Alle inzendingen over boot

De woorden wil ik niet horen ik sluit mij af voor de werkelijkheid wanneer ik de klanken niet opneem is het géén realiteit De klanken klinken klote rauw, uit het diepste van je strot jij hebt goed raak geschoten mij geramd tot op het bot De zinnen glijden gemakkelijk als kwijl uit jouw mond een servetje zou wel handig zijn wanneer je…

Zat ik op het strand met ogen zien Mensen, het bedekt en rood glimmen Zag ik branding mensen tillen boten vagelijk ver opdoemen Zandig tussen tenen, haren vol Knieën op een rustoord leunen Het vergaan, de resten hoor ik Het gebulder van lopen schroeien Man bloeden zonnig rood Grijzend wolken levend dood Materie arterie aorta van eens…

krampachtig nekt een strekken tot een panisch staken wat leidt tot lichaamshaken en een licht ontregeld bekken het lichaam wijst verkeerde kant trilt als een zenuwachtige boor en hoekt van achteren naar voor zo bewijst de juist ontstane stand nu scheuren, groeven gaan ontstaan botten en spieren uit wandelen gaan en de ribben springen uit…

ik heb te vaak met lucht geschreven in de kleuren van het leven woorden wilden wel botten en al snel kwamen de mooiste knoppen zij ruizelden in zachte wind bloemen die je nooit ergens vindt ik mocht ze aan je geven om te weten hoe kleine boeketjes schoonheid beleefden jij verfriste het groen vernevelde intimiteit om zo…

Als een fluwelen mes zo scherp En als een bijl zo bot Met woorden opgebouwd tot zinnen Maai ik ze neer Mijn tegenstanders in de leer Wat moet ik zonder taal beginnen?…

verlangen branden kan ik teken namen in het zand en schelpjes leg ik daarbij uit De zee van eb golft nader rustig maar bewust en sterk tot aan de namen in het zand die zijn getekend in een kader Speels glimlach ik naar mensen die reflecteren mijn geluk want door die namen in het zand herkennen zij mijn wensen Op de horizon vaart een boot…

ik zag in kleuren al het verhaal van de stukjes puzzel op het grote bord heb ze bij elkaar gelegd met de rechte delen apart voor de lijn rond het hart in gewijde stilte zocht ik de realiteit van het vlak waarbij alleen de vorm volmaakt past zonder woorden groeide het verhaal onder mijn handen een vergezicht met boten en…

De twijg vol botten rijkt omhoog, zij geeft zich eindeloos gewonnen al is het licht niet warm en droog maar droevig klam, vers uit de bronnen. Was dat een zwaluw die daar vloog? Dan hang ik weer mijn ziel te zonnen...…

tussen de dode kaften het is jouw bezieling waarnaar ik zoek laten we de gevallen woorden stapelen als orgelpijpen en een eigen muzikaal verhaal tot een ouverture rijpen waarin mijn hart en jouw lijf versmelten tot één taal van wiegende noten waarop ik met jou de liefde bedrijf en de toetsen van klavieren ons dragen als deinende boten…

Bliksemende orgelmuziek vormt de achtergrond voor een ondergronds paar schaterende botten Met z'n hand al aan de afgebladerde deurknop blijkt hij ineens net te diep doorgedrongen in die betonnen tuin Opnieuw stelt hij zichzelf die bezwete vraag wilt durft en doet hij het wel?…

het lijkt alsof je graf wat open gaat jij duidelijk weer op mijn netvlies staat niet het moment waarop ik jouw door ziekte weggevreten lijf de botten zwaar het lichaam stijf omarmde zei ik ga een stukje met je mee op reis -------------nee----------- wat ik vandaag onzichtbaar zie is die blik waarmee je daags daarvoor een poging ondernam…

bevaar wereldzeeën in een wip was altijd al het ketelbinkie met de hik alleen in het vooronder in mijn schik de kapitein is bezig met zichzelf te begrijpen voor bestwil opgesloten in zijn hut hij was tijdelijk even stuk maar lijkt weer op zijn spiegelbeeld alleen de naam ontschiet hem steeds de stuurman was al afgezet had om de boot…

Katjes, bloesems botten uit Ik probeerde op de naam te komen van een kruid at van het blad, kwam er niet uit De zon scheen door een open plek in het wolkendek In de horizon lagen roze strepen Een kaarsrechte smalle sloot kruiste ‘t weiland ‘k Had geen mobiel voor foto's Waarom nu, nadat je weg bent, de beelden als een collage…

de kilte van de straat ijzelt in mijn botten gaat met steken door mijn lijf en op mijn brillenglazen beslaat het warme vocht waarin ontsteltenis een uitweg zocht de kou in een bekende stem ontneemt mij de balans en ik verschans mij ijlings in het thuis van een weldadige herinnering aan warme woorden van begrip die mij tot in de tenen…

Het licht breekt de nacht De sterren de duisternis De kou verknipt de felle kleuren De wind de stilte, de dromerige rust En ik wacht Onveranderlijk, onvermurwbaar Hoop op het knakken van Mijn botten, ruggengraat in stukken Gebroken en verlaten lichaamsdelen Verlangen naar de gepijnigden Hopen op een plekje tussen De gevallenen Ik weet…

Laveren in het gebinte van het bestaan hij waart daar rond in een scherpte de botte bedoeling willekeur van niet beter weten. De kanttekening is die van een sluipmoordenaar In ieder geval weet het waarom zijn slakkenstekker altijd ergens tussen te wurmen. Een rib hier een intentie daar om het lemmet weer schoon te vegen.…

Plasjes water, regengeklater onze voeten als kleine boten in zee een streperig gordijn van druppelwoorden hand in hand de stroming mee. Van klinkers naar gras naar grazige weiden droombomen dansen en draaien voorbij zweefwezens in hart en ziel de stilte delend, gedachten vrij.…

En nu de Sint weer is vertrokken met zijn Pieten als gevolg en de bomen worden geplaatst waar voorheen zijn zetel stond zo wordt elk plaatsje weer gevuld De boot op zijn retour naar Spanje met lege zakken welteverstaan die zijn geleegd in al die schoenen die de kinderen hadden staan bij de verwarming De Kerstman is bezig zijn slede…

De hemel nog niet aangepast in diepe blauwe kruinen De kou te diep geslagen nog het hart te kil beslopen Een plensbui die er ijskoud lult van zomers in de tropen De dagen zwart de zangers stil en rook die maar blijft pluimen De wolken dicht de adem laag en hoe de uren schuiven Een tango die er ongedanst ook toen niet kon beletten Hoe ouwe botten…

Ze glijden van mijn schoot het ruime water op in boten waarvan de kiel al vroeg werd neergelegd, gebreeuwd, door nieuwe tijden, het geluk gekozen waarop de scheephoorn door mijn leven weg zal vloeien, hun lichamen schieten weg als mijn vermaledijde schaduw te dichtbij komt, verstomd de stemmen als ware het bevriende mensen, sinds zij…

Zoals 's avonds laat wen de wereld zwijgt over wateren, stil, 'n boot ver tijgt. De wereld is stil de wereld is donker, alleen leeft de maan en wat stargeflonker Haar stem is muziek in de stille oren, zo kan ik maar niet uw stemme horen.…

Zo naakt als ik me voel zo zal je me nooit kunnen zien, en wat ik werkelijk bedoel is dat je mijn ziel misschien hebt blootgelegd, tot op het bot, dingen hebt gezegd en woorden uitgesproken tot mijn liefde was ontloken.…

Als een mes, door vlees en botten, als een moker door gebeente en ziel, wat eens was, komt nooit meer terug. Nooit hoorde ik iemand zeggen: dat verlies wel meeviel!…

nooit weet ik wat aan komt waaien hoe of wat te oogsten, is de muze goed geluimd, straf maar rechtvaardig, zwartgallig op het botte af, of pluk ik zelf de woorden vandaag?…

omzoomd met witgekante bomen als ijsprinsessen op een rij gekletter van klapperende schaatsen over ribbels opgeblazen door een speelse koude wind de winterzon aan blauwe hemel knisperend koud een nieuwe dag rode koppen brede slagen leerstoel voor een beginnend kind de koek en zopie om te rusten warme snert of chocola berenburg tegen koude botten…

Een breed wit meer van nevelig koud zweet uit slapende spoken doorzichtige zeiltjes zonder boot of mast zweven wiegend in wijde kringen rond mijden angstvallig het diepe midden waar een eenzame boom schuilt kaal _ plomp _ gedrongen...…

Zelf organiseren en alles regelen, ik weet nu toch hoe het moet Teleurstelling, ik bots hard op mijn snoet. Alleen kan ik helemaal niets aan Zonder hulp is er geen bestaan. Dan waardeer ik ten volle mijn goede vrienden Ben dolblij hen terug te vinden.…

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk maar veelal bij leven wel te begaan met het ruimteveer, het vliegtuig de trein, de tram, de bus, de boot, de metro, de auto, de (motor)fiets of gewoon te voet....wandelend...…

God heeft geschapen alle mensen gelijk, Maar d’een zeer arm, en d’ander zeer rijk, D’een zeer scherpzinnig, en d’ander zeer bot, D’een zeer klein, en d’ander zeer groot, D’een zeer stout, en d’ander zeer blood, D’een zeer wijs, en d’ander zeer zot; Van al dit heb ik een onbeklagelijk lot; Dan, omdat ik zonder zeer niet zou wezen alleen, Zo gaf…

Dat een mens misdadig Zijn kan tot op het bot Hebben we overduidelijk Gezien in wat rest van De schandalen uit Wereldoorlog Twee, dat menselijke misdadigheid Van nu alleen maar erger is Geworden blijkt wel als de Daders die een onschuldig kind De dood hebben ingepest Nu zelf lijstjes maken van vermeende Daders die Anass hebben gepest…