Netgedichten

netgedicht (nr. 84.505):

kiezelsteen

een desolate plek
in zachte regen krast
de stilte op schuldige grond

je noemt de naam
van je dode vader
je gedenkt zijn naam

je ziet hem
hij zwaait halverwege
het tuinpad

nog één keer
kijkt hij achterom
een laatste maal achterom

je legt een kiezelsteen
op zijn graf
in uitgesproken taal

noem zijn naam
blijf bij hem laat hem
niet achter in ballingschap

ik noem je naam
in krassende stilte
ik zie je halverwege

het tuinpad nog één keer
nog één keer zwaaien
ik blijf naar je kijken

papa
het houdt nooit op