Alle inzendingen over eenzaamheid

toen ik door het sluiten van de ramen de wereld buitensloot, wie hoorde toen het radeloze tikken van allerlei insecten, wie het snakken van de bladergroene kamerplanten naar meer, naar overdaad, wie het muzikale zoemen en weer afslaan van de oude koelkast, waarin kaas en eieren in bedden sla ten onder gingen? ik vraag u hier: wie was…

het Heilige hierboven daar kom jij ook eens voor te staan de vraag zal gesteld worden hoe heb jij het op aarde gedaan jouw zoon was het einde net wat jij had gedacht oh wat gebeurt nu ineens dit had jij als ouder niet verwacht die lieverd wil bij voorkeur als mooie vrouw door het verdere leven…

Viel er een kleine regen in de nacht? Een kraalgordijn heeft even zich bewogen, Ik luister, en ik houd mijn adem in. Ik stond voor een verlicht papieren venster. Mijn nagel gleed langs het doorschenen vlies, En daadlijk viel een grote duisternis. Het kraalgordijn heeft even zich bewogen. Daar achter hoopt en luistert een, snel…

Wat ruis voor mij Op een muurtje ben ik gaan zitten Op de grens van tuin naar plavuis Alleen, voor mijn huis en schuif De gordijnen van de dag opzij De zwangere lucht staart mij aan Vlijtige liesjes zwaaien per abuis De klimop staat moederziel alleen De schaduw staat met handen in de zij Het geluid om mij heen is verdwenen Ik wil de wind…

Dit is de dag van de herfstkleuren van de kleine grijze miezerregen die zachtjes mijn gelaat beroert mijn geest verdwaalt zich zoals mijn voeten dit is de wijd open wereld ik ben de geluidloze man Welhaast ongrijpbaar verplaats ik mij doorheen de grijze mensenmassa onzichtbaar, geruisloos ik ben een geest, een fantoom Ik ben alleen helemaal…

Hij is niet op komen dagen. Misschien werd hij ziek of liep hij onder de tram, misschien sprak een ander hem aan. Misschien vergat hij zijn horloge of vergat het horloge hem de juiste tijd te geven. Misschien wilde zijn auto niet starten of begaf die het halverwege. Misschien belde iemand hem juist voor hij vertrok, met het bericht dat hij naar…

In 't avonduur zoekt zich in 't koele bos De jonge halfgod, naakt en onbespied, Een plek, waar hij zich uitstrekt in het mos. Een dwaze blijdschap overstelpt hem later, Wanneer hij nimf en faun verzameld ziet Bij 't blank gefluit op 't afgesneden riet, Dat hij zich koos die morgen aan het water. Hij speelt; maar onder 't borstlig haar…

Vandaag is de week van de eenzaamheid begonnen zeven dagen lang mogen deze mensen meer aandacht krijgen, maar na die week ook natuurlijk, dat mogen we zeker niet vergeten. Als je ze weet te bereiken tenminste, want dat is wel een ding! Heel veel mensen zijn alleen of eenzaam , corona heeft voor iedereen het sociale leven goed…

Ik mag alwéér niet op m’n werkplek komen, Daarom heb ik me thuis geïnstalleerd, Ik raak volledig in mezelf gekeerd, En zit achter m’n laptop weg te dromen. Een enkel dingetje bevalt toch beter: De koffie binnen anderhalve meter.…

De vruchten zijn geoogst, nu vallen ook de bladeren in treurigheid. Doorschijnend wordt de kruin en wind doorspeelt zijn takken alsof die heel de kleurenpracht voorgoed wil uit gaan vlakken. Hoe lang staan nu op afstand weer de dragers die elkaar omarmden. De vuren die ons hart verwarmden met zonnegloed, zij zijn niet meer. Is alles broos…

telefoon en drukte iets wat niet lukte tijdschema waarvoor ik bukte ja ik ben niet stuk te krijgen, maar wat is waar uur dag maand jaar ben ik nog daar? overreden praten elke keer langzaam weet ik het niet meer de maalstroom van het verkeer wie was ik ook weer? wat te doen is stapelt op al die…

Handelingen worden trager door de echo van wild verlangen even dringt de mens door in het duister van de herfstnacht, geheimen openbaren zich in diepere dromen dan ooit denkbaar in stilte bomen maken zich klaar voor de herfst in aandacht van zintuigen om het onbekende te verkennen met gedachtetekeningen die alle verbeeldingen van liefde…

Wie ophoudt met zichzelf zoeken zal zichzelf, vanzelf, hervinden omdat geen mens verloren is. Wie ophoudt met antwoorden vinden zal geen bange vragen zoeken omdat problemen, vanzelf, verdwijnen. De iemand die zichzelf verliest zal een angstig niemand zien voordat een wanhopig mens een moedig mens kan zijn.…

Een knecht bemint een meiske, 't bemint ene andere knecht, die andere bemint nog ene andere en stort zich met haar in de echt. Uit wanhoop neemt het meiske, goed kome het uit, een vent, de eerste de gereedste; de knecht, hij, is miscontent: Dat is een oude historie, maar ze is nog altijd nieuw, en wie zij voorvalt gaat het alsof…

zijn familie en wij buren ineens allemaal tegelijk op bezoek in zijn kamer de spullen onder ons verdeeld. alleen de brief in het linkervakje van de zelfgemaakte groene, houten kast durven we weg te gooien noch te posten of te lezen een week later loop ik onder het erfstuk, zijn paraplu. door zijn regen…

Als kind door een sfinx gebeten. Als man door de mangel gehaald. Enigszins afzijdig van de rest zich voelend op z'n best. Wat te worden nooit geweten; weifel en wankel als basis en bron. Ik (is de worm in het wonder) ben de dertiende uit het dozijn; de vroeg al van mammon en pappot weggevluchte, vele malen ten hele verdwaalde Cino…

’k Verkeer in weelde tussen de bloemen met wijn, Maar ook in armoe: drinkend zonder vriend. De opkomende maan, mij zo verlaten ziend, Wekt mijn schaduw, zodat we met zijn drieën zijn.…

Heel veel ouderen zitten in een vergeethoek, hoe spijtig dat ook vaak is. Gelukkig geldt dat niet voor ieder ouder persoon. Natuurlijk wordt eraan ze gedacht, maar veel te weinig. Bij velen komt er wel bezoek, maar dat zou bij anderen eigenlijk ook moeten gebeuren. Als je iemand weet, die weinig of geen bezoek krijgt, hoe leuk…

Mijn schip is stuurloos tussen de klippen mijn hoofd rust reeds vrijwel in de schoot Hoop schijnt door mijn vingers te glippen een vuurpijl toont elkeen mijn code rood Ik zie de kustlijn alsmaar sneller naderen het schip lijkt dieper te glijden in de nood Plots denk ik aan het gebed onze vader en zie dat aan als het antwoord op code rood…

Ik staar maar leeg. Waar ik op uitzag is verwaterd. De verf waarmee het leven mij schminckte verbladderde tot het meer steeds minder werd.…

Zie hoe hij de groene levensboom omhelst waar hij vroeger ingeklommen dacht dat hij kon vliegen teruggekeerd naar eenzame gronden heimwee naar de natuur van zijn jeugd verleden uit een verborgen wereld naar een schuilplek achter de horizon luister hoe hij tegen de vogels praat verhalen vertelt aan dwalende wolken teruggekeerd naar eenzame…

Verlegen lach je naar de zon een dag om nooit te vergeten sta je te wachten bij de boom aan de waterkant met eenden uit een droom haal je een stem om het zwijgen te doorbreken woorden terug in avondrood blauwe liefde nooit verloren door het dromenzaad van eigenheid gedwongen door de eenzame tijd.…

Te veel gevechten heb ik gezien, te veel gejank van vrijers gehoord, ik ben altijd te ver gereisd. Een kijkdoos heeft mijn oog vervangen, Een bromtol mijn oor. Te veel modder, te veel krengen er in. Te veel vreugde. Ik verberg mij nu tussen de minnaars, die bedelaars. --------------------------------------- uit: Gedichten 1948-1993…

kijk, hoe daar je spullen staan uitgestald dingen die aangewaaid zijn in je huiselijk landschap en gebleven gestapeld in een dode hoek jazeker, ik heb geleefd hoe ik heb gegeven, geleden en vergeven brood en boter op de tafel (je vaste lasten stijgen jaar na jaar) start de opname en actie! een scene met een kind en vrouw: take one ik herinner…

Dus ik ben mijn eigen engel en ik neem mijzelf onder de arm maar wat als ik struikel of geen grond meer onder de voeten heb? Wat moet ik met mijn zelfvertrouwen wanneer jij mij verlaat? Wat kan mijn territorium nog toevoegen als het hart eenzaam is? Ik twijfel juist aan mijzelf met iedere stap die ik zet en laat omdat jij…

Hier rond onze kloostertafel wordt er vaak gereflecteerd. Zittend tussen rommel en rafel wordt de mensheid gefileerd. Wanneer we Spinvis declameren laten we wel eens een traan. Bij wie kunnen we informeren hoe het met Emiel zou gaan ? Als de dames zijn verdwenen, geruisloos of met veel misbaar loop ik vaak op slappe benen, want de stilte…

Oude vrouw naast me in de trein, man met 1 arm in de Albert Heijn, wandelend stel waar ik voorbij fiets. Ik wou dat jullie het zouden zien, me zouden knuffelen, en zouden zeggen: ‘Alles komt goed, hoe dan ook meisje, jij komt eruit, al doet het nu zoveel pijn’. Maar jullie lopen door.…

Nu je mijn boetekleed geweven hebt dien ik me stom en onbewogen aan. Jij kan me niet vergeven, je wil de woorden uit me slaan. Maar, ik drink niet langer van je wijn die vind ik troebel en verschaald en voor je armenbrood dat zurig is heb ik veel teveel betaald. We drinken Blauer Zweigelt nu, strelen teder elkaars rug. Ik weet, ik…

Ik was een stil en eenzaam kind, Eenzaam als geen - Gij zong voorbij als een stem in de wind: Nu ben ik alleen, alleen. Gij streek voorbij als een schone schijn - Vanwaar? Waarheen? Wat kan ik zonder u beter zijn Dan alleen, alleen? Alleen met de zee die ebt en vloedt Op haar gezetten tijd, Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt…

Eén ogenblik verstrooid en ik sloot De vingers van mijn kind tussen de deur En stijl, haar adem Stokte, ze wrong haar hele wezen Als een foetus tegen Het brandend feit van haar pijn. Ik wenste dat ik in duizend stukken Openbarstte en verspreid werd Tussen de dode, flikkerende sterren. Haar schreeuw brak open, Ze klemde zich aan mij vast En…