Alle inzendingen over individu

Er woont een heel klein mannetje Een mannetje in mijn hoofd Hij luistert graag muziek En fluistert woorden op ritmiek Zijn stem is zijdezacht Onhoorbaar voor de meesten Maar ik beluister met plezier Zijn verhalen vol vertier Er woont een heel klein mannetje Een mannetje in mijn hoofd En als ik dan wil slapen Doet hij alles zonder gapen…

Bij ieder schepsel dat geboren wordt zijn reis begint, scheept in het ruim de dood zich in. En maakt zich met het schip vertrouwd, dringt door tot iedre vezel van het hout de romp, de mast, de kabels en de touwen de zeilen hurkend in de reddingsboot. Het zijn de kleine kindren die hem kennen en hem niet vrezen: zij zijn nog pas zo kort geleden…

Schaaf je verwachtingen in lagen af bewerk de bodem Hij is je huid bevrijd hem behoedzaam van verdichte grond ontgraaf wat je verlangt Vind onvermoede vondsten vaak gefragmenteerd op onontdekte plaatsen Soms herkenbaar verdwenen in ploegsporen of ondiepe greppels Verwachtingen in lagen van uit de lucht gezien fragiel aardewerk…

Vrucht van de vlucht in Veviers als balling Kwam ik je tussen de zerken weer tegen Onder een steen; hoe snel de tijd verging Sjacherend doorheen Mokum Alef's stegen Deed hem een wakkere contentheid aan Die vierde waar het leven mee begint Een liefde die sterker is dan doodgaan Vond onderkomen in hem als eeuwig kind Kris kras door de stad…

Vreemd, dat zij nu slapen moet. Er is nog meer te doen. Net zou zij aan de strijk, het is pas noen. En moeder zit nooit stil, meneer. Iets in haar hoofd speelt met de tijd, iemand die haar leven niet meer leidt. Toch gaan gordijnen dicht. En groet zij kort de glazen buurvouw, die zich 's avonds sluit. Morgen mag zij de kast weer uit.…

Wie is nieuwsgierigheid is willen weten jouw naam waarvandaan jouw situatie jouw existentie jouw tijd van leven jouw positie en koers hier en nu in het heden jouw levensles inzicht mentaal evenwicht jouw staat van dienst na je trial and error met schade en schande je winst en verlies jouw vergeten verdrongen vergeven…

Het moest maar eens gezegd, een sikkeneur kijkt dag en nacht niet verder dan z'n bed zijn leven in een seniorenflat beperkt zich tot dat van een ouwe zeur Hij schampert op zijn kleine onderkomen vliegt van verveling op tegen de muur zijn ogen zien steeds minder op den duur niet eens een bos, ondanks die kale bomen Maar nu heeft…

verlies je jezelf uit het oog dan heb je alles verloren...…

dikwijls wil zij weggaan als de duisternis haar besluipt vaak draagt zij met loden voeten de verlatenheid door de tijd soms talmt haar hart als de wind opsteekt uit de woestijn dikwijls ziet zij de schemering als een loodkleurig onheil dat de huizen binnendringt vaak leunt zij roerloos gelukkig tegen een boom in de adem…

En verre tochten gaan en zullen gaan... en schepen varen heen en zullen varen... en ogen staren na en zullen staren... 't slaat wild, mijn harte, en wilder zal het slaan!... Geen woud, doorkruist van wegel, baan en laan, - een oerwoud!... Ach! een droom, die op kan klaren, en is geen droom; vervulde wensen baren steeds nieuwe wens, en 't…

Soms zie ik spoken 's avonds laat op straat in een vuilwitte jurk jij die niet bestaat of mager in een pak van vooroorlogse snit mijn vaders gelaat of tot mijn schrik in een spiegelruit mezelf die verdergaat. ----------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

Over grenzeloos verlangen valt meer te zeggen.. Het opkomend tij is meeslepend, verder weg van de woelige baren vond de aan wal geraakte zeeman zijn ‘rust’ zonder schip en albatros dobberen geeft geen enkele zekerheid bij een anker dat lijdzaam meebeweegt het verlangen naar de wijde zee bracht tevens zijn laatste tijding mee het opkomend…

Achter brillen met geschilderde pupillen worden doordeweekse daden uitgedacht. 'Hoe eensgezind spannen zij samen.' Blank gebolsterd, ruw van pit weet men zich op zondag voor de heer verschoond en opgewit; de eigen lijven achter eigen borrels, bijbels en bloedeigen boerenwijven. 'Sla neer de kracht van wie afvallig rebelleert' Beter…

Vertel het ze, dat ik hield van chocolade rozijnen, pure chocolade of juist melk, alles ging er in. Die je tong laat branden, met de zoete smaak van chocolade en rozijnen, een chemie die je verzadigt. Ik plaatste ze op mijn tong; ze smolten weg, herinneringen aan de dagen dat ik ze kocht met het baantje wat mijn hart in vuur en vlam zette, toch…

Zodra een beeld een spiegel wordt, sla toe vernietiging. Niets ter wereld blijft zichzelf gelijk. In deze vrees te leven geeft werklijkheid geen schijn van overleving. Antarctica gesmolten! Al de tranen bewaart hij in zijn fles. ----------------------------------------- uit: 'Het doek van de dag', 1990.…

Stuur jezelf op patrouille door de dichte wouden van je schroom. Verken de plek waar zelfs geen zonnestraal meer door de bladeren van je bedeesdheid dringt. Hef daar een oerkreet aan, zo'n volslagen authentieke brul, die zich als een laaiende loper uitrolt door het struikgewas. Veeg alle gêne onder dat tapijt en kom eroverheen, als…

Aap noot mies wim zus en jet Kleuterzang in alfabet Jet klaagt nood zus moet naar bed Noot vindt aap te hard en vet Wim is 't zat vindt het maar pet Mies is ook - graag zelfs! - aan zet Zingt zij liever een sonnet Houdt ze meer van een courget Denk niet dat ze 't daarmee redt Als aagje deken wolfje bet Meesters oog maakt paarden vet…

alles kan ik temmen olifanten leeuwen beren het allerbokkigste paard heb ik leren mennen ik kan ze alles leren zelfs de bedoelingen van God meen ik soms te kunnen interpreteren maar wat mij nooit helemaal zal lukken is het naar mijn hand zetten van het onafwendbare lot…

als ik slaap breien herinneringen van lang geleden en van gisteren en soms zelfs van vandaag zich door elkaar en vaak als ik dan wakker word met een tevreden ochtendgaap en nagenietende glimlach leg ik de bontgekleurde nachtsjaal weer van me af en begin goedgemutst met goede moed weer aan een nieuwe dag…

'k Ben als een land dat strekt in middagzon Onmeetbaar liggende akkers en deining Van woud en duin, tot waar de horizon Vergaat in 't licht van eigen verreining. En 't evenwicht der wereld koelt de gloed Van mijn verzwarend vlees en broeiend bloed Tot eindloos aardrust en deining Van krachten die geen mensenhand overwon. In stralenspel…

Nooit kan ik een keer mezelf zijn hoe ware liefde voelt zal ik nooit weten het einde van het nachtboek ben ik vergeten mijn oude haven is een bloedende wond geheime gedachten zeggen nee tegen het bestaan stille duisternis, gebroken maskers, vastgelegd hoe echte liefde voelt heb ik nooit gekend gedachten zijn geschonden geniale beginsels…

In de warmte van zijn huis schrijft de dichter zijn lied hij schrijft de waarheid anders schrijft hij niet. Hij ging gehuld in licht, zei ze toen de tiran zijn zweep greep en een andere waarheid eiste. Zoek de waarheid, riep Magister Jan Hus voor de brandstapel, heb de waarheid lief en verdedig de waarheid tot aan je dood want de waarheid…

Uit de grote stenen stad nam hij de groene regen mee om de bloemenvelden te besproeien met zijn zilveren gieter de sombere wolken kwamen in blauwblonde schaduwen uit het hoog gebergte om te dansen met de liefde in zoete heimwee naar beminnen in zijn betoverde hart speelde het plezier natte regendroppels voor zijn dromentuinen geen…

Mijn grote man. Het feest is zijn toneel. Op brede voeten staat hij voor de wereld te zien. Besneeuwt de nacht met rook, zweet zich uit, zetelt wijdbeens en viert zijn geslacht. Thuis het tweede bedrijf. Het lijf moet hard gedoucht, alcohol gewassen afgewerkt. Al het water verdrinkt in hem. Grote woorden galmen langs het open gordijn. Ik…

Het vergeten voltooit zich niet er moet opnieuw worden vergeten ik vertrek heimelijk in de nacht naar een dorp in dromenland om het verse geheugen te ontzien in deze heimwee naar het vreemde zij ligt klaar met open dromen onder de schaduw van een boom waar ik mijn levenslucht zal vinden in de liefde zij ligt daar met nieuw verlangen…

In de tram zit een stadsman (aktetas, bepaald montuur) gemiddeld voor zich uit te kijken. Als hij echter een aantekenboekje en een balpen uit de binnenzak van de jas neemt (wat momenteel ook gebeurt), met iets in de ogen van: 'Goed dat ik er nog aan dacht', een aantekening plaatst (zo'n korte, kordate aantekening), bestaat de mogelijkheid dat…

Ruimte stroomt vol met dwazen in verdachte omstandigheden laakbaar amusement viert hoogtij de schaduw in het park voelt als een groene oase uitverkochte emotionele intelligentie en net wanneer je denkt dat je er bent in die luwte op dat onbewoonde eiland zonder eenzaamheid breekt er een periode van innerlijke twijfel aan je voelt…

Pruikerige dichter struikelt dikwijls over zijn zorgvuldig gekozen woorden ze hebben niet meer de betekenis van toen ze een weg naar een waarheid vonden liefhebben, beminnen, houden van het gevoel is nu anders geworden woorden hebben hun volgorde verloren een betekenis die ooit zo intens was de eenzame dichter stottert wanneer hij over…

te weten, het leven laafde me als toekomstige criticus toen het kind in mij vele wonderen verlegde in het moment dat maar niet wou passeren tijd brak het fundament, de gevel en de kast waar ik vertoefde om iets van veiligheid te waarborgen “dat wat ik niet bezat“ ofschoon de rijpheid van mijn reeds afgelegde jaren zich hadden verschanst…

zij wist niet wie ze was hij niet wie hij is is er iets mis met mij beide zijn een en niet als doorsnee te vangen in een hokje dan draagt zij een stoer leren jas en geeft hij de voorkeur aan een nauw sluitend rokje beiden hebben de wens en het gevoel één persoon te mogen zijn die het van jongs af aan al is en al die tijd al was gelukkig…