Alle inzendingen over marionetten van het

Verpakt in nieuwe zakken met speels gemak, als noviteit wordt opgediend en naar gelang, als verschraalde etensgeuren zijn weggemoffeld onder het tapijt en het bloemetjes behang, blijft de associatie van een retrospectief gevoel, gebonden door ontnuchterende gedachten, dat oude pantoffels nu toch echt versleten zijn, ben als marionet gebonden…

verminking van een spiegelende moraal, willekeur als maatstaf in de communicatie van de taal, misbruik in het prisma van ethiek het bestaan dompelt zich in weerzin van de zondeval, denkbeeldige metafoor waarover ik struikel, emotioneel vangnet in de ironische versie van het nieuws hangt hij spartelend in de touwen wellicht als marionet…

doods en eenzaam droef triest leeg dat zelfs de tijd bleef staan een schrik breidde zich uit ’t was wonderbaar hoe doodsangst zich vereende met wat kinderdromen tot steden heel onwerkelijk stil en bossen kreunden zwarte bomen de mensen staarden uit hun monden ’t zinloze van taal emotieloos en niets was nog te voelen ’t leken wel houten marionetten…

neer of heen en terug Dat is de schuilplaats van bijvoorbeeld reizigers boven een wolkenlandschap die de tijd najagen maar ondertussen tijdloos in zwart geronk naar een tv-scherm turen want de ovalen ruitjes bieden slechts dat naargeestig uitzicht op de eigen uitzinnige drift Daar hang ik, in een wereld zonder zwaartekracht een marionet…

Als ik me in dat gevoel verslik ontrafeld wordt door ontnuchterende rede, zijn de angsten van ervaring, gegrond in afkeer weer te ontleden, verstomd de reflectie van het spiegelbeeld, verhult verder niets, maakt dat ik stik, verstrikt aan lijnen als marionet vermomd, onderschrijft de noodzaak in het spoor van oorzaak en gevolg, processen…

Mijn overspannen geest verdwijnt als een gammele marionet uit zijn verwoeste lichaam met krakende poppenkastdeuren en een van domheid en wreedheid vervuld, gillend publiek.…

Een clown, een marionet in een wereld van geweld. een mens in de massa die het ons anders verteld. Zijn acteren, zijn jongleren op het koord van de lach. Zijn stemmen van vrolijk stemmen wandelen van dag tot dag. De echo van de lach schalt over de wereld. Geen put te diep voor de weerkaatsing van de lach.…

Mijn overspannen geest verdwijnt nauwgezet en als een marionet uit zijn verwoeste lichaam met krakende poppenkastdeuren na schipbreuken en bosbranden.…

zij Die in haar kleed van rook en blauw schijnsel met de nacht paart in een eindeloos geven zij aait de donkere stenen beelden aan tafels illusies in het hoofd zuigt de lucht uit hun longen om akkoorden en cadensen hun eerste ademtocht te geven en kijk ze ontwaken als wonderschone creaturen hangen zij met draden aan haar lippen als marionetten…

teruggeworpen op het dek het gejubel verstomde toen jullie zagen dat de bemanning gewone simpele zielen waren en werden zelfs de bolders zwart geschilderd met hier en daar een witte vlek als herkenning voor die zeldzame gek wij wilden het water hervaren met nieuwe schepen maar de trossen bleven vast, te vast gesjord door bankiers die als marionetten…

der ogen hij, die ik ben, neemt bij wijze van spreken de dragende benen die het juk van ademen dragen en van licht, het zuchten van goddelijk gedogen toch vertel ik hem, die ik ben, over de reis langs de kleurige regenboog die mij verleidde naar nog meer en hoger, tot het zwart mij vroeg, te vroeg mee nam aan de hand en hij, die ik ben, als marionet…

Hoe ik je als een marionet dan kan laten bewegen, weggegeven als je bent aan de nachtelijke wegen. Zoals je dan van niets meer weten kunt ... Zo heb je mij in je rituelen geborgen, als een hart dat in je bloedspiegel zinkt. Of ik me daar veilig waan? Tot je ‘goedemorgen’ klinkt bij de duivels vandaan. En ‘of ik goed geslapen heb?’…

Kleine Shin, je werd het kleine, tinnen marionet-soldaatje dat, als het nodig was, een onzichtbare vlieg op de zwarte muur werd. Je lette op de schaduwen en de stemmen van de grote mensen. Je hield hen in de gaten, je leerde hen nadoen.…

." Ik zweeg - zij kwam en zag en overwon, ik was als was, een weke marionet en van mijn stuk gebracht, al was het even, terwijl ik dacht wil zij met mij naar...…

ontsprongen in het hooggebergte der beleden overmoed, ijl water verdampt in een maalstroom van verbruikte tijd getrokken voren etsen zich een willig spoor waar bleke lippen teder proeven in besloten mijmering toevend in de fuik van aangescherpt verleden sleetse draden reiken langs gepinde ledematen opwaarts naar de almacht van het kruis, marionet…

De vraag was of Corona nog iets had Dat mij ontbranden deed in wilde passie Ze ging vlak voor me staan, trok aan m'n dassie Mijn verweer brak en ik had geen vat Op zwoele sensuele tangopassen Maar voor Corona golden er geen wetten M'n handen werden malle marionetten M'n ogen rolden vierkant uit hun kassen Ze danste wild, met één been…

We begrijpen steeds meer van de schepping het ontstaan van leven en onze plaats erin voelen emoties die sturen vanuit dierlijk verleden terwijl we denken over vrije wil te beschikken kijkend naar de mens die zich belangrijk vindt z'n rol niet kent wordt de drang groot in lachen uit te barsten…

word ik geraakt getroffen uit het niets als een onschuldige regenbui die veranderend in een tsunami muren breakdancen met elkaar en de grond is opeens een gammele brug zonder armleuningen de lekkere beat van david guetta klinkt nu opeens als violengehuil mijn hoofd draait als een opgevoerde carrousel en mijn lichaam wordt slap ik ben een marionet…

het is geen vragen maar uitdagen jij laat me dansen op een koord zonder net trekt aan de touwtjes ben jouw harlekijn armen en benen gelijk de lach is mijn pijn als de teerling is geworpen en mijn geluk is op zullen jouw armen mij niet langer vangen dan breekt het touw de harlekijn ligt stil verlaten in de hoek een stukgelezen…

De kinderen zijn 't huis uit, we zijn dus alleen, met alleen de kleinkinderen af en toe om ons heen. 't Was even wennen in 't begin toen de eerste de deur uitging. En nu, nu weten we niet beter meer, we zien ze om beurten een enkele keer, ze hebben 't druk en leiden hun eigen leven Maar waar zijn die kleintjes toch gebleven?…

Heel in 't begin zijn 't vlinders in je buik. Daarna wordt 't verliefdheid in je hele huid. Het zit in je wezen, beheerst je bestaan, en niks is meer hetzelfde want het is zo spontaan. Als de bliksem de hemel doorkliefd, Ja dan zeg je, ik ben verliefd!…

De wereld is gemoderniseerd van boven naar benee Natuurlijk is dat niet verkeerd maar zijn we wel tevree? met wat we hebben, krijgen en doen? Of zijn we tegenwoordig helemaal niet beter af dan toen?…

Wolk neem me mee, je gaat zo hard waar ga je heen? Wind neem me mee of doe je dat alleen met wensen en gedachten en kan de rest wel wachten, tot de storm in m'n binnenste geluwd is en ik de meest belangrijke dingen niet meer zo erg mis?…

Wat kan 't raar lopen in een mensenleven, het begon ongeveer 20 jaar geleden. Na een huwelijk van precies 10 jaar gingen mijn ex en ik uit elkaar. Ik leerde na verloop van tijd een man kennen die vrijwel dezelfde voorgeschiedenis had, 't eind van 't liedje was dat ik opnieuw in 't huwelijksbootje trad. Met in dit huwelijk het schrille…

November/december 2001 Behoorlijk geschrokken zijn we van de week, je kwam binnen, had het benauwd en zag zo bleek. Binnen 3 minuten zaten we bij de dokter in de praktijk, daarna in stroomversnelling, besef van tijd een beetje kwijt. Binnen een uur lag je op intensive-care vanwege een infarct, dat hakt er stevig in, 3 dagen ben je er nu, opstandig…

De mooiste en tevens de ontroerendste gedichtjes zijn door hem op papier gezet. De woorden kregen bijna gezichtjes, 't was warempel bijna net of 't over je eigen leven ging. Ieder kon zich erin vinden, vond ze mooi en dat zijn ze ook. Je hebt de mensheid wat gegeven, je nalatenschap is groot. Zou er ooit nog iemand komen die jou evenaren…

Weemoed,heimwee naar wat eens was, wat nooit meer komt, wat groeit als gras. Verlangen naar vroeger,nee toch niet, kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet, dat jeugd veel te snel gaat voor je 't weet 't op eigen benen staat. Heb ik dan wel stil gestaan, of ben ik eraan voorbij gegaan. 't Lijkt als gister, is toch 20 jaar geleden…

Kan iemand me vertellen, hoe ouder worden gaat, komt ie met rasse schreden, komt ie vroeg, of komt ie laat, komt ie gister, laat of heden, komt ie eerder of te laat, of komt ie gewoon, en is dat waar 't over gaat? Komt ie met of zonder gebreken, da's een vraag waar geen antwoord op komt. Dat weet je pas, als je hebt bekeken, op welke…

Niets is voor altijd, alles is tijdelijk, bij alles wat je doet. Je wordt geboren, "doorloopt" je jeugd, gaat naar school, zoals 't moet. Je krijgt een baan en doet je best, werkt je te barsten en de tijd doet de rest. Je krijgt verkering, verloofd en gaat trouwen, krijgt kinderen, maar ook die kunnen de tijd niet tegenhouden. Je…

1 dochter heb ik, maar eigenlijk zijn 't er 2, die van mijn echtgenoot "doet" in gezinsverband gewoon mee. Welliswaar heb ik 'r niet zelf gebaard, toch is ze me, als dochter "van hem" net zoveel waard. Je moet volwassen worden om te realiseren dat iedereen op elke leeftijd nog wat kan leren. Dus lieve dochter, bij een andere…