Alle inzendingen

Dertig seconden voor je hart stilviel Sprak je, dacht je, en waar sterf je nu, Waar zwerft Het onomschrijfbare dat je nu bent? Welke agonie leeft nu stom In je dode tong en lip? Je wil ons horen, Je wil ons zien. Ik neem je bijna koude hand. Als je me voelt, ben ik ijs Tegen het ijs van je eenzaamheid. ------------------------------…

Je natte haren plakken aan je koude lijf je voelt het niet Je spoelt aan waar de stroming je richting bepaalt je overleeft je weet hoe dat moet dat wat zich als patroon herhaalt voelt als muiterij Het blijft gaan en komen diezelfde golf van gemoed als een kind die een som maar niet snapt een onzichtbare leermeester in de…

Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen, 't bevallig kronkelende dal doorlopen, waar eens mijn kinderlijke stappen gingen in dartle levenslust en dwepend hopen; bij d'ommezwaai der heimelijke paden, weer eensklaps de onverwachte vergezichten zien scheemren, die in blauwe dampen baden, en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten. Het…

Voel de koude regen neerslaan op mijn blote handen, zie goudgele bladeren stervend vallen op de grond. Zet me schrap, bijt op mijn tanden, harde wind speelt teder om mijn mond. Als een kus vanuit de verte, vanuit het verleden, zo ervaar ik dit geluk schenkend moment. Want in gedachten is het alweer eeuwen geleden, ook al voelt het voor…

Ik wil een zee zonder golven En strooi rode bloemblaadjes in een rimpelloze oceaan Ik breng een ode aan het water waar alle rusteloze rivieren in uitmonden Om zich vol goede moed te herpakken en slagregen en miezerbui te worden in Noorwegen, stille sneeuw in Siberië Bluswater in verhit Griekenland, wijwater in een grote kathedraal De…

Wie schrèf die blèf, 't lèk wel een polenèse tis soms een beetje idioot syncraties oow kèk, nu wordtut pas ech intressant ma geefnie hoor, tis wel wat symtematies voor as de een nie seg wattie bedoel dan wordtut nogal gisse en wat draaie wat ofter staat blasfemies of organies of anorganies, dá's pas intressant soms help QR met…

dikwijls wil zij weggaan als de duisternis haar besluipt vaak draagt zij met loden voeten de verlatenheid door de tijd soms talmt haar hart als de wind opsteekt uit de woestijn dikwijls ziet zij de schemering als een loodkleurig onheil dat de huizen binnendringt vaak leunt zij roerloos gelukkig tegen een boom in de adem…

Ik lag te vrijen met m'n vouw Annie, zo vanaf 2en het is zaterdagnacht 27 oktober 2024 het hoogtepunt tegen 3en Uitgekreund roep ze: "Jan zet jij die klok terug of ik?" Jan zet de klok een uur terug! Ze zegt met zwoele stem "Zullen we het verleden, dat uurtje nog een keertje overdoen" een potente zomerse wintertijd gloeit mateloos…

het is best wel zielig hoor ik van een dame die aan de grote tafel zit in afwachting van de broodmaaltijd ik kijk rond en zie dat de tafel al bijna vol zit met andere bewoners nou voor haar wijst ze met haar hoofd ze heeft kinderen maar er komt nooit iemand zielig he zegt ze terwijl ze mij aankijkt een onaangenaam gevoel bekruipt mij…

Ik wil je graag zien, dat is alles, je hoeft niet -- gezellig te zijn.…

we wisten dat het water zou komen maar niet met deze extreme snelheid en zo gigantisch massaal dat wij ons zouden verbinden in gedachten woord en beeld met alle leven dat verstaan meteen begrijpen zou worden met inzicht in de samenhang en wij die uiteindelijk zouden delen in het partner zijn van het ectoplasma met onze menselijke…

Voor amazones, jonkvrouwen en koene zwarte ridders voor wintertijd- en maanaanbidders in 't holst der nacht getrouwen We schrijven zeven en twintig oktober in duisternis, drie uur na middernacht geen vampier te bekennen op z'n graf het uur van make believe is aangebroken in 't niemandsland waarop ik heb gewacht Dan doemen donkre…

jij leeft je eigen leven met af en toe wat aandacht voor mij   ik leefde ook jouw leven maar dat is nu voorbij   ik was mezelf verloren ergens in de voorbije tijd   nu ben ik als herboren een nieuwe kans op vrijheid   ik voel weer dat ik leef nu ik mezelf meer aandacht geef…

Een wonderlijk stilleven ademt kunst met zacht tegenlicht, Denkbeeldig door passie gedreven dragen stapelwolken hun bijzonder gewicht Zowel bij dag als bij nacht sprenkelen zij met hemelwater zilver en goud over de golven In al wat liefde schenken kan is weerschijn haar kracht geworden.…

Zoals de wereld nu is, maakt hij me bedroefd: de armoede en oorlogen, talloze doden, ons kabinet, verstoord klimaat, de hongersnoden. We weten dat een mens ook opbeuring behoeft. Ik zoek het deze zondag dus in Drentse sferen en ga me heerlijk bij Lichtvoetig amuseren!…

Eenmaal hebt gij mijn stil vertrek gewijd Met even uw ontroerde aanwezigheid, Met toverklank van zoet-gesproken woorden En tedere gebaren die bekoorden. Ik had dat uur in zaligheid verbeid, Met vreugd gevuld de al te lange tijd, - En nu: in troeble bitterheid versmoorden De dromen die me in eenzaamheid behoorden. Uw afzijn pijnt mij als…

Een lichaam, blind van slaap, Staat in mijn armen op. Ik voel hoe zwaar het gaat. Dodenpop. Ik ben een eeuwigheid te laat. Waar is je hartenklop? De dikke nacht houdt ons bijeen en maakt ons met elkaar compact. ‘Om Godswil laat me niet los, mijn benen zijn geknakt’, fluister je aan mijn borst. Het is of ik de aarde tors. En langzaam…

Werd gebeld door vriendin of ik mee Ik zei nee want een oude vriend komt twee jaar gezien niet door covid enzo Daarna apte vriend iets over zijn auto die niet goed reed meer dat een andere keer beter uitkomen zou of ‘k dat begrijpen wou Ik belde vriendin weer dat ‘k toch mee en of op tijd nog We reden naar het station stapten…

Mijn hart krimpt nadat jij bent verdwenen en ook al zoek ik mij 't apenzuur volgens mij nam jij voorgoed de benen en beslist niet voor onbeperkte tijdsduur. Nu zit ik hier eenzaam op m'n bank maar waar is waar, ik weet, ik ben je kwijt wat helpt 't als ik in m'n ééntje jank 't is zo 't is, en da's een nuchter feit. Nu maar weer dapper op…

‘Kijk recht vooruit, de lippen op elkaar.’ Krampachtig zoek ik naar m’n beste blik. Hoe vief, hoe vrolijk en vitaal ben ik, Ondanks m’n rimpels en m’n grijze haar? Terwijl ik roerloos naar het toestel staar En onbewogen blijf bij elke klik, Voelt alles aan alsof ik wroet en wrik. ‘Kan het niet nog ‘s? Maak er nog een paar.’ Ik wacht geduldig…

Rijm jij of rijm ik? Jij houdt niet van geslijm en ik niet van kritiek. (Dus doen we het maar .....)…

WALHALLA VOOR LEGOFANS wie heeft niet met lego gespeeld Kopt het AD van gisteren vrijdag 25 oktober 2024 Mijn hart maakt een vreugdedansje bij 't lezen zo blij was ik met lego in mijn vroege jeugd zeg maar 8/9 was ik (1960) ik was een moederskindje ik was onhandelbaar, niet grijpbaar de band met vader moest versterkt worden want…

het getij van de ziel is weerbarstig als een maandag dan melden zich meer sterren dan zandkorrels zodra verte en veraf breedgedragen ruimte krijgen in stilstand bij vroegtijdig verlaten -alvorens dagen zijn geteld van buiten te leren, lotvaardig ter volmaak en weer binnenwaarts naar oneindig wederkeren…

Hoe dikwijls heb ik stilgestaan vroeg in een grijze herfstmorgen wanneer de mensen slapen en ik naar de lucht kijk als ganzen de stilte verbreken Hoe dikwijls heb ik hen willen vergezellen wanneer ze gakkend overvlogen verlangde ik een van hen te zijn hoe ik de voorsten aan zou moedigen om de snelheid te behouden boven de slapende stad…

Mijn tante heeft een dictionnaire gehad een mijner lezers raakte licht verbijsterd en vroeg zich waarlijk in gemoede af of het kwaadaardig was en malicieus was het verderfelijk en pernicieus en leidde het tot onvermoede kwalen zij werd weer kind, beroofd van haar verstand zij wist mijn moeder niet meer te verhalen van toen zij overkwam…

Doornroosjes kasteel heeft een tweede schildwacht, sterker dan zijn maat, die geeuwend knikkebolt, terwijl de slaapeeuw ongestoord voortrolt, beschermd door hoge, woeste rozenpracht. Strijdvaardig rust de nieuwe lansknecht zacht. Tussen diens blaashoorn en krijgsvaandel bolt drang tot waken, wordt dan weer uitgehold, want een rode lantaarn…

Langzame wolken drijven donker in zichzelf -- brommen een beetje.…

Verwijderd van oorlogen, ver van hier, verborgen. Beelden op de tv tonen mensen verstrikt in geweld: Schreeuwende gezichten, bloed, het menselijke lijden. Afgespeeld in enkele pixels, zonder gevaar, zonder pijn. Wij zullen nooit echt weten hoe scherp de wonden zijn, hoe het voelt om te leven in een staat van lijden. Oorlogen raken ons…

Ik zie jouw beeltenis Telkens ik mijn ogen sluit Omarm de rust die er dan is En hoor de stiltes in je stem Elke nacht opnieuw…

jij had een blik waarin de wereld schik had een lach die altijd aan ging bij je eerste woord die de kuiltjes in je wangen dieper maakten dan de gespreide bedjes voor de vele kwinkslagen die aan je hingen want daar waar jij was vibreerde plezier groeide creatief in woord en beeld met een niet voor- gestructureerde performance…