Alle inzendingen over Spirituele Lente

De lente versiert lente versiert me met goudgele hangers te groot in getal Ik mag uit mag naar buiten voel me mal.... Het voorjaar in m'n kop haal me van stal: Het is waarlijk lente.......…

‘t Is bijna lente, de knoppen zijn al weerloos, de takken steken hun armen uit en de groei heeft de bloei ontdekt. Het blijft voorlopig lente, omdat het gretig groen is. Het was de luidruchtige lente, die even heeft geglimlacht. ----------------------------- uit: 'Liever niet', 2017.…

Morgen, als het lente wordt zal ik rondgaan in mijn bloemenslee en de wereld doen ontwaken vermomd als toverfee. Morgen, als het lente wordt zal ik vlinders naar de bloesems sturen zal ik lachen naar mijn autochtone overburen. Morgen, als het lente wordt creëer ik voor elke bonte specht een eigen nest waar hij z'n masker aflegt.…

Want van lente, van lente, Het zingt al van lente en zonneschijn.…

de lente al zo vaak bezongen - er staat niets nieuws, in dit voorjaarslied - toch moet ik loven, ongedwongen: verbloem ik lente... dan bloei ik niet…

lente ze gaf pijn ze troost in tere kleuren in het kwetsbare van spikkeltjes op vogeleitjes lente ze laat tranen ze droogt met zachte wind ontvouwt, plooit haar helder licht over een winterhuid lente ze laat sterven ze laat leven een nieuw begin groene blaadjes uitlopers slingerend langs de steen lente ze bezingt ze omringt…

Morgen, als het lente wordt creëer voor elke bonte specht een eigen nest waarin hij zijn masker legt. Morgen, als het lente wordt zal ik de winter prijzen om een zon te schenken in het glas der wijzen. Morgen, als het lente wordt zal ik buigen voor het krom en voor het recht, barst het leed en pijn, om even vergeten te zijn.…

Ik wilde je even laten weten Hoeveel ik van je hou Dat jij mijn beste maatje bent En jij de enige bent die ik vertrouw Dat ik blij ben met wat jij mij geven kan Jouw liefde en jouw kracht Jouw spirituele kennis en je kennis van het leven Dit alles bij elkaar Heeft mij op vele momenten hoop gegeven Als ik je nodig heb dan ben je er voor…

ik voelde nog de warmte van je jas die ik voorzichtig aan de kapstok had gehangen vleugjes jij waren in de hal gebleven als eilandjes leven van jouw spirituele aanwezigheid je dirigeerde ongedwongen de heerlijke sfeer die jou vanzelfsprekend eigen was je nam altijd de grote wereld mee zoals jij die kende en voelde vol spirit…

wijd open zwelt mijn borst op van emotie gaan de tranen vanzelf lopen ave maria, moeder van god hoe vaak heb ik niet gebeden dacht dat ik alles zelf kon heb ik er tegen gestreden ave maria, moeder van alle moeders u weet, u kent de pijn de vreugde van geboorte van een zoon verloren zijn ave maria, goddelijke moeder moeder van mijn spirituele…

Aromatisch trekt de zachte wierookgeur door de heilige, haast kerkelijke gangen, ontvlamt, ontbrandt en verfijnt aangenaam en troostend aangestoken ....alleen witte kaarsen herinneren en de spirituele muziek, terwijl de blauw-groene rook voorbij trekt en de inspirerende creatieve geur blijft branden blijft hangen in je neus en het geheugen…

Die leven inblazen met een nieuwe spirituele vlam. Die teruggeven van een vrij ruimtelijk leven na de glazen omsluiting van een kwade gram. Wees gerust, je wordt gekust. Schone slaapster vrij van last. Blinkend, blakend uitgerust. Draag het schoentje dat je past.…

Is dit lente of misschien herfst: druppels grijsheid en treurnis, vlugge mensen. De avond sluit al vroeg de luiken want de regen willen we niet. Lente of herfst? Toch is water leven, begin en bron; Regen is echter triestig als het lente is.…

winter me in een heldere stille nacht winter me met wuivende lichte weemoed winter me in verre witte wanen winter me op een licht geladen vlot winter me even maar winter me…

De winter valt in, de nachten helder en ijzig koud, 't is de lente waar ik aan dacht en toch het meest van houd.…

Het is lente en de vogels maken hun nest Ook de geile konijntjes doen hun best, Iedereen gaat plotseling vermenigvuldigen Ook ik behoor tot de deskundigen. Het is lente en het wordt als maar heter Met de wiskunde gaat het steeds maar beter, Gelukkig blijft de lente niet eeuwig duren Anders kreeg ik nog lage rugfracturen.…

lente lente lente Deo Volente dan springen de knoppen open nog sterker ik zie ze al het groen ontworstelt zich aan cocons in verlengde vingers van uitgestoken armen dik en dun lang en kort sprietig of uibollig * ik trap in hondenpoep vers gelegd op paden die door de nieuwe toekomst slingeren met een reuk zo pril…

De tinteltenen van de lente, ze maken me zo blij, ze maken me zo vrolijk; ze dansen zelfs met mij; De tinteltenen van de lente verheugen zich zozeer, ik zie de knoppen groeien, het licht schijnt meer en meer; De tinteltenen van de lente, ze roepen naar elk kind, ze roepen alle mensen en zingen in de wind.…

Speenkruid, Slanke Sleutelbloem, Fluitekruid en Bosanemoon, groei, bloei, Flora floreert: Lente! Vogelzang en nesteldrang, de eerste vlinders, Fauna barst van leven: Lente! Rokjesdag, terrasje pikken, goed glas bier; laat maar komen die Lente!…

het nevellaken ligt glad en schoon te wachten op de dauw meedogenloos en kil op het nieuwe blad, zo pril een zware last nu reeds te dragen wachtend op het dagen kwetsbaar zijn de knoppen zich persend uit het hout smachtend naar de lentezon de ochtend is nog koud…

De lente is er ; het leven herbegint. De dood trekt zich, even, terug in de coulissen om straks een nieuwe rijke oogst binnen te rijven.…

stil lig ik op mijn rug in het gras boven me ontvouwt zich een panorama waarin ik met een beetje fantasie de besneeuwde toppen van bekende alpenreuzen kan ontdekken achter me doet roodborstman zijn uiterste best om zijn buurman te overtuigen dat het pas verschenen vrouwtje toch echt voor hem bestemd is een kever doet verwoede pogingen om…

Een gevoel dat langzaam weer groeit, in de lente kun je dat verwachten. De lente is een mooie tijd, de zomer komt daarna kijken. Geeft ons mooi de gelegenheid, om voor de zomer in ons nestje neer te strijken.…

deze lente, dit nerveuze regenen maakt alles weer onzeker en toch buiten door het raam gaat alles verder: onrust ingemetseld in huisnummers buslijnen rekeningen dagen graden en daar lopen onder paraplu's allen die wat willen worden die al huizen hebben schoenen auto's kinderen ach, deze lente dit uitgesteld ontluiken, dit regenen…

de ijzige wind geeft de crocussen een kus van roestend ijzer de roos steekt alles bottels en uitbottende blaadjes in de zon de forsythia aarzelt tussen groen en geel haar eerste lente doe de kalverdans rondom de watertoren in de zonnedauw…

Had ik uw adem, Nachtegalen! Uw zilvertoon, Langs alle heuvlen, alle dalen, Zou ik uw smeltend lied herhalen, Zo vol, zo schoon! Ik prees die God in mijn gezangen, Die veld en woud Weer 't groene kleed heeft omgehangen Na zoveel maanden van verlangen Zo blijde aanschouwd. Ik zou die grote Schepper loven, Die, ongezien, Zijn troon gevestigd…

Een jonge lente doet vergeten wat ik in de ochtend moet. Je hoort te eten, zegt mijn arts. En wars van een subliem ontbijt, verblijft een rijke tafel leeg. De gouden vleugel lonkt mij toe, hij heeft mijn ziel zwaar aangevreten! Zieke klanken kleuren mij: het flauwe en blankste iel, alsof ik een palet verzweeg.…

zucht als ik mij nederzet het longkruid ademt violet ik ruik gevleid naast achterdeur viooltjes liefelijke geur en als ik denk dat niemand ziet dan troost mij de vergeetmeniet je bent uniek en niet gewoon vertelde mij de anemoon vergeet maar wat er gister was de zon strooit bloemen in het gras de tijd is zwanger van gebaar en lente…

een zwarte vlinder cirkelt om een schoorsteenpijp nog niet afgekoeld…

wanneer het jonge groen ontspruit het gras begint te groeien voel ik de kriebels in mijn buik begint de lente ook in mij te bloeien de lijster in de conifeer die mij 's ochtends doet ontwaken weet ieder jaar steeds weer de lente in mij los te maken het lammetje in de wei dat vrolijk staat te springen maakt mij van binnen blij 't zijn allemaal…