Alle inzendingen

De Hersenstichting is het goede doel Waarvoor ik in week vijf ga collecteren. Ik roep u op tot vorstelijk doneren, Het leeft niet prettig met een schuldgevoel. Dus hopelijk wordt - zwaar gemotiveerd - De spaarpot van uw koters omgekeerd.…

Mijn duisternis is vol van Zijne verborgenheid en mijn stilte van Zijn zwijgen. Met het verlangen naar Zijn bijzijn heb ik mijne eenzaamheid gevuld. Mijn honger en mijn dorst stil ik aan de dis van Zijn begeren. Zijn gemis maakt mijn armoede rijk. Zo ik tot Hem riep in mijn droefheid, Hij ant- woordde niet, Zijn gelaat hield Hij voor…

Aan het eind van de straat kijken twee oudjes door het raam. 'Schat, de vuilnisbak wel buitengezet?' 'Donderpad? Die kat zal ik vuur doen vreten.' Daag het monster niet uit, schrob je eigen stoep vooraleer zwarte ruiters je berijden. Over liefde zwijgen en in stilte lijden. De zee is grijs. Vergeet-mij-niet en ereprijs. ------------…

De ravenzwarte nacht maakt zich stilaan uit de voeten. Een nieuwe ijskoude dag wordt verwacht. De rijzende zon komt voorzichtig groeten. Uit een rusteloze slaap ontwaken. Het diepe donkere leed aanschouwen. Verontwaardiging, boosheid... Emoties bewaken. In wie of wat kunnen we nog vertrouwen? Er heerst een wervelwind van angst en chaos.…

Bij de Here Jezus Christus hoef je geen sorry te zeggen en mag je zelfs in herhaling van het kwade vallen Zijn opstelling en instelling komt vooral het goede ten goede overwint het kwade door het goede Bij de mens, de naakte mens moet je schuld belijden "Mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld!" De mens heeft mijn inziens niets…

Ik neem mijn verlies wanneer ik een sjaal kwijtraak -- en win onthechting.…

Jeanne d´Arc geeft strenge bevelen aan het Franse leger, dat zij leidt bij de stad Orléans, die reeds lange tijd het wrede Engelse beleg moet velen. De vrouw met wapens kan men beoordelen als iemand vol lust tot bloedige strijd. De aanvoerster is tot vechten bereid, doch kan de mensenziel wonderlijk helen. Nimmer heeft ze eigenhandig gedood…

Verbonden, ver weg sterrenflonkers in de nacht onzichtbaar, dichtbij Mensen om me heen, een web van stemmen, gezichten en gebaren, ze vullen de dagen met woorden die van muren weerkaatsen, Hun ogen spiegels, hun zielen vaak half verborgen verhalen, soms troostend nabij, soms ongrijpbaar als vlagen van adem. De één een haven, een rustpunt…

wij hebben allebei de kei gezien passeerbaar zonder omkijken maar in de verte nooit kleiner wordend in incidentele schoonmaak en poets iets meer opgeglansd maar altijd indruk makend aanwezig in omvang en impact op de sociale lijn in zomer kringen vlogen dromen op en af maar ijskoud geelt in de winterse grijsheid het kilscherpe…

Ben jij verliefd? Gisteren en vandaag Morgen? Misschien Ben jij van plan ooit Iets anders te zeggen? Ooit zal ik Iets anders zeggen Maar dan zal jij Er niet meer bij horen Jij bent dan reeds overleden Of ergens anders herboren Was je verliefd? Noch gisteren noch vandaag Maar al de dagen voorheen Morgen ? Misschien opnieuw…

Er zit Melania iets danig dwars, Ook Musk is in het Witte Huis gekomen, Aan hem vertelde Trump zijn diepste dromen, Een ‘wapperende’ Stars & Stripes op Mars. En dat versterkt wat iedereen al weet: Hij komt echt van een andere planeet.…

Met een supergroot vangnet rende Mohammed door de weide. Hij slingerde zijn lange stok in het rond. Koeien gingen op de loop, vogels sloegen op de vlucht. ‘Ik wil je vangen! Ik wil je vangen!’, riep Mohammed tot x keer toe. Wat was hij toch op zoek; al die tijd, al die moeite, al dat roepen. Uiteindelijk viel hij uitgeput van al het…

't Vluchtig woord, dat van de lippen Af mocht glippen, Wortelt niet in 't open hart. Laat het vlieten, laat het schieten, Dat de borst zich uit moog gieten, En ontlasten van heur smart! In één woordje, door de winden Met hun adem weggespoeld, Is de hevigheid van vrinden In één oogwenk tijds verkoeld. Maar, wanneer, met loerende…

Ze hebben elkaar gevonden de heer Donald Trump en de heer Elon Musk de 2 MUSKetiers van de 21ste eeuw het verhaal gaat beginnen: want God en de Messias zijn samen gekomen ze kopen de Gouden Eeuw op ze zijn van de Big Mac's afgestapt en eten nu suikervet, vetter, vetst; 'great, greater, greatest' repen mars met hele noten en…

Het gevaar is het gevoel van futiliteit, zinloosheid, als er wereldmachten zijn die streven naar een heleboel in niemands belang. Dat we straks uitgeblust, verbitterd, koel, onverschillig of zelfs bang Mopperend vanuit een luie stoel of enkel nog protesterend tégen, als het leven in ‘t gedrang, ons niet meer inspannend vóór, meer dan “…

Een goedemorgen juffrouw Kostverloren Mijn teerbeminde in het vrijersveld Het ging jou toch om mij, niet om het geld? Wij laten onze toekomst niet verstoren Mijn lief, bespaar mij al je vurig smachten Ons één zijn heeft je hart op hol doen slaan Het heeft met mij ik-weet-niet-wat gedaan Ik wil dat jij niet langer hoeft te wachten   Als…

Melania's defensie was op orde De eerste aanval van de President Werd in een oogwenk keurig afgewend Hij struikelde al bij de eerste horde Zij is, bewees ze heel het vaderland, Een kenner van de hoed en van de rand…

Rustig als een kind op de arm van zijn moeder -- zo stil is mijn ziel.…

Vluchtig als de wind geluk op zachte vleugels een vlinder vervliegt Geluk schuilt niet in grote dingen, in het behalen van wat de buitenwereld van me verwacht, maar in het zachte licht dat ineens door het raam valt, de eerste zonnestralen die het grijs van de ochtend langzaam vervagen. Het is de stilte die zich nestelt in een leeg moment…

Sinds gisteren is Trump weer aan de macht De superster voor onderbuikenboosheid Die vrijheid steeds verwart met grenzeloosheid En die Big Tech het Witte Huis in bracht Met Mars en Groenland maakt die idioot Amerika nochtans verrassend groot…

Mijn hospita is weduwe Van Duitse middenstand, - Zij zellef komt uit Schwabenland, Haar man kwam van de Veluwe. Mijn hospita heeft twee spruitjes: Het meisje dat is blond, Het jongetje is ongezond En heeft twee dunne kuitjes. Mijn hospita draagt haar boezem Al vijf jaar uit de rouw, Vandaag was ze in lichtlilablauw Met roze moerbeibloesem…

Hoor de stilte kraait. De minnaars dolen in de nieuwe wouden van de winterslaap en alle zaaiers, nu vermomd als jagers, doden. Met een weefsel van regen en moeheid heeft de stilte ons bekleed en onze lippen gericht naar het van koude biddend noorden. Zo stil is het nu dat men huivert en vreest dat iemand plots op een gong zou slaan en van…

stil deint de bloemenzee onder de zachte hand van de wind alleen de kleuren spreken met de oranje kant uit het harmonisch palet van door zon gebakken pigmenten komt de olie uit zaden van halfhoge struiken in de persen van horizon tot aan de andere trillende einder slaan de golven om in fel oranje rood als bloedige fibrillen…

Nu min of meer op 'n leeftijd durf ik mij te wagen aan het begrip 'Of rijkdom ertoe doet' Ik heb veel gehad in materie 15 jaar mede-eigenaar van de Hoge Erasmus de duurste woontoren in Rotterdam Mijn vorige appartement verkocht ik aan wijlen Bram Peper een prachtig appartement maar ik wilde meer Bram betaalde 290.000 euro in 2004…

Het is stil, ijzig koud, de verte lonkt als de pot vol goud. Achter de rug zucht het verleden, zomaar alles in de tijd verdwenen. Een stap naar voren, de verlokking is schreeuwend te horen. Kom, betreedt nu het ware paradijs, echter het gezicht dat de andere kant op wijst. Terug naar vanwaar het kwam, het moment waarin ik de beslissing…

Ik loop vandaag met frisse moed naar buiten Een kille grijze dag het deert mij niet Vooruit met flinke pas zoals u ziet Ben zelfs een vrolijk liedje aan het fluiten Tot een voorbijganger me nors komt vragen Of ik me op Blue Monday wil gedragen…

Vandaag is het een nieuwe dag des heren Zijn Genesis daagt gans de wereld uit Hij maakt Dow Jones met eigen bitcoins buit Wil ons tot Googleaanhangers bekeren Looft trump den magaheer van Canada Tot Groenland en dat stukje Panama…

Ze zegt niets, alleen een soort zucht, een soort kreun die -- me gelukkig maakt.…

al deze aardedonkere dagen ploeterploegde ik door de dikke, te vette klei voor de vierkante vragen in mijn volle voorhoofd bereid had ik nu niet de tijd in een nevelige laagte loerde de materiaalmoeheid na maanden werden de dagen weer wat lichter werd de bodem weer wat beter te bewerken was wat vaker het heldere zicht er…

het lijkt wel of ik ben verzand op een eindeloos strand om zandkorrels te tellen in een maandenlange steenkoude nacht verloren is mijn ooit zo warme perspecrtief de handen in verband uit vroeger normen en waardenland op straffe van de hel zijn toch de liederlijke dromen gekomen want ook wij verzonnen de nooit geziene gnomen…