Alle inzendingen over het verzenkind (III)

III Wie in de druiven meer proeft dan het zoete, Wie in zijne wijn meer proeft dan de wijn, Hij zal iedere vreugd met wroeging boeten, En iedere vriendschap met pijn.…

(Deel III in een serie van 5) Gekerfde lijnen Figuren op rotsen Ingesneden en -gekleurd, goed Uitgebeeld Het leven.…

Christenen, Joden, Parsen, Moslemin zij dolen allen; voor wie toe wil zien, vervalt de ganse mensheid slechts in tweeën, twee soorten enkel worden er ontdekt: intelligente mensen zonder vroomheid en vrome mensen zonder intellect.…

De stemming in het dierenrijk wordt grauw nadat de trieste tijding is vernomen. Geen vogel zingt een lied bij dag en dauw: de door hen alle zo geliefde vrouw ging heen. De schrijfster was ze van hun dromen. Voor troost zijn apen bij elkaar gekomen. De octopusinkt kleurt diepzwart van rouw en leguanentranen blijven stromen. Halfstok bevlaggen…

Hij ontpopt tot machtswellusteling In tegenstelling tot Gorbatsjov Op de rand van een WO-III Messen geslepen, geens- Zins bot. Kleine 80 jaar na WO-II Broeinesten ontelbaar Vrede op aarde, vergeet het Ernaar streven, geenszins.... ...RAAR!…

Daar zitten zij, de vier geklofte heren Te toosten, in een opperbest humeur Maar vrijgezelle Mark werd formateur Ik vrees dat het door hem straks gaat verkeren Want wie het aantal vrouwen “bijzaak” noemt Denkt vast dat zij tot “bijzit” zijn gedoemd…

Zij houdt van mij, maar kan het niet zeggen Zij houdt van mij en haar ogen spreken terwijl wij de liefde bedrijven voel ik aangenaam die vier woorden Zij houdt van mij, zonder beding breken Haar naam, aangenaam, be- tekent 'kennis' Voor mij is zij meer, veel meer dan schattig voor mij is zij meer dan een vriendin samen gelukkig tijdens ons spel Onz…

Regen, gesloten rolluiken; de stad slaapt nog – De eerste tramrit.…

. ----------------------------------- uit: Serenade III…

Zijn vaak de dingen waar men over spreekt, Met schreeuwerige, opgeblazen woorden, In chocoladeletters en akkoorden, Niet juist de zaken waar het aan ontbreekt? Dit kabinet laat weten, in het kort: 'Vertrouwen' is vooral waar het aan schort.…

Ik ben alleen Alles is zwart Ik ga dieper Dieper en dieper Ik ben weg Alleen Verweg Het oog ziet niks Ik voel alleen pijn Alleen pijn Ik hoor niks Ik val dieper Dieper en dieper Alleen ik Àlleen ik Helemaal alleen Tot het einde Ja, dat wil ik Het einde Ja, het komt toch: Het Oog Van De Dood…

Opa is zo streng: bij onweer dondert het nooit -- want vloeken mag niet.…

Waarom ik de lome nachten Met wrange tranen bedauw? - Ik weet niet wat ik liever deed, Dan dat ik het zeggen zou. En wou ik het ook al zeggen, Weet ik, of ik het wel kon? Voor alles is er een oorzaak, - Maar hebben mijn tranen een bron?…

Hij wil gaan liggen, uitblazen een poos, En hangt smaakvol in evenwijd'ge bogen Zijn dweilen uit, om onderwijl te drogen, Rood, geel, groen, blauw van verf en bloed en roos; Op 't tekenvuil in 't oosten gooit hij boos De kop'ren kam, nu helemaal verbogen. - Pet-blauw, knoop-geel, stuiptrekkend vastgezogen Veel buit aan kam: hij voelt zich…

Nakende dageraad met jou in mijn armen 'n Behaaglijk, lekker en aangenaam gevoel Mijn mond, mijn handen, mijn alles wil jou hebben Momenteel laat jouw wereld fysiek niets toe Daar jouw land schoonheid kent, maar ook ellende Beslommeringen, verdriet, maar ook grote vreugde Jij slaapt jouw verdriet weg en droomt van de passie Die het naakte…

je bent indrukwekkend bezig met later maar je ogen drijven voort op eigen zilt water ieder woord volkomen in de hand overweldigend aanwezig maar onbemand het opgeschort verdriet later stroomt het terug uit de verkrampte hand op je rug nu wekt het die indruk niet…

III Het duister omhuifde de velden; Droef dwaalde het maantje omhoog, En droef zag het steeds op ons neder, Als met een brekend oog. Wij doolden te zaam door de velden; Wij hadden elkander zo lief! Ik zoend' haar, en 't zoeltje lispte: `O, jij diefje, o, zoentjesdief!…

Bevrijding zoekt ontsnapping in nooit gesproken taal, heftige kreten worden gevangen in zwoel zuchtend genot, geloken ogen zoeken geen antwoorden meer, doch rusten ademloos in geopende vrijheid, onze lichamen verdrijven verleden, smelten samen in heden, ontvangen verloren verlangen en willen geven, meer, ja meer, tot de dageraad het…

We namen afscheid van professor Heertje Met stoere posters door het hele land Hij sprak z'n redes stoer en bruinverbrand En was 't niet goed, dan deed-ie 't nog een keertje Hij bracht met zijn enorme bibliotheek Vervolgen op wat ooit onmogelijk leek…

Afscheid Zuster, zie, wij zijn te zeer gelijkend; Nooit zullen wij zalig zijn: een paar - Hoe ’t geluk, vermeerdring te bereiken, Altijd zelf ontmoetend in elkaar. Voel hoe zuiver wij zijn evenhogen, ’t Tederst van mijn borst jou treft en streelt. Onze nadering komt toebewogen Geen gestalte, steeds een spiegelbeeld. Voel, hoe ’t steeds…

Breek blanke meien van de Levensboom! Nu is de mei gekomen, ook voor mij. Als witte vlinders fladdren ze ons voorbij, De bloesemblaadren van mijn lentedroom. Zie, dit is weelde: wandlen zij aan zij In 't bloeiend Eden onzer liefde, loom En stil van 't groot geluk, met teedre schroom Ontvangen en gedragen, bang en blij. Nu laat…

Ga er maar aan staan drievoudig gevangen in brons op een heuvel waar men de aarde eet als het allerlaatste brood er is er een die vraagt waarom hij heeft de armen tot de hemel geheven de roep om vergeving op de lippen weet dat aan alles een einde komt stijgt hij hier boven zichzelf uit loodrecht in de lijn van een hogere sfeer gehangen…

Zo af en toe, dus niet te vaak! Ben ik toch wel een beetje Blij met haar... Ze wast en kookt voor hem, ze Zorgt ervoor dat hij niet geheel Verloren raakt in pijn, in een- Of tweezaamheid. Ze waakt zijn angst, hoedt zijn Verdriet, want ondanks dat hij Klein en tenger is, heeft zij haar Handen vol aan hem. Ze huist mijn lief, ze slaapt…

ze zette zich neer in de oude zetel sloefen kapot getrapt, kousen mee gaten als patatten, tanden gelijk een fietsenrek, haar kleedje in blommen pakte een boek en begon te lezen kinders die het hoorden gingen om haar heen zitten mee open monden benen sloegen zich over en in mekaar omdat de taal en het verhaal zo vrij werd verteld, zonder…

Nergens in dit helaal heb ik een vaste woonplaats Schreef hij op zijn hoed van cypressen. De dood nam zijn hoed af, Dat hoort zo. De zin is gebleven. Alleen in zijn gedichten kon hij wonen. Nog even en je ziet de kersenbloesem van Yoshino. Zet je sandalen maar onder de boom, leg je penselen te rusten. Berg je stok in je hoed, vervaardig het water…

III 'k Geniet met dankbaarheid de zachte dagen En de geleidelijke gang der weken, Waarin geen stoot de teed're rust komt breken, Geen winterleed de najaarsstilte plagen.…

Bergen met coyotes en ratelslangen, in het dal de stinkende auto's en in het bed met de twaalf kussens, jij op je rug. Ook jij wordt havelozer, tandelozer, maar vanmiddag niet. alhoewel je al kleurlozer murmelt, al bijziender stommelt uit je bed. Jij, ooit van marmer, ooit met groengespoten haar, je wordt meer en meer opgeslorpt in een verhaal…

Mijn leven Overziende tot En met nu Zie ik dat Ik het niet Meer overzie…

ze kan niet aarden op Drentse hei ze mist het strand, een duinenrij de waterige westenwind het lapjesland de tulpen en mei zij is de zee dit heimweekind…

 De bijen zoemen in de bloesem-blaân; De meiwind mijmert in de meiën-heg; En langs de blanke, loof-bezoomde weg De kinders zingende naar school toe gaan. En ik, diep duikend in de halmen, leg Mijn hoofd waar geurge lente-bloemen staan; Mijn lippen los, mijn ogen dicht gedaan, Voel 'k hoe nu wijkt mijn leed àl wijder weg.... O, déze vrede…