwit schuim kaatst zwarte vegen dansend over de weiden wegen totdat het erbij neervalt in regenbogen eerst dan zakt het doek in beken stromen ach, de natuur behoeft geen woorden ----------------------------------- uit: 'Het depressionisme', 1988…

Geen mobile home, noch strakke sleurhut kan ooit tippen aan dit wonder dat modern is door zijn striping, efficiënt en zó bijzonder qua model: aerodynamisch , waterproof, maar niet zo snel. Het is perfect op maat gesneden, haute couture van de natuur. Het is mobiel, maar zonder wielen, gas of rem, laat staan een stuur. Het is als tweede…

Prinsheerlijk liggen ze te rotten gevallen stammen na een storm. Geleidelijk vervalt hun ronde vorm tot pulpachtige overschotten. Het deert ze niet zo te vergaan. Van top tot teen begroeid met mos schenken ze voedsel aan het bos en vele beestjes een rijk bestaan. Ooit reikend naar de warme zon zakken ze weg in koele aarde maar altijd…

Bloeiende bloemen aan de bomen schitteren in het morgenlicht Laat de zomer nu maar komen De vakantie is in zicht Vroege vogels in hun verenpak vergezellen ons bij struik en bomen Uit volle borst op hun gemak bezingen zij ons zomers dromen…

Door het bos langs de bomen over de bladeren Zijn we bij de heide Bij de vrije konijnen en de stille wind…

De boom van de kust der Middellandse zee verspreidt door Drachtens winkelbuurt met zijn opwekkende bladerglans bruisende lust tot zoekend kiezen besluiten en kopen geeft verkwikkende schaduw aan hen die zich verpozen genietend van drank en goede spijs brengt uit Zuid-Europa gezonde levensdrift én lome gemoedelijkheid naar 't geweldige…

De boom leunt tegen zijn schaduw gooit z'n bladeren in de wind 't spiegelbeeld danst op de tonen van de vogels die onzichtbaar lijken evenals zij die haar stem inhoudt en zich te goed doet aan de weelde rondom…

zon warm lui zweet gin wir veur n’en blanke zweten als een otter zo laat zich vroege zomer voor mij determineren u begrijpt het als frigide misantropisch ijskonijn hunker ik naar kilte ijsbloemen op een raam drie meter sneeuw u begrijpt het…

Madeliefje lief je bloempjes schitteren als sterren in het gras en zien er uit als was je blaadjes helderwit met hartjes in zonnegeel glans je in de stralende zon als een juweel madeliefje lief je bent een hartendief…

Je moet wel oppassen dat je niet wegdrijft op de gratie van haar grijs en je zodanig laat verrassen dat je voor altijd blijft verkleumen in haar ijs…

De bomen ruisen, de vogels fluiten, het gras is weer gemaaid, het geurt naar buiten! De koolmeesjes vliegen af en aan, moeten hun kroost van eten voorzien, de zon schijnt volop, heeft er iemand nog iets te klagen misschien? Ik namelijk niet! Prijs de dag niet voor het avond is werd me altijd gezegd, nu is het avond en we treffen…

Zoverre men ziet boterbloemen bij de vleet een zilverreiger knobbelganzen bij een plas irissen uitdagend geel een bank in de zon een wandelpad afgezoomd met lijsterbessen vogelwikke grote muur smalle weegbree pluizenbol…

Waar water is, wordt alles opgetild. 0 zie die waatren eens rechtlijnig schieten De brug door tot zo welige verschieten Dat graft-laan lijken gaat een woud-laan mild En midde' in stad als eenzame woud-stilt'. Wat zo de leste wolkjes daarin lieten Voor donkre diept' haar leste blos verschieten Eer nog een huivring over 't licht vlak rift? De…

Krachtige windvlagen Rukken op vanuit het zuidwesten Het maakt de nacht onrustig En daarmee mijn hart en geest Het gevoel dat er iets staat te gebeuren Dat er iets komen gaat Het maakt me nieuwsgierig Een sterk verlangen naar vrijheid Laat de wind mij meenemen Naar het onbekende Weg van hier Op avontuur Waar de wind neerstrijken zal Daar…

Met de vleiende wind Om mijn hoofd In de verte nog Ondersteund door Het bemoedigende Krassen van twee Zon geblonken Zilvermeeuwen Vertrouw ik Mijn meeuwen Jagend op de Eeuwigheid Toe aan dit Podium van Hedendaags werk En word zowaar Verleid door de geur Van gebroken fluitenkruid -------------------------- Met…

Uit een scherp omlijnde zwarte wolk, viel plots een malse regenbui. ’t Was mei. Het dal van de Geul vulde zich met nevel, die op slag verdween toen de zon weer verscheen. Die legde een zilveren schijn over de rimpelingen in de duizend kronkelingen der rivier, waarlangs wij liepen, een lange sliert. Her en der las ik een gedicht, in…

waarom moet ik mij toch scherven aan een leeghoofdige dame die haar vuile was ophangt aan een zelfgespannen lijn tussen weelderige bomen? zodat zij de natuur schaadt zelfs als mijn wandeling er onderdoor gaat en niemand het wegneemt ook niet bij mij totdat ik zou willen beslissen dat zij netjes de geest geeft ter wille van mijn…

Oh dageraad, oh dageraad... hoe mooi zijn uw ochtend-momenten iedere avond zeker niet te laat slapen voor die natuur-momenten En als de vogels vroeg en luid mij wekken voor een nieuwe dag dan kom ik er maar wat graag uit omdat ik geen dageraad missen mag! ------------------------------------------- Dit gedichtje draag ik op aan Elly V.…

Het is wel leuk, al dat gedoe om die natuur zoals bijvoorbeeld wel of niet een landbouwpolder onder water laten lopen een bos met alles wat er leeft te kappen voor een weg of toch weer juist te laten staan wel leuk, maar weet je het maakt eigenlijk maar weinig uit komaan er zal toch altijd wel een barstje in het asfalt zijn een spleetje…

Zo stil was de nacht dat men nauwelijks kon geloven dat ze zou ontwaken in de dag haar rust prijs gaf aan het licht. In amper merkbaar vervloeien rees schemer in de morgen brak de hemel open in zonnelicht week kleurloos nachtelijk duister mengde bloemenkleur en vogelzang tot nieuw veel belovend gedicht.…