Alle inzendingen over zalige onwetendheid

Zalige winterzon, die alsmaar schijnen kon, witte wolkjes van mijn adem, hier en daar nog iets te zien van sneeuw, te weinig maar; zalige winterzon schijn volop, zodat mensen lachen, het liefst volop!…

Dichten is de onwetende en de onwetend wetende verhalen van een beeld een wezen, een idee een emotie, een wil een gedachte, een mens. Dichten voegt niets toe wat ook niet is afgetrokken geen waarheid onder leugens die de werkelijkheid redt geen droom die dagelijks wordt uitbesteed aan gebreken.…

in zijn eenzaamheid voelt hij zich slechts gebonden door andermans schijn zie verstarring posteren in broze onwetendheid…

hand niemand die jou nog verdriet kan doen Dadelijk is er zon zonder schaduwkant geef maar je lieve lippen voor een zoen Slaap gerust maar lekker in mijn hand en droom dan maar zalig van ons twee Hand in hand wandelend op het strand naar ons bootje in die zalige liefdeszee…

zalig zinderende zonnige zondag ziltzoete zeedromen zorgeloos zwijgen zij zijgen zij zandzeker zoenzoekend zalig zotte zoele zwoele zuchten zonnen zij zoemen zij zoetzoute zingende zeezilte zonzalige Zondag…

Mijn gouden trofee bracht ik bij je argeloos maar trots je sloeg haar mij uit handen onwetend maar genadeloos ik treur om jouw karakter....…

toen hij begon kwamen pepermuntjes om zaligheid te proeven…

Hoe zalig is het, nog een kleine nachtmuziek bij de laatste dans.…

Het was toch zonde die heerlijke uitspatting zalige spetters.…

helmplicht onbestaand bij leven onder een steen wat een zaligheid…

I Ach! niet meer lijden in al ons gedachten! We zijn zo laf van 't onbereikend trachten, we zijn 't ‘bijna’ van alles toch zo moe! Ons dromen zijn we moe, en 't kwade en 't goede zo moe! en al ons nutteloos gedoe, en àlles, - en ons onmacht zijn we moede! - Arm knaapjes in een woud, heel ver van 't huis, die schreien om 't ontrustend…

nooit hadden ze vermoed Dat ze spoedig zouden ontvallen Om gedragen te worden in de stoet De lentewind had mooie beloften gebracht en ’n ruisend gezang over d’oneindigheid en zij waren de volgroeide lentepracht die eenieder zo benijd Als de onherroepelijke vergetelheid Dekte de winterwind met sneeuw alles af Maar er knopte al weer onwetend…

er is weer een herder neergestreken die eigen wijsheid verbetert in taal en teken zing zijn lied draag de leiband like zijn kudde jij nu nog onwetend lief hij is de ster hoedt met halfgoden en zijn virtuele leiderschap de volgzamen op zijn pad doodt initiatief miskent het eigene prijst de hype want die maakt iedereen gelijk…

de eerste echte kus ze was zo groen als gras het deed haar nachten wakker houden denkend, dat ze zwanger was…

Soms zou ik me wel eens willen uitspannen over een aantal gevlochten tegels alsof ik de wereld zelf afbaken tussen vier armen oneindig strekkend de aap in mij spelenderwijs en op de rand daarvan in het gras worden zelfs tuinkabouters deel van een wereldgeschiedenis die ik zelf verzonnen heb maar mijn bestaan is gezolderd in een aantal…

Dieuwertje Blok op het journaal wegwijspiet die de goede weg verliet paniek en onrust vult het land want de goedheiligman is op grote afstand op 5 december gebons op de deur gezellig samen, cadeaus en goed humeur na verlanglijstjes en smart gelukkig niet voor niets gewacht soms mis ik die onwetendheid want die leuke tijden zijn allang…

Mensen hebben vele voorstellingen van het hiernamaals, eeuwig hemels leven waarin men zijn ziel aan God zal geven om altijd Diens grootheid te bezingen. Vrome geesten willen elkaar verdringen in vragende lenzen, zoeken en beven terwijl vage beelden ernaar streven verlicht op vaste rotsen te springen. Wisten we hoe het bestaan hierna is,…

Hoe zij zich voorbereidt op de thuiskomst van haar man: zij schuift een stoel tegen de zon, wrijft haar lichaam soepel, stemt haar inwendig orkest, legt onder haar korte zomerjurk een geur van naaktheid uit. Zij schudt haar hormonen op. Diep in zichzelf kijkt zij of de tijd haar niet teveel heeft aangetast. Zij droomt zich een pose, een opgetild…

Zo'n zalige luie opruim zondag, even naar buiten, voor de bekende frisse neus, dan weer heerlijk genieten van die zalige rustige zondag, jawel 't is heus, niks moet, alles mag en morgen? Tja dan is het weer maandag, maar hebben we deze zalige dag wel mooi gehad!…

vooropgezet in stilte der stilte plat uitgestrekt een etmaal lang genieten van niets en niemand om zich heen niet bang geen afscheidslied geen afscheidskus warm drijvend zalig zweven afgezonderd buiten alle kilte om daarna wederkeren naar het zalig leven…

het loslaten van datgene dat zo belangrijk was het loslaten van de gedachte die zo mooi was het loslaten van het gevoel dat zo warm was het beetpakken van de toekomst vol onwetendheid…

Door onwetendheid onherstelbaar gekrenkt Na verlangen tot in schaduw aangetast In een poel van afschuw diep gedrenkt Heeft het hart de liefde afgelast…

De barre boodschap van zalige verrukking met de geliefden. De grote jubel van zalig sterven, dansen om alle geluk. De totale bevrijding van alle somberheden.…

De diepste zwarte gaten, die mensen graven, graaf ik zelf. Het zijn duistere gedachten, die ik denken moet. Moedwillige angsten zijn het, die me trouw beschermen. Machtige gedachten zijn het, die niet beogen willen, dat ik dood zal gaan, want ik leef. Menselijke gedachten zijn het, die dieren niet denken kunnen. Te druk met waarachtig…

Nog steeds komen woorden opdagen uit het niets als een slang van letters Glijdende verhalen als een puck zo snel op glad ijs schrijft het schrift zichzelf een weg door de muren van onwetendheid Bestaansrecht als een totempaal boven het water dat volledige ingaven geeft tot ons gegeven leven waarin alles past als een puzzel van onwetendheid…

Het was doofstom blind en onwetend en zonder gewicht Toen ontstond er een ook van vermoeden en een ook van bestaan en toen ook een ook van voortaan wat de echo niet meer overzag Toch bleef het vermoeden.…

Kalm en onwetend deint mijn brein Het hart, een grote rode bol Vult het universum Vol Laat mij nu zijn In dit moment Ongekend…

Existentiële diepte Die van onwetendheid Aan elkaar hangt - Je lacht, mens, Hard en radeloos, Om die ander, Of om jezelf - Zonder te weten Waar je het over hebt…

de buizerd bepleisterd met wolkenlucht zweeft in de hemelsalon spiedend naar onwetend leven in grazige weiden het verlangen diep in zijn vogelziel gezeteld…

Zalig het leger dat nog nooit dood en verderf de wereld in bracht…