Alle inzendingen over Omhulsel

De rijen marcheren gedisciplineerd commando’s volgend als tinnen soldaten lege omhulsels, stramme ledematen presenteer geweer en rechts omkeert!…

ooit liep een kunstenaar bij Bergen’s hoogtij gewoon de zee in met 33 centiliter leidingwater in een limonadeflesje keerde zich naar strand en duin in golvend schuim ontdopte en ontdeed het oranje glazen omhulsel van ha-twee-oh vulsel het transparante vocht verdween in de woelige baren gelekt tot de laatste druppel de journalist…

Waar de schrille Schreeuwen wegsterven In het land van de Rijzende zon Dringen herinneringen Geleidelijk binnen In de zwarte kamers Van het vergeten verleden Waar ijzeren punten Gedragen door de kempeitai Geen weerstand Ondervonden drongen Ze binnen in het zachte Omhulsel van wat In een recent verleden Ooit een leven was Waar…

moet ik nog langer zwijgen met dit valse omhulsel brekend vermomd sneeuwpoppen verrijzen weet je ondanks de vele tegenstrijdigheden een golf van liefde harmonie en vrede kruipt in 't hart voorbij het gebroken licht veel heb je me gegeven bijna alles dat het leven geweld aandoet zielsverwanten zoals ik geborgen in armen…

De wind van de tijd is gisteren begonnen mijn profiel te slijpen, het restant van mijn gestalte los te weken om het omhulsel een andere naam te geven, het laat mij iets berustend in mij te voelen, het bestrijkt de brede uiterwaarden van vergeten sagen, mijn fascinatie van groene oasis helden waarin ik mij wil herkennen moedig…

Dit vacuüm is krachtiger dan zijn omhulsel zoals een zwart gat ongeëvenaard in zwaartekracht. De juiste samenstelling van letters momentum Apeldoorn Voor altijd in jouw hart…

Doelloos zap ik langs radiozenders terwijl de wasstraat mijn metalen omhulsel door het vagevuur van een lava lijkend schuimgordijn sleurt. “We peuteren de poriën van je laklaag leeg.” Een belofte die ik niet kon weerstaan. Gelouterd keer ik terug op de weg waar leegstaande kantoorpanden me aanstaren.…

Lief klein kwetsbaar vogeltje je hebt je sprong gewaagd, die grote sprong uit je knusse huisje Mijn warme omhulsel, jouw nestje was zo veilig al die tijd.…

Ik ben een leeg omhulsel Mag nergens om vragen Alleen maar omdat ik zo beleefd was om jou in mijn huis toe te laten Sorry daarvoor. Sorry!!!…

Maar om het vloeiende bewegende blanke kleed zal het omhulsel afbrokkelen en priemend zonnebloemenlicht zal de tere pit begroeten en haar eigen kracht in de kern ontmoeten....…

in een stil klassiek moment met deuren die van binnen het slot hebben gevonden is de koele dood die jou zal raken in een plastic omhulsel in het rood aanwezig jij was een vriend, trouw en oprecht doch het sterven nestelt zich telkens in bij iedere geboorte waarvan het bloot wordt bedekt met de kille glans van de herfst niet meer naar…

Langzaam keert de dag in mij stram trek ik omhulsels aan bedek essentie als een wezenlijk aspect hoe klein kan deze wereld zijn loom draait, verwaait het licht diffuus en volgt rond de contouren van mijn aard het samenraapsel van mijn zaken is dat nu echt het leven waard een nieuwe stap het buiten lucht vervlucht mijn geest…

te vallen, geen oor, geen hart dat luisteren kon of wilde stappen meer terug dan vorderingen makend en alles enkel maar in zwart niemand zag het, geen lachen, die druk, die pijn van het alleen zijn, dat verwoestend alleen zijn mijn geest, vele malen gestorven in de koude zwarte mist, en in vreselijke staat: toch was het mijn omhulsel…

Het groeit tot een perfect omhulsel, kind in de trappelzak, de huid nog bijna vloeibaar, de botten zijn voor grote mensen, daarna wordt de binnenkant met kleine zinnen beschreven, oplopend tot woorden die met hoofdletters met het bewustzijn worden bedreven, de soepelheid van spieren, het timbre van de longen waaruit al vroeg moraal wordt…

vast, met beide handen de warmte van mijn leven dringt tot je door mijn hart bonst, de spanning vecht met mijn hart vol liefde en het verlangen je los te laten Je los te laten juist hier waar je zo graag was bij deze boom, dit veld, dit watertje.. deze plek De rust geeft me een verstild en sereen gevoel… ik laat je vrij van het kunstmatige omhulsel…

zo wil ik dichten in de vrijstaat van mijn omhulsel wonen in het land dat niet bestaat vrijen met de wind die gaat alsook leven met de donder die mijn ziel bestookt met vuur me laven aan de drank me behoeden voor stank en dank dan als het eind mijn vel verrimpelt de ogen tochtig in de regen die van binnenuit mijn spreken verhult, de dagen…

losgemaakt vraagt een hand om de steen waar wijsheid gevangen inkt in gebroken plastic omhulsel zwaartekracht test op een vensterbank lichtblauw in het raam klimt Venus richting de bovenste sponning wat figureert als een lijst vierkant schilderij vol melancholiek radio bebop muziek het anp nieuws van zes uur zo vlak voor een gesprek ergens…

in zwart raak jij dit licht radioactiviteit in een testbeeld het zwaard valt vlak naast ons beiden zwaar weegt dit omgedraaide glas zonder inhoud leef je niet echt is nep gedimd water dus het sterven is een zege weet jij dit zeker weten doen wij de deur dicht en de beat beukt door hersenspinsels versplintert verteerd omhulsel gelukkig…

Het is jouw ware stemming die ontpopt en als een souvenir zich kleurrijk uit zo glijdt iedere druppel vertrouwd als een omhulsel om mijn lichaam. Het wegdrijvend gedonder oostwaarts herken ik als onze eerste opschudding die boze impulsieve ongeremde galm die zich verbergt in een aambeeld.…

door nacht en dauw al urenlang verborgen ontwaak ik elders in mijn eigen tuin bezeer me dwalend aan de hopen puin en voel de angst die mij opnieuw wil worgen vermoeid om telkens voor mijzelf te zorgen buig ik mijn hoofd en houd het nog wat schuin een oud omhulsel roerloos leeg en bruin op deze nog te vroege voorjaarsmorgen een zwart satijnen…

Het zwarte huis dat Zich kennen laat door Ramen van angst En muren van schuld Waarin ik stijf bevroren Gevangen zit - geen Spoor van leven meer te zien, Op het magere omhulsel na Van de persoon die Ik genoemd wordt - Vanmorgen is alles anders, In de vroege ochtend van Paaszondag is er die vrouw Die nietsvermoedend op De…

Er spreekt iets van hun normen en waarden uit; het geeft hun rol dat externe omhulsel waartoe zij geroepen zijn. Die juiste kleding voelt als het voorportaal van ons individueel fatsoen. Het plaatst ons voor het voetlicht zonder al te gek te doen.…

Van de geboorte af aan Het huis waarin ik woon, Vlees en bloed van God gekregen Waar ik zelf niets aan hoefde te doen, Dat mij een dikke vijftig jaar Gehuisvest heeft, en er dan Plotseling mee ophoudt - Omhulsel dat er nog wel is, Maar disfunctioneert, ontilbare Zwaarte, alleen stramme bewegingen nog, Urinebuis die ontstoken raakt…

obscure onzinnig aaneen gehouwen zienswijzen “””” gedolven ligt het graf te zijn naast hem die haar voorging, de dood obscener dan het stigmatiseren door een neo woke cultuur maar zij in ademloosheid gebleven wacht op de vele dragende handen die haar een eeuwige rust toedienen langzaam zal het houten vlot zich kelderen in het betonnen omhulsel…

Ik speelde vroeger wel eens spelletjes Met van die steeds maar kleiner in elkaar verborgen vreemde houten poppen gekleurde omhulsels zonder verdere knoppen Tot ma mij dan uiteindelijk riep en zei ”nou is het welletjes!”…

Kijk mij eens aan, zachtjes..zachtjes de momenten , zij verliezen woorden, krachtige teksten zonder omhulsel verdrinken in het glas van het fonkelen van mijn verre beglazen ogen, het hoofd helemaal leeggeroofd. Zij zien sterfelijk leed in jou ..…

Pas na de dood zal het echt vergaan In feite niet meer dan een strak omhulsel voor bot, orgaan en ander vulsel. Van wezenlijk belang voor de tere binnenkant zoals op een wiel de buitenband aangepast aan het terrein. Bij zand grof, bij asfalt fijn. De kleur aangepast aan het klimaat, is de kleur die ons allen het beste staat.…

Stroomafwaarts in de groene delta’s dromend van de ontdekkingen in het zelf te baden in de omhulsels van onzekerheid, langs de paden van allang vergeten sagen, waarbij ik uitkom bij de daden van mijzelf.…

subtiel hunkerend onderdanig heersend net als ik we kennen elkaars ondeugende verlangens inmiddels kom zeg laat de spelletjes maar varen en tast toe maar ja dat gaat zomaar niet en toch ben je lief en ik ook natuurlijk maar we stoten elkaar kapot als te dunne kristallen glazen gevuld met champagne van uiterste kwaliteit maar onze omhulsels…

Pas maanden later vindt men tussen deur en drempel, geplet, gedroogd, zijn bijna gewichtloos, haast onstoffelijk omhulsel. Gelukkige pad, nog steeds op pad, pelgrim zonder reisgoed. ---------------------------------------------------- uit: ' Een vlieg met gouden vleugels', 1997.…