Alle inzendingen over sfeer

Tòch ligt er in ons land zo’n oord, En wel in het land der Zeeuwen, Dààr voelt men nog, als men er loopt, De sfeer van vroeger eeuwen! Ach, mocht ik toch `n dichter zijn, Ik zou in bloem’rijke tale, De schoonheid van-, m`n heimwee naar Dit lief`lijk oord verhale(n) Die plaats is elf eeuwen oud, Juweel onder de steden!…

bestaand tussen mensenkinderen contact een spook in het duister Omzichtig raken warme handen liefdevol de jongen als het tijd is om te eten of te slapen luisteren naar muziek een hoogtepunt zingend en wiegend met Ennya en Peter en de wolf de stappen van Peter vooraf gekend de wolf een spannend moment Verstandelijk in wisselende sferen…

polderland regenruis weert de geluiden wordt zelf ‘t geluid der stilte Ik luister aan de waterkant Regen slaat stof uit de lucht het land lest gulzig z’n dorst wast het groen, koelt m’n lijf spoelt het rag uit mijn brein rimpelt ‘t water, wiegt ‘t riet De hengel is slechts rekwisiet voor m’n verblijf aan ‘t water ik wil de sfeer…

Als kleur verdwijnt in sluier wit het kille grijze toedekt van het platte lijf plots richting ijlkoorts onder nul welk mij verbaast naar buiten drijft even is het allemaal wel mooi in sfeer doch uw gelaat misvormt in spiegelende ronding met een petje op van sneeuw hangende aan dennen telkens weer het is voortdurend even wennen onder luidend…

op het dode punt van de boulevard nabij een ijzeren wapen van weleer staart hij ver weg concerteren schreeuwende meeuwen in lawaai van golvend geweld melodieën in een witblauwe sfeer hij ziet in de verte gedachten passeren schepen, af en aan, doch op wisselende afstand in de herinnering wel te verstaan haren, dun door de jaren…

Verdwaalde vlokken verspreiden overal een feeërieke warme sfeer. Een ekster op een hek van hout herinnert aan een wintertafereel van Monet.…

Toen zag ik daar wat pakken, ik zat er maar bij neer, ’t Was midden op het dorpsplein en er hing zo’n fijne sfeer. Want Hoedekenskerkse pakken, die passen iedereen Van dik tot dun, van olifant tot spillebeen. In de haven van Hoedekenskerke zag ik een paal Hij stond boven het water, het leek welhaast banaal.…

bewerkte sculptuur en beeldhouwkunst Begeert men landerijen te bezichtigen met hofsteden het leeuwendeel van het Oldambt kan aan deze en gene verwachting voldoen benevens fortressen aan de kust van Delfzijl mitsgaders die der Zoutekampen Plaatsen van uitspanning welke door Groningers meer dan eens worden bezocht om de rustige sfeer…

mond voelde zacht het welbehagen de tijd vertragen ik zag jouw vingers projecten strelen met vlottende creativiteit omdat zomaar even anderen te leren vraagt geduld en een juiste graad van vaardigheid als altijd beloond met een vriendelijk woord het schouderklopje waardering voor de eigen inbreng die steeds hoger scoort waar sfeer…

De zolder herbergt het beeld van snijtafels en naaimachines die nog hoorbaar zoemen en toont de sfeer van dramatiek zonder de oubolligheid te roemen, daarin tooit de dame haar pikante 'chic'.…

Je zult het niet geloven maar dit wil ik even kwijt herinneren jullie me nog inmiddels ben ik één jaar getrouwd het heeft me nog geen minuut berouwd mijn lieve blonde meid en de huwelijksreis voldeden volledig aan de verwachtingen en de eis heerlijk ontspannen in een rustige sfeer dat wilden we samen en niets meer Vlieland was met zon overgoten…

Ik vergaapte me als iedere toerist aan de oude gebouwen en de romantische sferen, maar vele bierpullen verder wenste ik de bus terug en inderdaad, de slapjanus kwam opdagen inclusief zijn smurfenlied. Ik had Praag gezien, beregezellig, de bus is met mij aan boord van een hoge brug te pletter gevallen. Alle smurfen dood.…

De sneeuw valt betoverend tussen ons neer het fijne kerstlicht dwarrelt als kristallen suikervlokjes krachtig, vanuit schoon bezongen hemelse sfeer vallen ontelbare kleine witte stukjes wereldbevrijdend vredig .. als eerste Kerstontmoeting op onze aarde hier.…

Nog wat later zitten Duitsers NSB-ers er gevangen één barak staat er nog vandaag probeert te vertellen moeilijk voor te stellen hoe het kamp was al die bomen er omheen maken het zo knus dat moet juist niet dus haal die bomen neer een paar barakken meer dan voel je al die ellende de kou de angst de sfeer weer.…

De sociale woningbouw zorgde eveneens voor saaie uitzichten en macabere sferen. De goedkope woningen zorgen voor goedkope bewoners, die in de portieken blowen en op klapstoeltjes halve liters bier weten weg te werken, zonder iets uit te voeren.…

Ik ging alle adressen af waar Arthur Rimbaud had gewoond en ik aaide met mijn hand de stenen en de overgebleven sferen. Met gemengde gevoelens keek ik naar het gymnasium, waar hij zo geploeterd had om maar zijn strenge moeder te paaien. Maar ook naar waar ze hem na zijn zegevieringen als een paria verstoten hebben.…

(voor Frank Starik) De media zegt me dat je op jouw 59-ste door een hartstilstand bent overleden, maar ik weet wel beter, jouw hart is levendiger dan ooit, maar dan in de eeuwige sferen. Ik wist niet eens dat je de manlief van de dichteres Vrouwkje Tuinman was en dat je een zoon hebt, die Boris heet.…

het zand van ‘t kusten strand de schelpen van Holland weggespoeld onder ‘t woeste grijs gore schuim in de eindeloze zee boven ‘t blauw en hemel wit strak als een gezicht met uitzicht op de schittering van aardse wateren u kent hem niet zij kent hem niet en wat zich keerden tot elkander wandelde uit elkaar rondom de sfeer…

Bomba beweegt niet, blijft zwijgen, zijn blik, van de camera afgekeerd, wordt star, de sfeer gespannen, geen mens reageert. Is er dan niemand die dit hoort of ziet? Toonloos mompelt hij "ik kan het niet", zwijgt opnieuw, dept behoedzaam zijn ogen, veelzeggend is Bomba's zwijgen, verschrikkelijk zijn onvermogen.…

een groot dichterlijk gevoelen bevloog mij bij de ping pong match tegen holendrech' citaten strofen vlogen over tafel mijn fantasie sloeg toe helaas de poëzie in de bal raakte kant noch wal m’n coach adviseerde au revoir voor mon imagination au pouvoir ik deed wat hij zei en won m’n partij…

zitten vol Met herinneringen en schone wol Ik voel me somber en heel alleen Dat wil ik niet een hart van steen Jij thuis in de ruzie en ellende En ik, ver weg van die hele bende Voel me steeds als een deserteur Gevlucht voor die ouderlijke terreur Was jij nu maar hier bij mij Dan was je tenminste heel even vrij Weg van die ijzige bedorven sfeer…

De nacht bood een laatste kans Voor we verdwalen in gangen De steriele sfeer van witte lakens Jouw vezels, kraaiend van verzet Tegen mijn schedelwand.…

Heb je lang op me gewacht het is een bekende kreet nu kijk ik recht in haar ogen en het lijkt alsof alles wat ik had bedacht opeens niet meer weet Om mijn keel voel ik een koord wenste dat ik geheel ergens anders stond dus Ik stamel, pruttel en stotter en er komt geen normaal woord opeens meer uit mijn mond Het moment, haar ogen, de sfeer…

Het Muiderslot zacht verlicht in warme nacht als spiegeling in water ervaren wij daar elkaar verblijven waar ons het wandelpad bracht voorbije Zuiderzee kijkt zichtbaar onzichtbaar onder blauwfluwelen nachtelijke deken gekropen gaat tedere bloesem in donzig intieme sfeer open.…

Dichters wendden zich van de levens-sferen wederbegerend wat in d'eeuwen sliep, of loken d'ogen en verbleekten diep beproevende op hun eigen hart te teren. In de zware tijd die zo langzaam streek was 't dat een moedloze berusting groeide en opkwam mat geloof van de vermoeide wereld wier oude gang een eeuwge leek.…

Muziek streelt mijn oor, de zon mijn gezicht, Luierend in de patio Haar ranke vormen, haar honingstem botsen met mijn ratio Sta ik dan op, kom ik overeind Blijf 'k een verslagen Gulliver De fluit in de verte uit andere tijden doen mij de drang tot rijmen vermijden Breek ik me los uit je gouden kooi Wil ik niet eeuwig leven in hemelse sferen…

In conclaaf met de regen, die een koeler sfeer verlangt. Met het zwellen van de wind, afgewisseld met wat warmtestralen; maakt dat 't weer zijn evenwicht hervindt, waarop hij zich kan verhalen. Zo is er 'n melodie ontstaan, tussen licht,schaduw en regen. Met de zon die schuilt achter een dek, waarmee de hemel is vergeven.…

In gedachten aanschouw ik dit keer op keer, Het is machtig, stil en zo'n serene sfeer. De natuur gaat zijn weg, onschuldig en ongeremd, en die wetenschap hou ik in mijn gedachten vast geklemd. Ik leef deze dag net als onze mooie natuur, en beleef en geniet van alles uur na uur.…

in een memoire laat het leven je voorbij varen langs aanlegplaatsen van weleer soms ver in de verte terug wil ik de weg van mijn geest verklaren keer op keer zoekend naar de sfeer en markante jaren verborgen als het ware of zijnde achter de rug door de glazen van heden wordt nog steeds veel gemeden de ziel doorsneden opgeroepen in diffuus…

Je moet de sfeer eens opsnuiven. Nee, niet van pintelieren of fuiven, maar van kalmte, rust en vertrouwen. Het zal jullie zeker niet berouwen. Kom eens polshoogte nemen van ons doen en laten, achteraf kunnen we eens met elkaar praten. Er is niets zieligs aan onze hartendiefjes, wij verzorgen ze net zoals onze liefjes.…