Netgedichten

netgedicht (nr. 40.261):

De pijn van herinneringen

Wat eens was, komt nooit meer terug,
wat toen gebeurde is verleden tijd.
Soms komen herinneringen bovendrijven,
maar even vlug,
duwen we ze weg,
omdat de pijn zo ontzettend snijdt.

Als een mes, door vlees en botten,
als een moker door gebeente en ziel,
wat eens was,
komt nooit meer terug.

Nooit hoorde ik iemand zeggen:
dat verlies wel meeviel!
Maar: nu is nu, en toen is toen,
we kunnen dingen niet meer overdoen,
gedane zaken nemen geen keer,
een volgende kans is er niet meer
dus rest: berusten, met herinneringen!