Alle inzendingen over individu

'k Ben als een land dat strekt in middagzon Onmeetbaar liggende akkers en deining Van woud en duin, tot waar de horizon Vergaat in 't licht van eigen verreining. En 't evenwicht der wereld koelt de gloed Van mijn verzwarend vlees en broeiend bloed Tot eindloos aardrust en deining Van krachten die geen mensenhand overwon. In stralenspel…

Nooit kan ik een keer mezelf zijn hoe ware liefde voelt zal ik nooit weten het einde van het nachtboek ben ik vergeten mijn oude haven is een bloedende wond geheime gedachten zeggen nee tegen het bestaan stille duisternis, gebroken maskers, vastgelegd hoe echte liefde voelt heb ik nooit gekend gedachten zijn geschonden geniale beginsels…

In de warmte van zijn huis schrijft de dichter zijn lied hij schrijft de waarheid anders schrijft hij niet. Hij ging gehuld in licht, zei ze toen de tiran zijn zweep greep en een andere waarheid eiste. Zoek de waarheid, riep Magister Jan Hus voor de brandstapel, heb de waarheid lief en verdedig de waarheid tot aan je dood want de waarheid…

Uit de grote stenen stad nam hij de groene regen mee om de bloemenvelden te besproeien met zijn zilveren gieter de sombere wolken kwamen in blauwblonde schaduwen uit het hoog gebergte om te dansen met de liefde in zoete heimwee naar beminnen in zijn betoverde hart speelde het plezier natte regendroppels voor zijn dromentuinen geen…

Mijn grote man. Het feest is zijn toneel. Op brede voeten staat hij voor de wereld te zien. Besneeuwt de nacht met rook, zweet zich uit, zetelt wijdbeens en viert zijn geslacht. Thuis het tweede bedrijf. Het lijf moet hard gedoucht, alcohol gewassen afgewerkt. Al het water verdrinkt in hem. Grote woorden galmen langs het open gordijn. Ik…

Het vergeten voltooit zich niet er moet opnieuw worden vergeten ik vertrek heimelijk in de nacht naar een dorp in dromenland om het verse geheugen te ontzien in deze heimwee naar het vreemde zij ligt klaar met open dromen onder de schaduw van een boom waar ik mijn levenslucht zal vinden in de liefde zij ligt daar met nieuw verlangen…

In de tram zit een stadsman (aktetas, bepaald montuur) gemiddeld voor zich uit te kijken. Als hij echter een aantekenboekje en een balpen uit de binnenzak van de jas neemt (wat momenteel ook gebeurt), met iets in de ogen van: 'Goed dat ik er nog aan dacht', een aantekening plaatst (zo'n korte, kordate aantekening), bestaat de mogelijkheid dat…

Ruimte stroomt vol met dwazen in verdachte omstandigheden laakbaar amusement viert hoogtij de schaduw in het park voelt als een groene oase uitverkochte emotionele intelligentie en net wanneer je denkt dat je er bent in die luwte op dat onbewoonde eiland zonder eenzaamheid breekt er een periode van innerlijke twijfel aan je voelt…

Pruikerige dichter struikelt dikwijls over zijn zorgvuldig gekozen woorden ze hebben niet meer de betekenis van toen ze een weg naar een waarheid vonden liefhebben, beminnen, houden van het gevoel is nu anders geworden woorden hebben hun volgorde verloren een betekenis die ooit zo intens was de eenzame dichter stottert wanneer hij over…

te weten, het leven laafde me als toekomstige criticus toen het kind in mij vele wonderen verlegde in het moment dat maar niet wou passeren tijd brak het fundament, de gevel en de kast waar ik vertoefde om iets van veiligheid te waarborgen “dat wat ik niet bezat“ ofschoon de rijpheid van mijn reeds afgelegde jaren zich hadden verschanst…

zij wist niet wie ze was hij niet wie hij is is er iets mis met mij beide zijn een en niet als doorsnee te vangen in een hokje dan draagt zij een stoer leren jas en geeft hij de voorkeur aan een nauw sluitend rokje beiden hebben de wens en het gevoel één persoon te mogen zijn die het van jongs af aan al is en al die tijd al was gelukkig…

Ik lag met mijn buik tegen de aarde beestjes weg te jagen van de bloemen vlakbij mijn borst. Er had van alles kunnen gebeuren een vliegtuig kon landen een boom kon verjaren een groep bejaarden kon worden gelucht. Maar er kwam een oud vrouwtje op een ezel met een deken over haar benen over het bospad voorbij. Zij zag mij en groette.…

Voel jij ook de essentie van voorjaarsbloemen in de zomerwind en laat je vlinders vrij vergaderen afspreken dat gedrag veranderlijk blijft of geef je ze vrijheid voordat de zon ondergaat rijk geworden met rijkdom van eenzaamheid onder eeuwenoude schilderijen ooit kom je bij me terug met slechts essentie van tijdloos droom verduren…

Vanochtend werd ik wakker in een droom van iemand die een huid van vlees bewoont. Ik kon niet vluchten, ik was geen Tsjwang Tse die had gedroomd dat hij een vlinder was en zich bij ochtendlicht afvroeg of hij, Tsjwang Tse, gedroomd had een vlinder te zijn of dat de vlinder droomde als Tsjwang Tse te ontwaken, nee, ik was een mens, een…

Ik wil even niet praten Niet telefoneren Laat staan discussiëren  En zeker niet lachen Of schaterlachen, schuddebuiken Daarvoor ben ik te ernstig Daarvoor is het te ernstig Ben ik nu te ernstig Te serieus Moet ik denken, nadenken, dagdromen Mediteren, bidden in persoonlijke stijl Piekeren, nageltjes bijten Ik ben echt van streek Om…

Je houdt je gebruinde gezicht schuin omhoog Je kijkt Nee, je kijkt niet Je hebt je ogen bijna helemaal gesloten Je kijkt naar de verre binnenlanden van je ziel Waar regio’s elkaar…….. Te vuur en te zwaard Je slaakt ‘n diepe, diepe…….. Met geloken mond roep je zacht, zonder woorden de goden aan Wat gaat dit worden? Wat zal ik…

zij ziet een engel met vredige oogopslag een somber tobbend hoofd een kreng met kwaad in de zin een verloren achterblijver een duivel met flikkerende blik zij ziet een pias van Hide & Seek een kind dat groot moet zijn een oude vrouw die beter weet iemand die verliezen draagt die het niet weten schraagt zij ziet een uitgeputte renner…

als een zwerm vogels vlogen woorden uit het nestje van haar hoofd het koekoeksjong wierp onverschrokken porseleinen poëzie overboord gebroken woorden in kalkschalen bevrucht de adem van de goden nu haar gedicht?…

Een vreemd man, in een vreemd land. En vaak is er niets dan dit: Water en loof en het wit Van zwanen, dicht bij de rand Gras voor de bank waar hij zit, En straks aan de overkant. Een man die even leest, Het stil begin van een lied, Dan opkijkt en om zich ziet. En iets in hem denkt, bedeesd: Hoe vreemd, nog ken ik het niet, En toch is het…

Langzaam aan geeft mijn lichaam zich over en opnieuw, als nieuw, terug. Ik ben het omgekeerde kind dat tastend, zoekend zijn weg vindt in een landschap vol lover en tover. [In dit helderwit gedicht reis ik als een lichtgewicht zeer gericht van zeis naar zicht.] Ik transformeer van stier naar mug, van gestaald graniet naar tegelgruis…

en als het dan zover is en jij je hand op mijn rug leggen zal we voetje voor voetje zullen schuifelen door een lege lange gang als het dan zover is gekomen en jij niet meer met me praat in de kale kamer met een bedpapegaai boven mij en als het dan zover is en jij mij met opgewekte stem wijst op bloemetjes en zonnetjes daarbuiten dan…

geef mij de tijd van a naar b te gaan, laat mij weten hoe de letters werken, laat mij merken dat de a voor aandacht staat, hoe behoedzaam lettertekens ons behandelen zolang wij de l - wederkerende letter van liefde - niet vergeten aan te spreken bij het wandelen door een 2-persoonsalfabet, met als uitzicht op het eindpunt een zeer voldane…

het moment bleef gehuld in vooravond onthield zich van voortgang in verzet tegen koers en bakens om het gewicht van hart en ziel en aan het onbewaakte voeteneind lag in een onbetreden land het goede met mate en het ongewisse voorbij de Rubicon…

"Het ruiterstandbeeld van het zelfbedrog in het publiek onthullen" Nuttig en waar. Het trekt het gordijn weg van de beschaving, de ijdelheid, de zelfgenoegzaamheid. Uitbuikers die over alles hun schouders ophalen. Of erger: die zeggen 'het is zoals het is ' Wat onthult dit zelfbedrog wat gaat achter dit beeld schuil Is…

Wat voor zin heeft het om ten overstaan van een althans nagenoeg volstrekt anoniem lezerspubliek het binnenste geel van zijn navelgestaard kakelvers broedsel naar buiten te keren als ongeschoold keizer in door de mangel gehaalde brandschone nieuwe kleren? * Het is zoals het is, Je bent zoals je bent Er zijn er meer als jij…

zo blijft men trouw omdat men wel niets beters weet dat men zou kunnen doen of redden kon van wat men niet vergeet. men denkt wat na men denkt wat over men keert eens terug naar 't welbekende lover te welbekend, te laat reeds in de zomer. het beste lijkt maar de balans eens op te maken en dan een soort van trouw een soort van residu van…

Het is werkelijk verontrustend dat je mijn naam niet kunt onthouden dat je me Bernard noemt in plaats van Hans het is in mijn dromendans die vitale werkelijkheid van jeugdig falen onbevangen in toekomstig dralen maar ik geef niet op er is nog voldoende drank om op te zuipen er groeien nog stille bloemen in de dakgoot van de tempel…

hier sta ik in mijn rozerode huid. ik weet niet waar ik kijken moet. moet ik straks voor- of achteruit en hoe moet ‘t als je iemand groet? in m’n hand houd ik een tweede huid: een kloek en dapper leeuwenpak. als dat me helemaal omsluit voel ik me meer op m’n gemak. vaak verlang ik hevig naar ‘n derde huid: een huis waarin ik wonen kan…

Verdoemd! Allen zijn klein. Geen is er groot. Beter weg in de dood Dan verdoemd met het kleine te zijn.…

Komt er in de natuur een rechte lijn voor denk je; de horizon is er een en de zgn. pijpestelen als het giet, spiegelbeelden in een waterplas, de lijn die ze van de wereld scheidt - alleen met je oog half in het water zie je dat precies; evenwicht is ook zoiets, een vrouw als ze, de handen gevouwen om haar knie, met je praat, het tere streepje…