Alle inzendingen over Herinnering OR gearmd OR ritueel

Ze draaide door keek niet maar staarde naar één punt ze draaide door ik hoopte dat ze mij een blik gaf een kleine gunst maar daar danst ze niet voor ze draaide door ik zag haar zelfs zweven haar rituele kunst bracht haar maar ook mij even in trance ze draaide door met intens gevoel zeven kleurige doeken zwaaien als een cirkel…

NOS journaal 13 april: Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren voert in het kamerdebat over verbod op ritueel slachten aan, dat 'volgens wetenschappelijke onderzoekers dieren zich nog vier minuten lang bewust zijn van stress.'…

ingestopt toegedekt dromen en weer gewekt feeën met moedermond dansen rond kinderbed…

Jarig worden Scenario schetsen Wie komt, wie wil ik? Uitnodigen, of kijken wat gebeurt? Taart zelf maken, hoeveel? Raw food? Gelatine en kefir om cheesecakeachtig? Bakken en lekkere geur? Of kopen, eindelijk een keer? Alleen vrouwen?… ook zwager, broer, zoon, vriend Thuis eten of in 't restaurant? Binnen of buiten zitten? Oude tuinstoelen…

Die foto van toen Herinnert mij aan onze eerste zoen Ik heb je lippen toen geproefd Je zachte huid gevoeld En diep in je ogen kunnen kijken Je geur was als een bloementuin En je haar streelde mijn wangen Het was allemaal zo fijn Wat kan ik er naar terug verlangen Joop Bonnemaijers…

Als stilte, klaar al om gewekt te worden, ontwakend tot een zuiver ritueel van vreemde vogels in het riet verborgen... Zo kom je, ben je plotseling mijn deel....…

Oud ritueel wordt uit de kast gehaald Opnieuw toosten ze voor het plaatje. Kijken, lachen en stellen vader, moeder niet teleur. De rest doet zwijgend mee en wacht vol ongeduld op het aansnijden van de taart als de ouders zijn vertrokken, bestemming onbekend.…

Een ritueel zo oud als het marktplein van Vianen.…

De Hindoes van de onderscheiden klassen Gaan samen voor hun zielenheil in bad. Alleen de Ganges is zo vies als wat, Dus niemand die dit varkentje kan wassen. Maar godzijdank ging Lenie 't Hart reeds scheep Met boenders, schuurpapier en groene zeep.…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…

Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest Al ben je al jaren geleden overleden Die verjaardag doet me denken aan ons verleden De dagen uit lang vervlogen tijden Vol geluk en liefde tussen ons beiden Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk Was die tijd toch een godsgeschenk Jouw geboorte…

We slenteren over het zandpad langs de opgedroogde bedding van het riviertje richting zandheuvels waar een enkele boom de kunst van eenzaamheid verstaat als je mij toelaat, in droomwereld of niet geveinsde werkelijkheid reizen we samen naar de stilte onder de bloesem van de vlierstruik we ruiken de adem van zomerse wind zuurstof…

Mijn vader droeg altijd een pet. Hij was geruit, een hele donk're. Met een drukknoop en een klep. Hij ging alleen maar af in bed. En reed hij op zijn brommertje, de pet ging altijd mee. En maakte hij een ommetje, dan groette hij ermee. Nu hij allang er niet meer is. Terwijl ik soms eens aan hem denk.... dan zie ik nog alleen die pet.…

In de voetstap van mijn vader wil ik lopen langs het strand, wil ik kijken naar de zon en genieten van het land. Wil ik dromen,lachen,eten, en van alles wil ik weten. Naar de golven wil ik kijken over hoge wijde dijken, wil ik vechten met de wind, hollen wil ik als een kind. In de voetstap van mijn vader wil ik vrij zijn en tevreden…

Zijn titanische strijd ritueel tijd gebonden blussend door zege.…

Dus Kees ’t Hart: erken m’n parodie, Als ritueel en hoogste poëzie!…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Je lachte om mijn verwondering, ik moest wachten tot die ene dans van lelies tot die opengingen en de tijd ui te stellen tot die zou vergaan, je bleef om daaraan een naam te dopen een herinnering die je niet mist een huivering toen ik je bedoeling las.…

Weerloos verhuisd naakt als een kind in een glazen huis weerloos bij het verlaten en weerloos leven latend ook al is het virtueel in een dodelijk ritueel vraag het maar aan het altaar van haar liefde waarin het geschreven staat ik mis je.…

Op Twitter werd hij ritueel geslacht.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

het vertrouwde ritueel: voordat de reus met vlammende ogen dreigt ze te brandmerken en de kinderen joelend de smidse uithollen zijn ze de halfduistere magische ruimte binnengedrenteld langs de geblakerde muren tot bij de zwoegende blaasbalg tot bij het vuur tot bij het aambeeld waar het gloeiende ijzer vorm krijgt tot bij het sissende…

bezet is een keus heel even opgesloten daarna geheel vrij onbewuste daad een dagelijks ritueel iedereen doet mee iedere dag weer met opgelucht gevoel vrij kleine bevrijding…

ritueel van menselijke wanhoop om de hoogste machten te behagen de grootste offerande een ondenkbare gave het wreedste geschenk over het onbevattelijke sluimert een vliesdun laagje…

Elke zondag gaan we trouw naar ons moeder toe Een grote pan soep op het fornuis lacht ons altijd toe... Als je er na drie uur komt is de pan al bijna leeg Want wat wil je met zo'n gezin die eten die soeppan heel gauw leeg Soms bewaart zij voor mij een kopje want ik ben haar grootste fan ze kent haar pappenheimers goed En is een echte…

Kalenderblaadje eenzaam op je laatste dag, ‘k trek je waggelend af knetterend vuurwerk een mensenzee kijkt omhoog blaffende honden tijdloos ritueel oud glijdt nevelig in nieuw zonder alcohol 2 januari nieuwjaarskussen afgekuist, een lach is te veel…

Ben je een koe, een geit of schaap, dan mag je toch niet te lijden, we willen met verdoving dit zonder meer vermijden. De dieren hier ter sprake, die hebben ons verteld, dat het geweldig zeer doet, wanneer je wordt geveld. We zijn toch geen barbaren meer, zouden we kunnen zeggen, je kunt het dier toch veel humaner het loodje laten leggen…

hij wacht al op haar als ze plaats neemt voor de spiegel al die jaren samen en nog steeds elke avond als de gordijnen sluiten ze zich terug trekken in hun eigen privé vertrekken, hij als een kind zo blij een voor een trekt hij de spelden uit haar opgestoken haren sterke haren, heerlijk geurende haren hij houdt ervan hoe de zware pracht…

ik verdwaal in jaren ben de maanden kwijt seizoenen krijgen nog respijt dagen hebben geen gezicht uren glijden als los zand door vingers van mijn koude hand alleen de zon geeft mij m’n dromen terug haar warmte stuurt mijn vlucht dan zie ik weer het laaiend vuur van pure hartstocht in je ogen breek jij de hemel voor me open in…