Alle inzendingen over Puntje

Volzin vult het puntje van mijn komma onder de conversatieles van twee meewerkende voorwerpen in hermetisch vervoegende wijs. Buigend, stellend, regelmatig is het ritme onzer lendenen met mijn tongriem op jouw borst, jouw plosieven in mijn oor.…

Thuis in het wolkenparadijs zoekend naar zijden rust een zwevende hemelse reis zich van geen kwaad bewust Vleugels ademloos gespreid vliegend over land en zee nooit gebonden aan de tijd gewichtloosheid reist mee Eeuwige bagage is het uitzicht weer en wind als goede vriend zoekend naar het puntje van licht maar ook in het donker helderziend…

ik zag een collega machinist met het puntje van zijn tong tussen de tanden en de ogen nauwlettend op de baan gericht aangekomen op de plaats van bestemming sloeg hij een diepe zucht van verlichting…

Net als ik zocht hij wat bloem om zichzelf wat op te vrolijken, heus terwijl ik in diepe slaap verkeer, landt i op het puntje van mijn neus.…

Wie kent het grote reislied dat niet Als de ijdele hymnes van de malaroneslikkers Onledig de wankele verte bezingt maar het zelf Dat altijd doorwandeld, omlopen, betreden Moet worden om - toch vaak vermeden weer vast te stellen wat er zelf aan is Het zelf is eindelozer dan de sterrenwinden Het vat zich samen op het puntje van de tong…

een vingerkootje de lengte van een teen of neus een banddikte of het puntje van een schaats echt geloof me heus zoiets bepaalt of je een winnaar bent of tweede keus een millimeter bepaalt je plaats een bal onderkant lat was hij nou over lijn of verhinderde de keeper dat sport dat ter ontspanning heet hoe mooi ook is soms zo ontzettend…

gevoel voorbij zo ongeremd maak je mij ontstemd en terwijl ik daar sta en staar naar het zoveelste wegwuifgebaar: je rug keert zich steeds verder van me af ik sta besta en ik zeg: ontzeg mij niet wat je bij me achterliet want dan is het net zo weg als jij kom hier kom terug en keer je rug naar wat komen ging kijk hoe ik wacht op het puntje…

En als kinderen, god de herinnering schijnt (als destijds door het keukenraam de zon) voor mijn ogen als ik ze even sluit, schilderijen maken op de vloer in de koele keuken, je was zo licht, haast zou ik zeggen met het puntje van je tong uit je mond schilderend godinnen van liefde en donder, het felle blauw en het zachte, perfect palet als buiten…

In het frameprobleem ben ik (diep) afgereisd en daaromtrent heb ik een kadervraag Er ligt een logisch puntje op mijn maag Vandaar mijn rode complicatielijst De gedachte al bezorgt mij enen indigestie Van het woord alleen krijg ik het op de gal Het is niet flauw dat ik erover val Het is een fundamentele raamkwestie Het spreekwoord zegt: …

ik dwaal in mijn gedachten ik kijk om me heen niemand die mij hoort ben ik nou echt helemaal alleen de stilte wordt me te veel het wordt donker het wordt kil nog steeds loop ik rond opzoek naar mensen die me horen of begrijpen als ik verder kijk zie ik een klein puntje licht ik denk dat het een straaltje geluk is dat me tegemoet…

De wereld lijkt stil te staan De energie is verdwenen Dwarrelende bladeren in de lucht Bewijzen het tegendeel Zittend onder de douche Het water dat over je huid stroomt Kleine watervalletjes Een druppel valt van het puntje Van je kin Gevolgd door een rivier Die uiteengaat als hij de stenen vloer raakt Beweging Overal Maar in mijn hoofd…

ik ben de letter aan het begin van jouw naam de zucht, de adem langs de vleugels het puntje van je neus ja heus, ik ben het blad dat door de winden in het alleen zijn zwerft het allerkleinste vogeltje dat tinkelliedjes fluit als een zomerdroom sterft ik ben de hand die telkens liefde naar je zal schrijven door de spelende…

letters zijn simpel aan elkaar geplakte bolletjes en streepjes met hier en daar een puntje, meer niet maar pas op een half rondje teveel bij een l en je noemt je lief een dief één keer een h vergeten en je bent een kannibaal - dag, ik .eet Hans - twee uitschieten in een dictee en hij krabde zijn hond wordt hij krabte zijn kond en dat is…

Wat er zou komen, geen mens die 't wist 't is net zo onvoorspelbaar als heel dichte mist, maar dat er iets aankwam, was heel goed te zien want een groen puntje liet zich vol ijdelheid zien.…

Een kind met gebloemde jurk en dito hoedje Op het puntje van haar neus een sproetje Ze dartelt over het grind, dat blije kind Zwaait met haar hand, naar de mensen aan de kant Ze heeft van hierboven een hartje van goud gekregen Haar glimlach is als een zonnetje en verdringt de regen Ze kent een tijdloos bestaan, van geluk en vrede…

je snoept nooit maar weet wel met het puntje van je tong de heerlijkste smaken te lokaliseren de subtiele beweging die het volledige aroma blootlegt aan jouw uiterst gevoelige smaakpapillen juist daar waar smaak en geur samen het exquise bepalen ben jij de meesteres der fijnproevers de gelukzaligheid van een hemelse tongstreling…

Banden kunnen bréken als je niet op het puntje van je tong wilt bijten want de waarheid is soms hárd vrijheid van meningsuiting heet het dan toch, maar toch, om de banden heel te houden is verstandiger dat de weegschaal steeds evenwichtig in balans blijft…

in het zonnetje op een terrasje met een lekker kopje capuccino een puntje appelgebak met slagroom of een glaasje droge witte wijn met een portie bitterballetjes of stokbrood met kruidenboter met mijn linker elleboog leunend op zo`n wiebelgroene horecatafel gniffelend wachten op dat stuk kruimeldief die plusminus een week of wat geleden…

Ik plaag hem met het puntje van mijn schoen en sta weer op: ik moet nog huiswerk doen. ----------------------------------------- uit: 'Vannacht zijn we verdwenen', 1993.…

Ik lees de letters van je lippen proef het puntje van jouw tong wil een beetje liefde nippen ben het zuurstof in jouw long ik zie de lach spontaan verschijnen zij wint een liefdevolle strijd tekent nog te leven lijnen in de glimlach van de tijd ik pluk voor jou de regenbogen zacht en teder verdrijf jij kou ik lees de liefde in…

Dat hij dit blaadje heeft vastgehouden 's hemels mooiste kreukels erin heeft gelegd en de meest vloeiende krullen over het papier heeft uitgespreid dat hij elk woord heeft gelezen geen puntje overgeslagen heeft dat hij mij naam heeft herkend en toch de kleuren uitgezaaid heeft over dit eerst zo bleke papier zijn geur onbewust heeft uitgesproeid…

hij was geen tovenaar maar bezat de magie om mensen te bevrijden van de remmingen waaraan zij vaak lijden hij stal hun blikken nam ze mee naar onbekende plaatsen liet ze warmte en dan weer strenge kou ervaren zij zaten op het puntje van hun stoel om als eerste zijn emoties te voelen in een hemels evenaren zij ademden mystiek toen…

het was de stoel die meteen al tegenstond, veel te blij in rood en zitten deed hij ook niet echt op het puntje, breekbaar bijna, balanceerden gedachten die zij strak naar buiten keek terwijl de muren zich wachtten en 'n klok haar in de gaten hield, er zelfs even bij stil stond zo zwegen ze alle tijd verleden en slikte ook daar de wanhoop…

... mijn lippen belanden op het puntje van jouw neus. ruik jij? ... de wind waait een libel naar onze kant toe. tast jij? ... mijn ziel likt jouw stilte die zalig is. zie jij? ... er zijn veel "wouw!" uitziende vrouwen. kan jij? ... mijn vrouwelijke vibraties als een blinde waarnemen. durf jij?…

na de regen komt de zon ooit zal hij schijnen, met zijn stralen kleurt hij de dag op met zijn warmte verandert mijn kop in een mooie ansichtkaart, het puntje van de kers op de taart is mijn beleving, als de zon straalt doet het weer wat hij niet laat, als ik met mijn hoofd weer ergens niet bij kan, pas dan, weet ik het weer de dag is pas…

waar voorhoofd fronst in peinzend denken hoekt je mond in lach het positieve schenken geeft jouw innemendheid een warme kracht die straalt uit ogen soms licht geloken na een passievolle nacht een kleine neus wipt boven rode lippen een puntje tong komt droogte likken het kort uitstaande haar oortjes als een zeldzaam paar bekronen…

vallen En de republiek wordt uitgeroepen Dan vallen ze niet door Rood Maar door Groen Met instemming van Blauw Want waren het niet de Rooien Die steeds het Koningshuis redde Drees met de Greet Hofman Affaire Den Uijl met de Lockheed Affaire Kok met de Zorrigetha affaire Groen bidt wel voor de Koning Blauw speelt graag met de Koning Maar puntje…

Een rood puntje kwam boven stak net een pinkgrootte uit ohhh fluisterde ze ingehouden, hij is op weg naar huis! Mag ik 'm roepen, zal ik 't doen ik deed mijn vinger tegen de lippen en zei: betalend met een zoen, hij zou van je schrikken lieve schat.…

Treurend dweil ik tranen van mijn wangen op het puntje van mijn neus weg is al mijn verlangen weg is mijn verdriet echt, het leven bestaat voor even niet. Iedere vorm van gevoel is weg je ziet me staan maar meer ook niet ik kijk je niet aan en laat maar gaan het is niets.…

Ik bewaar dromen op sterk water verzuring zal ze houdbaar maken verstand verdringt alle persoonlijkheid het duistere puntje in het licht reikt haar charmante hand naar mij uit ontkenning stroomt langs mijn aders terwijl ik kloppende onjuistheden opsom openen haar gesloten ogen dichtheden vertrouwde geborgenheid verscheurd mijn hoofd draait…