153 resultaten.
Silentium aeternum
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 351 ontdaan van elke katholieke franje,
geen goud of zilver, geen marmer,
zuiver geloof in ruwe, stugge stof,
omsloten door ruw sisal koord
geen paus of priester, kardinaal,
geen beeld, reliek of kathedraal,
maar slechts dat pure, zuivere woord
wijn en brood en in stil gebed
luisteren naar heldere klokken,
tijdens de daagse ommegang,
door…
Voor later
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 149 Van de bomen in het bos
die omsloten zijn met schors.
Van liefde en verlangen
diep in mezelf gevangen.
Vreugde om het mooie wat
me is gegeven in het leven.
Als ik er niet meer zal zijn
blijven deze woorden voor
altijd in dit gedicht bewaard.…
dagdieven onder de brug
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 349 het is fantastisch dromen
in de pijp van een brug
intrigerende takken
bevroede bomen op grasgroene bermen
ze leunen als een beschutting
op de schaduwwand
een schuilplaats, hol maar warm
waar ik stille dromen koester
in de schutting van beton
omsloten en onbeduidend
knieën onder mijn kin
gesteund in de rug
ik zou hier kunnen zingen
de…
Eeden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 Liefste laat me naast je zitten
op de milde oktoberbank
je handen zoeken, je vingertoppen
rakend met de hartslag van
ons verbond omsloten
Je oogt naar rustige einder
je glimlacht met je wangen
je lippen wil ik sieren
met het tederst woord
langs je ranke hals toegefluisterd
liefde
kan deze stonde beklijven
vrij van leugen en belang…
Een Beving
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 69 er vond een beving
plaats – een dak stort in
muren vallen om
emoties komen vrij
die voorheen door
hun werden omsloten
de remmen zijn los
het huis wordt weer opgebouwd
muren zijn anders verankerd
het dak niet meer van riet
emoties zijn gevlogen
worden anders afgewogen
niet meer in de hand te houden
er ontstaat een andere beleving…
De toekomst
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 956 De toekomst
ligt aan banden,
gesmeed,
aan heden en verleden,
omgord,
met gouden randen,
versierd,
met paar’len tranen
maar veilig
als een weg,
omsloten
door Gods Vaderhanden.
De toekomst
ligt verborgen,
in de holte
van het nu.
Wanneer hij neemt
de vlucht
naar morgen,
draagt hij u
en uw daden mee.…
licht in duisternis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 506 je bent omsloten door duisternis
het voelt alsof er geen licht meer is
je verlangt naar betere tijden
het lijkt alsof je steeds moet lijden
je beseft dat dit niet waar kan zijn
dat er een einde komt aan die pijn
kom maar naar Mij, kom naar het Licht
laat Mij het zijn die je pad verlicht
laat Mijn hulp over je neerdalen
zodat Mijn Licht altijd…
Dodenherdenking
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 434 Het verdriet zit in hun genen,
als door een jas omsloten.
Het verdriet slijt,
maar verdwijnt niet.
Bij het herdenken
wordt verdriet weer actueel.
De jas gaat open
en de zon schijnt even
op die oude wond.
Zonneprikkeling
wordt pleister.
Meedragen,
tot weer een volgend jaar,
de zon weer even schijnt
op die oude wond.…
De kust.
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 179 De kust omsloten door duinen
een rustpunt in mijn bestaan
als ik kijk naar de meeuwen
die vliegen boven de golven.
Hier liep ik ook als kind
zo gelukkig en tevreden
waar zijn al die dromen
in de tijd verloren gegaan.…
Staren...
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 477 Ik heb lang zitten staren
naar je mond, naar je haren
Ik hoor je stem nog die zei:
"Kom maar hier, kom bij mij"
Je hand lief en groot
Die net nog de mijne omsloot
Je ogen, je gezicht in rust
En heel voorzichtig door mij gekust
Ik heb lang zitten staren
om dit beeld te bewaren
Van jou in het schemerlicht
Diep slapend, ontspannen gezicht…
Bij de dood van een appelboom
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 863 De jonge klimster hielp hem ’t leven wat te rekken,
gaf hem een jeugdig aanzien, maar zijn hart ging dood:
haar vrolijke oranje dekte wel zijn kale plekken,
zoog óók de laatste sappen op toen ze ’m omsloot.…
In oogopslag
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 118 ik was de bubbel zat
die mij omsloot
waar ik me ook bewoog
alles was al eens beleefd
het perspectief
een tweede keus
nieuws meteen al retro
mensen lief maar te veel ego
ben onverwacht ontsnapt
niemand heeft het ooit
gedacht of aan zien komen
van de een op andere dag
heb tal van knoppen
finaal omgedraaid
spiegelde heel even maar wist…
ijsbeer
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.289 hij strekt de nek en spitst de neus
hij woont in een mantel van vet
omsloten door een vacht van gebroken wit
die golft in de poolwind
een straal tekent een scherpe hoek
tussen driftend pakijs en de lage zon
die hier geen sprankel verkwist
dus weert hij het water en bewaart de gloed in zijn bloed
de moeder kruipt door een tunnel
in…
Ik weet nog
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 635 herfst getooid
legde jij mijn hoofd
tegen je schouder
bedekte mijn haren
met de kom van je hand
ik vertelde je over
lage wolken en
over mijn dwalende blik
naar een kale tuin
in het gedempte licht
zoende jij mijn ogen
raakte mijn wangen
met een rode gloed
en voor de eerste keer
knielde de winter traag
in de eenheid van
diep omsloten…
Nog glooi je heuvelend
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 81 waar donker net
het eerste rood
gaat raken weet ik
dat jij zo zal ontwaken
nog glooi je
heuvelend naast me
in de warmte die de
nacht ons heeft gebracht
je was zo zacht
in samen zoeken naar
ons ideaal meegaand met
alle voelhorens paraat
omsloten door
een duisternis die
alles wist van privacy
gingen wij voor volmaakt
een rode…
Uitgerust met veren
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 164 het naakt van hun lichamen
in ruige veren gestoken,
met pluimen hoog en warm
langs rietstengels omsloten..
in verlangen dichter bij elkaar
een plek om samen te schuilen
uit de benauwende drukte van de steden
valt de nacht bemoedigend snel..
aan de grond stijgt weinig meer
dan een sterk gesmoorde opwinding,
trillen vleugels na..…
Greta Thunberg
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 88 De mintgroene dalen
omsloten door heuvels
van noordelijk Zweden in
midzomernacht
schijnen als rendieren-
reeën te baden
in 't gloedvolle magische
schijnsel der nacht
toppen en kammen
verlenen de wanden
een tondeldoosvuur als in
sprookjes gedacht
de jeugdige Thunberg
zag met lede ogen
het slinken der sneeuwranden
als het bewijs…
Verlaten gedachten...
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 611 Langs verten van oneindigheid
drijven de wolken van mijn gedachten
In stilte bevriezen de woorden
tot kille sneeuwwitte ijsvlakten
Het regent ijsdruppels in mijn hart
die de kleuren doen verbleken
Deze kilte is niet te verdragen
Als door een nevel omsloten deken
Langs verten van oneindigheid
drijven de wolken van mijn gedachten
In gebroken…
WAPENSCHOUW
poëzie
4.0 met 2 stemmen 418 Hun lichte vaantjes dragen blaadjes fijn
van bramenbloesem in ’t omsloten dal;
en vedergrassen, wit in zonneschijn,
wuivende pluimen van de vestingwal.
Langs heel het duin een flikkerende lijn
van lichte lansen, op de omgang, al
in dichte rijen hooggericht en pal:
de helmenbossen, die speerdragers zijn.…
Lichter
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 635 In haar schoot het leven en de dood,
haar cirkel, die ook mama omsloot.
Moeder Aarde, lucht, water en vuur.
Haar liefde voor natuur.
Kleur, doek en penseel; passioneel,
verstilde, lommerrijke taferelen; strevend geheel.
Penselen nu gelijk een stilleven, zo-even nog bedreven, vol vuur!
Als het leven ophoudt van wie je zielsveel houdt.…
De reden is er één van raadsels
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 85 Risico's door
het mysterie omsloten zonder
gronden van zekerheid.
Die zich openbaren in het blikveld van
wakkere ogen; die niets verhullen wanneer
je door de waarheid wordt bedrogen.…
Prenataal bestaan
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 97 Zwevend in een warme oceaan,
grenzeloos en zonder tijd,
ervaar je deinend en wiegend,
beschutting, veilige omslotenheid.
Hier val je samen met jezelf,
dat wil zeggen het totaal,
een schemerige wereld,
waarin je stijgt en daalt.…
Door een wond omsloten hart geopend
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.048 Dwalend baarde het gehoor zijn bloei in extase
toen de paradijselijke klanken van haar naam,
door het hart gekoesterd en behaagd
en gekleed in de schoonheid van hun aard, ertoe kwamen.
Als door de glans van hun pracht belaagd,
trachtend hun strelingen te bedaren,
viel het oor ten prooi aan het pralen
van de zang die zong tot wat het raakt.…
Wiskundige vrouw
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.120 Ik ken je nog maar pas
moest hard voor je blokken
dus, ik nam pythagoras
en heb jouw wortel getrokken
Ik kan jou veelvuldig delen
doe het ook overal
wiskundig met je spelen
als was je het kleinste getal
Ik wil jouw hoek vergroten
mijn passer paraat
als een cirkel omsloten
jouw sinus in het kwadraat
Ik wil jouw snelheid verhogen
weten…
een kind vol zee
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 332 had ontdekt
dat eenzaam eb wilde
keren in zachte lijnen
ik sprong opzij
voor de einder en
neerstortende schelpjes
om de uitgerolde waarheid
te kunnen zien
de zee veranderde
in een dampende straat
waar herfst stil stond, leeg
in de richting van de wind
en net toen ik de weg overstak
reed een bus voorbij
het kind vooraan, omsloten…
Tracébesluit
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.471 In deze chaos overweeg ik met de dag
Als een herboren besluit
Bij het korte eind van gaan
Omwikkeld er wat
Een toestand van begaan
Een pakketje als sneeuw voor de zon
Een tracébesluit
Dat zich ontsluit
Omsloten met een strik
Is in deze afsluiting van het jaar 2010 begonnen
Met veel schik
Ruimt het zo lekker op
En is de wens ver ten top…
Parels uit Schelpen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 159 vanuit de zilte wolkenzee
met de voeten vast omsloten
spoelde jij mij aan
in ruisende stilte herkende ik jou
zag ik golven in je ogen
indrukwekkend
jouw lieve glimlach hart
werd zonneklaar een lied bezongen
in woorden van diepzinnigheid
met wuivende zwarte haren
en door de poriën
van je zwoele lichaam
druppelde je mij naar binnen
zeilend…
Vibratie
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 285 Een dik gordijn van mist
omsloot geheel de wereld
In de verte echter
klonk een mooi lied
Haar stem streelt mijn oren
met die van jullie erbij
Een enorm genot
door de trilling van trommelvliezen
Met liefde worden
noten aaneengeregen
Vanuit het hart, rechtstreeks
is wat kunst hier biedt
Muzikale tonen
beheersen oprecht de zaal
De notenbalk…
de kruisende cirkel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 164 verloren jonge nachten
en ontmoeten elkaar
niet helemaal in ons doen
terwijl wij toch harten delen
onze ogen weerkaatsen,
is het elkaar voelen
zou ik gemeenschap bedoelen
of een kwetsbaar gebaar stelen
wij worden
tot die welke wij zijn
maar zijn nog niet
met het duiden klaar,
we dromen verder, de levenslijn
jij in mij ik in jou
omsloten…
In de tuin van de oude pastorie
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 211 daar rust zij, de eeuwenoude pastorie
omsloten door het groene water
beschermd door te hoge drempels.
waar witte zwanen dwalen langs blinde paden
tussen groen een heer in zwarte soutane breviert
zal hij ons weer groeten?…