Alle inzendingen over filosofie

stel je achter gesloten deuren voor en het regende niet zou er dan een reden tot klagen zijn tot bestaan, onverdeeld kon er dan iets misgaan achter wanden van het vertrek stel jezelf voor en tijdsduur bleef hetzelfde beeld nog één keer iets in dat er altijd zal zijn…

ik woon in mijn hut weliswaar van hout in vergaand stadium onthecht en op een enkel cruciaal punt gestut in de zomer warm en winter koud doch ik ben omgeven door engelen. ze laten mij met rust of laten mij bengelen aan de rand van mijn eigen woud. zo voel ik me nooit alleen praat ik mezelf aldoor toe en raak ik verliefd op een merel geen…

Ik zie uit over een ware oceaan in mijn gedachten wel te verstaan en nader het einde van een oprit of als ik even om me heen kijk nog een kleine toegift of korte uitwijk Zo doordrenkt de natuur mij van een dikke mist, voor mij althans, het is de gang waarnaar men gist na een klim vooruit in de jaren, om alles wat stoffelijk is te vergaren…

Groteske kunstenmaker, opgestegen In 't cirkus Wetenschap naar slappe draad Van logika, danst ijv'rig en kordaat De mensengeest om Waarheids liefdezegen; En, gracelijk jonglerend akrobaat, Houdt hij aan puntige apperceptiedegen Het kennisfruit, het voze, aaneengeregen, Of zich Haar sterrentrots verbidden laat. Telkens in lege wanhoop neergezogen…

Een ding gestand doen is jezelf beliegen. Van een pop, een beeld, een torso luidt de saaie waarheid dat ze dood zijn. Al wat meer lijkt is verguldsel uit de smidse van je ogen en verfraaiing door je geest vol kinderleugens. Maar soms - het duurt niet lang, je moet jezelf verschalken - maak je geen onderscheid meer tussen schijngestalten…

op papier is alles helder het water, de rivier opgeschreven, eerste druk tussendoor tastbaar met handen en voeten iedereen is een woord, verzameld in enkelingen niet plaatsbepalend maar definitief zoekend ter hoogte van zwarte bossen, op het scheiden van geest vangt voortbestaan aan en nemen woorden een wending zodat betekenis lijkt…

Bamboe wil ik planten, in mijn tuin. Krachtige buigzaamheid heb ik dan levend dichtbij. Ik zoek iets anders voor strak en ferm rechtop staan. ‘k houd niet van te moeten breken. Als levenslust ervaar ik beweeglijkheid, het liefst samen ritmisch in een dans, en het buigen van hoofden naar elkaar bij muziek die afstanden doet vergeten, overgaand…

een god zat in zijn eeuwig wachthuis hij zag de groezelige tranen hij hoorde het zanderig kreunen deze god zag al die beroering wel op de smalle weg een dijk tussen de meren de ijskoude zon boven langgerekte lichtpaarse wolken god’s blik was ingekeerder dan ooit…

Hoe zij als een lekkere parfum via de neus wordt waargenomen die een huid meteen een verfijnd gevoel geeft Met haar maximale kleurintensiteit en tijd durend resultaat laat zij ogen schitteren van waar haar irissen zijdeachtig zijn, omgeven door een immense blik. Hoe gedachten zinken in de wolken die verbeelding doet prikkelen toverend beelden…

Dit is mijn huis en tuin, mijn stad, mijn land, mijn man, mijn kind, mijn vader, die held’re ster zo ver, die schijnt op mijn verstand, mijn ader. Maar van wie de lucht, die zich met bloed verbindt, van wie de kracht die zich in ‘t lijf bevindt, van wie de woorden uit mijn mond, van wie het helen van een wond? van wie het koren op de akkers…

we leven in onze eigen droom soms is het een fijne - vluchtig luchtig of een nietszeggende korte kleine soms zo’n niet door te komen rakker daarin ben je de mislukkeling de arme schlemielige stakker of eentje waaruit je nooit wil ontwaken je voelt je hierin zo heldhaftig zo dapper we blijven in dromen onszelf overkomen en een ieder droomt…

De wereld gaat en gaat, als lang na deze mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen. Wij werden vóór ons komen niet gemist, na ons vertrek zal het niet anders wezen.…

vaker kan mijn fiets mijn handen aan het stuur niet missen dan dat ik met jou hand in hand loop tijdens schemeringen en we beiden verbonden zijn door de kortste ketting hoe vaak zou mijn wijsvinger op een lichtknop hebben gedrukt? dagelijks worden talrijke handelingen verricht door het mechaniek der ledematen terwijl onze gedachten elders…

hij vond het lege landschap toen hij niet langer zocht hij gaf zich over zijn queeste stierf een stille dood licht lucht en ruimte in het lege landschap het was alles…

Ga vol goede moed de toekomst tegemoet want het leven heeft je veel te geven: rijkdom, geluk en minnezoet, allemaal in overvloed. Maar zelfs als Fortuna je nu paait: je oogst niet altijd wat je zaait, niemand weet hoe de wind waait, wanneer hij wordt neergemaaid, want, het wiel draait. De mens die wikt, het lot beschikt, en geen haan…

Als het vermogen Tot innerlijk ervaren Dood is Zal het Uiterlijk ervaren Weinig of niets Toevoegen…

I Soms vraag ik nuchter: Is 't misschien een waan, Wanneer ik denk, ik ben Brahman's profeet -? Herleeft in mij, zonder dat 'k zelf het weet, Een zon- en regentov'rende shamaan? Of doe ik aan mystiek, noem 'k mij brahmaan, Omdat het literair staat en gekleed? En preek ik koketterend van mijn leed, Omdat het hoort bij 't dichterlijk…

Lieve Ari Wees niet bang De wereld is rond en dat istie al lang De mensen zijn goed De mensen zijn slecht Maar ze gaan allen dezelfde weg Hoe langer je leeft hoe korter het duurt Je komt uit het water en gaat door het vuur Daarom lieve Ari Wees niet bang De wereld draait rond en dat doettie nog lang ------------------…

Als je Jezelf Niet wilt Tegen komen Als je Jezelf Niet wil Leren kennen Dan zal Je ook De ander Niet tegen komen En leren kennen…

soms klapwiekt iemand de ander voorbij herkent zijn schim niet als hij in de spiegel kijkt niet de schaduw van zijn eigen wanen soms zwijgt iemand als hij spreekt valt in de leegte tussen woorden en hun betekenis voert het schuim van wrakhout hem mee soms staat iemand op varen boten stroomopwaarts klemt de hoop zich…

laten we niet vergeten * hoe mooi het was en wordt de komende week en hoe het kort geleden nog nergens op leek laten we dat niet vergeten zoals dat meestal gaat ieder najaar dan weten we het even niet meer klagen over het onbetrouwbare weer sluit ze in je hart de vergeet me nieten laten we niet vergeten te genieten ook al zal het later…

Vanochtend toen de zang het bewustzijn prikkelde tot een lach En wind en dauw speelden met de vitrages, heel vilein Verrees mijn lijf, zij het wrang in een nieuw bestaan zo ik gewag Licht de tonen, hoe mooi de beelden om aanvaard op aard te zijn.…

en zo kwam het dan dat de mens overbleef ondraaglijk alleen met zijn romp over de verschroeide verlaten aarde schoof. hoe klopte hij aan bij vermorzelde deuren verdwenen sprakeloze goden glansloze stenen en zo kwam het dan dat de mens met wat overbleef ondraaglijk alleen over de verlatenheid schoof…

De voetstappen die ik achterlaat zijn bezit van de grond. Mijn leven is van het verleden. Mijn woord is in de monden van anderen. Ik ben niet. Ik was. Zo is het met alle dingen. -------------------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.…

Wanneer de hemel vol wordt van gezang En 't lied op lied het lied te boven stijgen, Dan zullen alle laagre liedren zwijgen En is een eind aan onze donkre drang. Dan plaagt ons langer niet het wreed verlang, Dat naar een eindloosheid ons hart deed hijgen, Omdat wij hoopten eindlijk te verkrijgen Een kracht en vrede zonder overgang.…

De golven gaan zoals ze gaan geen enkele afdruk is gelijk in het zand geen enkele korrel valt op dezelfde plaats. Matrozen varen naar onzekere kusten. Een meeuw komt van ver hij spiedt over de golven, landt op het zand bedolven met afval dat oogt in de vroege ochtend verlaten. De golven trachten naar de hemel te stijgen de vuurtoren prijkt…

In mijn droom Ben ik vrij Zonder zorgen Ben ik er Gewoon Ik hoop Dat Die droom Ooit eens Uit mag komen…

'Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers' en dan kijken we meestal naar anderen!!!…

wis loze mitsen en maren van het voorhoofd veranker je in een stilte van porselein hoor het zwijgen van de hemel laat het glas staan je vulde het met vergetelheid hoor met gesloten ogen de morsetekens van de taal tast naar het licht dat op dat in je ligt lichtjaren zal het duren voordat de duisternis de weg vragen zal…

Er zijn zo hoge tonen en zo lage Dat mensenoren Ze niet horen. Mogelijk wonen In bos of hage Vogels voor ons verborgen Zingende tot in de morgen.…