Alle inzendingen over Nachten

Grote,kleine wensen, dromen in de nacht, hoe kunnen we ze verwezelijken als sterren in de nacht. Als zonnestralen, duizenden sterren, sterren in de nacht, denkend aam iemand, wie had dat gedacht. Duizenden engelen, lichtjes als sterrenpracht die jou beschermen dag en nacht.…

Te nacht komt mijn dode en sust mijn leed.…

woorden als de nacht van ons weerklinken tot de avond de schemer verliest de nacht het donker verlaat de morgen het licht ontwaakt tot de tijd woorden als de nacht van ons vergeet…

Je hebt de nacht een lange nacht in mijn gedachten doorgebracht . . .…

De nacht is klaar, veeg nu je tranen.…

De nacht wiegt me zacht Door het duister heen Waarheen? De nacht dekt me stil Met witte lakens toe Moe? De nacht dooft me uit Het licht van de dag Ach!…

Regent het in de nacht? De stille, de heilige nacht? Spritst het niet duister en zacht? Neen, ’t regent niet in de nacht, De alles omhullende nacht, De nacht is stom en wegend is de nacht. Ik weet dat onder de nacht Een mensdom grijnst en smacht En dat de wolken waren Als wijlen van dodenbaren.…

ik noem je: bloemen ik noem je: merel in de vroegte ik noem je: mooi ik noem je: narcissen in de nacht waaroverheen de wind strijkt naar mij toe ik noem je: bloemen in de nacht - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - uit de Verzamelde Gedichten van Jan Hanlo (1912-1969)…

In de stilte van het maanlicht droom ik van schaduwen die me weer veranderen in wat ik niet meer droom als jij weer komt en alleen deze nacht nog wachten wil op onze fluisterende liefde en de sterren die graag toekijken…

Mijn lief in de nacht Slapend woon je in mijn hart Huis van je dromen…

Doelloos dwaal ik In het koele maanlicht In de zwoele zomernacht Geen stem leidt me Geen voetstappen volgen me Alleen en de sterren Alleen en de bomen Door het bos zie ik ze Door de duisternis voel ik ze Doelloos dwaal ik In de koele ochtendmist In de eerste dauwdrupjes Geen pad leidt me Geen angsten volgen me Alleen en de luikende nacht…

oneindig roert haar schijnsel het licht in trillend water dirigent met zwoel gesluierd de krekels en hun eigen stilte…

zie de lichten halo's glijden over natte straat kasseien 't zijn manestralen die wenen om hun verloren schijn baar niet voor diegenen die toch verloren zijn enkel de verscheurde wolken die grijze hemels bevolken treuren zo gelaten bedroefd in plassen die deinen totdat het niet meer hoeft en rimpels verdwijnen zelfs de kringen…

't Is nacht. 'k Zit op de hei. Nergens geluid. Over me staat, als transparant kristal rondom een oude berggod in zijn hal een halve bol van stilte, die me omsluit: 'k hoor, hoe heel ver een lang gillende fluit een tunnel boort; mijn berg kraakt overal.…

De sterren gaan, de waat'ren stromen; zo wordt dan op hun maten mee genomen gerust.- Nog wacht de nacht: uw ademhalen.…

reizigje de wrâld oer tink net om ‘e hûn no’t de nachten lenge bringt in bril útkomst skriuw it gewrimel op it gefoel fan sliten en lûk de kleden derfoar.…

Wie wieder meine Seele leitet Mein' Hände zittern, Augen schreien So hier zu liegen, ganz allein' Nur von Stille noch begleitet Tropft trag der Schmerz auf mich hier nieder Der Zeit des Sonnengottes reitet Hinwegs, der Nacht kommt immer wieder.…

Ik neem haar op, zonder verweer en weet dat zij mij dit wilt schenken Turend naar de horizon voel ik mij zo alleen Maar de nacht is waarmee ik samenspon wij zijn méér dan één…

Want na het duister van de lange nacht is er weer die aantrekkingskracht van de nieuwe, nieuwe morgen, als de zonnehemel lacht... Wanhoop niet in donkere nachten, 't zonlicht zit op jou te wachten, Vang dan weer je loflied aan, omdat de smartelijke nacht, door't zonlicht van de dag voorbij nu is gegaan...…

De schemering schuift de dag opzij Duisternis druipt langs het vensterdak Kaarsen flikkeren de nacht tegemoet Visioenen fladderen door mijn hoofd Dromen openbaren zich weer niet De klok tikt donker urenlange slapeloosheid tot De ochtendzon struikelt over haar stralen De dageraad dringt zich op De donkerte voorbij Een dag lang wacht de schemer…

van de nacht Zodat het licht me beter valt Dan hoef ik ook niet meer te denken Mijn leven is vergald…

Ik breek de nacht die op me wacht en naar me lacht ongeacht dit tijdstip...…

hoor de wind mijn lieve kind luister bloemen fluister ruisen langs de bladeren van papier in mijn zomertuin van hier hoor de tinkel van gerinkel van de buisjes van metaal mijn zinnen aan een touwtje in de flonker van een vrouwtje hoor de tuinfluiter zingen de avond schemert kringen en kleurt de tinten rood als de zon traag vergroot…

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

Gespannen kwam ze bij de dokter aan met zorgen, die de vrouw niet uit kon staan: de angsten, die ze uitstond in de nacht. Omdat-ie haar ontspanning wilde geven, heeft d' arts een paardenmiddel voorgeschreven.…

Lig in bed m’n ogen dicht Als altijd zie ik je gezicht Half vier, ik weet wat wacht Het wordt weer een lange nacht Zoveel wat ik nog zeggen wil Maar naast me is het schreewend stil Half vijf, het blijft maar malen Je blijft maar door m’n hersens dwalen Teveel gedachten in m’n kop Kom, steek nog maar een peukje op Half zes, ik zie je staan…

Donker en kil lang duurt de nacht. Koud en eenzaam donker en zacht. Stil en verloren, alleen en zo bang. De nacht is zo donker, de nacht duurt zo lang. Ga nu maar slapen, veilig warm thuis. Beschermd door liefde, beschermd in je huis. De sterren, de maan verlichten de kust. Dromen verlichten de nachtelijke rust.…

Kom even bij me zitten dan praten we nog wat over de dag, terwijl we starend in ons lege glas de eenzaamheid verdrinken Laat onze woorden vloeien als een donkerrode wijn vanuit een mat bestofte fles waarin de bodemlaag depot achterblijft in diep bezinken Toe, geef me even van je tijd zodat de schaduw op de wand niet mijn enige gezelschap…

Mijn lichaam laat ik zakken in de wurggreep van de nacht, de afstand tot mijn blauwe lippen is door het scheuren van mijn tong verzwakt. Stukgebeten door elke ademtocht, in de traagheid van mijn slapen, vullen onzichtbare kwelgeesten mijn ziel, ik kan het licht niet meer bewaren.…

- Nu zullen zich vullen zo nacht als dag met bange gezangen en droef geklag - en lang - lang - lang zijn de uren der nachten!…