Netgedichten

netgedicht (nr. 56.870):

donderteken

donder wentelt het mes
op de wetsteen flikkert
de wolk gedrenkt in
voorgevoel van wat
wordt voorgeschreven
onder het soepel buigend
lemmet keert een witte
siddering runentekens
heet staal ritst aan
de donkere hemel
voorteken dat de aarde
moet lezen
het brengt een kentering
aan de lauwe adem van
de avond het schrift
scheurt overdwars
een verblindende reet
hangt waarschuwing in
het gerafeld kleed dat
scheurend met zwaar
gedonder in stukken
breekt.