Alle inzendingen over Nooit voorgoed

stilte líjkt als dood zijn gat geslagen heeft maar 't is niet waar de leegte schreeuwt en luister toch het vol gemoed nooit meer goed 't komt nooit meer goed…

de lente te laat de winter koning koud vroeg jong te laat oud groot gebruik ruik eens aan je gevoel nee jij weet niet wat men bedoelt jij bent verneukt een kreukel in je papier daar zijn zij en ik ben maar hier de laatste de eerste de laatste die jij test sorry maar zo is de pest jij en de rest zijn blind sorry maar jij nooit…

een: nog één keer Want: Je kunt het nooit meer overdoen!…

waarom kan ik niet vragen teruggaan naar die dagen de hemel huilt nog steeds de tranen weg maar het is op dat verdriet dat je verkocht om wat schade aan te brengen als een engel die wil zeggen het is nog niet vergeten het is nog niet versleten die avond dat alles viel zoals ik al eerder schreef het is gebeurd ik treur opnieuw…

Waarom nog blijven op dit strand zonder zand alleen ogen blijven blind oren horen dit kind is op weg onderweg alleen zomaar tot ziens dit gevoel is niet van wederzien Blijven nog om wat geen zand zonder op dit strand blind van woorden in je ogen te zijn hoor ruis oor kind dit is gevoel onderweg zijn is nooit op tijd gericht en…

Dat was geen fijn gevoel, ze hebben mijn tranen nooit gezien kon het heel goed verbergen dat ik daar de eenzaamheid heb leren kennen.…

Verbonden zonder ruzie Vuurwerk moet knallen Een dichter wordt niet gemaakt Een dichter wordt geboren Een dichter staat naakt een dichter heelt wonden Een dichter is een schouwspel Een dichter kent hemel noch hel Een dichter gooit geen zand in ogen Een dichter is gemaakt uit regenbogen Een dichter is waarheid noch leugen Een dichter gaat nooit…

Het is nu een ecologische verbindingszone, het ‘Duits lijntje’ tussen Boxtel en Wesel. Er is weinig meer van te zien, een enkele bult in de weg, de geelgors schuilt in de houtwal, honden gaan er los. Niemand kan in dit lommerrijk nog veewagons zien gaan. Er staken vergeefs handen uit. Op die dag. Trok toen de hemel grauw dicht, liet er een…

begrijpen doen zij nooit Haec Libertatis Ergo…

In de tijd van nooit Was het dat ik mezelf Was kwijtgeraakt - nergens Meer een spoor te vinden Van hem die ooit ik was - En toen ik dan tussen De dagen was gevallen Vond ik iets van mezelf Terug tussen varens aan Een zacht kabb'lend beekje Waar de rust zichtbaar werd Gemaakt door ragfijne dauw Die in druppels de Spinnenwebben…

De meeuwen zullen Dansen in de lucht, Elke dag opnieuw het Leven vieren als ik Er niet meer ben - Wandelaars op de dijk Die van de dag, van het Hier en nu genieten, Honden die met speelse Sprongen hun vrijheid vieren - En wat mijzelf betreft Zal het zijn alsof ik er Niet of nooit geweest ben, Of ik ben opgelost In de ijle…

Een geboorte met verdriet Intens dat je ons verliet Waarom heb je geen kans gekregen Om te mogen blijven leven Ik weet je was veel te klein Maar ik had zo graag jou oma willen zijn Ook al heb ik er vier Ik mis er een want jij bent niet hier Het is misschien raar Na 5 jaar Maar voor rouw staat gelukkig geen tijd Ons prinsesje kleine…

Nooit zal ik een ander kunnen vertellen hét gevoel dat maar aan blijft zwellen Nooit zal ik iemand duidelijk kunnen maken hoe naar deze ziekte is en die nooit zal staken Nooit meer vooruit, maar achteruit gaan denken, weten, waarnemen, onthouden, niet meer goed op je benen kunnen staan Nooit meer diezelfde persoon die je graag wilde…

Geef me jouw alles, jouw zijn en proef mijn liefde in jou, mijn tederheid en warmte verdrijft voorgoed alle pijn. Laat mij alsjeblieft binnen en vergeet wat is geweest, uiteindelijk is het nooit te laat om elkaar lief te hebben en voorgoed opnieuw te beginnen.…

Er komt een dag dat je alleen bent nooit meer ben je iemands kind, Nooit was iemand je zo dierbaar niemand heeft je zo bemind. Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd voorgoed voorbij. En niemand kan de leegte vullen, die ze achterliet bij mij.…

Toen je hele houding veranderde, wist ik - dit komt nooit meer, toen je stem zo boos klonk, - dit was echt de laatste keer. Toen je je omdraaide naar hem, wist ik - "wij" is voorgoed gedaan, toen je met hem wegliep, - ik zal nooit meer naast je staan...…

missen doet pijn missen zit diep missen is zo heftig laat me staren laat me huilen laat me voelen hoe het was had kunnen zijn hoe het nooit terug zal komen het is voorbij voorgoed voorbij weg…

Scheepjes varen voorbij, ze zullen elkaar nooit meer zien. Maar ze herinneren zich ook niets, daarom is geen pijn. Voorgoed is kenmerkend voor dit leven. Maar als een doorbrak plaatsvindt… Dan is alles weer voor eeuwig, geen afscheid meer, altijd: tot ziens……

We moeten meer elektrisch voortbewegen Al die fossiele troep moet in de ban Wat meer ons best doen voor het groene plan Voor het milieu is dat een grote zegen Dus nooit meer naar de pomp. Een wijs besluit Daar trekken we voorgoed de stekker uit…

Maar zeg nooit nooit, ondanks alle heilloze toestanden is er wellicht ruimte voor onze ware liefde! Zo niet fysiek, dan toch wel psychisch! Zeg liever 'Nooit gedacht!'.…

Nu de sneeuwvlokken ook na vijf jaar op deze dag een laken over 't groen wensen, de vraag wat kunnen we doen en betekenen gelukkig geen vrouw als Lot situatie geeft verweeft mijn pen gevoel niet krassend teder. We zijn niet meer op zoek om iets te vinden alles vonden we in elkaar, we hebben rust, een blik is voldoende, een half woord genoeg…

Er komt een dag dat je alleen bent, nooit meer ben je iemands kind. Nooit was iemand je zo dierbaar niemand heeft je zo bemind. Nooit meer dochter van je moeder, je kindertijd voorgoed voorbij. En niemand kan de leegte vullen, die zij achterliet bij mij.…

nooit meer jouw lieve stem te horen nooit meer jouw lieve lach nooit meer de kans om jou te bekoren nooit meer te horen ‘hallo’ of ‘dag’ nu jij jouw ogen voorgoed hebt gesloten is dat een groot gemis met zijn allen zullen wij rond Michael blijven staan, de lief van jouw leven nu is het moment daar, om jou, aan Moeder aarde terug te geven…

Nooit doorklieft een scheepskiel nog het water, ook de brug kan zelfs niet meer omhoog. Op de gevels klinkt nu eendengesnater waar ooit de stad zich luidkeels bewoog. Hier zwalkte de zwaar beschonken matroos, maar zijn onzeker lied is voorgoed verstomd. Vader tijd heeft alles meedogenloos wat ooit gewoon was voorgoed uitgegomd.…

Nu Hepie zonder Hepie verder gaat Ligt zij vast op haar kussen stil te dromen Van tijden die nooit echt zijn teruggekomen Soms komen goede pogingen te laat Want voor voorgoed gewezen hartsvriendinnen Is geen beginnen meer aan herbeginnen…

Ach was er nog wat stilte over van voor de tijd van nooit meer stil waarin je altijd zocht naar harder, sneller maar er toch ruimte was voor het ontbreken van ieder geluid nu vermijd je sneller juist het harde maar de rust van de stilte is voorgoed verdrongen door permanent gesuis…

Ik hoop dat je trots bent op wat je hebt bereikt Mijn hart door jou gestolen Mijn ziel voorgoed omdijkt Nooit meer zal ik geven Wat jij gekregen hebt Nooit meer komt terug Wat jij hebt weggemept Nooit meer doe ik open Wat door jou gesloten is Nooit meer het verlangen naar iets dat wordt gemist Getekend door die tijd Mijn kijk op alle vrouwen…

voorgoed voor hem verborgen Nu men alle vragen wil weten heeft God opa precies naar de hemel gezonden…

De mensen lopen hem voorbij voor hem staat de wereld stil, Zijn vrouw komt nooit meer terug maar dat is wat hij het liefste wil. Hij kan haar nog niet missen ze waren samen één. Ziekte sloopte haar lichaam nu is hij voorgoed alleen. Geen mens ziet hem daar staan zo eenzaam en verloren.…

Je sluit voorgoed mijn deur Woorden die geen inhoud meer hebben Je begraaft je in je eigen leugens De deur sluit vandaag voorgoed Ik laat je gaan in vergetelheid...…