3037 resultaten.
Zaagsporen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.267 Een wakend oog, mijn opstaan
er zijn geen grenzen aan de dagen
heldere nachten bij volle maan
vetverchroomde volle magen
Een starend oog, mijn leven
er hinkelt een treurwilg door het beeld
vage zaagsporen, achtergebleven
onze huid als behang verspeeld
Een slapend oog, mijn dood
er roest een spijker in mijn hart
verzwolgen in de moederschoot…
oog voor detail
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 175 de loep
vergroot
naast het
beeld m'n
oog ook.…
het oog van de gedachte
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 397 alsof lucht ledig is
door mij heen blaast
daadwerkelijk in onzichtbaarheid
zoals, titelloos
het gelaat
in een gedicht
dat onder metaforen van de zee kruipt
en het zwijgen wordt opgelegd
zonder onderhandelen
over woordwaarde of het aandeel
tot berusting, het gegeven dat aanbreekt
wanneer een zoutpilaar wordt bekleed met verte…
Gemartelde liefde*
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 228 (Hemelwerk)
Mijn wil leek gebroken
Voor even
Soms lang
Al jaren weer werk ik
Met soms nog
Die hang
Die lust
De waarheid van
Boven
Die heldere ogen
Zij spraken en
Zeiden: 'jij hebt het
Gehaald'
Terwijl ik toen kroop
Door het oog
Van de naald
*
Uit: 'Het oog' van Vladimir Nabokov…
De boog van de schepper
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 Publiek, de dichters op de eerste rij van
blinde stoelen, mijn plaats is achteraan
onder het oog van het gebrandmerkte raam.
Waardoor de maan van zieners schijnt
voor de dichtregels die ons raken, al dan
niet op rijm, voor alles wat we denken te zijn.…
Eigen schaduw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 154 Zie mijn eigen schaduw niet meer,
Twijfel over mijn bestaan -
Hoofd vol loden gedachten,
Gedachtenstroom stroperig
Tot stilstand gebracht
Buiten bruist het leven
Binnen leeft de dood…
Recreërend
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 288 Ontsnapt aan de rijmen van
smachtende heethoofden
(anekdoten die qua lolligheid
niet voor elkaar willen onderdoen)
sta ik recreërend
aan het perspectief van de leegte:
het Dwingelderveld
(daar waar het oog van Achterberg
je terzijde staat)
Hier moet het toch lukken
verbale vormen om te zetten
naar nieuwe sentimenten, Gerrit?…
Met een half oog?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 van niets te leven dan
van de synthese uit de
winterwarmte van de grond
om in de gerijpte nevels
over te gaan, waaruit de
verborgen zon hem baarde
een schuilplaats onder het
onbeschreven blad, energie geladen
uit eigen kringloop, voorloper
van gedroomde wensen met
een half oog geopend in hun
winterslaap nu nog naakt
en in…
Het innerlijk oog?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 34 In een vermorst land tasten
reizigers in het duister, ze
wassen hun handen in een
grijze zon en dekken hun
vermoeide sporen toe,
papieren grenzen rotten in
het raamwerk van tevredenheid
en overvloed en blijven stromen
hangen een onwrikbaar taboe,
het ontneemt de intrinsieke
ruimte van ziel en geest, het
autonome recht van mobiliteit…
Het Inner-oog?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 20 Het biezen hart heeft
ongetelde kamers, de
verlichting kiert door de
ontboezeming, het inner-oog
ligt in het laatje van verwachtingen,
de waarheidssleutels liggen onder
de mat van de kaal gelopen
verkenningen, de scharnieren van
het glimmende harnas van het
heden moet nog worden gesmeerd, als
- tot de laatste draad - versleten
jas,…
Schouwer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 73 Bespaar je hen een ongekend verdriet
Belet je ze hun karma op te schonen
Wat doe je met de dingen die je weet
Die onherroepelijk hen zullen schaden
Hoe kosmisch is de wet voor een profeet
Wat laat hij wel wat niet in zonlicht baden?…
BLOW
snelsonnet
3.0 met 35 stemmen 2.341 Want kosmisch haast verruimt mijn blik, mijn brein,
vóór mij zie ik opeens het hele plein.…
Vacuüm
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 76 Zacht zingt het vacuüm
Atonaal in resonantie
Deze klank verstoort
De etherische substantie
Ondergang in onzekerheid
Voorbij de gangbare limieten
De entropie is onomkeerbaar
In dit kosmisch bloedvergieten
Waar eens ik liep
Langs paden van chaos
Fluctuaties op een zee van tijd
Komt nu het ledige tot orde…
Mijn zonnekind
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 531 je danste
in de wind
mijn zonnekind
plukte nachts
de zon van
verre sterren
straalde als
een heldere komeet
in romantiek van verre
maar jij
ontplofte nooit
wel was je heet
kosmisch kan ik
eeuwenlang jouw staart
nog volgen in het spectrumbreed
maar in de
zonnewind herken ik je
weer altijd als mijn eigen kind…
gloeiend stralen (4)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 boven ons verscheen
een heldere vuurbol
hij doorstond de ontmoeting
met de aardatmosfeer
we keken naar een
lumineuze hemelse show
een verzengend
kosmisch spektakel
na een gewelddadige
neerwaartse tocht vond
de meteoriet zijn graf
ergens in een veld
onverstoorbaar ligt hij daar
lankmoedig wachtend
op iemand die hem
uitgeblust…
Je maagdzijn herontdekken
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 194 je hongerde de
eerste twijfels uit
en dorstte naar
echt voelen
kosmisch woelen
in een kille maan
zon moet blind de
warmte gedogen
het onbewogen
rationaliseren
van het rood in en
ver voorbij de dood
maar je komt
je maagdzijn
herontdekken
leven voor het eerst
ik wacht met
een handvol licht
op beelden
voor morgen…
Ook ik . . .
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 152 als het ademen stopt
het bewustzijn verdwijnt
dan begint de laatste reis
door het universum
in een tijdloze staat
misschien is de ziel
overal en nergens
zowel gelijktijdig als apart
oneindigheid is eeuwig
en ze kent geen grens
kosmische ruis voelt
als weldadige stilte
geen irritatie, geen zoeken
en ook geen verlangen naar . . .…
De horizon
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 753 De horizon
Verbloemt in de rook van de stad
De zon
Verdwijnt als een kostbare schat
Het heelal
Rijst op in de nacht
Een duizendtal
Verlicht de donkerte met al hun pracht
De anonimiteit
Is zo groot als het kosmische domein
De kleinheid
Maakt ons tot een zandkorrel in de woestijn
De schemering
Verfoeit de komst van een nieuwe dag…
BOERDERIJ
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 370 Wij maakten studie
van het kosmisch gebeuren,
de hemel en zo.
Het eeuwig leven
was iedereen gegeven
en dagelijks brood.…
lichtsporen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 90 we lopen heen en
weer tussen heden
en verleden in deze
heldere zomernacht
een reservoir vol
vallende sterren
kosmische strohalmen
voor wie niet
kiezen kan
onze dagdromen
onbeduidend in
plaats en tijd
hangen aan een
ijle draad in
de windstille lucht
op onnadrukkelijke
afstand van de omslag
naar pijnlijk verlangen…
zijn afkomst
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 492 één leven, dat heeft hij
te geven, van geboorte tot
ongeboorte, die ene korte zucht
van een kosmisch langverhaal
dat nooit een grens heeft erkend
niets ervoor, niets erna
hij accepteert het niet
gelooft niets van het iets
omdat het zou bestaan
en wat dan, onbestaan?…
Wie ben je
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.015 Ik zoek je, enigma
voorbij de weg
van het verborgen dwaallicht
Herinner je
het kosmische geheim
van de eindeloze melkwegen,
het felle, zalige zilverschrijn
Ik wil klaar water
uit je drinken
ambrozijn, wijn,
bloedrood als koraal
De helianthus mateloos
zien bloeien
in de broze meren van je ogen,
de gouden lotus
in de diepten van je geest…
Afhankelijkheid
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 616 Afhankelijkheid
Als minuscuul object
Bewegend tussen massa’s massa
Doorlopend van een lang traject
Niet wetend van de causa
Oneindig einde van de tijd
Gevangen in haar eigen dogma
Vertwijfelde hoop op zekerheid
Verstrengeld met het kosmische magma
Eeuwig vragend naar het waarom
Verlangend naar de moederschoot
Uitdijend tot het wederom…
Zee-kerheid
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 110 Langs strand en ruisende branding
zacht ritmisch met de golven mee
omsloten door behelmde duinen
komen mijn gedachten in schelpenecho
uit kosmische oorsprong terug
vanaf regelmatige deining over water
roepen duizenden stemmen aan
van wat achter de horizon ons wacht
in een toekomst om naar te leven
klinkt vertrouwen voor lichte dag.…
LAIS CCXXII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 119 In de afgrond van de herhaling wordt
de herhaling de afgrond van het her
en der herhaalde en ’t herhaalde wordt
rot dan bovenop en in het verder
herhaalde, waar met nostalgie die er
niets toe doet, de mens het ziet als heelal,
en wij claimen het als heil maar het zal
herhalen slechts de code die het is:
kleur en wisseltoon, kosmische mal,
waarvoor…
Een uit de hand gelopen haiku
gedicht
2.0 met 15 stemmen 9.665 Gesteld dan dat ik groter was
tot kosmische proporties uit kon dijen.
Ik zie daar, schurkend in mijn jas
en trouwens onderweg naar jou,
voorlopig nog van af.
(voor Roelien)
-----------------------------
uit: 'Tot zover', 2002.…
Hun zonnewindenwaai
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 107 ik kijk naar je
voel ontoereikendheid
in aards communiceren
zie planeten en
verre melkwegen op
hun zonnewindenwaai
jij in je
laatste zwaai
van vurig licht
tot het zwarte gat
je dicht in
enkel energie
ik kan niet zijn
waar jij nu bent
voor mij ongekend
wentelen kosmisch
uit elkaar ieder
in zijn eigen draai
op zoek naar…
Puur
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 99 Puur
Als op een goudomrande wolk van emotie
spreid ik gedachten,
zielenroerselen zo gezegd
wandelend langs een stille bouwplaats
laat me verwonderen
door die ene enkele klaproos
voorovergebogen
zacht wuivend door de wind
alsof ze me groeten wil
sta ik even stil en voel de relatie
van het alleen staan
zo goddelijk mooi, in haar eenvoud…
Hymne
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 232 Er zijn zo van die verre tonen dat
mans dove oren ze niet willen horen
van een ieder die op de vlakten wonen,
ze houden zich verborgen, stellen uit
tot morgen, in verwachting op de toon
waarin niets zal worden verzwegen,
waarin méér doorklinkt dan verwacht,
luister wat zwijgt uit een eeuwig lied,
fluistering van muziek, een kosmische
mozaïek…
Daphne
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 49 Zie hoe ik verlang
naar alwat groeit en bloeit
en mij boomomzoomd
in myriaden lianen hult
in het panopticum
van het uitspansel
als gigantische kameleon
in kaleidoscopisch woekerende kleurenpracht
o ware het de kosmische
Iris zelve, regenboog
die nederdaalt in lauw
spiegelende droppels
ochtenddauw
en Orpheus' stem…