Alle inzendingen over Ommekeer

Hier zijn we dan in het nabije verleden dankbaar voor wat geweest is onbeschreven naïef gebleven hofnarren en dieven bij de vleet nijverige huisvrouwen met smetvrees anderhalve meter dichter of verder weg bij de waarheid zonder ommekeer met koude vingers van een zwerver en de warme voeten kleine God op weg naar de afsluitdijk…

zij in Utrecht geslagen geschopt door hen bovenop de pijnlijke ruggen gestaan bekijk de film krijg jij net als ik een hele dikke traan ook de diertjes op de kinderboerderij moeten dit ouders van deze kinderdaders spreek hen daarop aan haat machtsbetoon iedere dag zien en horen wij dit weer Heer geef een Goddelijke ommekeer…

Laat ons blijven hopen op een ommekeer Maar de onschuldige slachtoffers keren nimmer weer……

Dat broze in die grijze harde chaos waar de vlucht alleen maar voorwaarts kan, terwijl wij terug willen, samen hand in hand zoeken naar een ommekeer. Dat is het punt: die hang naar veilig heenkomen en onderdak in warm en schemerduister samen als dat Siamese wat ik als een tatoeage op je schets, je overal mee wil bedekken, kleuren.…

Daarstraks zat ze nog roerloos en sereen Vast op een bankje dat van haar verhaalde Het droeg de kleuren van Piet Mondriaan We lopen samen terug, zij zet zich neer En neemt haar fruitmandje dan op haar schoot Haar hondje vlijt zich weer tegen haar aan Ze was dus toch met een als ik begaan Die wachtte op een soort van ommekeer Ik lees nu…

Een schalkse vorm: het Elftal of Onzijn elf regels lang: eerst drie maal drie, dan twee aan 't brein van doctorandus P. ontsproten 't patroon per drietal schuift als 't ware mee de woorden worden in een mal gegoten; Zo halverwege volgt de ommekeer Vrouwelijk en mannelijk rijm zijn echtgenoten de vrouw als Dame en de man als Heer Roos…

de dagen dragen alleen nog nachten en ik zie geen ommekeer… gebed kan het verdriet verzachten al zit ik het liefst in stil geween.…

Foto in huis-aan-huisblad Forse hond getuigd voor kar Spaakwielen groot, velg in ijzerband gekrompen Het baasje staat ernaast, hij doet blijkbaar in lompen Sjofel, werkmanspet Armoe, 100 jaar geleden Zwartwit voor ons vastgezet Het hondenleven van toen heeft een ommekeer gemaakt Baasje heeft de viervoeter aan zijn e-bike gehaakt De…

ik de goden herbeleef in griekse en romeinse sagen dacht losjes de olympus te bestijgen zeus in het voorbijgaan even klein te krijgen heb het niet gehaald gefaald ben ik toen woordloos afgedaald wilde uit de as van feniks nog herrijzen tafelde in later eeuwen met wat keizers in een decadente sfeer maar koning clovus bracht de ommekeer…

verkeerde weg als blinden gedragen wij ons voor de gevolgen van het doen dat de grond onder onze voeten langzaam zeker doet verschroeien waarom willen wij niet begrijpen dat wat wij blind vertrappen niet vanzelf wel terug zal komen dat het weg is als het weg is nog kunnen wij ons beteren door niet toe te staan dat het eindigt nog is een ommekeer…

de dagen dragen alleen nog nachten en ver vooruit zie ik geen ommekeer gebed kan het verdriet verzachten al zit ik het liefst in een stil geween nog bind ik mij aan herinneringen die moeizaam zwerven door mijn hart van mooie dagen die te vlug vergingen en nu lange uren vullen vol van smart de pijn die niet wil verzwinden schrijf ik in droeve…

dat de stemmen nog worden geteld de uitslag is simpel te voorspellen waar honger en angst de keuze bepalen kiezers worden gepusht en gekocht smerige feiten de krant niet halen elke zeggenschap en hoop ontnomen kan de weerloze kiezer zelfs niet dromen van een ommekeer ten goede droef te moede stemt hij weer zoals van hem verwacht hij…

herkent men bewaarkracht Want één zijn is niet alleen zijn is in een cirkel wonen van wit licht Wanneer de tijd vraagt om gulden tranen beperkt te dragen dan opent zich, versterkt en lovert zich een nieuwe zin En zoals de mier een bladnerf bewandelt loopt men, de wegen in zijn land vergetend en opgetekend in den hand zijn ommekeer…

Het mijn en het dijn, verjagen de werkelijkheid wereld vergeten, versnipperd in schouwen zonder materie om herop te bouwen zonder ommekeer, rest alleen nog vertrouwen na afgesloten zoeken, enkel nog een weten van een lang vermoeid verleden.…

man geeft wel te denken Bij zijn geboorte is ie meestal glad Da’s makkelijk voor in het babybad De kraamhulp kan hem zo geen haartje krenken Maar na een tijdje groeit er toch wel wat Op ’t schedeldak en brauwen om te wenken De oksels gaan rond dertien schaduw schenken Tot slot de baard dan heb je ’t wel gehad Na jaren komt tersluiks de ommekeer…

Haviken strijken hun pluimen Hun lobbyclub heeft goed werk gedaan 20 miljard voor oorlogsschepen Wen er maar vast aan Het kan oplopen tot het dubbele en misschien nog méér De eindjes staan open Politiek kent geen ommekeer Oorlogsschepen zijn passé Geldverslindend en kwetsbaar op zee Afgeschreven in 30 jaar Meer op de werf dan vaarklaar…

Marco van Basten Frits Criens Van Basten, Marco, is een echte heer Die hecht aan Hollands tactische traditie De jonge leider, barstens vol ambitie Zet langzaam weer een winnend elftal neer Hij duldt op zijn terrein geen oppositie Heeft lak aan roem en namen van weleer Zoekt juist met jong talent de ommekeer En geeft de pers zo handenvol…

Waar stilte tijdelijk is, zonder ommekeer, gaf de maan een gedwongen aardatmosfeer, een moment van rust, verborgen kracht, alsof men zweeft in constante nacht. De zon in heel haar pracht verschijning, stralende warmte, minachtende verdwijning, donkerte in kilheid vervalt het gemoed, schijnbaar uitzichtloos, bevangen voorspoed.…

Mijn ommekeer als een vluchtig moment. Geduldig bent U, U die leeft van eeuwigheid. Mijn woord broos en tweeslachtig. Uw woord Waarheid, blijft gestand. Geeft hoop aan wie verlangen, Geeft richting aan mijn bestaan. Begin van mijn begin, bemin mij. Heb mij lief, heb mij lief!…

Eens beroept de geliefde zich op een ommekeer van gevoelens, loopt ze op een onzichtbare morgen voorgoed zonder koffers zijn idioom uit. Hij neemt voor kort de kleur aan van een overgewaaid bevattelijk lied, zeult het knaagdier als in de voering van winterjassen mee in bluesmuziek.…

Dat grote mensen bang zijn voor wat niet te zeggen is , altijd al bang waren voor onweer of ommekeer weerhoudt hun gelukkig niet. Kijk nu toch, tuur even mee naar de horizon, stralen worden uit het wolkendek opgepikt door kinderen met frêle vlindernetjes losgelaten.…

Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter zo schril gaat dat knap universum recht in.…

Een halte kan ook heel persoonlijk zijn je wilt ontkomen uit de greep die blijft belasten en als je denkt, nu is het de juiste tijd je bent gevangen in gedachten een ommekeer werd wéér verspeeld en wat je stoort, je ziet het eindpunt gloren maar elke halte blijft er één waarvan je weet, dit is de weg de tijd is rijp die stap te maken bevrijding…

Ik woon diep in jouw hart Geen enkele twijfel meer Jouw liefde is grenzeloos Voor mij de grote ommekeer Jij knuffelt mij haast dood Snuift de geur van mijn huid Streelt de lijnen van mijn lijf Houdt het zonder mij niet uit Ik geniet van je genegenheid Weet nu liever een lieve man Eentje die er altijd voor mij is Waar je echt op bouwen…

'k En weet 't niet meer, 'k en ziet 't niet meer, maar als ik, bots, mij ommekeer, 'k zie nog gedurig iets als muggenmeeuwen sneeuwen.…

Gelukkig brengt de nacht de dromen weer van onze jeugd die daar fris en ongeschonden bleef maar nooit, nooit meer, een reële ommekeer van wat vroeger was en nu niet meer.…

Zorgen voor verlichting, wellicht de ommekeer. Alleen al de gevoelens, gedachten maken blij. Denkend aan het leven,   voel ik me dan weer vrij.…

of komt er dan een ommekeer, en ga je me dan eindelijk eens verstaan? Ooit... hadden wij elkaar beloofd, ervoor te waken, dat ons vuur zou blijven branden... wie had het ooit gedacht, het vuurtje dooft, en een breuk is al gauw voorhanden...…

Een ommekeer of nieuwe wijn voor oude poëzie?…

het teken van het pentagram op drie punten vastgespijkerd aan de levensboom die wortelt in duisternis en onwetendheid maar in zijn kroon het witte licht verbergt tussen valse zekerheid en chaos dans ik als een derwisj die rondtolt op zijn hoofd, in ijdele hoop de aarde in beweging te houden overgeleverd aan het lot wacht ik op de ommekeer…