Alle inzendingen over Levenslijn

Ik wroette diep in moeder aarde vond verse vruchten in m’n hand de blanke kernen van het leven die gekiemde groeikracht geven en zich ontworstelen aan ’t zand Het liet mijn werken even rusten diep verzinken in mijn eigen zijn vragend of ik wel weet wie ik ben het diepste van mezelf echt ken de draad volg van m’n levenslijn Ik hoor het…

Je was ineens zomaar verdwenen en ik herinner me nog de tijd dat de zon en maan tegelijk schenen maar nu ben ik je voorgoed kwijt Ik hoop dat alles goed met je gaat en dat je heel gelukkig zult zijn zie het bestaan als een kostbaar sieraad en hou je vast aan een gezonde levenslijn Wie weet ontmoet ik je ooit weer tussen de sterren en…

dezelfden gezweefd en opladend in rookpluimen ondersteunen zij de illusie en brengen ergens ver vandaan als in macabere dimensies overgeleverd brandt het steunpunt rijp de boodschappen zij van doden opslaan en zij het lang te hebbende gevoeld innemen: aan hun blanke zolen opgelopen natuur en de staat een massale schare zonder hen geloven in de levenslijn…

Het einde: van een jaar, een eeuw, aan oorlog en aan pijn, een stip in onze levenslijn, herinneringen zijn het maar. Toch is er iets wat wel beklijft, iets wat alles overwint, steeds weer opnieuw begint, liefde is het die overblijft. Zij overwint zelfs tijd, geeft allen hoop op eeuwigheid.…

De mens is hier om enkel zichzelf kom laat dus zichtbare levenslijnen op koorden ook jouw voeten dragen strek gerust je armen uit en loop ken ons, ken dit zoekend evenwicht. Achter noch voorwaarts, alles mag als je stil blijft staan ben je nergens.…

En dan de vis, snel kloppend vissenhart, visogen op handige levenslijn. En dan papa, snoeihard geraakt door een snerpende kinderstem. En dan weer de vis, terugkerende haak uit vissenschubben. En dan plonst waanzinnige pijn in zacht zalvend water. En dan weer het kind, papa papa! visvrij visvrij!…

Van gorgelend water geen nieuws meer, of een eenmalig teken van herkenning; slechts de afgebonden navelstreng, verdroogd verkrompen levenslijn, veilig in de palm van mijn hand. Later dit uur verzamel ik honderd woorden aan de oosthemel voor mijn vlees gebonden lichtkind.…

De handleiding was na een aantal jaren eindelijk vertaald Een leven gedeeld dat opeens eindig blijkt Overwinning op overwinning, maar ineens de finish gehaald Niemand die nog met de eer strijkt De enige zekerheid maakt zo onzeker Tijd is niet altijd de wreker De levenslijn hoort niet ineens te breken De gedachte “hoeveel tijd kan ik hier nog…

(over mijn oma) in jouw boezelaar schuilen nog mijn kinderdromen waar je ooit geboren was een eiland, dat verenigd werd met vaste wal bezongen als een scheepje dat zijn koers bepaalde helder, langs de levenslijnen van jouw oude dag “schipper ik zie de vlaggetjes waaien” zingt nog in mijn hart, verankert als een beeld dat bloemen…

Twee levenslijnen snijden elkaar middendoor De ene is van het verleden de andere de toekomst Hun snijpunt is het heden, het nu Is de toekomst al bepaald of vastgelegd in de sterren De toekomst bestaat op dat moment nog niet.…

Vloedlijn, levenslijn, volgen wij hand in hand. Was het onrust die mij hierheen dreef, waar strand en zee versmelten, daar waar de einder is? Is het die perfectie die ik mis, of juist een hoger doel waarnaar ik streef? Intussen groeien wij samen één, onder witte zomerwolken uit het westen.…

verdrink ik in het eenzaam zijn van beider zaaigoed doet mij in het zweet ontwaken, het zaad bloeit op als onverkort gewas van een wilde droom, aan de hoogste bieder doorverkocht de uitkomst die ik in je ogen las verscholen achter de blinde vlek als overbetaald lot, waarmee het hart leeg bloedt in barenspijn, als open einde van de levenslijn…

verloren dingen, mensen ben ik mezelf te veel in wachten op elkaar omdat wij niet zonder kunnen als limonade gazeuse die niet zonder koolzuur (de belletjes) en de rode kleur (bessen) kan Ik werd wakker met jouw handen op mijn ogen en je lag achter mij zag de schuine bovenkootjes van je pinken, keek in je open palmen en las je handen, levenslijnen…

jij beschreef liefde, zoals iedereen dat doet, met romantische gedichten uit eten, kaarslicht en verdween ineens ik ben het nooit vergeten nee, dan ben ik liever plant zo´n groene met grote bladeren waarin de nerven, als de aderen in je hand, je bloedsomloop beschrijven en elke nerf is tegelijk ook levenslijn verborgen in de armen van elk…

Mag ik u de hand eens lezen Schikt u dat op dit moment Het staat geschreven ‘t is bekend Van mij heeft u dus niets te vrezen Nee u hoeft niet zo te beven Ai uw levenslijn loopt stuk Dat duidt op een ongeluk Gelukkig duurt dat nog wel even Oei en dat lijkt ook niet pluis Heeft u soms een grote hond Ach nu lijkt ie nog gezond Houd hem voorlopig…

Hun levenslijn weet hoe ik heet. Hun doorzichtige aders verbergen de loop van mijn lot, de vlucht Van ons bloed dat het wit van je wangen verandert in vlekkend verlangen. De tuindeur waait open.…

voluit duinen uiteen barst mijn stem met fluweel stoffeert ( en al wat eb was over mijn strand woest vloed blinkend als kind met vlinders in handen verborgen lacht zo beef ik des nacht in volle vallende sterren mijn adem over jouw huid) zing ik vlakke tonen ronder en rollend van mijn tong het hemelbed in op het ritme van je levenslijn…

de rivier zoekt zijn grens ik ben ontzettend bang leg blokken neer langs de spleten van mijn ziel vlucht een glooiing op gras onder mijn voeten vecht voor veiligheid m’n levenslijn loopt grenzeloos grillig langs randen van basalt de dijk draagt m’n pad klimmend naar zijn kruin kijk hoopvol omhoog de zon en het water kleuren m’n…

van gesponnen winterslaap waarin de tijd zich liet verpoppen maar van zijn vliezen werd bevrijd door de trommels van het seizoen schenkt de zon als zijn eerste boreling terwijl de natuur nog slaapt, verwoord in het voorjaarsdons op mijn gezicht schreeuw ik me los, verlos me als een leeuwerik in een jubelende gedicht waarin de levenslijn…

Kan het jaloezie vertragen dat rood het levensbloed bekruipt langzaam, tergend, vechtend als levenslijn, de streep die hapert en sleept wordt bloedeloos overgeslagen, rood de lichaamsvloeistof om er te zijn.…

fjorden en druipsteen rijpend op metaal mevrouw natuur is weer eens met vormen aan de haal bonte kleuren, bombastische kleurschakeringen tot een gebrek zwartgeblakerd weergeeft hout versteend in de tijd waarin het leeft 't was vast een ontzettend creatieve boktor die groeide volgens levenslijn en waarderingen de rode loper geeft de volledige…

Ieder mens begint bij start, maar iedereen groeit naar iets anders toe, de een doelloos, een ander verward, niemand beseft eigenlijk hoe Maar uiteindelijk komen we allemaal, bij het einde aan, na een dik boek met levensverhaal, zal ieder persoon net zo snel weer gaan We worden geboren, trekken een levenslijn met ons mee, kunnen voelen,…

Ik zal geen kwaad doen, noch verderf stichten Geen heilige berg is mij onbekend, Ik zal mezelve beterschap toewensen, en vredig De levenslijnen der herinnering volgen Naar de puinhoop van mijn verleden dat nog slechts smeult, En stuiptrekkend in mijn ontworteld landschap Zal ik de hand uitstrekken naar de sluier van de diepe slaap Zachtjes…

Ik denk aan denkers die van de oude verhalen en de nieuwe praatjes andere kanten beschrijven die als nieuw observeren wat er is en iets anders opmerken dan gangbaar is en dat in de werkelijkheid leggen Precies dat reageren op wat er al is is oorspronkelijkheid of de illusie ervan In een eerdere tijd zou ik zo'n denker zijn geweest…

Hoe zijn de paden in het leven Voor een man ontstaan Waar dacht hij te moeten geven En waar te moeten gaan Hoe zijn langszaam levenslijnen groeven geworden in je hand en, hoewel vitaliteit soms kan verdwijnen, kracht en spirit zó gebleven want...…

Je handen voelden warm en zo intens vertrouwd Een verbond van levenslijnen vloeiden als het ware samen.…

Ik volg de waterlijn, levenslijn. Angst komt als twee koude handen... Veelkleurige strandhuisjes, ik zoek naar nummer 47, ergens in de eindeloze rij. Blauwe luiken, kunnen wel een verfje gebruiken. En ik keer terug naar de open ruimte. De branding wist mijn voetstappen uit. Ben ik hier ooit geweest?…

On-gegrepen,mis-begrepen De levenslijn volgeschreven Oudere bomen die overleveren De nageboorte in witte strepen, Het oude in geboorteklanken Eeuwen-oude gezangen Bladeren ingeschreven De vogelpen als kogelpen Gewassen blauwe inkt, Hemelsblauw in de bodem dringt Geslagen humusbladen Beelden stormen die worden weggeblazen Glasschreven van…

lucht) (Een bloem die weer bloeit Een kind dat weer groeit Een mens die weer straalt Een lach en een zucht) (Daar waar liefde woont Is het hart gekroond Is de ziel getoond Is niemand geducht) Laat het vrede zijn Laat het vrede zijn Laat het vrede zijn Laat het vrede zijn Laat het vrede zijn Maak die stoelendans Tot een levenslijn…