Alle inzendingen over afscheid

Er vlot een walm door de kamer Het verschroeide weefsel Die bloederige pomp die doorjaagt Getuigt nog van een bitter gisteren Je nipte van mijn gevlei zonder verpinken Bijna hoorde ik jouw tanden knarsen Alsof het glazuur afbladderde Jouw greep verslapt, verkilt. De muur weerkaatst een stilte Die ik verbeten verdraag Zwiepte jij de deur al…

Dood eng woord nooit gehoord in de stilte van de dood Ik heb je lief al lachen de vlinders m'n lente weg Ik heb je lief omwille van zijn en doen Denken dat gedachten pijn verlichten is misschien absurd Toch doof ik je ogen niet noch je gezicht De rimpels en pijndrempels maken je geest sterker Ik geloof in jou in je hart…

Stil zit hij over zee te staren overdenkt zijn roerig leven wind speelt door zijn haren weinig genomen, alles gegeven alle zeeën had hij bevaren bulderend van levenslust overwon vele gevaren menige hartstocht geblust zijn ooit zo machtige armen voor niets of iemand bang mochten velen verwarmen een traan glimt op zijn wang handen geaderd…

Ik kom en ik ga Ik vervul je laatste wens Ik dans met je omhels en kus je Ik heb je lief en neem je mee daar waar zee en hemel zich scheiden Ik voed je met angst en ontneem je je levenskracht Ik reis met je mee en zorg dat je veilig thuiskomt Geef je over aan mijn duisternis Want ik, Ik ben De Dood...…

staand bij je graf overdenk ik het leven het heeft ons zoveel gegeven zorg, ziekte, gemis toch ook heel veel vreugde en nog meer plezier maar...toen was jij nog hier…

De toren spiegelt zich in 't water van de gracht Met een tevreden blik paradeert zij op de strakgestrate Kade Niemand had toch ooit verwacht Ruziënd met een lawaaiige cicade Te belanden in de sprookjes van duizend-en-één-nacht Het o-ja-erlebnis ervaar ik meerdere keren per week Ingekapseld tussen de breinen Als synopsis een bekend verhaal…

Adembenemend rustig Neem je mijn hand Nog even, mijn vriend En dan wordt het eeuwig stil Langzaam... glijd je weg Ik kijk je aan En voel je zachtjes Sterven…

Terwijl wolken het zonlicht roven, vliegen vogels rusteloos naar de zee. Ik kan geen behouden reis beloven maar in je schaduw vlieg ik mee.…

De genegenheid is lamgeslagen ontwijkende ogen tot wij gaan slapen ineens de kunst om mij te plagen ik merk dat ik mij met angst bewapen Vertrouwen brokkelt langzaam af jij bent als vreemde nu herboren de liefde die ik ooit aan jou gaf gaat met gemak in verdriet verloren Onvermijdelijk volgt straks de knoop van onzekerheid tot aan razernij…

Met schoenen vol lood zitten we nog even bij elkaar hier loopt ons spoor dood ja, het einde is daar De toekomstvlam gedoofd maar geen verwijten meer alle woorden zijn geroofd zelfs stilte doet zeer Ik kijk je nog even aan je draait je hoofd opzij ik zie een enkele traan huil je die voor mij?…

De sneeuw is vroeg dit jaar ik loop naar de bushalte het is koud daar komt de bus he, hallo Danny! koud he ja! de ramen zijn beslagen er ligt een waas over het land oh, daar is mijn halte al, ik zat zeker te dromen ik stap uit drie witte eenden pronken op de stoep schrikken en vliegen op de bus rijdt me voorbij er ligt een rode vlek…

Zacht, stug, hardnekkig Weigert hij al weken Mijn lichaamslijn te volgen En alles te bedekken Zou de deken zich herinneren Hoe wij met schaduw silhouetten De muren deden blozen Zou de deken haar dan missen En zachtjes protesteren Of heeft mijn lieve moeder Toch te heet gewassen…

nog even warmde de zon je koude bleke gelaat hielden we je vast tot de dood jou kwam halen en streelden onze tranen je stilaan naar de overkant zo verliet jij met ‘n zucht het lege uitgewoonde lijf stroomde je oude ziel naar ’t licht terug als een milde avondzon in ‘n weids en onvergetelijk vergezicht…

Afscheid genomen van een oude buur hoe mager en dood vijfentachtig jaar de familie gecondoleerd, aangehoord hoe zeer ik op mijn vader lijk van uiterlijk Afijn vanmiddag dus wordt ze begraven, weer wat draden doorgeknipt, ik verlang naar zweven naar bevrijding van de vaste grond als ochtendmist opgaan in de lucht…

In de vroege ochtendschemering zie je dauwdruppels aan de takken je kunt ze daar eenzaam zien hangen tot ze zachtjes naar beneden zakken Zoals dauwdruppels in de morgen glijden mijn tranen naar beneden want het is voor mij niet te verkroppen dat ik geen afscheid heb kunnen nemen Achter het vochtige raam van mijn hart wordt er met liefde…

voorzichtig tastend langs de randen vingertoppen feilloos oneffenheden registrerend wankel jonglerend op de uitsteeksels van de wanden tracht ik mij een helder beeld te vormen van het zwarte gat waarin ik onverhoeds viel optimale bewustwording van normen en waarden als schimmels voor de koets van uittrede galopperend op hol slaand in mijn…

als jij doodgaat later nu nog niet krijg je het mooiste feest dat er bestaat krijg je Acda en De Munnik Harrie Jekkers Diep Triest en zo krijg je mij op de piano Mozart Satie ver boven do mi so krijg je een volle Euroborg als afscheidskado maar je gaat niet dood nog lange niet gelukkig maar…

Wie kan mij zeggen hoe ik heet wie zal er ooit mijn naam nog fluist’ren. Hoe moet ik weten wie ik ben als ik zelfs vandaag de dag niet weet. Wie leidt mij door de donk’re straten het doolhof in mijn hoofd lijkt leeg. Waar moet dit allemaal toe leiden als ik niet meer met mijn lief kan praten? Wie is van mij en wie ook niet de vraag die…

De sloten zijn bevroren Terwijl de herfst nog aan de beurt was Ik zie gevallen bladeren – Geel, rood, bruin Een enkele groene – In het zwarte ijs gevangen Nerven en randen scherp afgetekend Ongenaakbaar Winter, te vroeg Zeg mij eens, waarom vallen bladeren? Is het omdat de boom ze afstoot? Bepaalt elk blad voor zichzelf Dat het tijd is…

vandaag neem ik afscheid maar waarvan? ik neem afscheid van mijn liefste maar verlaat haar niet met mijn koffer op de stoep kijk ik haar nog een keer aan ik neem nu afscheid maar vergeet haar niet ze roept nog verlaat me niet ik zal altijd bij je zijn overal en voor altijd Nog een laatste zin Wat is de zin van afscheid? Afscheid…

Wind reist sprakeloos door de takken, de boom die alles zag, blijft zwijgen. Ik probeer mezelf weer te herpakken, zodat ik zicht op morgen kan krijgen. En jij mijn broer, die hier rust, zal voor altijd 38 jaar blijven. Begraven lig je, hier aan de kust, waar meeuwen op de wind drijven. Wind reist sprakeloos door de tijd, waar jouw leven…

met de duistere dood in ogen vliegt een engel om zuivere ziel geheel rustig en onbewogen voldoet het lichaam aan het profiel een toereikende hand durven pakken waardoor het hart op aarde wordt gestild het lijf in de grond weg laten zakken je geest op zoek naar het hemelse schild langs sterren die schijnen kan het land der liefde worden…

Als ik straks oud ben, ziek en zwak en pijn verjaagt de slaap Als onrust neemt van mij bezit doe dan wat onvermijdelijk is en laat me gaan, een laatste goede daad Beslis voor mij en wees niet bang Past eigenliefde bij de vriendschap die ik gaf of uitstel tot het beter past bij een verloren strijd Ik ben niet bang tijdens de laatste gang…

Langzaam dwaal ik af Van dit doel in mijn leven Het is niet mijn bestemming Ik heb je niets te geven Ik ga mijn eigen richting Volg dat waar ik op vertrouw Benieuwd naar mijn bestemming En naar het pad van jou Jij volgt jou bestemming Ik kies mijn eigen route En daar, waar wegen kruizen Kunnen wij elkaar ontmoeten Ik zoek…

moet ik de zegeningen tellen die de tijd aan mijn verblijf geregen heeft heb ik eigenlijk wel ooit bewust geleefd handen die me groeten de verwondering in ontmoeten ogen die in liefde naar me keken ben ik kleine dingen soms vergeten waren ze niet van belang of plakte ik ze achter het behang laat ik de balans opmaken van de dingen die…

de lucht is dreigend de bladeren stil geen zuchtje wind streelt de verstarde struiken de koolmees is alert kat gesignaleerd de merel op het dak maakt een duikvlucht de bui breekt los donder en bliksem veroveren het luchtruim ik pak mijn ambities in haal het arbeidspatroon uit zeg dag met het handje…

ik kijk naar de madammen rabot tropical ze dansen salsa de één waar ik op val gaat er snel vandoor ik klamp haar vriendin aan plots op mijn gsm dat jij bent gegaan verdomme bram... jij hield van mijn Portret ik zou jouw Onzin doen en voor mijn Simpel gaf je mij een tune je klopte me bij ping-pong en ik zong Summertime met jou op de…

dood ben je natuurlijk niet want we zijn je niet vergeten maar toch dat lichaam die sterke stem die luide lach die warme handen dat wordt hier toch maar stil…

We searched the beach for shells especially these dark twins bearing random pale eyes of white chalk on their backs. And when we found I asked Dad, will they ever match again, thus wide apart yet so closely connected? They will not fit, he said Just let them be for they have been silenced in death. They are as soon will we, he said…

Jarenlang zijn wij al vriendinnen Je bent zo'n bijzonder warm mens Je raakt me vaak diep van binnen Deze vriendschap is zó intens Je bent mijn soulmate, al die tijd We begrijpen zonder uit te leggen Nu raak ik je aan een ziekte kwijt Ik ben verstomd, weet niets te zeggen Mijn armen sla ik om je frele lijf Het afscheid komt steeds dichterbij…