195 resultaten.
bloedheet
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 355 boven de lege regenton
wriemelen muggen bloednerveus
in lage luchten, vuig, scabreus
sidderend in de zomerzon
riolen walmluchten hun dorst
hijgend onder ontzielde straten
stadspleinen zuchten doodsverlaten
doorheen een geelverdroogde korst
de huizen dampen gevelbleek
zwetend onder hun pannendak
waarop de ploert de uren bakt
en hen tot…
Onrust
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.218 beroof me van het heden
over drie weken opnieuw het leven
gevoelens sidderen door me heen
ik heb er liever geen
geef terug mijn eigen ik
want deze schizo voelt zich zelfs te sick
zo hard is soms het bestaan
terwijl depressies komen en gaan
O lichaam verlaat toch mijn angst
Gaat heen met mijn ongeduld!
Verdwijn uit mijn ogen!…
De Spin *)
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 6.862 In mezelf op zoek naar zin
trek ik uit mijn duister traag
wiegend tussen hoog en laag
mijn verwarring als de spin
die verloren in een vraag
zonder einde of begin
zichzelf voelt gevangen in
zijn vergeefse hinderlaag
tot de stille vleugelslag
van een vlinder binnendringt
in het raadsel van het rag
en het sidderende dier
tussen zijn…
Harp
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 362 Ik sidder voor jouw snaren
Strak in hun kast gespannen
Wisselend van trilling
Van lang en laag
Naar kort en hoog
Een pedaalslag stemt de ladder een halve toon
Hoger of lager dan jouw stem reikt
Aangetokkeld door jouw vingers
Een gekrulde klauw die het akkoord vindt
Tussen gewelf en afgrond
Tussen azuur en gitzwart
Vind jij mij…
Hervonden passie
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 370 Onder zijn mond voelt
hij haar sidderen.
In dat ene moment vallen
meisje en vrouw,
moeder en minnares
samen in één geheeld
lichaam dat ook hem
ruimschoots toelaat.
Er is niets meer van
te merken, tenminste ze
vergeten het beiden dat
zij van haar tenen tot
haar navel volkomen
verlamd is.…
Medelijden
gedicht
3.0 met 9 stemmen 3.953 Op mijn pasgeverfd raamkozijn
kleeft een vlinder vast
doodsangst rukt haar poot voor poot
uit het tere lichaam los
Na de poten kleeft het lichaam zelf
hopelozer wordt het nog
de vleugels sidderen terzij
totdat 'k haar dood uit meelij
Hoe meer je vlinder rukt zich stuk
bij 't zoeken naar het groot geluk
hoe'n enkele vindt
de deernis…
Medelijden
gedicht
2.0 met 44 stemmen 5.907 Op mijn pasgeverfd raamkozijn
kleeft een vlinder vast
doodsangst rukt haar poot voor poot
uit het tere lichaam los
Na de poten kleeft het lichaam zelf
hopelozer wordt het nog
de vleugels sidderen terzij
totdat 'k haar dood uit meelij
Hoe meer je vlinder rukt zich stuk
bij 't zoeken naar het groot geluk
hoe'n enkele vindt
de deernis…
Oh, gij...
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 493 Oh gij grote warmte
verwarm mijn koude ziel
laat mij sidderen in uw stralen
geef mij warmte en voel mijn lust
Oh gij grote donkerte
val als een deken over mij heen
bescherm mij tegen het kwade
en wees mijn waker als ik rust
Oh gij grote wereld
laat mij een worden met uw natuur
maak dat ik voor altijd leven zal
en mijn hart zal schijnen…
Een Hoorn
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 255 Levensgroot,
de neusgaten wijd gespreid,
sidderend, bezweet en wild,
het lenteros vertrapt mijn sofa,
mijn televisie, mijn laptop
en loenst zelfs naar mijn saxofoon!
Ras grijp ik mijn koperen vriend
en ren de trappen af,
gejaagd door het edele dier:
naar buiten, naar buiten!
Blaas je hoorn Cornielje,
het voorjaar is hier!…
Nietszeggend
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.252 Jij wou sterren plukken, tegen
beter weten in... manestralen
op laag water zoeken,
sidderen in koele nachten,
communiceren in gedichten,
hopen op betere tijden.
------------------------------------------
Naamdicht voor Jos Strijbosch…
Het zichtbaar zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176 wereld niet meer ademt, zelfs
niet meer ontplooit en haar blaas
leegt in mijn hand
ik als figuurlijk en mijn evenbeeld
de liturgie van vrome schapen
zalven de wetenschap dat het bebouwde,
het ongenuanceerde zich telkens vergrijpt
aan halve waarheden en het
ment met vierkante wielen
het zomert te lang, het decadente is zichtbaar
evenals de sidderende…
De kolenkit van moeder
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 194 wat buiten, blotevoetensneeuw
gelesporenpies en de laatste afdruk
van dit jaar, voor mij geen grote maat
het passen heb ik afgeleerd
klompen uit en klop de sneeuw
uit de plooi van je broek, deuren dicht
de kolenkit is pas gevuld en kijk uit
dat je niet op mijn breiwerk zit
aan de muur hangt Volendam in het Delftsblauw
er hangt een siddering…
Sneeuwblindheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 liet John Lennon
zich vertwijfeld
ontvallen
Terwijl zijn handen zich onzeker
over de pianotoetsen bewogen
En hij voor zijn vrienden
voor het eerst
het magische nummer Imagine zong
Er trok
een collectieve siddering
door zijn toehoorders
geraakt door de onmiskenbare diamant
die niemand kon ontgaan
Omdat John zo lang dichtbij
zijn…
Als het winters warm en koud wordt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 90 Als ik uiteindelijk alles loslaat, er een siddering blijft
deze wind nastormt door mijn hart als iets uit mijn lijf,
laat ik alles los, vertrouw met of zonder die siddering
put moed en enorme kracht uit die droomherinnering.…
VRIENDSCHAP
poëzie
2.0 met 39 stemmen 6.853 Zweer mij, dat nog in uw graf uw geraamte
Ons genot sidderend gedenken zal.
Engelse vertaling:
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Recall our mild flowering without shame.
Does the naked rose feel infamy in Katmons' taking?…
Ouderdom
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 725 Lopend over de naad waar schim
en kille siddering samenkomen
krijsen de zilvermeeuwen langs de kim
pikken de echo’s van de dromen
terwijl afgebladderde lokeenden
en drenkelingen de zee
uit worden geduwd
en de laatste waarheden
tevergeefs beademd worden
Mompelend schopt de oude man
het wrakhout voor zich uit
een lege fles met een verlaten…
Droombed
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 202 Warme golven doortintelen
het lijf afgewisseld met
kippenvel van sidderende kou.
Het is niet eenvoudig
om griep te hebben.…
De reiziger
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 125 ik onteigen mijn verleden waar alles begon
verdwaal in de wildernis van mijn bloed
ontsterf eigenlijk, in een ontkooide horizon
in iets dat mijn rivier rusteloos stromen doet
eenmaal ten ruste gelegd in overpeinzing
klinken naden van de rails als het hart
met vluchtige tikken, een gedempte siddering
kloppend in vleesgeworden, zachte smart…
donderteken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 93 donder wentelt het mes
op de wetsteen flikkert
de wolk gedrenkt in
voorgevoel van wat
wordt voorgeschreven
onder het soepel buigend
lemmet keert een witte
siddering runentekens
heet staal ritst aan
de donkere hemel
voorteken dat de aarde
moet lezen
het brengt een kentering
aan de lauwe adem van
de avond het schrift
scheurt…
De perfecte man.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.385 Jouw lach
Kleurt een grauwe hemel,
En brengt woeste golven tot rust
Jouw aanraking
Ontdooit bevroren harten
En brengt warmte in elke hoek
Jouw stem
Voert de stilte weg
En brengt klank in gedachten
Jouw ogen
Bewegen bergen heen en weer
En voeren de wind steeds verder weg
Jouw lippen
Bloedrood als de zonsondergang
Laten mij sidderen…
weer
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 635 en flarden wol
van schapen vaal
geschuurd
aan rotse randen
Een beeld van gras en vlak
en langzaam stijgt een dal
Het klettert kort
en amper raakt
één zonnestraal
het vochtvervulde land
Een vale damp van zee en ver
omhult
en hevig trillend
klinkt de lucht
en dempt
het grommen van
de zwav’len aard
en maakt
een hoge rug
En siddering…
ANGST DIE ONS VERNEDERT
gedicht
3.0 met 45 stemmen 22.813 Een dierenangst,
sidderend en duizelend,
een redeloos bijten in leven,
hopeloos op de grens van het bestaande.
Wij,
voer
voor de ruimte,
ketting-
reactie,
kralensnoer van de zon,
wij verbeelden ons niets
meer, zien
met onze ogen niets
meer, horen
onverstaanbaar geluid,
geen geluid.
En zijn biddende huid.…
Who is afraid of Naomi Wolf?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 342 Reeds rijst haar hand
toornig boven het kopje uit,
reeds wordt het donker, een siddering
rolt als golven door de zee.
Verwondering.
Minder is meer, oreert zij rozenpinkig.
Een leeg kopje is er meer waard en
giet het binnen en
ze heeft gelijk.…
als passie liefde wordt
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 1.274 Uit lust wordt chaos gecreëerd
Vlinderlichte kusjes op al mijn gevoelige plekjes gegeven
Doen me van waar genot sidderen en beven
en rust wordt door passie verteerd
Uit onstuitbaar verlangen hebben we eenheid gecreëerd
Zachte handen die me zo goed kennen
en daarom weten hoe ze mij moeten verwennen
Zo liefdevol, hebben ze mij nog geen moment…
Het meisje met de mooie ogen.
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 681 Het meisje met de mooie ogen
loopt mijn kant uit, komt nabij
-siddering door mijn lijf-
Het meisje met het mooie haar
kijkt naar mij, ziet mij aan
-tintelingen in mijn hoofd-
Het meisje met de mooie mond
roept mij aan, o schrik!…
Plastiek van een tekenaar
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.341 De wenkbrauwen de zonneschermen,
een snor markies over de mond
om tegen inkijk te beschermen
wat een door drank verlamde tong
van de al sidderende wereld vond.
Geen lijf heeft dit gezicht
dan windgevoelig en langbenig.…
Herinnering en hoop
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.270 Ik kus de zachte zomerwind
en hoop dat die jouw lippen vindt
die zuiverheid van puur satijn
die schittering van kristallijn
ik ervaar een zoete siddering
bij deze schone herinnering
en beleef opnieuw die zwoele nachten
waarin al wat we verwachtten
crescendo zijn voltooiing vond
tot aan de vroege morgenstond
Nu heb ik nog alleen mijn dromen…
Kortzichtig in lente
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 687 Kort in lente
Geruisloos stamelde zij
hard in eenvoud verward
indien het zo moet zijn
ontpopt mij nieuwe start
Maar de keuze beperkt
wordt wreed bedwongen
ontzien haar angsten niet
ontvouwen opgedrongen
Gespreid ondergaat zij
sidderend nat verwarmt
ervaart haar broze vleugels
verheft zich door zon omarmt
Uit hemels blauw zij…
BRUINVIS
netgedicht
0.0 met 3 stemmen 248 Wanneer
dit mollige ronde zeedier
hoog boven de golven uitspringt
maakt zijn plompe gestalte
een sierlijke zwaai
beeldt de onvatbare vrijheid
tussen wolken en schuim
van het gladde lijf
daalt sidderend zoute nevel
waarin dwergregenbogen
vluchtig de lichttaal spreken
die eens meehielp de aarde
tot leven te brengen
nog in de verste toekomst…
Elfen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 ijl trillend
glasachtig
onzichtbaar haast
zweven elfen
fluorescerend
in regenboogkleuren
boven De Gaast
Westerwolde
is hen vergeten
van Munnekemoer
tot De Lethe
sidderend
in dunne stemmetjes
hun misbaar
overal waar
vuile wolken
uitlaatgassen
een stroef laagje
op hun vleugels maken
moeten ze wassen
zweven niet meer
landen
met hun…