1770 resultaten.
Pril geluk
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 479 Er hangt een wiegje in de struiken
fijn gevlochten en stevig gebouwd
van allerlei kleine stukjes hout
de vorm geheel naar oergebruiken
Diep verscholen voor vijand en vrind
door takken in tederheid omvat
gehuld in een hemeltje van blad
gesust door het zuchten van de wind
Twee lijsters zingen er met hun beidjes
een jubelend lied op hun allerbest…
molen " de Hoop"
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.379 Blakend is je wit gezicht
of druipend van de regen
trek je aan mensen
jong en oud
zij voelen 't kraken van jouw hout
en de schaduw van jouw stenen
Je wieken reiken naar de lucht
vangen onze toekomstdromen
toch sta je stevig en rotsvast
laat je niet imponeren
door geld of macht en evenmin
de pijn van het verleden
Het gaat je niet om…
Stenen tranen
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 563 Het zal kreunen op
het harde hout en
mijn ziel voor eeuwig vrijlaten.
Wanneer mijn gierende ziel
niet meer te verachten valt,
geef me dan een stenen gelaat.
Het zal barsten op
mijn gehavend graf en
de dood zal uit
een granieten steen ontwaken.…
Leven en dood
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.926 Dus leef vooral je leven
en zorg dat je niks mist,
want je ligt daarna voor eeuwig
in een kale houten kist.…
OUD LAND
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 461 Tere stralen door het hout
oude paden uitgesleten,
stoere den en slanke berken,
doorzichtig groen, ragdun en fijn
door het zonlicht niet vergeten.
Een grote kei en meerdere
als ik me niet vergis.
Hoe zijn ze hier beland?
Wie heeft dit graf bereid?
Geen antwoord op mijn vragen.
Tekenen van lang vervlogen tijd.…
De verloren zoon
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.305 Naar contact werd niet gezocht
Hij is van het zelfde hout gesneden
De liefde die werd afgekocht
Het onkruid werd gemeden
De vraag naar het verleden
M'n leven op de tocht
Bevestiging die ik zocht
Op eigen risico betreden
De verloren weg weer terug gevonden
Het gegunde respijt
Met alle hoop weer heen gezonden
Nu is hij aan het einde…
Hoofdpijn
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.107 de puinhoop in mijn hoofd
groeit gestaag ruimtegebrek
is een knelpunt de hulpdienst
moet helaas prioriteiten stellen
er rommelt iets in mijn bewustzijn
een kapotte tegel wordt pijnlijk
uit de puinhoop verwijderd
ongeverfd hout ter zijde gelegd
het sloopbedrijf is ingeschakeld
om de puinhoop in mijn hoofd
op te ruimen de grijper krijgt…
B o s s e n
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 382 bossen klotsen een riviertje over rotsen
ontvouwen houten lommer boven
waar echo's op stilten botsen
in kruinen schuilende schaduwen
fluisteren schrikverhalen
van wezens die klaarte schuwen
alsof bij het tijdloos verblijven
onder een hemel van blaren
wolven sluipend thrillers schrijven
in een mantel van fruitig kruid
loop ik de boomtunnels…
waterketting
hartenkreet
0.0 met 1 stemmen 577 Die geven het aan de andere
aaneengeschakelde halve manen door,
tot ze zijn aangekomen in een
houten ton, of op het slurpende gras.
waar de planten hun dorst lessen en
de zonnestralen de waterparels
als diamanten doen schitteren.
De mens, die het als een schouwspel
ervaart en tot rust komt.
Het moet niet veel zijn,
om gelukkig te zijn.…
Mijn schat
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 4.955 In een houten kist op zolder
vind ik weer mijn teddybeer
zijn bruine ogen blikken guitig
net als toen
ik weet nog dat ik afscheid nam
van het dierbaarst uit m’n jeugd
en hoe spijt vol tranen rolde
bij de laatste zoen
hij sliep jarenlang vergeten
in een bed van vloeipapier
met rozenblaadjes geurend
tussen elke laag
nu knuffelzacht…
vakmanschap
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 684 ik heb het kistje nog met het geurtje
zo noem ik het want ik ken het hout niet
maar het is uniek
hij gaf het me niet
men bracht het nagelaten later
er zit nog steeds dat potloodstompje in
waarmee hij honderden latjes afstreepte
op de juiste lengte of breedte
het kraakt ook zoals hij de laatste jaren
hij werkte zo rustig
dat hij…
Minachting
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 877 Het gepolitoerde mahonie houten paneel
In die deur met zijn duizenden draaien
Nu een glans en troosteloos geheel
Zou geen zacht zijden rokken meer aaien
Gefluisterde geheimen aanhoord
Gesloten om weer heimelijk te ontsluiten
Begeleidde hij in liefdevolle momenten
Glimmend lachend in onschuld naar buiten
Moeizaam kreunend dient hij nog…
Het moeten gaan
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 1.280 Het moeten gaan
en 't nog niet kunnen;
de warme kleuren nog te fel
de dagen vullen met hun gloed,
omdat het hout nog branden moet
en iedere adem leven doet.
De eenzaamheid die alles dekt,
de sluier van het zwijgen,
het naar de avond neigen,
een laatste antwoord krijgen
als alles is vervuld.…
Gedoopt in inkt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 hoop
de hemel te bewegen
wortels zoeken
in de kale grond
naar water om te leven
op hun papier
schrijf ik mijn
afscheid letters hier
gedoopt in inkt
van zwarte vennen
wil mijn pen niet wennen
aan de voetangels
en klemmen van de
vele jagers in dit bos
zij hoofdstukken
de grote grazers in
hun weidelijk complot
het goede hout…
waar Pietje was
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 822 een plank in het park
draagt de schilfers van de herfst
in bruin verlaten kleuren
door naaktheid omgeven
op zijn houten lijf staat
uit de weggelopen keuken
van een randbewoner
een kommetje met water
te waken naast een pluim
die blijven hangen is
welke vreemde vogel toch
kwam hier snel een bad nemen
om dan weer weg te vliegen
dat zijn…
geen verval
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 13 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd…
geen verval
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 289 Afgekalfd land, rotte palen en
golven zonlicht opnieuw zichtbaar
in spiegelend water; versprankeld
onder een gebroken wolkenlucht
Zwermen zilveren vogels bespelen
een vluchtige harp, waar schichtige vissen
spiegels verscherven; beelden verbrekend
van dood hout half verzonken in moeras
Ogenschijnlijk geruïneerd landschap,
maar als altijd…
Duivelsdans
netgedicht
3.0 met 40 stemmen 534 De overburen klieven goud uit oud hout,
wakkeren de haarden en zwaarden.
Het warme meisje strekt haar benige tenen,
scherpt blanke nagels en splinters.
De overburen spannen touwen over het pad.
Worden de bouwvallige houtwallen verhangen?
Het warme meisje wast haren en geblauwde ogen.…
Go: het bordspel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 861 Witte en zwartje steentjes
Vormen de meest
Ingewikkelde patronen
Op een bord van zuiver hout
Traditioneel Oosters spel
Ontstaan zo lang geleden
Toen wij alleen
Met bikkels konden gooien
Waar spelers kyu en dan
Atari plaatsen in het linkerveld
Op zoek naar een manier
Om tot een overwinning te komen
Twee kleuren zwart en wit
Liggend…
Bezeten van mij
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.269 in een oogopslag van slag
de dag dat ik jou zag
uit het goede hout gesneden
je contouren, hoe je oogde
ik smolt als warme was
ik was verknocht, verkocht
voelde je roomwitte huid
en heb je meteen genomen
zo zacht deinend onder mij
ontvouwden zich mijn dromen
maar onze relatie begon te kraken
jij kon de last niet langer dragen
sprong soms…
Bedankt 2 0 0 8 -
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 4.069 Een vernevelde knipoogt reeds
naar het nieuwe jaar & wenst
alle schrijvers & dichters
van gedichten.nl:
licht in uw luchter,
hout voor jullie kachel,
brandstof in uw auto,
brood & wijn op de plank,
originele hersenspinsels & amusement...
maar vooral véél gezondheid,
vriendschap & warmte
in jullie lijven in het nieuwe jaar!…
Haar vroeger naakt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 522 Wanneer de houten deuren wijken
op de tocht (op avonden van harde wind
en hoorbaar sissend water), is zij het steeds
die bleek & rechtop in de kussens
de kamer binnen komt -
ze zegt geen woord,
maar speelt haar weemoed in gegiechel
om een alledaags verleden (haar vroeger naakt,
ooit glad & harig van verlangen),
en laat zich gaan vanuit…
De twijfel zegt,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 103 De twijfel zegt, dat ik
een fust moet zijn van
duigen, beringd door ijzer,
hout doordrenkt met
schuimend bier, verlichting
van het spongat, vanwaar ik kijk,
waaruit jij alleen kan tappen,
waarover een vooroordeel rust,
de twijfel zegt, dat alleen de
overgave telt in een moment
van gelaafd vertier, om dan de
grappen te verleggen,…
Gat in de emmer
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 149 In het dorstige land tasten
daklozen in het duister, ze zijn
de stralen van een getergde
zon en goddeloze geloften al
tijden moe, papieren regels
rotten in het hout, een leger
van houtwormen splijt de
wereld open en dekt de zee
met maskers toe, in de vlijt
van alle gestorvenen treft
alleen de hoop geen verwijt, de
nachten woelt de…
Mijn zoon
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 258 Hier werk ik in geur van vers hout.
En wat ik maak, is mij om het even.
Hier is mij alles bekend en vertrouwd.
Daar stond hij meestal en hielp mij gedreven,
Ik meester, hij leerling, gezel.
Hier heb ik hem vaak het voorbeeld gegeven;
Aandachtig, hij leerde zo snel.
Hij keek met een timmermansoog.
Zag dat het krom was, keer op keer.…
Optelraam
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 409 Het
kind in de keuken eet
niet uit mijn hand, zelfs
de blikken pannen heeft
ze roerloos laten staan,
zeldzaam telt ze haar
uren op een houten raam,
daarop is het echte leven
pas begonnen, zij kan het
niet helpen want ik ben
het enige dagboek wat ze
ziet, waaruit bladzijden zijn
verdwenen en dat van mij
erbij wat ze leest om te…
ZELFBOUW
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 45 Terras gelegen op het zuiden
En naast het huis een houten brug
Waarover nu en dan geluiden
De planken veren steeds terug
Dit paradijs ligt goed verscholen
Ik waan me in een hemel hier
In duizend jaar verrukking dolen
Seizoensgebonden kijkplezier
Wat een uitstekend woongenot
Ik heb je lief mijn huis en haard
Ben helemaal aan je verknocht…
In een zwijgzaam mysterium
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 123 Het vermolmde hout
dat kraakt onder mijn voeten
bij het betreden van
jouw bebost domein
knispert en ritselt zacht
als een gekreukeld tekenvel
waarop symbolisch
het leven wordt uitgelegd
De kracht der verbeelding
brengt ons een veelvoud
aan betekenissen
Ja, ook bekentenissen
die in een zwijgzaam mysterium
ontstaan en weer opgaan…
Stervend ijzer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 219 geen raam om tegen te leunen
het zou ook vreemd zijn
mezelf te horen liggen
in het geblazen zand
zonder te bewegen
een beetje dood beoefenen
ruiken aan het bederf, geen wierook
of wat afgeschaafd dennenhout
dat mij omgeeft in de dagelijkse
kledij van gewapend beton
schuifelend kent de dag mijn tijd
leert me afzijdig te houden van
houten…
Schizofrene zwaan
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 1.024 Ik koester geen romantische gevoelens
tegenover het bestaan van de zwaan
het zwanenmeer was in mijn jeugd
spiegelmeer van angst en doodsverlangen
mijn vader was een schizofrene zigeuner
die langs de oevers liep om verzameld hout
mijn moeder continu in perkament
blies kleine veertjes van zijn schaduw
er vielen soms dauwdruppels
van mijn…