Alle inzendingen over Ter Balkt

Het teerste, door schaamacht'ge scherts verzwegen, Het diepste, dat in half ontveinsde daad Zich buiten waagt, half bang dat 't zich verraadt, Half hopend, trots in enen en verlegen; 'T heiligste, dat langs laat begrepen wegen Mijn ziel opvoerde tot haar hoogste staat, Had ik aan sterke herinn'ring's gouden draad Tot diadeem voor één…

Het vreemde aan al wat mensen ontgaat schijnt de invloed van stof tot overdenken; wat goed lijkt ter hand genomen onder de avondlijke vaat, porselein net zo goed te breken als te schenken.…

Voor mij nog geen hosanna van een overgang in het uitzicht te willen delen in gebonden tafelbloemen voor hun bloei; haast ingewijde handen knoppen draaien door aarzelend licht, alsof rozen beschrijvend raken aan de verandering ter groei.…

Gisternacht dacht ik aan jou liggend op de bank wakker door een jengelend teer Gisternacht dacht ik aan jou irriterend ook aan de gedempte klank het gesnurk van mijn ouweheer Gisternacht dacht ik aan jou fantaserend ondertussen -van liefdevolle omhelzingen- och, was ik maar jouw kussen…

hij zag meteen al dat het goed was goddelijke conclusie over eigen werk hij hoorde en zag zijn planten en dieren de eeuwige kringloop van de schepping teer lentegroen en juichend herfstgoud parels van ochtenddauw in zonnezilver dit stralende wonder van zijn natuur elke herfstdag weer van vroeg tot laat ik kijk zo graag naar dit alles…

Vertrap het niet de tere twijg, die graag wil groeien. Zet niet je voetzool achteloos neer op teer geluk, het keert nooit weer. Koester deze jonge plant, hij groeit door liefde en niet door verstand.…

ik hoorde een geluid ik keek achter me en voor me maar ik zag niet wat ik hoorde toen keek ik opzij en daar lag jij in je wiegje zo teer en klein jij zal altijd mijn liefste zijn…

een huidje zo zacht en een hartje zo rein zo heel nog onschuldig kwetsbaar en klein weerloos en breekbaar vrij nog van pijn prijs ik mij gelukkig mama te zijn van dit prille ventje zo weerloos en teer die mij laat genieten telkens weer de zon doet schijnen iedere dag met zijn lieve stralende lach.…

Daar gaat hij dan. Hij keek nog een laatste keer om en je kon wel zien dat hij tranen in zijn ogen had. Ik begon nu ook zachtjes te snikken. Maar dat zag hij al niet meer. Afscheid nemen is niet gemakkelijk. We waren nu zo lang samen. Maar het is nog een week voor de grote vakantie en we gaan allebei naar een andere school. Dus zei ik…

In het modderbos wiegelt zuiver witroze van anemoontjes De jonge goudsbloem groeit klem tussen stoeptegels, deint vrij in de wind. Witte krokussen wiegen losjes bovenop de stugge molshoop. Hoge lavendel geurt fijntjes in de klanken van het hommelkoor. Bloemen, zuiver wit; hier beleven kevertjes hun reine liefde. Hoort: "Witte…

Zo zorgvuldig opgekweekt En liefdevol verzorgd Toch teer geworden Met de tijd En van 't leven losgeweekt…

Kasplant zo liefdevol Verzorgd, zo Zorgvuldig opgekweekt, Toch teer geworden Met de tijd en geleidelijk Aan van ' t leven losgeweekt Met liefdevolle wensen opgedragen aan Anton van der Giessen…

zo mooi teer schoonheid onder de vlinders reis met ons mee mooie witte vlinder misschien dat wij ontdekken waar uw schoonheid vandaan komt en iedereen zo ontroert…

De Spreidingswet: een eerlijker systeem. De Eerste Kamer heeft hem aangenomen, waardoor er straks meer opvangplekken komen, maar Wilders zegt: ‘We hebben een probleem.’ Kom op! Wie écht problemen hebben, Geert, dat zijn de vluchtelingen die jij weert.…

er was iets etherisch in jouw benadering van de werkelijkheid die het licht luchtige de kans gaf met haar intrinsieke schoonheid naar buiten te treden in het ranke samenspel van beweging en voorzichtigheid waar ogen in geconcentreerde aandacht subtiel de vingers aanstuurden raakte hun coördinatie het talent waarmee…

Als er geen wind is zijn er nog altijd molens ter land ter zee en als horizonvervuiling!…

[Aan mijn vriend Mr. E. H. S’Jacob Naar Batavia vertrekkende] ’k Zal niet schreien en niet klagen, Stille smart is – diepe smart; ’k Wil de last des afscheids dragen, Moedig als uw manlijk hart. Maar een korte, vrome bede, Maar een handdruk zij mijn groet: Lieve zwerver, ga in vrede, Met uw God en met uw moed! Lievling van uw…

Niet altijd kan het hart zijn pijn Als wellust dragen. Er komen dagen Dat onze liederen zuchten zijn. Dan, zo het regent om ons huis, Wij zien het stromen En droevig dromen Van bloesemleed in dropgeruis. Doch morgen zullen wij misschien, Juist om het droppen, Wat schone knoppen Gelijk ons hart half open zien.…

verzin ik zomaar doodvallen is een optie genomen, voorschot…

We hebben vaak zo’n moeite te zijn zoals het hoort doen wat men verwacht en binnen het sociale scoort We richten ons naar buiten van binnen nooit gezocht een onbegrepen beklemming volgt ons bij elke ademtocht Ik las een citaat dat mij als een lichtflits doorkliefde ‘God, bespaar ons het verlangen naar goedkeuring, waardering en liefde…

De iele duinenrij beschermt de huizen, die sober zijn geschapen door één hand. Een steile trap geeft toegang tot het strand en altijd klinkt een onheilspellend ruisen. Het dorp is voor de zee een onderpand, zij kan naar lust en willekeur beschikken, met overmacht of slechts met speldenprikken. De slapersdijk is voor het achterland. Een dorp…

ze slaapt, de slaap der onschuldigen straalt vanaf haar verheven gelaat de nachten van haar zijn jong en fris, zonder rancune ze weet slechts lief te hebben hij loutert zijn geest dwingt zich ook lief te hebben een ander is een ander is elkander, hij vecht de degen in zijn hart vecht koud terug komt de ochtend hem verlossen, het is…

zijn ogen stralen maar d'r hart is leeg 't kwam door de uitslag die ze te horen kreeg zachtjes raakt ze jou lieflijk aan geknakt nog in de knop moet ze hem nu al laten gaan zo net nog in ons midden happend naar ijle lucht sluit 't bloempje z'n blaadjes blaast hij uit zijn laatste zucht…

Het tere leven dat je nu al vindt al is de winter nog niet eens begonnen, al zijn de stormen nu ook niet bedaard, het doet je denken aan het kind dat nauwelijks op deze aarde is geboren maar dat verwachtingsvol al leeft en groeit. Wat houdt ons bezig hier, wat doet ons dromen...? Een beetje zonnelicht in winterbomen.…

Het kwam als een lach Voorbijgestoken door een traan De liefde verdoken Maar in alle hevigheid aanwezig Geluk ten top Onwennig, verzot Het mag niet stoppen De bloesems zijn nog teer Laat ze open gaan Het licht van de zon Brengt leven en vreugde Laat het niet regenen Voor één keer Laat het tere leven Even zweven.…

er zou sprake kunnen zijn van wat te horen valt de oren voorlangs binnendringt en daar langzaam zingt van ochtendpreek tot avondlied geen mens die zulks verbiedt er zou sprake kunnen zijn van wat verzwegen wordt de oren ongeteisterd rusten laat en ergens elders zielen wint van prille ochtend tot noeste avond geen mens die zulks gebiedt…

er zou sprake kunnen zijn van wat te horen valt de oren voorlangs binnendringt en daar langzaam zingt van ochtendpreek tot avondlied geen mens die zulks verbiedt er zou sprake kunnen zijn van wat verzwegen wordt de oren ongeteisterd rusten laat en ergens elders zielen wint van prille ochtend tot noeste avond geen mens die zulks gebiedt…

Volmaakte vreê van 't landelijke rusten: een brief, een boek, en dan de grammofoon... Het grasveld is geschoren, de einder schoon, de vijver uitgediept, geregeld onze lusten. De zwanen varen traagzaam langs de kusten, Loh'ngrins onzeker van der Jonkvrouw' woon, maar God woont hier met zijn papieren kroon, en deze rust is een volmaakt berusten…

Je naam viel in een toevallig gesprek onder vrienden en bekenden Men lachte om je vergeefse daden jezelf te zijn onbegrepen boos op een wereld die je niet begreep een vuilnisbelt van weggegooide dromen Ik herinnerde me je nog, vol vuur bereid om alles op te lossen maar zelfs ik niet voldoende was om je te laten blijven…

vier lange jaren zijn verstreken in welke je nog altijd aanwezig bent in kleine dingen van alledag hoe zwaar jouw rugzak woog voor jou zullen we nooit weten, maar dat 'ie te zwaar bleek, was 'n feit het maakte niets uit hoeveel we van je hielden, langzaam maar zeker verdronk jij in jouw poel der wanhoop waar jij zo naar verlangde was…