Alle inzendingen over eenzaamheid

Ik loop van steen naar steen de straat verdwijnt achter een stille zucht verderop het onbekende een auto claxonneert de bekende melodie van haast en jagen Ik loop en denk waarheen tegel na tegel lost op in lucht van alles wat ik kende en stilaan heb geleerd waarom wanneer en wie moet ik het antwoord vragen Ik loop en tel mijn pad met…

je danst en springt en lacht me uit wijst naar het kind dat altijd huilt moet ik bewegen op bevel als ogen een keer knipperen of tanden blikkeren Ik wil met jullie lopen in een kring en hopen dat ik mee mag doen ik ga een hand en ook de zoenen geven eindelijk weer deel uitmaken van het leven want ik was lucht werd nooit gekust…

Bloed ruist en raast door m’n kop Pompt de zuurstof, non-stop voedt mijn gedachten, twijfels, angsten Deze nachten zijn de langste Als alle opties, ideeën, keuzes, kansen, Gemist, benut, zo rij aan rij langs dansen, Is er trots, getemperd door twijfel, onzekerheid, Het razen in mijn hoofd, gaat nog sneller dan de tijd Op de helft van mijn leven…

eenzaam voel ik mij tot op het bot alleen ben ik niet een aantal mensen nabij het eenzaam gevoel is niet uit te drukken niemand kan er iets aan doen het is in mij, is wat ik bedoel dat gevoel van eenzaamheid is niet mijn schuld is mij gezegd en herhaal ik zelf zodat ik misschien minder lijd eenzaam voel ik mij altijd en nu nog…

Waarom Doe je zo Moet je zo Opvallen Waarom Ben je zo Moet je zo Het woord voeren Waarom Zal je zo Wil je zo Dat men je hoort Omdat je zo Opvallend doet Is er niemand Die werkelijk luistert Omdat je zo Je woordje zeggen zal Is er niemand Die werkelijk hoort Is er niemand Die werkelijk Om je geeft Ben je zo Eenzaam…

Les. Opletten. In stukjes maar. Denken, altijd maar denken. Uitgesloten. Wereld blijft draaien. Gepraat, overal rondom mij. Geen woord komt uit mijn mond. Ik blijf ademen, alhoewel ik overweeg ermee te stoppen. Tranen branden. Gun hen het plezier niet. Bijna tijd. Bijna verlossing. Voor eventjes maar.…

We speelden dat we samen speelden de ridder die de draak verslaat de maagd die zich graag redden laat we speelden dat we alles deelden De sleutel past op alle sloten van ‘t huis van peperkoek gemaakt ‘n spreuk die zoet naar sesam smaakt de schatkamer voor ons ontsloten We speelden dat we samen speelden ‘n heks die toverdrank creëert…

het uitzicht kijkt naar binnen kleurt het behang seizoenenlang met licht uit het verleden je hebt gebeden dat je oud mocht worden, hebt gestreden voor de laatste jaren rust en vrede ogen dromen en je lach is al verleden tijd je handen spelen achteloos met pluizen de asbakken zijn vol je vest van wol is zacht net als je wangen…

Kerstballen van geluk. Slingers van een belofte. Denken en drinken waar geen stemmen zijn die luisteren of vragen. Weten wat weten niets meer schenkt. Eenzaam is je lach geluk dat hangt in de boom van medelijden die je niet wenst omdat je weer ziet wat je niet bereikt en ontdekt hebt toen het kerstfeest en de dood…

ik streelde bergwanden en mijn handen voelden weer jouw ziel je gebeente was versteend, alleen de graven kenden nog je tekening het was de rekening die je ons schreef toen jij hier in de rots verbleef ze hadden alles uitgemoord je dagelijkse bede voor bestaan werd door de goden niet verhoord de muren bloeden door de beelden van…

zo nu ga ik maar weer eens het zal er toch van moeten komen daar komt nog koffie, je zit maar net laat ons nog eventjes gezellig bomen nog een kopje? Nou vooruit een paar minuten zal wel gaan laat me vertellen over vroeger dag die liefde is zo kort bij me vandaan heeft u vanmorgen ook visite gehad is uw oude buurvrouw hier geweest…

zij sluit zo haar computer het prinsessenbed wacht op haar maar het onmogelijke is gebeurd zij is hier en de prins is daar dus kust ze morgen alle kikkers en schopt tegen haar gouden bal verliest haar glazen muiltje maar of hij het haar ooit brengen zal? ze volgt de zeven dwergen en vraagt roodkapje om raad ook de toverlamp heeft geen…

een ruw geslagen vuren kruis achterover hellend door de haast waarmee het schreiend was geplaatst achter de restanten van een huis brandt het netvlies vretend zuur ’t kruis dat dodelijk ongerust verstild haar kille schaduw kust over evenbeeld in miniatuur vrijwel zeker overrompeld zal ze binnenkort ten gronde gaan voorgoed in…

zeg me welke weg je loopt ik ga het offerland verlaten wil weer weten wat mijn handen doen, de passie voelen van een zoen lakens koelden nooit meer hete lijven samen blijven was het doel ik lachte met een scheve smoel naar oude wijven we keken naar elkaar begrepen wat we wilden jij de zon en ik de maan het was ons universum dat we…

alweer een slapeloze nacht maar dat had ik wel verwacht met een hoofd zo vol gedachten kon ik zoiets wel verwachten een film draait er door me heen nu ik hier zit zo heel alleen de vragen komen en gaan wat heb ik goed en wat fout gedaan…

ik ben alleen, probeer aan niets te denken. ik denk aan alles wat ik vergeten wil. ik voel me alleen, probeer niet meer te denken. ik blijf denken totdat ik er gek van word. ik ben alleen in mijn gedachte zie ik jullie maar jullie doen alsof ik niet besta. ik wil samen zijn met jullie en verlaten worden door mijn gedachten.…

in een graf vol bloemen vindt de dood haar aards bestaan ze staat een levenlang te bloeien en wacht tot ze gelaten gaan je lachte om de snelheid die hard botste met beton het rode bloed dat stolde na de sprong van het balcon je ontkende de depressie die je naar beneden zoog je liep weg voor de vergiften die de ander op je spoog je…

Ramen zien haar komen en blijven waar ze kijkt naar wie voorbijgaat of ontdekt dat ze wacht op geluk dat gedeeld in spiegelschreven van dromen van haar zou kunnen zijn…

verveel je te pletter schrijf dan eens een letter aan een eenzaam mens met de grote wens niet alleen te zijn je hoeft niet ver te zoeken alle telefoonboeken bevatten voor negentig procent mensen die niemand kent…

breekijzers roesten herinneringen slapen in nachten zonder schaduw ooit scheen de zon langs de maan op de sterren blind voor de dag mensen krioelen op de bodem wroetend in de tijd, de wind blaast erosie verbeter de wereld en jaag op de dood voor een nieuw perspectief sporen horen hier niet vandaag is gegeven om het leven te…

Duizend en (één) mensen (zwemmen, lopen en fietsen) op en mooie zomerdag in een tweemansformatie. Aan zee op het strand en in de duinen. Met haar op zijn sterke schouders gaat hij het schuimend water in waardoor haar lichaam kletsnat wordt en geen van twee kent tegenzin. Gezellig liggen zij hij-aan-zij in het gloeiend-hete zand, …

bomen staren in de mist huilen druppels op de straten het geluid vermindert zicht stilte voelt verlaten gevangen in het grijs dat kilte is gaan dragen omklemmend soms met ijs als de vorst is aangeslagen takken wijzen troosteloos verloren naar de hemel aarde lijkt wel bodemloos in licht dat uren schemert stappen dempen in het gaan…

Het is nog vroeg in de morgen Wanneer ik door jouw straten ga En de muur van mist waar ik voor sta Weerhoudt mij niet van grote zorgen Ik zoek naar iets wat ons samen bond naar wegen terug en naar het waarom De niet geleden toekomst is een bom maar de natte stilte dooft mijn lont dus keer ik zwijgend terug naar huis en volg de ritmische…

je was hier pas en dacht de wereld vriendelijk je voelde je als gast in een omgeving die verraste ze zagen uit de verte dat je een vreemde was geen vriendinnen had dat je je schaduw haastte ze hebben je alleen gelaten omdat je niet voor slijmen koos ze waren niet echt boos er was gewoon niets te bepraten hun stemmen irriteerden…

Dwalend, als een schaap zonder herder ben je op zoek naar het ware geluk Je zoekt het alsmaar verder met op je schouders een loodzwaar juk Je bent kapot van angst en verdriet je ziet geen licht meer in het duistere dal omdat de goede herder je niet ziet en die, voor je gevoel, nooit meer komen zal. De weg lijkt heel erg lang en het dal…

Lang is de avond een gezicht dat ik verander in de kou die me niet meer volgt als ik slapeloos verdwaald weer eenzaam en gelukkig ben…

Een eenzaam klein vogeltje Liggend op een weg vol gaten Wilde zo graag dood Maar kon het leven niet laten…

Dreigend kondigt de nacht zich aan een nacht vol van pijn en haat niet wetend wat je te wachten staat een nacht die niet zomaar voorbij zal gaan. Eenaam loop je verder de duisternis in op zoek naar een plaats om te schuilen geen mens die jou ziet huilen wat heeft het leven verder voor een zin? Je bent kapot van alles wat je door moet maken…

mijn gedachten vliegen vogels vluchten verder weg niet een kijkt om voorbij de horizon verzet de wet de klok en draait de wereld terug op weg en dan verdwalen en vervloeien in de wind die alle richtingen verwaait in een prisma dat het licht verdeelt, de kleuren scheidt uit geuren van het het leven gedachten zwermen tot herinnering…

Het vuur in hem Staat op punt van doven Sintels her en der Liggen triestig na te stoven Vonken onder as verborgen Wachten op zijn levenslucht Om opnieuw te kunnen branden In torenhoge vlucht Anderen vaak gekoesterd In de hitte van zijn haard Het eigen vuur nooit opgerakeld Is het schemer dat hem aanstaart Als duisternis gaat heersen…