Alle inzendingen over jaargetijden

Er zijn mensen die zeggen dat je alles kan bereiken Maar dat zijn mensen die succes en geluk hebben gehad En dat graag willen horen Maar vergeet niet dat je met het geluk moet zijn geboren Je leven is al bepaald als je in de wieg ligt Altijd geluk of altijd pech Sommige mensen lopen tegen muren op En stoten zo vaak hun kop Nooit een verlichte…

Op bladloze tak strijkt neer en pauzeert een kauw einde van de herfst Wanneer de tijd is gekomen dat de grijswitte wolken steeds meer op voorgrond treden en samenkomen tot een ongekend geheel waarachter zachte zon vervaagt tot een vaal lichtpunt terwijl een opkomende wind zorgt voor enige kilte. Nog even terugdenken aan afgelopen periode…

Het haasje maakt zijn laatste buiteling, En 't arme ding Moet duur nu voor de kool betalen, Die 't deze zomer bij de boer van 't veld kwam halen, En waarvoor 't boertje niets ontving; - Voldaan is nu de rekening. December brengt naar oude wijs Ons regen, sneeuw of vorst en ijs. De lucht, somtijds als as zo grauw, Is soms van 't allerzuiverst…

Is vorst Breken scherp en helder de stenen rijen Wegen scheuren Schel schelt de schel Van de trem in de duizelruimte Hoge hoepel Staalhemel staalhelm Naar klare spanbanen strammen stappen Laarzen slaan de straat tot luide ruimte Is vorst Breken stenen scherp Slaan laarzen klaar Schellen de schellen schel helder helder helder…

De dag aldoor, de dag alom Speelt in het stille beukenwoud De liefelijke najaarszon Glimlachend met haar stille goud - 't Is goud! En 't avond, is de zon gegaan - Zie hoe het bos zijn schatten houdt: Zij zijn gestold op boom en blaân, Als stille plekken zonnig goud - 't Is goud! O hart bewaar uw grootste goed! Wij worden zachtkens,…

De roodgloeiende boom de morgenzon groetend een vogel zittend midden op www.vliegles.nl een vogel aan de overkant hem bekijkend witte hagelkorrels op bruin platanenblad wat dochter zou fotograferen drie nog bloeiende Teunisbloemen tegen een paaltje, de zon kwam ik tegen, hield hand boven mijn ogen want glad, liep dan stram de…

Vandaag ben ik langs het water gelopen en heb van wind en wuivend riet genoten langs bermen waren wilgen opgeschoten daar achter lag de horizon wijds en open. Een panorama vol smaragd en robijn doorzeeft met held're gouden zonnestralen als ladders waar engelen op en af dalen zo kan dus de aard nog paradijslijk zijn. En verder loop ik langs…

De winterbomen: geen duiven, geen goudvinken -- Verlaten nesten.…

En in de lucht des vochte ochtends hangen De laatste dunne blaad'ren van het jaar, Als in het zwarte takkennet gevangen, Met fijne glans van kleuren naast elkaar. Zo louterde de pracht zich van de lange En luide lichttijd en de brede schaar Van groengedoste bomen, tot die bange En tere lichtkleur van het late jaar. Die blaadren…

in de vuurlinie van eigentijd tussen flarden ongemak grof gesneden uit geurige aarde te elfder ure van de kalender gescheurd en weer samengebracht met lucht die deze kleuren baarde steeds stiller ontdaan van lengte van dagen, vereeuwigd in steenrijp dan weer grijs gesomber nergens voor nodig, kijk omhoog naar de intredende voorstond…

Wekenlang gaat het vallen vanuit almaar kalere kruinen achteloos door. En deze vreemde droefheid: ook bij bomen hoort ze blijkbaar bij de kleine dood want zo kwistig wordt leven zelden rondgestrooid. Hoe tomeloze drift onder zolen kraakt en knapt. Al die geduldig opgeblonken minuskule houten kistjes met binnenin rantsoen voor onderweg…

De hoge Zon heeft heden schoon bevonden De bleke Herfst. Dalend tot waar zij zat, Heeft hij uit nevelsluier teer ontwonden Haar tengre lijf, van tranen en nachtdauw nat. En diep in 't bos, waar fijne doodverblonde Blâren bevloeren 't wildomstamde pad, Ruisen in dans hun lichtverliefde ronden, Zijn goudnaakt gloriënd om haar lijfs bleekmat…

Hoe dikwijls heb ik stilgestaan vroeg in een grijze herfstmorgen wanneer de mensen slapen en ik naar de lucht kijk als ganzen de stilte verbreken Hoe dikwijls heb ik hen willen vergezellen wanneer ze gakkend overvlogen verlangde ik een van hen te zijn hoe ik de voorsten aan zou moedigen om de snelheid te behouden boven de slapende stad…

De vijver is kil, de wind hoog in de dennen -- brengt weer het najaar.…

Morgenwandeling pauze om schoen te strikken de slak gaat verder Hoe ontspannen het is om bladeren als kleurrijke herfstvlinders te zien wervelen op de tonen van een wind waarin ze woorden van verliefdheid fluisteren in elk oor zowaar verweven met elkaar in een zacht voelend tapijt op lapje grond. Steeds meer hoor ik ze knisperen en kraken…

Als een herfstblad draai ik met winden over velden en door bossen zwaaiend en zwierend genietend van 't leven. Onder kleurrijke bomen, grauwe luchten, of waterige zon tussen veelkleurige soortgenoten en lig soms even te dromen waar geen winden mij stuwen. Ik droom over 't verleden toen ik gekleed was in groen of in geel op de akkers…

Waar het vandaan komt weet ik niet, die pijn als ik naar het licht kijk dat op schaars gebladerte valt. Nog gisteren hoorde ik klanken in de kleinste dingen om me heen. Ze vulden mijn dagen met een bijna ongekend geluk in zomerse taferelen: wandelingen langs water, in parken en overal rozen zelfs slordig in bloei alsof ze er in overdaad stonden…

De bomen roesten in het zieke licht langs somber in zichzelf gekeerde grachten. In wilde, stormdoorvlaagde regennachten vertoont de maan een bleek, behuild gezicht boven de lege straten, smalle schachten waar in een onverbiddelijk gericht de zomer langzaam voor het najaar zwicht, terwijl de huizen op het einde wachten. Tegen de morgen is…

Ik ben een man van de seizoenen van herfststormen tot zomerse van bloedheet tot een lentebriesje geplaagd soms door Siberische winterkou doch als de sneeuwvlokken neer dwalleren het landschap wit, stil en maagdelijk wordt voelt het voor mij als de geboorte van een kans er WEER wat van te maken juist door dat winterWINTER…

In het warme gras languit liggen schaduwen zachte herfstkleuren Het herfstgetijde waarin je kennis maakt met een dromerige sfeer en verrassende momenten Een lauwe zon speelt met lichtschakeringen en schaduwspel Stad en land zijn bedekt onder een goud gekleurde tot rood getinte tapijt. Het bomenrijk zit in een overgangsperiode ontkleding…

Ik verlang naar het duister, kale bomen, zwarte luchten, naar de bijtende kou die je dwingt naar binnen te vluchten; Ik verlang naar het duister van lange, donkere nachten waar je in elke schaduw de dood of boze geesten kunt verwachten; Ik verlang naar het duister, het schenkt de schoot van huis en haard extra licht en luister; Ik verlang…

Reeds ontwaakte deze morgen met stralende zonneschjn belofte voor een dag zonder zorgen in een seizoen vol kleur, druiven en wijn. Herfst toont zich in haar feestkledij met hier en daar nog zachte tonen uit het lover langs een laan statige populieren in een rij dit jaargetij geeft schoonheid ten over. Misschien zo nu en dan een zwaar…

O dagen, dat weer d'eerste chrysanten stralen en geuren met de teêrste en koelste geur, o dagen als koele en geur'ge dalen... O dagen, dat weer d'aarde is uitgeweend, nu gouden oktober klaarde, ik ril en peins, o dagen, dat 'k met Haar werd vereend: wat schreit er toch in u? wat schreit er toch in u? wat jubelt er, ik ben ontroerd…

Weinig schone dagen Zijn ons nog gegeven. Laten wij de hemel vragen Om gelukkig leven: Nachten wit van dauw, Die laat optrekt, En als water zonnelauw Langs ’t gewas lekt; Om bezonken klaarte In vogellied en bruine sloot; Vruchten vol zoete zwaarte: Ons blozend brood; Om groene levensbomen, En loof in vlam, Als de engel die ons dromen…

Ineens is het herfst, wind, natte schemering, en -- verlichte winkels.…

Waarheid van verwelkte bloemen zorgt voor een nieuw decorum betrapt door terugkerende betoverde herfstdagen zwarte kraaien vliegen onder grauwe wolkenluchten oude vlinders dansen uitgeblust het sprookje uit oktober laat laatste verlangens zwijgen een man verdwaalt in een woordenblos eenzaam door zijn weifelende wichelroede zuchtend…

‘k Stapte de deur uit nog in schemerdonker Wilde me verstoppen voor de wereld Gemediteerd met zo'n acht, in slaap gevallen, gevlogen, in slaap gevallen Klaar, koud, uitgedroogde bloemen weggeknipt Slaapdronken langs kanaal gelopen Glashelder water spiegelende glasheld’re huizen stralendblauwe lucht pad vol kastanjes Hondenbazen…

Getij van Westerstorm en stille wolkendagen, Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, - Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw. Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd, De rijpe wijn die gist in uwe volle persen, De koele…

De avonden donkeren al. dit is het regenende jaargetijde waarin wij haar eenmaal ten grave droegen; ook toen sloegen de bladeren en de regen over de paden en de zwarte wegen en het woei duister in de donkre groeve. alleen was het toen vroeger herfst en droever. ----------------------------------------------------------------------- uit:…

Regen op ramen kou kondigt weer gevoel aan van einde zomer Wanneer tijd is gekomen dat het prachtige hemelsblauw vermindert waar de zon gezelschap krijgt van steeds meer verbeeldingsrijke wolken gelijktijdig zorgt een opkomende wind voor aandacht en verstrooiing. Nog even heerlijk genieten van groene ritselende bladeren die zich laten…