Alle inzendingen over brood

ik schizofreende gespleten had diamanten geroofd terwijl ik al in de cel zat geketend dromend van jaren water en brood wist uit oorlog en schroot met het bloot van mijn handen een imperium op te bouwen met mensen die van macht geld en manipuleren houden ik hallucineerde mij god geen weg was te kort in het scheppen van werelden zonder enig…

Zij kwam een avond met een lach en bleef ook na de eerste dag; zij is mij met een lach verschenen, na vele tranen ging zij henen; ik gaf haar meer dan kleed en brood… Nu is zij dood!…

altijd door daar komen de dichters immers voor de organisatie zal nimmer nooit bezwijken al breken in den Hoek de pieren en de dijken Zijn vrouw gaat met de schellevispekel rond ieder groeit cloeck en moedigh uit tot held tot dirk de punten heeft en ieder uitgeteld in de Torpedoloods plat ligt op de grond u moet weten het is al jaren zijn brood…

Ik heb gehoopt, omdat je met een glimlach brood verkoopt, gewanhoopt omdat ik je niet verdien. Zoals je mij mijn wisselmuntjes geeft, en mij een prettig weekend wenst. Wat nou, een prettig weekend zonder jou? Zoals je 's avonds vroeg de vloer aanveegt. Onder je schort je borsten, op je schort een bordje 'Lot'.…

Ik zie erin geen brood, want waarom zou je binnengaan, hetzij gekleed of bloot?…

Hoe machtig Venus Safina ook tot dood vogeltje heeft geserveerd Wat de wereld van poëzie echt imponeert is de vlinder van Serena Ace brood nodig breakpunt tegen de bal reeds knalklaar in daalvlucht Dementieva werd wel degelijk geducht liet zij leven zwaarder wegen In de weet ik bejaag geen effect de meute volgt de bal geen insect en zeker…

ik het twijgen op de koppen kasten zijn eindig tot op de einder op de lijn pakken ze zich samen de bielzen ijskastelen vastgeklonken aan het krullen van stoelen je kunt het rollen op het langen van de latten * Het vuur poeder en schaveling aanmaakstokken en de warme pit die om mijn buik rolt het slepend roeren in de koffie brood…

Wanneer het verloren bloed door de mazen van de schijn is weggevloeid, kleeft smart van arbeid aan ieders handen, geronnen de harten van rechtvaardigheid, geketend in peilloze plooien van het boetekleed, als brood en spelen aan de wereld uit te delen, het frêle lichaam van de berooide aarde door latere generaties getroost, gezeefd…

tussen avond en morgen doen die kerels bij hotsende, botsende rockmuziek energie op om het , om de brode, van negen tot vijf toch te kunnen volhouden.…

Geur van vers brood uit de oven, vermengd met in de verte, een vleugje net gedoucht. Naakte lijven onder ochtenjassen Je pikt lachend een framboos, dieproze en zoet. Je ogen zeggen dat je meer wilt dan fruit je pakt nog een framboos, dieproze en zoet.…

Het brood ruikt vers de vijgen zacht de pruimen zonder pit de ochtend zonder schroom ik heb mij niet geschoren mijn tanden niet gepoetst liefde maakt blind de haan op de toren slank draait welgezind rozen roder dan de onze je vindt er geen je draagt een T-shirt van de mijne lila lavendel blikt wat nijdig die ene oorring aan je…

warme herfstmiddag in de dierentuin het is er beestachtig druk een kleine Europese uil leert kinderen schreeuwen een kameel drinkt water uit een Amsterdamse sloot Tropische vissen zwemmen in kleine onderwater schilderijen insecten krioelen rond de rode dood de wolven slepen met gevleesde botten een pinguïn bedelt om een stuk nat brood…

Teveel te doen en schrijven voor brood verduistert de geest. En zelfs de kleuren van oktober, het befaamde palet, het beschilderde lover, heb ik, al spijt me dat nauwelijks, gemist.…

We schrijven een datum, kijken het raam uit, smeren een snee brood en vrezen het ergste zonder dat het ons bedreigt. Een ochtend aan de rand van een gelaten stadje op de oever van stromend water. Een kerkklok, een scheepshoorn: het is tijd. Altijd.…

Slimste uitvinding sinds De schepping, toegerust Met woorden, gedachten, Verstand dat als geen Ander liegen kan, De onwaarheid zeggen kan Waar de honden geen brood Van lusten, omdat zij dat Niet kunnen, niet kunnen liegen, Alleen de waarheid kunnen zien Zoals die feitelijk voor hen ligt, Lief is lief, slecht is slecht, Er is…

En heeft hij u dat overstoflijk brood van zang en spel gebroken, op zijn klavier? En heeft hij dit klavier, bij felle meesterstreken, schier levend doen zijn woord, zijn hart, zijn ziel en zijn gedacht uitspreken?…

Als het aan hem ligt is het afgelopen: ~De Monarchie wordt ‘t Vaderland fataal, van ‘t Koningshuis kun je geen broden kopen, het kost alleen een slordig kapitaal.~ Hij zit er nu al jaren op te hopen: ~Ze gaan er uit, voorgoed en allemaal; we zijn per slot geen volk van filantropen.~ =DE REPUBLIEK= dat is zijn ideaal.…

hun snavels tegen ’t glas Nou, dat klinkt harder dan een contrabas Je zou ze bijna met arseen vergeven Dat doe je niet, want je hebt geen arseen Je komt de sponde vloekend uitgekropen Schuift in je badjas, stoot gemeen je teen Wanneer je suf de keuken in komt lopen Uiteindelijk wil je ze toch niet dood Je lacht ze toe en voert ze brokjes brood…

Het is het niet het brood dat de honger steelt, of kreunende bomen die in stormwinden worden getest maar de toonhoogten van het denken van bodemloze nachten tot in de zwartste dromen, verlicht door pijn waar elke dichter z’n dorst uit lest maar ook als schrander dier dat zijn bloed laat koken, een opmaat waaruit de heerlijkheid…

Kind van mij Je bent zeven jaar geworden en krijg je voor de eerste keer van Hem een stukje brood. Nooit vergeet je nog die dag omringd met vreugde en tederheid. De deur van het leven staat open waar jij nu stilaan gaat lopen. Een weg met een mooi begin maar nog zo onbekend.…

verte lag de stilte, net achter de oude gracht een kauw schreeuwde rauw naar het schemerend boerenland het deed haar beven het voelde als sterven moeizaam draaide ze zich om stak de lampen aan en in het licht om haar heen kwamen zij: de dreigingen, het verwijten zijn vlugge handen woorden die het weggaan beletten het dagelijks brood…

Herman Brood, Ilse de Lange, Daniel Lohues, Jiddu Krishnamurti en Jeroen Krabbé, maar ook de naam van Jannes van der Wal, onze wereldkampioen dammen, die bij Mies Bouwman zo olijk reageerde. Door Mies een beetje als een randdebiel werd weggezet.…

tot de dames ter bekoring die op afstand hen beschouwen hoe ijdel zich woerden protsen in van sloot en plas hun spiegel het eens gekozen lief dan spetterend tot zij nat ten slot het jawoord geeft door haar snavel dan te richten op als lelijke eendjes de verliezers die hij eerst toch verjagen moet voor het paren hen huwen kan van witte brood…

Goed als brood zit zij met het jong op schoot terwijl de groten om haar benen stoeien. En zo vertrouwd is haar dit schuwe dat haar uit het bos toestroomt dat zij ze niet meer ziet, eekhoorns en bomen.…

water en brood is niet langer genoeg...…

dit is jouw stad, wat ze ook zeggen de stoeptegels zijn van jou de ramen, de kleuren, de geuren het bloed achter de ogen de geboorte, het kind elke straat, elke taal deze plek is van jou alleen van jou jij bepaalt met wie je deelt deze lucht is jouw adem dit cement zijn jouw poriën hier at je brood, dronk je verdriet huilde je vreugde…

Zaten zij die al op hem wachtten Genoeglijk aan de grote tafel bijeen Nieuwsgierig naar zijn verslag Onder applaus en hard gelach Neemt hij dan plaats aan de dis En zien zij dat hij incompleet is Weddenschappen worden aangegaan Een ongeval of vergeten op de maan Van hoog naar laag wordt er geboden Hoogste bod een dood paard en twaalf broden…

Is of ik proeven kan de kale rijst met zout en suiker op het droge brood Voel de armoe-spanning sfeer de tocht, de kille koude moordenaar van het kind. Hoor ik de overslaande vaderstem dat ik moet kiezen tussen haar en hem. Ik blijf bij haar, zij huilt, zij wint. Een rilling door mijn vlinderlijf doet mijn vleugels sneller gaan.…

Eendjes in de ronde vijver brood gevoerd door kinderen klein, ik mag mijzelf gelukkig prijzen als ik daar in dat park mag zijn. De schaduw van de hoge bomen beschutting tegen de felle zon, lekker luieren met z'n tweetjes 'k zou willen dat het altijd kon.…

wees met mijn gade en kroost; 't Bloempje kleedt Gij op de weiden: 't Musje spijst Ge op dorre heiden: Geef hun zegen, brood en troost! Geef hun .... doch wat vraag ik meer? Gij alleen weet, wat die droeven, Als ik de ogen luik, behoeven; Dat Uw Wil geschiede, ô Heer!…