Alle inzendingen over oorlog

Eigenlijk denk je er iedere dag weleens aan een moment van stilte dat even oneindig lijkt heimwee naar toen het anders was degenen waar je van hield nog leefden maar op 4 mei gaat het om de doden uit een oorlog de gesneuvelden die voor de vrijheid streden met een toekomst voor de boeg herdenken wij de helden in het heden ze hadden allemaal…

Zijn het de gewone mensen die de grenzen van de moedigheid verkennen in tijden van gevaar. Die hun leven riskeren in oorlogstijd en andere mensen helpen te overleven, omdat we menselijke plichten hebben jegens elkaar. Heten ze Truus, Hannie of Miep die in het geniep Joodse kinderen hielpen te ontsnappen. Hun bekendheid kregen zij postuum, omdat wij…

Hun blinde ogen zullen het niet echt zien de tranen die in nachten wel eens stromen, het zijn niet hun nachtmerries of dromen niet hun verwanten die soms onverwachts komen, onverplicht dat ene bleke gezicht waar zo van werd gehouden vol vertrouwen. Dat kruis , die gezichten, die markeringen ja dat wat nog spookt soms in gedachtenis,…

Waar slechts de stilte heelt. Waar hoop en toekomst door oorlog een land verdeelt. Bevelen van vreemden hoe duister was de lucht. Een vlucht voor de vijand en zijn onmenselijke tucht. Vijf jaren te leven onder een bulderen geweld. De vrede is stilte die zijn doden telt.…

En hij vertelde, hoe hij ingeklemd dagelijks de overtrekkende vele vogels volgde, de Franse conversatie van zijn werkende lotgenoot daar troostend dagelijks vertolkte. Hij schreef lyrisch over de prachtige nachtlucht het paars van de luneburgerheide in vogelvlucht, zelfs met zijn gedachtepalet over hoe lupinenpret soms onverlet dit mondenvolk…

Ik heb de oorlog meegemaakt en doe dat nog bijna dagelijks de oorlog van wijlen mijn vader en ook die van wijlen mijn moeder Hun pril huwelijksgeluk wreed verstoord hun eerste meisje traumagevoelig door het bombardement op Rotterdam door de ontstane werkeloosheid: armoede Hun eerste zoon kwam midden 1941 hun tweede dochter oudejaarsdag…

in mij de herinnering opent zich in de stilte dankbaarheid aan hen die dorsten moesten in verzet te komen om vrij te mogen zijn met of zonder naam zijn zij de dapperen die nu de tranen toveren die frank en vrij ik en jij als regenbogen glimlach de wereld tonen mogen in mij dat weten opent zich in de stilte sprekend mij het besef…

labberton pro-duits als de engelse roos - wat zegt een naam duitse literatuur wordt in de strijd geworpen een groot sint jansvuur alliëren en associëren een vuur van stro midden in een brief komt een oorlogsverklaring uit de lucht vallen in de loopgraven weglopen kan niet onder de laars…

la belle époche terug naar de waarden van de bankier ook belle époche minstens twee keer herhaald de wereldoorlog voor de zekerheid een tweede wereldoorlog één nooit genoeg ook de politiek kan niet zonder poëzie het leven leefbaar traditiegetrouw zingen kikkers in de sloot bij muggenbeet -…

Een kleine jongen heft zijn handen omhoog. Hij begrijpt niet waarom die buitenlandse soldaten hem tot een vakantie dwingen. Angstig kijkt hij in de camera van een fotograaf; voordat hij met vele anderen een geschiedenis zal worden van onmenselijke herinneringen. Zoals deze kleine Poolse jongen in het menselijk collectieve geheugen staat gegrift.…

lood in mijn schoenen Schieweg eenennegentig drie Stolpersteine Simon, Roosje en David voor altijd dichtbij…

de aarde beefde bergen spuwden vuur regens van keien roffelden men hoorde de schrikwekkende galm van de grenzeloze zee onsterfelijke goden wispelturige titanen gruwelijk luide monsters voerden hun strijd verwoestend en hongerend naar macht en wraak verweesd bleef Moeder Aarde achter in een geblakerde wereld…

het voorjaar tijd om te schrobben en te struikelen over de stenen straatvuil sneeuw en regen verduisteren het geelkoperen bestaan struikel nu val stil bij het kind van twaalf tere lentes in de knop ik noem je Marion ik noem de naam van een gebroken kind dat werd vermoord…

Esthetiek fladderde toen fragiel Bunkers ogen dan ook vooral viriel Hoop ging achter een gewapende poort Barbaars geweld zette zich door Betonvast geschraagd door viraal applaus wordt wreedheid voor krijgsheren donkere saus Terrorisme heerste toen zo onverbloemd dat het nu eensgezind oorlog wordt genoemd Wrede bommen testten hun stenen aard…

In de diepste donkerste krochten van de mens begraven in de aarde ontnomen van betekenis waarde de hel die donderde zich voltrok het uiterste kwaad waarin vragen groter dan ons leefden Het Staat geschreven woord voor woord letter voor letter als geheimschrift een code dat nooit kan worden gekraakt Een besef dat in ons diepe…

de stille week werd bruusk verstoord toen het nieuws over Brussel werd gehoord dat terreur en moord hard had toegeslagen met onbeschrijfelijk leed en zoveel vragen de stille week werd bruusk verstoord voor mensen onschuldig gewond en gedood door gekken die zichzelf zomaar opblazen en daarmee grotere massa's weten te raken de stille week…

Grijpland, nijpland, Engeland, steek schoon Vlaanderen niet in brand. Blijf van onz' steden, blijf van onz' dorpen, waar gij de haat en de honger zaait. Laat uw bommen onuitgeworpen, wilt gij niet zien, dat Londen laait. Loert gij op haat, loert gij op buit, vecht uw vechtlust elders uit. Grijpland, nijpland, Engeland…

In spijt der lange diens taan 't Helgespuis bewezen, Mistrouwd, als nog misschien verzoenbaar met Bourbon, Hoe zal hij de achterdocht van 't Duivlenras genezen! Wat gruwel zuivert hem, en toont Napoleon? - De afgrijsselijkste moord met Vorst- en Volkenschending, De Hel ontzet ervan, en kent hem voor haar zoon: ‘Dit schelmstuk, na zoveel…

Van alle oorlogen elk slagveld, de hinderlagen, scherpschutters. Door dralend stof van getroffen wijken, staren holle kinderogen. De strijd trekt helder aan ons oog voorbij, desgewenst in slow motion of uitzending gemist, maar de beelden raken ons steeds minder. Artsen klagen dat de hulp faalt wegens groot gebrek aan middelen. Mannen…

tranen worden aan elkaar gebreid daar onwijsheid lang gelee teloorging in woelige nachten, waarin geweld ongezien kan toeslaan zijn de kreten om hulp oorverdovend de geur van angst kruipt in neuzen chemische wapens, niets schuwt de vijand om het licht voorgoed uit te doen wij nietsnutten staan aan de zijlijn kijken toe, vragen ons stilzwijgend…

Ares' kinderen horen zijn bulderende stem de uitgestrekte dodenlandschappen aangetast door weer en wind mensen verdwijnen ze keren nooit terug klokken verliezen hun greep op de tijd binnen en buiten de onschuld is voorbij oorlogen hebben geen ziel nietsontziend nemen ze alles af geen god komt er aan te pas…

Als je zo'n klein wit steentje was van nu dat in een grote wei werd neergezet bij al die andere stenen, rijen lang, dan had je ons, maar niet jezelf gered. Als je zo'n bange jongen was van toen die in het gelid moet staan met vlees en bloed dat je thuis achterliet, en in een heg voorovervalt, waar je dan hangen moet, je gezicht vol in…

buiten spelen tussen de tanks spelen kinderen met de kogels hun kleine kijkertjes richten zich op het niet te begrijpen grotemensenspel zien geen gevaar horen zware knallen zij zwaaien vrede naar de vijand hun V- vingertjes denken niet aan het overhalen van de kromme trekker van de mitrailleur zij gaan volledig op in het daverend…

"Er is hier geen oorlog" Ook geen vrede, toch? Hier valt dood uit de lucht. Vrede? is hier een klucht. Vogels zijn hier niet meer. Komen er ook nooit weer. Hier heerst slechts de dood. Daarom zijn de straten rood. Hier kraait een baby niet. Onder 't puin kan ze niet. Hier is er geen zon meer. Maar een bom, keer op keer Is er dan…

Weer is het vrede, roept men wild om wijn, heet, opgelucht na al het leed en bloeden. Zij zegt: er zal nu nooit meer oorlog zijn… en ik, afzijds van het rumoer en moede: oorlogen, liefste, zullen blijven woeden eeuwen nadat van Boston of Berlijn, van stalen helmen en van hoge hoeden de laatste resten niet meer vindbaar zijn. What’s…

haat wordt weggevoerd trein na trein er is zoveel stilte te verdragen zoveel geschreeuw en voeten die over hen heenlopen het aanzwellend geluid houdt niet op vrouwen die de dood proberen te ontwijken stikken in het gebed kinderen verliezen hun taal als uitgehongerd ongedierte enkel de lage, stenen muur blijft staan 'nie zapomnij…

Zijn blik kaarsrecht, het zwaard geheven, met onder de arm, het wetboek van het land. Zo gleed de generaal, in brons gegoten, ter ere van een groots verleden, de jaren door. Maar het zoet van de victorie verwaterde, verkeerde na een zeker tijdsbestek in bitter vocht. Een groeiend schuldbesef omtrent zijn daden dat steeds dieper werd. Het…

Mosterdgas. Het klinkt naar nog. Naar hompen Passendalekaas. Naar preskop met bruin brood. Het was de geur van stikkend vuur. Blaartrekkend gif: een trage, gele adder die onder je oksel kroop. Longen liepen vol als loopgraven. Maag en darmen trokken samen tot je lippen bloed afvuurden. Mosterdgas. Het klinkt nog naar. Naar hompen Passendalekaas…

Vrede spreid gij uw zachte vleugels Over de donkere aarde heen - Over de moede en de gewonden, Over de duizenden, die verzwonden, Over al de snikkende monden, Die verbleekt zijn van geween! Vrede daal gij uit de lichte sferen, Waarheen gij vluchtet voor deze wereldsmart, Daal over hen, die u hebben verraden, En over de dwazen, die op u smaadden…

jij lieve veteraan jouw vervulde zeer zware opdrachten knap ondergaan het thuisfront gaf jouw liefde/kracht sommigen terug in het gezinnetje/hoofd vol ellende dit hadden zij tevoren niet gedacht met deskundige hulp die donkere kamer uitgestapt/positieve wending/grote ommekeer wij Nederlanders waarderen dit zeer voor…