6327 resultaten.
Rode bessen
netgedicht
4.8 met 25 stemmen
364 nog groent
de herfst in
krachtig blad
en rode bessen
omgeven met
prikkels en stekel
wordt leven
maandenlang bewaard
wij winterslapen
niet maar vieren
onze feesten vol
verwachting en hoop
met sneeuw en
ijskoude regens
blijft ons binnen
veel ellende bespaard
toch houdt
de pandemie mensen
kort omdat bij iedereen
er aan de…
Zilveren Maan
netgedicht
1.5 met 2 stemmen
353 De zilveren maan
Strijkt 's avonds
En 's nachts
Als wachter, magneet
Nooit geheel onverwacht
Over onze planeet
Tussen zonsondergang
En de komst van de hoeder
Der minnaars en maagden
Als aanstaande moeder…
November Natuurdecor
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
363 nootkleurige nukkige novembermaand
najaarsschoon natuurlijk nokvol nevels
nimbuswolken natten nieuwbouwgevels
nagloeiende namiddagzon nuwt neergaand
nachtvorst naakt nu novembernadag
niettemin neuzelen nietsvermoedend
neerfladderende nijlblauwe Nehalennia noegend
nabij natuurgetrouwe natte neerslag…
Bio-logisch
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
398 Het ritme van de dag en van de nacht,
van eb en van vloed.
Tikt als een klok door alle seizoenen.
Net zoals het ritme van de mensheid dat doet.
Wij passen ons aan,
aan het licht, aan het donker.
Actief overdag, passief in de nacht.
Onze biologische klok houdt over ons de wacht.
Soms brengen we hem uit balans,
als we waken tot diep in de…
Dauwparels
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
280 Hoe plots verscheidene schitteringen
aandacht trekken om mijn lichaam in beroering en
vervoering te brengen zowaar het breekbare-en-kwetsbare geraakt
Waar komen ze allemaal vandaan daar ik hen nog niet eerder heb waargenomen.
Het begint vroeg in de morgen wanneer
deze kleine kostbare diamanten worden gestrooid in
de natuur waar ze ook nog eens…
Aards laatste uur
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
290 ik zag hoe jij
zeeën kuste
met de harde
hand van graniet
en basalten rots
hoe jij in
warm tropisch
blauw op witte
stranden rustte
in naakte trots
jij wond
winden om je
vinger in het oog van
de orkaan waar jij
je ongeremd liet gaan
toch heb ik ook je
tranen gezien over het
verlies van synchronie door
de natuur in de entropie…
KEURIG VERWILDERD
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
344 Aan een geurig bloeiende wei
door het grote bos bij Chaam omringd
ligt een afgelegen jeugdherberg
stralend vol opwekkend licht roze
zuigt frisse adem van het morgenloof
om de gasten na het ontwaken
tot daad en wandeling te noden
drinkt rossig glanzend laat avondrood op
langs het grindpad naar de deur
staan slanke berken in een lange rij
hebben…
groene oase
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
375 hoe wij -klimaatgevoelig als we zijn- onze
kleine achtertuin ontdeden van de meeste
ooit zelf gelegde plavuizen en tegels
hoe zon en regen onze tuin stilaan een mooie
groene aanblik gaven en wij ons weldra
in een geurende oase waanden
hoe planten en bloemen onstuimig hun plekje
in het zonlicht bevochten en wij de oude tuin
met nieuwe…
Rhododendron
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen
405 Op een rustig plekje in de tuin
staat een rhododendron
tussen bladeren geel en bruin
te genieten van de najaarszon
Al is de zomer lang voorbij
tussen het verdorde groen
minder uitbundig dan in mei
gaat hij het nog eens overdoen.…
De pracht van een boom
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
286 Schitterende boom
geen voetstappen in de buurt
alleen stille stem.
Een dagelijks leven van rust en vrede waarmee
je stad en land animeert, van dichtbij maak je geboorte
van bos of woud mee, opgeluisterd door jouw sprekende stilte
Het aantrekkelijk gezicht met bont gebladerte en krachtig takkengestel.
Genieten van het moment wanneer morgenzon…
[ De beek buitelt speels ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
372 De beek buitelt speels
over zichzelf heen de berg af --
en drassigt het dal.…
Speelde genie
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
308 ik zag
het pad
voorbijgaan
in passerende
bomen en struiken
het hoge buiten
ving blauw met
snelle wolken
in een dunbevolkt
firmament
boven het ruisen
van de wind
hoorde ik de echo
van jouw hakken
in gelijkmatigheid
de mantra van
beweging had
zijn eigen melodie
in het kraken van
takjes speelde genie
in een magische
verbondenheid…
Mijn hart klopt zachter in het bos
gedicht
2.5 met 14 stemmen
8.357 vanavond pluk ik bramen voor een dode vriend
met zwaluwen, het vuur, de drie seizoenen
draag ik geen wanten maar een kruis
tegen de kou bevroren heuvels op
mijn hart klopt zachter in het bos
omdat het stilstaat bij de bomen
ik heb het leren donkerrood
te bloeden bij gevaar
-------------------------------------
uit: 'Alles voor de vorm…
De beek is een velijnen blad
poëzie
3.8 met 9 stemmen
2.647 De beek is een velijnen blad,
een boek, een open letterschat,
een gulden labyrint, waarin
de vogels komen lezen, dat
de wind beschrijft,
de wolk, die overdrijft,
zet er de stippen en de titeltekens in.
----------------------------------------
uit: Verzen (1912)…
Het zomerbed
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
352 stil groeiden
de bloemen
onder mijn
penseel tot
hun kleuren
eindelijk zacht
begonnen te spreken
niet zomaar een
contact maar in
een vaas gezet
na met de hand
geplukt te zijn
uit het zomerbed
van wilde bloemen
keurig opgezet
geschikt naar lengte
vorm en kleur
een kunstwerkje
als voorspel dat
in verf een hoorspel
door geur…
Herfstmorgenlicht
netgedicht
2.2 met 4 stemmen
319 Vroeg in de morgen
alleen stilte van het licht
herfstnatuur ontwaakt.
Nacht strijkt voorbij, er komt een nieuwe dag
waarop hemel verschillende tinten blauw-grijs zal kleuren
Als het geheim van een zonsopgang begint te onthullen dan vullen
aster en echte guldenroede de open plek als teken van een onuitputtelijke liefde.
Wanneer prille geluiden…
De wind en, ja de wind
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
486 Wat ga je tekeer, wat loeit het ongekend
‘t is herfst dat weet ik wel
je waait door kieren, gaten en deuren
zelfs lopen gaat met jou in de rug snel!
Wat ga je tekeer, de blaadjes vallen sneller
rapper dan normaal zeg maar
‘t grastapijt ligt vol met wat eens groen was
de bomen ogen kaler en kaler.
Wat ga je tekeer, ‘t is herfst
de wind heeft…
Uiterst ijle hoogte
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
328 je regenboogde
kleurde druppels
van horizon naar
hoog verdween in
het donker van de
bui waar wolken
nog net raakten
sissend viel
kou op de nog
warme grond
vernevelde tot mist
trok op in flarden
die scheurden door
de vlagende wind
later drogend
op zijn reis naar
uiterst ijle hoogte
tot in lengte van
dagen zullen alle
druppels…
Windkracht dertien
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
307 ze wuiven niet
zwaar zwiept
het riet onder
stuwend code geel
ze buigen
blijven heel
in een weerloos
golvend striemen
nog kanten zij
de rechte sloten
en het open
waterwingebied
er is geen angst
handen zijn nog
niet gesloten de
storm duurt niet lang
toch nevelt regen
nog wat vage
herinneringen tegen
de beslagen ruit
toen…
SLOTERMEER
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
236 De watervlakte blinkt knipogend en rond,
vraagt vrolijk welvend kleine zeilboten
al deinend en zwenkend door te stoten:
golven en vaart houden hun luchtig verbond.
De bomenkring om het meer is een bond
van wachters; ze waken streng, vergroten
de opwekkende geest bij de stad Sloten
en diens vertier op schepen, elke stond.
De Friese wind geeft…
Oktoborshow voor wozoco
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
281 oh, droomboom zo doorwrocht
ooit blo opschot, doch vlot ontsproten
voorts zo fors, hoog op poten
toont vol trots zonder schroom,
ofschoon voor dor of dood ontloken,
boven boomschors onttroond zomerschoon
door rode toon omvlochten
looft zo'n glorend oktobershow
zo doorschoten kop'ren kroon
wordt ontbloot voor groots vertoon
voor ozo gewoon…
Als een wachter
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
391 Kijkend naar de maan,
in het duister van de nacht,
voel ik de stilte om mij heen...
De schoonheid van het koele licht.
Als een trouwe wachter, eenzaam en alleen.
En denk aan hem die alles maakte,
hoe groot zijn liefde wel moet zijn.
Zijn macht die hij gebruikte,
voor zon en maneschijn.
Hij vat de zeeën in zijn hand,
weegt de bergen in…
Herfstreflecties
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
301 De taal van een herfst
met zijn open stemmingen
gekleurd en gelaagd.
Wanneer herfst overvloed aan kleuren en
texturen aanbrengt in het glooiend landschap waar een
rood, oranje, geel, goud tot roest de zintuigen beroeren en ontroeren
Verder krijgen hun bijzondere creativiteit en uitzonderlijke schoonheid mij in beweging.
Terwijl men afscheid…
LES VAN DE NATUUR
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
371 de tiran keek op een mooie morgen
heel bewust om zich heen en vergat
verrukt heel even al z’n zorgen
en voelde dat de natuur hem iets wou leren
maar vroeg zich af hoe of wat?
De dichtbij staande appelboom zei:
doe waartoe je bent geschapen
en de zorgen zullen zich van je af keren
ik schenk de mensheid vruchten
beperk je waardevolste kunnen…
Natuur vs mens
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
299 Fauna’s en Florianen
Rest-aarde overname
Mensenras gefaald
Door de natuur ingehaald
Ik adem heel zacht
Benauwd
Met kloppend hart
Ik tril heel beheerst
Onderdrukt
Als een opgejaagd beest
Ik sta in een rest-bos
Voeten in boos mos
Angstig en verdrietig
Beschaamd en nietig……
Berg en Dal, Rijk van Go(e)d
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
427 “Op bergen en in dalen
Ja overal is God”
Kent u dat christelijk lied?
In Berg en Dal
Is het overal goed
Kent u dat Nederlands gebied?
Ik stel me zo voor
U kent ze beiden niet
Vergeet dan dat lied
Maar bezoek dat gebied
In het Rijk van Nijmegen
Ligt een stukje rijk van God
Het is niet alleen goed
Het is meesterlijk goed
Ik was…
Onverwacht
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
292 Bladeren zweven
op frisse adem van herfst
in zachte landing.
Wanneer onverwacht een dichte wolk van
verscheidene dode bladeren als een zwerm spreeuwen
spatte in de open lucht tegelijk bracht ze met verschillende en zachte
penseelstreken kleuren aan die een voor een niet waren ontsnapt aan mijn zintuigen.
Mooi maar het gebeurde zo snel en…
nachtdauw
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
323 waar de spotvogel
gorgelde schreeuwde
huilde en de dappere
winterkoning dichtbij de
grond een wormpje zocht
waar de eenzame
zwaan op haar lege
eieren broedde en
in de verte de tere
eendenkuikens zag
daar legde onverhoeds
de nachtdauw een
sluier over mijn hart…
Nooit gestild
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
267 De amoebe zwom
Zwom wat hij kon
Hij was dan maar één cel
Maar zwemmen kon hij wel
Alle haartjes trilden
Tot ze niet meer wilden
En zijn staartje zweepte
Hij sleurde en hij sleepte
…maar zonder resultaat
U snapt wel hoe dat gaat
Het pantoffeldiertje
Is naar hem op jacht
Grijpt hem op zijn sloffen
(meer PK’s en macht)
Het is de evolutie…
Onmetelijk blauw
netgedicht
5.0 met 29 stemmen
280 ik zag je
spreken met
de regen op een
uitgesproken
miezer dag
zij spetterden
totaal onverwacht
hun letters in een
blanco plas die licht
naar buiten krulde
las met de
glinsters in de
druppels op je
huid alle teksten
weer voluit
in kleine stromen
begonnen dromen
te vloeien uit de
ervaringen van
de plenzende bui
je proefde…