Alle inzendingen over natuur

Vergeten schoonheid van het weiland, miskende pracht van het gazon, liefste, lieve madeliefje, witgekroonde hartediefje, gouden hartje in de zon. Je lijkt nietig, onbeduidend naast de grote kerselaar maar ik geef je op een briefje, liefste, lieve madeliefje, jij bent net zo wonderbaar.…

de nacht stort koude eenzaamheid over slapende velden en heuvels, donkerte verglijdt langzaam omhoog zilverkleurige sterren vervagen als dromen in grijze sluiers schaduw omgeeft de mistige nevels als een achter gebleven herinnering, schemering in de tijd van stille rust omgeeft de lucht van heden verlangend naar het licht.…

In een verholen knop dommelt een bloem met vage kleuren. Een schilder pakt zijn penseel,verf en doek, geeft hem zo weer de allermooiste kleuren. Hij doet de bloem weer laten leven.…

In een zwarte woeste wereld waar wolken blijvend samenwoekeren de bodem zompig kluiten blubbert wacht ik op dat herlicht moment waar tussen duistere dagen een spleet van zon zal vallen zo schrijden doet de wereld tot glimp van nieuw begin. De regen blijft wel glanzen maar licht laat alles schijnen verlicht met warme blikken de leegte…

Pluvius, oh Pluvius voed toch ons gewas daal zachtkens neder in druppels van glas wij dansen en zingen slaan de trom en mediteren tooien ons met turkooizen veren Pluvius, oh Pluvius bescherm ons gewas daal zachtkens neder in druppels van glas wij dansten en zongen sloegen de trom en mediteerden tooiden ons met turkooizen veren…

Parfum Een overvloed van heerlijke zoete bloemen parfum komt me tegemoet. Ik adem de geur heel diep in en sluit voor even mijn ogen. Mijn hele lichaam begint te stromen. De prachtige bloemen kleuren zee vlak voor me zie ik nu pas scherp in zijn volle schoonheid. Mijn wandelpassen worden heel zachtjes en behoedzaam.…

en dan kust de zon mijn nederig land dansen witte wieven de wei in en uit wandelen koeien boven de nevel even later weerschijnen coulissen langgerekt de bomen tot in het water, willig treurend maar het land komt wel tot leven…

ik wandel tussen licht en land van zand het water bekijkt mij met zijn grijze ogen ik kijk terug naar haar tijdloze bewegingen het strand loopt heerlijk nu de wind is er de enige hindernis maar hij waait wel in alle kleuren de vlucht der vogels volgt de lijnen van het water er heerst een oude bekende stilte een korte schaduw van zon op je…

grijs en grauw is het buiten donkere wolken hangen laag dikke druppels vallen gestaag de regen klettert tegen de ruiten dan breekt de lucht open de zon gaat zich ermee bemoeien een zwak licht begint te gloeien en doet de mens weer hopen kleuren verschijnen hemelshoog want tegen de sombere lucht verschijnt een flauwe regenboog dan volgt…

Het wild vliegt op te laat fazanten fladderen weg de zon tegemoet verblind staar ik ze na ik val, glijd uit geweer gezekerd klauter ik omhoog nog net zie ik het hert een prachtig dier zijn vrijheid tegemoet aarzelend ga ik weer op weg een vos sluipt door het hoge gras een slank bruinzwart dier spiedend kijkt het rond ik ben het gevaar…

Slierten roze wolken de eerste twinkeling van een ster. Schoonheid van de langzaam verdwijnende dag. Verwelkoming van de nacht met een goudgele maan.…

De heldere zomerzon schijnt vandaag vrolijk in mijn hart. De frisse ochtendwind blaast alle tranen weg. De golven op het strand geven het dansritme aan van deze dag. En het jonge zomerse groen roept iedereen bij zich die voorbij wandelt. Alles is in zomerviering op een mooie melodieuze melodie voor alle schoonheidslievelingen…

hoe wijd het grasperk kan prijken wanneer elk stipje wit voor zich en toch samen gaat bloeien in de nieuwe adem die hen heeft uitgestrooid…

temperatuur loopt langzaam op ik kuier het park in duizenden tinten groen de zon davert takkebomen stralend de mist in elfenbanken beloven rente schetterend, schaterend en schitterend gaan bloemen uit hun bol, ik ben weereens wakker geschud…

Kijk daar komt een wolk voorbij, met de lucht in onderhandeling he laat voor mij ook wat ruimte vrij dacht dat jij hier al genoeg hing Zeg laat me met rust moet voor water zorgen, bromde de wolk ontevree pff zei de lucht dat kan ook morgen daar heb je ze daar beneden niet mee oke oke dan morgen maar wat gooien maar reken erop dat ik het dubbele…

Op een zonnige dag zit ik in de tuin op het terras en sluit mijn ogen. Ik hoor de vogels zingen in de bomen. 't Is een prachtig gezang om te horen! Alles klinkt door elkaar duiven, merels, mussen kan hier naar luisteren, uren! en ondertussen denk ik, kon dit moment altijd maar voortduren!…

Een roos nog in de knop. De natuur wacht stil.... tot hij zich langzaam ontvouwt en stralend open gaat! Het is een wonder op zich....…

met open armen verwelkom ik regendruppels die mij raken langzaam ronddraaiend in cirkels spetteren gemiste druppels op en raken mij alsnog opgaand in hemelse water dans ik me vrij…

licht en schaduw valt er op bonte vacht het witte vlekt als het gras droef het niet het komt later na het stromende water zoekt het aarde vast het vuur brandt binnen…

Dwalend door het land met prachtige uitzichten van wolkenpartijen. Genietend loop ik hier langs Hopend dat dit moment nooit zal eindigen. Maar die sfeer gaat weer voorbij. En het leven vraagt om weer gewoon verder te gaan.…

Boomstronk. Vogel. Hoog in de lucht. Geen plek meer. bossen. Vervuiling. Kapping. Mensen. Water. Zee. Rivier. Olie. Vervuiling. Leegroof. Vissen. Dood. Hoelang nog? Tot Sint Juttemis? Nee. Veel eerder. Als we zo door gaan. De lul. De mens. gezond- heid. Schadelijk. Niet leuk. Voor gene- raties na ons. En nu al. Verschrikkelijk. Dood. Dood…

( voor Jessica Durlacher ) Jij etaleert flinterdunne bespiegelingen achter een violette voile van plastic wijsneuzen, jouw geheim, al hebben ze duizend oren, duizend ogen, daar komen ze niet achter. De zuiderwind waait door je gave oren, je fluorescerende billen, voorbij doordringende nautilus-klanken in de bolle zeilen van je hersens, dienstbare…

Dikke klotsende regenstralen, die met veel geweld uit de hemel dalen, vormen met hun waterfonteinen plassen als vijvers op straten en pleinen. Met wissers die vergeefs het water wegvegen gaan auto’s haast stapvoets voorbij op de wegen Fietsers gaan voort in bonte pakken gehuld en trappen hard door vol ongeduld Op trottoirs vele plu’s omhooggestoken…

witgerande vissen showen sierlijke mythen langs warrelend oevergroen de thuis van de mangrovereiger die aan de spiegel nipt van de onderwaterwereld hij ziet immense sereniteit met als sluitstuk roggen die flirten met hun vinnen boven water…

de dagen zijn lang warm en broeierig loom de aarde snakt naar regen droogte is voelbaar, gesluierd in gelig wit brandt de zon haar laatste stralen ze verliest haar kracht, licht en donker grijze wolken drommen dreigend samen de wind steekt op, en huilt om wat komen gaat. het wordt stil roerloos stil, een felle straal schiet flitsend…

in het stromende lentewater ademt een florerende dichtzang over maagdelijke lelies zilverblank waardig dat nog "onaangeraakt" is gebleven ik zie verwonderd hoe vogels vlak langs het watervlak luchten woorden ontkiemen gepenseeld aan een bewegende hartslag een natuurgedicht het geluk begroet me met dagdromen herbergt buigzame woorden…

weelderig waaien lange haren op het ritme van de wind druppels spatten op in het water ervoor waarin schoonheid weerspiegelt van vers ontloken groen huist de schaduw statig in onverwachte hoeken omringd door hoog gras luisteren geurige bloemen het tafereel op…

De bladeren vallen stil, een voor een. De vogelkens alle die gaan nu heen. Leeg liggen de velden, zo kaal en bloot; de stoppelen melden de zomerdood. 'k Hoor 't roepen van kranen, die trekken voorbij; een stil vermanen: ook gij... ook gij...…

Bij ons in de heg. Gewoon langs de weg. Bouwt een mus aan zijn nest. Hij doet zijn uiterste best. Om net als eerdere keren. Haar te imponeren. Bouwt hij een nest als een huisje. Van wat gras, twijgjes en een...pluisje.…

glanzend als zilverwerk rechtlijnig een slootje…