Alle inzendingen over jaargetijden

Zoals de wolken na een winterdag Treurende gaan, hoewel geen luchtgeklag Gehoord wordt waar het ov'ral stil is -- dan, Terwijl er sneeuw valt hier en ginder, kan Ik soms een enk'le wolk blosrood zien worden. Lachende reist die in tussen de horden Huilende wolken -- zo waren de riffen Van zonverlichte bergen die in effen Glooiingen hoog liepen…

Het penseel van winteradem walst tussen boom en struik streelt verloren gevallen herfstbladeren fluistert witte vlokken tot zacht tapijt. Kleine kristallen schitteringen vallen zacht dwarrelend naar d'aarde omgetoverd naar diamanten kleuren door winterse zonnestralen. Een wereld toegedicht onder een tedere liefde, een stil lied, een serenade…

Vandaag van werk naar kamers toe is er een lichtheid in mijn ledematen. Ik ben niet onbekend, uit wat ik doe blijkt onderling verband, ik werk de maten die niet groot of klein meer lijken. De tijd bepaalt zich niet tot ongenoegen, het lichaam is hier niet met angst te vergelijken, waardoor ik ondervind dat men zich in kan voegen. Bladeren…

Benalmadena met je goud en je juwelen Want daar word ik met vrouwen en mannen graag gezien Lekker feesten met elkaar Want als ik later oud ben Dan zullen we weder komen En zijn dan nog steeds een paar Benalmadena met je goud en je juwelen Daar de show gaan stelen In het water of op de boulevard We gaan ons nooit vervelen Want we zijn…

Zo is het wereldje Mijn kleine kereltje Heel vaak zijn dingen oneerlijk Zo is het wereldje Dat zal je later wel gaan leren en beseffen Mijn kleine kereltje Maar dingen moet je altijd positief en eerlijk bekijken Altijd zorgen dat je iedereen recht in de ogen kan blijven kijken Dan gaat het altijd goed en kunnen ze je niks verwijten Echt…

Kom dan, mijn gedachten, Dromen zonder doel, Die, van de oorsprong van de tijden, Oprijst om weer te verglijden Daar uw donkerten omzwachten In gedaantenloos gewoel, - Kom dan: mijn beminnen Moge opnieuw de nacht ontginnen Van uw veelgeplaagde poel. ------------------------------------------ uit: Het zichtbaar geheim (1915)…

De neus diep in de jas gestoken, de wil om naar buiten te gaan nog niet gebroken. Eventjes lekker onder de vallende sneeuw gaan staan, misschien zelf zin om een blokje om te gaan. De deur gaat voorzichtig open, direct komt de nattigheid in de kleren gekropen. Lichaam reageert meteen stokstijf, vraagt waarom het in godsnaam niet binnen blijft…

Het verdronken kind van Middelharnis Nog altijd is het leed niet uitgewist Zolang geleden Al denken er nog mensen aan in het heden Het verdronken kind van Middelharnis Op de Flakkeese radio het gedicht voorgedragen Het standbeeld mede onthuld Maar er zijn nog zoveel vragen Het verdronken kind van Middelharnis…

Mijn Tiengemeten Een klein stukje op de kaart In het Zuid Hollandse Hoeksche Waard Vol met natuur weilanden Op de Zuid Hollandse Eilanden Omringd door dorpen op het platteland In ons Nederland Mijn Tiengemeten In Gemeente Zuid Beijerland en Nieuwendijk Voel ik de rust en ben ik zonder geld rijk…

Nevel omarmt tijd herinnering in stilte water weerspiegelt Wanneer in de vroege morgenschemering mijn blik wordt gevangen door een sluier van stilte, die zich neervlijt over kale velden en spiegelend water. Contouren van bomen doemen op, zoals schimmen uit vergeten verhaal terwijl het landschap ademt in nevelige geheimen. Dat het waas hangt…

Mijn Goeree OverFlakkee Het Eiland van mijn dromen Het Eiland waar ik altijd zal blijven komen En als ik ergens anders ben Dan rij ik vliegensvlug Naar het mooiste Eiland van Nederland Terug over de Haringvlietbrug Mijn Goeree OverFlakkee In mijn leven had ik nooit een wens 1 ding is zeker Hier op Goeree OverFlakkee wonen van mij…

koufront trekt sterk aan boven verkleumde dorpen valt de eerste sneeuw…

Er is wat sneeuw gevallen; De lanen schitteren. Doch koud zijn boom en steen, Mijn dorre hart meteen, Daar korte vreugde schallen Die lang verbitteren. Ik voel de winter wegen Spijts al 't geflonker, En zie in liefs gelaat, Dat mij tot spiegel staat, Mijn hoop op lentezegen Nog immer donker. Steeds moet de dag gedogen, Bij…

Er zijn mensen die zeggen dat je alles kan bereiken Maar dat zijn mensen die succes en geluk hebben gehad En dat graag willen horen Maar vergeet niet dat je met het geluk moet zijn geboren Je leven is al bepaald als je in de wieg ligt Altijd geluk of altijd pech Sommige mensen lopen tegen muren op En stoten zo vaak hun kop Nooit een verlichte…

Op bladloze tak strijkt neer en pauzeert een kauw einde van de herfst Wanneer de tijd is gekomen dat de grijswitte wolken steeds meer op voorgrond treden en samenkomen tot een ongekend geheel waarachter zachte zon vervaagt tot een vaal lichtpunt terwijl een opkomende wind zorgt voor enige kilte. Nog even terugdenken aan afgelopen periode…

Het haasje maakt zijn laatste buiteling, En 't arme ding Moet duur nu voor de kool betalen, Die 't deze zomer bij de boer van 't veld kwam halen, En waarvoor 't boertje niets ontving; - Voldaan is nu de rekening. December brengt naar oude wijs Ons regen, sneeuw of vorst en ijs. De lucht, somtijds als as zo grauw, Is soms van 't allerzuiverst…

Is vorst Breken scherp en helder de stenen rijen Wegen scheuren Schel schelt de schel Van de trem in de duizelruimte Hoge hoepel Staalhemel staalhelm Naar klare spanbanen strammen stappen Laarzen slaan de straat tot luide ruimte Is vorst Breken stenen scherp Slaan laarzen klaar Schellen de schellen schel helder helder helder…

De dag aldoor, de dag alom Speelt in het stille beukenwoud De liefelijke najaarszon Glimlachend met haar stille goud - 't Is goud! En 't avond, is de zon gegaan - Zie hoe het bos zijn schatten houdt: Zij zijn gestold op boom en blaân, Als stille plekken zonnig goud - 't Is goud! O hart bewaar uw grootste goed! Wij worden zachtkens,…

De roodgloeiende boom de morgenzon groetend een vogel zittend midden op www.vliegles.nl een vogel aan de overkant hem bekijkend witte hagelkorrels op bruin platanenblad wat dochter zou fotograferen drie nog bloeiende Teunisbloemen tegen een paaltje, de zon kwam ik tegen, hield hand boven mijn ogen want glad, liep dan stram de…

Vandaag ben ik langs het water gelopen en heb van wind en wuivend riet genoten langs bermen waren wilgen opgeschoten daar achter lag de horizon wijds en open. Een panorama vol smaragd en robijn doorzeeft met held're gouden zonnestralen als ladders waar engelen op en af dalen zo kan dus de aard nog paradijslijk zijn. En verder loop ik langs…

De winterbomen: geen duiven, geen goudvinken -- Verlaten nesten.…

En in de lucht des vochte ochtends hangen De laatste dunne blaad'ren van het jaar, Als in het zwarte takkennet gevangen, Met fijne glans van kleuren naast elkaar. Zo louterde de pracht zich van de lange En luide lichttijd en de brede schaar Van groengedoste bomen, tot die bange En tere lichtkleur van het late jaar. Die blaadren…

in de vuurlinie van eigentijd tussen flarden ongemak grof gesneden uit geurige aarde te elfder ure van de kalender gescheurd en weer samengebracht met lucht die deze kleuren baarde steeds stiller ontdaan van lengte van dagen, vereeuwigd in steenrijp dan weer grijs gesomber nergens voor nodig, kijk omhoog naar de intredende voorstond…

Wekenlang gaat het vallen vanuit almaar kalere kruinen achteloos door. En deze vreemde droefheid: ook bij bomen hoort ze blijkbaar bij de kleine dood want zo kwistig wordt leven zelden rondgestrooid. Hoe tomeloze drift onder zolen kraakt en knapt. Al die geduldig opgeblonken minuskule houten kistjes met binnenin rantsoen voor onderweg…

De hoge Zon heeft heden schoon bevonden De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat, Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat. En diep in 't bos, waar fijne doodverblonde Blâren bevloeren 't wildomstamde pad, Ruisen in dans hun lichtverliefde ronden, Zijn goudnaakt gloriënd om haar lijfs bleekmat…

Hoe dikwijls heb ik stilgestaan vroeg in een grijze herfstmorgen wanneer de mensen slapen en ik naar de lucht kijk als ganzen de stilte verbreken Hoe dikwijls heb ik hen willen vergezellen wanneer ze gakkend overvlogen verlangde ik een van hen te zijn hoe ik de voorsten aan zou moedigen om de snelheid te behouden boven de slapende stad…

De vijver is kil, de wind hoog in de dennen -- brengt weer het najaar.…

Morgenwandeling pauze om schoen te strikken de slak gaat verder Hoe ontspannen het is om bladeren als kleurrijke herfstvlinders te zien wervelen op de tonen van een wind waarin ze woorden van verliefdheid fluisteren in elk oor zowaar verweven met elkaar in een zacht voelend tapijt op lapje grond. Steeds meer hoor ik ze knisperen en kraken…

Als een herfstblad draai ik met winden over velden en door bossen zwaaiend en zwierend genietend van 't leven. Onder kleurrijke bomen, grauwe luchten, of waterige zon tussen veelkleurige soortgenoten en lig soms even te dromen waar geen winden mij stuwen. Ik droom over 't verleden toen ik gekleed was in groen of in geel op de akkers…

Waar het vandaan komt weet ik niet, die pijn als ik naar het licht kijk dat op schaars gebladerte valt. Nog gisteren hoorde ik klanken in de kleinste dingen om me heen. Ze vulden mijn dagen met een bijna ongekend geluk in zomerse taferelen: wandelingen langs water, in parken en overal rozen zelfs slordig in bloei alsof ze er in overdaad stonden…