Netgedichten

netgedicht (nr. 43.829):

oprecht rechtop

fjorden en druipsteen rijpend op metaal
mevrouw natuur is weer eens met vormen aan de haal

bonte kleuren, bombastische kleurschakeringen
tot een gebrek zwartgeblakerd weergeeft
hout versteend in de tijd waarin het leeft
't was vast een ontzettend creatieve boktor
die groeide volgens levenslijn en waarderingen

de rode loper geeft de volledige cyclus aan
van tussen toen en hierna, de witte waas
waar levens in stenen vormen geslepen
zich bijzonder waardig manifesteren
over het hoe zo te worden en de keuzes
hand in hand uit, overgaan

afstoot, symbiose, stralend zowel dof
vreemde taferelen door het stof

en waar is de bedenker of ster gebleven?
met dit alles van wat me hier wordt gegeven
ik zie alleen de blauwdrukken nog
die overigens ook van kleur veranderd
in een totaal andere dimensie hebben te leven
en dan heb ik van versplinterd glas nog gezwegen
waarop ik me stellig ook maar afvraag
waar is die boktor nou eigenlijk gebleven?
en van waar heb ik deze beelden gekregen?