Alle inzendingen over Hoop op vrede / koude wereld

in het licht van de wereld Zal er vrede zijn…

heb de kuil gegraven die ik al jaren wilde maken op het warme strand het huis waar ik kan schuilen een plaats voor mij alleen maar het zand is koud en kil ik wil er niet verblijven kijk over de rand want voel dat daar beneden voor mij geen vrede is…

Ze spreken van een diep doorvoeld verlangen naar vreugde, vrede en verbondenheid. Genoeg gemauwd. M’n kip wordt koud.…

Al het vleselijk tastbare van hem die eens mijn vader was, bevindt zich nu te midden van andere geruimde doden, in het tochtig duister en koude vocht van een knekelput, een stinkend krocht bedekt met houten planken. Hoop had hij weer op te staan, om samen met zijn Heer de overwinning op de dood te vieren.…

Ontwaken in een wereld van wit met hart en ziel die reeds geklaard op het nieuwe jaar is onze hoop gericht d’ oude aarde die nieuwe lente baart!…

Ontwaken in een wereld van wit met hart en ziel die reeds geklaard op het nieuwe jaar is onze hoop gericht d’ oude aarde die nieuwe lente baart!…

Waar op deze wereld is het nog veilig als het gaat om de verlangde vrede waar dagen, maanden jaren en al eeuwen om wordt gebeden? Stuur geen bommen meer in auto's! Stuur geen mensen meer als een granaat! Stuur geen raketten meer op steden af als het om Vrede gaat!…

de morgenzon wekt de wereld om ons krijgt een lichte glans, een schijn van vrede duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas dat splinteren zal door alledagsgeluiden en door geen mens ter wereld instand gehouden kan worden…

Vrede, een prachtig woord, waar de "rede" inzit maar die is ver te zoeken op dit moment delen van de wereld worden geteisterd door armoede, aanslagen, landjepik, macht en geweld dat z'n weerga niet kent waar onschuldigen de dupe van zijn Er is veel onrecht en on-vrede verdriet en pijn Vrede, een prachtig woord maar waar blijft de "rede"…

Vertel de mensen waar je zoeken moet, Naar de vrede van ieder mens. Eigenlijk niet te vinden, het blijft een wens. Maar ooit hopen wij de wens te vervullen, De wens van velen, de wens in overvloed, Hier bij ons zo vanzelfsprekend, Maar vele mensen weten niet hoe het moet. We gaan ertegenaan.…

een wereld vol jagen en jachten op vrede en succes in de maand met de langste nachten de hoop om dat te bereiken is al vervlogen met in de spiegel te kijken naar het intens vermoeide gezicht de vrije dagen zijn snel verdwenen met nog meer water naar zeeën van overvloed en decadentie te dragen duurder en mooi maar met een moraal…

Zijn eenvoud ter wereld in een stal geborgenheid in een donkere nacht een feest van leven vrede, opnieuw gebracht…

mijn zelfgemaakte beelden die maar even voldoen om de tijd te meten Geen atoomklok kan me helpen om het beter te doen ik gooi alles op éen hoop lijden, verspilling, vrede en mijn belevenissen, samen één tijdloze energie…

Maar wie goed rondkijkt ziet ook dingen die nergens zijn te koop: een kleine glimlach, blij begroeten, een kind dat juicht om even niets, een vrouw die met haar man in rolstoel er even uit is, zonder moeten, een duif die klapwiekt, kleine voeten die vrede brengen en wat hoop.…

zacht wordt het kind gewiegd nog in het paradijs van lieflijke onwetendheid weer is er de bevestiging van onze band met leven in de eeuwigheid onschuld straalt vertederend uit zijn warm aanwezig zijn is welbehagen zonder pijn de wereld stilt in zijn geboorteban wanneer zal zijn woord van vrede ook onze waarheid zijn…

Dennengeur verdrinkt in gouden glitter kaarslicht mijmert in flarden nostalgisch denken schemering zweeft op vleugels van heimwee naar schimmige verten sneeuwvlokken bedekken schuldgevoelens met vrede op aarde de nacht is sereen en fluistert vergeving maanlicht weerkaatst in stralen van hoop sterren verzonken in mythische…

en hoop…

mag ik nog even tegen je leunen bij je schuilen wellicht sluit nog niet jouw mooie ogen doe ze vooral nog even niet dicht ze gooien bommen op de huizen vermoorden mensen zonder schuld wanen krijgsheren zich machtig wolven in schaapskleren gehuld mag ik nog even tegen je leunen bij je schuilen wellicht doe je handen niet voor jouw oren…

De toekomst van gisteren, is heden vandaag geworden. Vandaag wachten nieuwe mogelijkheden, die gisteren onmogelijk konden bestaan. Mensen communiceren als nooit tevoren. Wanneer het straks licht wordt, wordt ook de nacht weer morgen. Ondanks alle sombere voorspellingen, krijg ik dan weer zin om op te staan. Nieuwsgierig…

Die duif, vroeger teken van hoop, is nu een deel van onze Drievuldigheid: Macht, Prestatie en Bezit. Ach, weergalmt noachs zelfbeklag.…

Morgen, verdwenen minnaressen, stille vriendinnen, koude wereld, komt een zwart paard met blauwe ogen bij jullie uithuilen. Dan droomt er weer één minder.…

er is geen bloem die schreit of koude regen vermijdt van hen die geen hoop meer dragen en doornig worden neergeveld dat ik dan aan morgen denk telkens ik een bloem bewaar laat liefde zonder naam III.…

De vrede van God zij met alle mensen Dat we Hem mogen loven en prijzen En Hem alle hulde en eer bewijzen Laten we vrede voor de wereld wensen. O Heer, kom met Uw vrede in ons hart Wees ons steeds nabij en maak ons stil Dat we mogen leven naar Uw wil En bewaar ons voor veel pijn en smart.…

In de donkere nacht denken aan wat de wereld ons bracht Vreugde verdriet en pijn alsof het altijd zo zal zijn Ooit zal de vrede en rust er zijn…

Gaza lijkt niet onbetwist Bezet gebied op volkenrecht Voor iedereen nu opperplicht De vijand aan de borst gelegd De hoogste rechter spreke zo Dat Allah vrede zij en Christus hoop…

De zoektocht sleept zich voort Naar en door broertjes en zonen Aangrijpend in ons gevoel geboord Mannen, vaders en hun kinderen Hoop dat ze hun moeder belonen En weer liefde en vrede vinden…

Zijn boodschap brengt de vrede aan voor de mensen van goede wil laat niemand in de koude staan als dagen donker zijn en kil Zijn licht zal over ons stralen Zijn liefde zal warmen ons hart Hij zal onze weg bepalen ons lichtbaken zijn op kerstnacht!…

je schoffelt kruizen op een hoop en schoont de paden de graven zijn geruimd vergeten zijn hun daden herinneringen spoken rond gevlucht uit pas ontgonnen grond het rusten is gedaan na jaren wachten in opstandigheid de vrede is vergaan kruizen op een hoop een verrijzenis aanstaande maar de zielen zijn al op de loop…

Zoek poëzie waarin mijn woorden kunnen schuilen Klanken die waaieren over stad en veld Als de bronzen stemmen van klokken uit een carillon Waarvan de klepel de historie vertelt Over streken ver in het rond En ik wil roepen over vrede Over vriendschap en geen geweld Over mensen die elkaar respecteren In een wereld waar elk leven telt Ik…

, zo koud ....…