Alle inzendingen over Aanblik

zie verstoord niemandsland en sterf de duizend doden rust werd hier geacht, want menig troost geboden 't respect bruut verkracht in onherstelbaar aanblik deze doden wreed veracht maakt verdriet dubbeldik op hemelse gang van rouw werd herinnering gezoet zerken nu ontzield en grauw overspoeld door zondvloed welk hart kan dit verkrijgen…

Maar diep in ons hart was het warm door de zachte aanblik van ons mama.…

ik heb de wind niet eens gevoeld maar de strakke aanblik die jij biedt is magistraal het dreigend wolkendek verschiet waar jouw profiel oprijst tegen het felle licht van de brekende bui zoals cheops torent in piramide met magische ruimten zijn wachters wereld zien verstil jij in mystiek omdat jouw stilte praat met de verste planeten…

Hard zijn eist een hoge tol die hij moest betalen om maar niet te zwichten Geen keus dan lijden bij elke spin die hem de aanblik bood - stervend in haar witte dood…

De troosteloze aanblik van de oorlog, verstilde schuren in het schemerlicht een levenloze boom tekent zich af als een skelet tegen de bloedrode lucht die lijkt te roken in een hemels schijnsel gekrompen is de hooiberg die schuilgaat in het donker wachtend op de morgen, voor elk geluid beducht in een zucht lijkt Putten uitgestorven…

Een mooi lichaam, ogen verleidelijk kijkend, haar aanblik, zo aangenaam, engelachtig lijkend. Haren omlijsten haar gezicht, lang, wild, en verward, menig man is daarvoor gezwicht, en sloot haar in zijn hart. Een mond, gemaakt om te kussen, zo moeilijk te weerstaan, een stel hagelwitte tanden ertussen, een glimlach, zo spontaan.…

De professor in de poëzie waarschuwde de debutante voor verboden woorden in gedichten - ster, bloesem en liefde, ze waren hartstikke taboe Ik begrijp het, zei ze en ze nam zich voor alleen woorden uit de krant te gebruiken en rijm af te zweren Totdat ze op de thuisreis geroerd werd door de aanblik van een bloeiende boomgaard en ’…

In eerste aanblik van uw gezicht ligt het weten, al , besloten dat het eeuwig lied tot u gericht uit vruchtbaar land in d' aderen vloeien zal in kringloop wordt gegoten. Zolang mijn stem mag klinken in ongetelde uren gedenk dan in de donkerste nacht dat onvermijdelijk overgaan tot in dampen voort zal duren.…

de witte dagen zijn voorbij gegaan in groen en rood nog kerst de boom herinnering in wat zich eens in sneeuwrijk aanblik bood zij piekt een nieuw begin in weer een oudejaarse dood het vuurwerk wordt groots mag ik je hand in deze dagen met samengaan de tijd even vertragen in gedachten over ons vuurpijl maar verlangen zodat niets…

Verlang zo naar de rust van dit vredig zijn, maar zit gevangen in de mallemolen, de aanblik van koe en gras doet zelfs pijn. Ik doe iedere dag trouw mijn plichten, draag een steentje bij, moet mijn geest verlichten, ben dan pas als de koe zo vrij.…

verleden komen beelden van een gelukkige jeugd, herinneringen aan weelde Een beschreven blad dwarrelt om zijn bestaan, echter meer ruimte brengt ook onzekerheden wanneer het vraagt om houvast los te laten Bomen omgaven mijn ouderlijk huis, in onze tuin liepen kronkelpaden vol met bladeren en geborgen verhalen, echter verloren hun aanblik…

Als een oranje bal gaat zij onder ze kleurt de wolken roze een feest in de hemel in de laatste dagen van het jaar mijn hart springt op bij de aanblik en ik mijmer ga nooit... weg ga nooit weg uit mijn hart het zou koud worden ga nooit weg uit mijn gedachten ze zouden worden afgesneden ga nooit weg uit mijn dromen ze zouden kleurloos…

Dit strand, in aanblik gevuld met leegte, verlaten ben ik, edoch niet allenig, vijfendertig miljard minuscule kiezeltjes, waarmee ik enkel mijn gedachten stenig, Geklapper langs mijn dichtgeknoopte warmte vesting, stormachtig geretourneerde asem van zilte geur, verstandsverduistering met een schreeuw vanuit de long, terwijl de zee me vraagt…

een klaarwakkere sirocco de stoffige hitte liet dorsten naar verkoelende dromen en slaapdronken hongeren naar verwaterd groen ~~~~~~~ nu ademt het weer dauwmomenten blije lucht blaast door de bladeren van pas geboren bloemen rood sprankelt fris door aardekleuren heen verleidt oogwenkend het opgeluchte buiten en ik drink de aanblik…

Saffier noch diamant, laat staan smaragd, of welke edelsteen je maar verzint, met ik weet niet wat voor toverkracht die bij de eerste aanblik elkeen verblindt, ik ontken hiervan geenszins de pracht die zich natuurlijk daarin bevindt, maar die ik toch zoveel minder acht dan de vrouw, door mij bemind. In waarde overtreft zij ieder ding.…

ergens is er nog jouw stille adem, de aanblik van wat eens was nee geen naam in eeuwigheid maar een plek naast alle ingezetenen wat gaan we doen, zal de nacht jouw glans gaan strelen tot aan het mat geslagen uur waar in wij het feest gaan delen?…

Nee, Sylvia doet niet moeilijk, die gunt me al haar heerlijkheden en daarna een biologisch wijntje op haar bankje van Ikea lekker samen een DVD bekijken, terwijl Sylvia tegen mij aan ligt, bij de enge scenes steviger tegen mij aan drukt en kreetjes uit Sylvia wil na de film alweer en ik toon zeker geen bezwaar, want de aanblik van haar…

Met Rembrandt echter heb ik slechts gemeen de aanblik van de Munt en Westertoren, maar Cruijff heb ik gezien, - door merg en been.…

Je bent mijn grootste valstrik en sinds ik voor jou viel oogt alles valer want jouw aanblik kocht met valse hoop mijn ziel Je oogopslag vertelt me droog dat ik geen hoge ogen gooi maar ik zal vechten, oog om oog mijn oogappel, wij twee zijn mooi Ik ga niet zonder slag of stoot vertrouw me, ik zal slagen ik kleur des liefdes slagveld rood…

Geen helm kan bescherming geven aan de kaalslag op haar flanken, de schoonheid met wind bedekken houdt haar aanblik in stand. Hollandse duinen, lieflijk en hard haar lijnen vluchtig als een droom meeslepend, verstikkend en grillig opgeworpen tot aan de horizon.…

Een tijdlang onderging ik het gelaten, maar 't gaat steeds meer zijn eigen gang, 'k ben de aanblik steeds meer gaan haten, maar helaas ik hou het niet meer in bedwang. Ook zij hebben mij nu verlaten, daardoor voel ik me niet meer senang, ’t waren jarenlang mijn vaste maten, 't ging mij misschien te goed, 't kwam in gedrang.…

waarom zijn wij allen zo beschamend schamele schapen de buik aangevreten steeds stiller blatend gedrongen aan de grasvelden van de zelfkant schamper ziende struisvogels de haartooi geplukt de kop in het zand steeds kaler de aanblik als schriele kippen waar zijn de meutes naartoe steeds slachtend als een roedel wolven die de verdwaalde herders…

Ten leste uitten zij 't verlangen getweeën aan één galg te hangen, opdat dit dan de aanblik bood van huw'lijkstrouw tot in de dood. Hoewel dit grif was toegestaan, werd tóch niet aan hun wens voldaan; de ambtenaar, de beul vervangend, deed z'n werk onsamenhangend.…

Jouw aanblik doet al watertanden je geur verleidt me onbegrensd jij bent wat ik vurig heb gewenst met liefde draag ik jou op handen Jij vult de leegte die mij kwelt laat ‘t hunk’rend lichaam gloeien ik voel je krachten overvloeien tot ik verzadigd ben.. uitgeteld ik wil je….vol…..en telkens weer leid ik je liefdevol naar m’n mond waar…

Ten leste uitten zij 't verlangen getweeën aan één galg te hangen, opdat dit dan de aanblik bood van huw'lijkstrouw tot in de dood. Hoewel dit grif was toegestaan, werd tóch niet aan hun wens voldaan; de ambtenaar, de beul vervangend, deed z'n werk onsamenhangend.…

Kijkend op het water naar spiegels zonder lijn ontrafel ik de aanblik van ogen zonneschijn die spelen op het water met de jouwe en de mijn die zoeken naar de eenheid een blik te kunnen zijn Kijkend op het water dat zich rimpelt in de strijd weerklinkt mijn drijvend spiegelbeeld in klotsen dat zich wijd als een uitgestrekte echo voorbij…

zeewaardige verhaal is het de herkenning die de projectie veroorzaakt of de projectie die de herkenning raakt over woeste golven merkwaardige helden avonturen in de nacht vrouwen met zalmneusjes mannen die lijken op Pinokkio bij de sloot zitten een paar fazanten in de verte staat een vervallen boerderij oude tijden herleven bij de aanblik…

De aanblik is ondraaglijk. Je ziet zo’n jongetje en in één klap zie je ze allemaal, ooit. Alle jongetjes, alle meisjes, alle mannen, alle vrouwen in alle kleuren en maten, in eindeloze golven aangespoeld. Menselijk wrakhout. Je wordt misselijk en kijkt weg!…

hoe wij -klimaatgevoelig als we zijn- onze kleine achtertuin ontdeden van de meeste ooit zelf gelegde plavuizen en tegels hoe zon en regen onze tuin stilaan een mooie groene aanblik gaven en wij ons weldra in een geurende oase waanden hoe planten en bloemen onstuimig hun plekje in het zonlicht bevochten en wij de oude tuin met nieuwe…

Nooit zal mijn weeldekus uw wang ontwijden, Uw huivrende aanblik is mijn eêlst genucht: Woonde er begeerte naar u in een zucht, Zou 'k dan u aan uw minnaar niet benijden? 't Is of uw zachtheid, liefde en mededogen Verering voor "het vrouwlijke" beveelt: Want hiervan is uw blonde schoonheid beeld!…