307 resultaten.
Janken bij volle maan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 309 in het ervaren van werkelijkheid
worden dromen tot illusies
gestrekt
die de dronkenman verheffen
tot meester van ontworstelend
gebeente
hij zwart het vlees van leegte
voorbij de spelregels van
zelfbedrog
brandt de weerzin onder zijn tong
als machteloze vuisten op
de nacht
zijn geween breekt
volle manen
tikt de tijd terug…
eeuwig
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 466 de spiraal van eeuwig leven
tekent het centrum van mijn groei
in elke cel van mijn bestaan
en in de adem van geschiedenis
zoals de opgerolde slang
de conisch gevormde schelp
hemelse galaxieen
draaikolken en wervelwind
voert mijn adem mij terug naar de kern
van mijn cyclisch bestaan
waar hemel en aarde elkaar ontmoeten
in verheffende…
zie de mens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 79 de mens een samenspel
van atomen en moleculen
laveert in het onmetelijke universum
de mens een vernisje ratio
balanceert op dunne draden
van verbreken en verbinden
de mens een druppel bewustzijn in de oceaan
slingert heen en weer
tussen verheffen en verlagen
de mens het bange dier
dat net zo lang om lichtbundels blijft vliegen…
Onder de motorkap
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 263 Nieuwsgierig naar
hetgeen ik aan zal treffen
hoor ik mijn eigen stem verheffen
bij het zien van deze strijd.
Is het verblijf van marter Steen
nog niet verleden tijd?
Al eerder troffen wij
een eendenei.
Vol afschuw ruim ik veren
van een sneeuwwitte duif.
Wanneer ik mij voorover buig
denk ik niet echt
aan vrede.…
Dr. Erik buigt zich over de ruimte
netgedicht
2.0 met 17 stemmen 2.241 Erik Matser (Zevenaar, 29 maart 1963) neuropsycholoog o.a. werkzaam bij Chelsea, gaf deze week aan dat zijn discipline bij uitstek geschikt is voetbaltalent vroegtijdig te testen selecteren en scholen. Ook de taal waarin we over deze categorie talent&scholing voortaan praten moet neuropsychologisch volgens hem.…
Plastiek van een tekenaar
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.340 .
----------------------------
uit: 'Tirade', 29, 1985.…
in ogen gestreept
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 346 ik eenmaal weet heb van
verleden, dagen aan nachten
keten met niets dan adem
tekens verdwijnen, de kiem
van glijdend geluk wanneer
ontkenning breekt in assen
doorheen het geweld van vuur
kan ik, beroofd van verlangen,
liefde in oprechtheid leggen
of ben ik al te diep door
het gestreepte sterven bevangen
nu leegte, vervreemd van verheffing…
Jaarringen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 114 Nerven in geborgen luwte
van verzamelde jaren
rijzen uit geurige aarde,
zich aldus verheffend
boven ondermaats gekrioel.
Bronzen standers
in wassende omvang,
reiken tot hemelse
vormen met gewichtloze
wolken als doel.
Rechtstandig, de armen
uit de mouwen geheven,
of in cirkels zonder aanvaring.…
Tegen de zwaartekracht in
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 92 Terwijl mijn gemoed
Zich zichtbaar verzwaart
Tot in de diepste
Krochten van mijn ziel
Word ik opgetild door jou,
Klein pluisje, dat
Tegen de zwaartekracht in
Zichzelf verhoogt, en zich
Moeiteloos een weg
Naar de hemel baant…
Al wat leeft en voorjaar geeft
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 42 De dag verkwikt vandaag met serene rust
alles geurt en bloeit als een lieve lust.
Zendt het hemelse zo haar troost neer
kijk , planten en bollen geven al kleuren weer.
Vrouwen laten binnen de ruiten glanzen
buiten zie je het vliegjesgoed dansen.
Schapen, wat zou de zin van hun gedrag wezen,
is het dartelen de kuur om wintersmart te genezen.…
Vanuit de lucht groet een vogelvlucht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 78 Op weg door het park naar de andere rand,
waar het riet ruist, deze overkant lonkt
pronken ze ook nu met hun verenpracht,
stijgen en dalen ze met wiekende kracht.
Het weidse land oogt daar een altaar zowaar
't voelt niet raar dat passerend monden openvallen.
Rallen, kuifeendjes aalscholver lepelaar en tureluur
elk geeft echt pracht dit uur…
Het archaïsch duister
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 99 nog smeult de haat
laait agressie op
uit het archaïsch duister
waar het misverstand geboren is
hoe ongebreideld is
de brute kracht die levens pakt
van andersdenkenden in
hun streven naar de wereldmacht
fanatici en barbaren
bruuskeren alle normen en
waarden die de mens verheffen
uit een beestachtig bestaan
hier zal de hitte exploderen…
HET LEVEN OVERLEVEN
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.205 Heel alleen
diepe eenzaamheid
intense stilte
gevuld met lieflijke geluiden
tsjilpen, zoemen, kwetteren
geestverruimend
lichaam vergetend
uitzweven over het veld
ontmoetingen uitgekristalliseerd
door eeuwen geduldig
wachten in het licht
dat stralen van energie uitdraagt
om bewust, het onderbewuste te verheffen
tot een krachtveld…
joint adventure
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 274 bestegen door koraalridders
verheffen zeepaarden zich uit het water
en begeven zich schuimbekkend richting land
walvissen zuigen tranend de branding naar eb
en spuiten zich golfbrekend een weg naar volle zee
oceaanstomers vliegen verschrikt op
en verdwijnen in V-vorm aan den einder
op m’ n roze strandslippers
sta ik met grote ogen te…
kleine mysteries
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 109 nu het
virus blaffend
gaten in het
leven vreet
weten we
dat bomen
geen gouden
appels dragen
nu stemmen
verstarren
in monotone
virustaal
wekken we
ongeboren
woorden tot
leven
nu we
de wet op
de zwaartekracht
tarten
verheffen we
gewone
mensendingen tot
kleine mysteries
nu we
in de stilte
stiller
worden…
Onbereikbaar blauw
netgedicht
3.0 met 138 stemmen 54 ik draai
zwaai naar
en aai de golven
dompel in het
witte schuim
dat weg flitst
van de rafelige
kammen die
zich kuivend
verheffen
naar het
onbereikbaar
blauw van
de hemel
terugvallend
hun draai
eindelijk weer
vindend uitlopend
op rul zand
van het strand
waar ronde
schelpen
hun laatste
gebeden
murmelen
tussen
scherplange…
Je schitterende lach
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 er waren
zonnecontrasten die
schitterend bij je pasten
vaak een
tikkeltje gewaagd
pikant was de grote vraag
veel accenten heb jij
gegeven aan de accessoires
die je hebt meegekregen
haren ogen
en je schitterende lach
maakten alles feilloos af
je bent altijd
puur natuur gebleven
jij de liefde van mijn leven
wil melker
29…
Waar
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.561 Gestorvenen verheffen hun hoofd
God’s zetel trilt en engels vallen
Door angst en schrik verdoofd
Je roep werd niet geloofd
Je wilde niets verstoren
De galm alleen, is nog goed te horen…
Vrijdagmiddaggebeden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 zij verheffen zich in
onaantastbare formaties
stapelen agressie na
uitgesproken te zijn
ongelijnd zwieren
woorden als denkbeeldig
eiland in de grote oceaan
zonder ooit te standen
tot hij zijn
wereldbeeld ontvouwt
vrouwen charismatisch
bindt in hun gezinssituatie
mannen simpel
om zijn vingers windt in
bevestiging van hun bestaan…
KWETSBAAR
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.287 Ik zou mijn kop
boven de grond willen steken
me koesteren
in het volle licht
zonder angst voor de sneeuw
of de koude
Maar ik ben geen sneeuwklokje
Ik zou mij hoog
in de lucht willen verheffen
groots zichtbaar
draaien en buitelen
zonder angst voor de wind
of de zwaartekracht
Maar ik ben geen Jonathan
Ik zou mij vrij
aan de wereld…
De vlinder gevlogen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 702 dit teruggezette leven
geeft mij weer een morgen
herstelt mijn zicht zoals dat ooit
vol van bloeiende velden was
daar ginder troont nu leegte
waar mijn land zo diep verzonk
dat ik verstomd de kreten dronk
van verkillende vissen
hopend op verheffing
tot ik zelf een uitweg vond
zwevend naar het oosten
herwon ik vijftig zonnejaren
voor…
- De man met een titel -
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 397 De man met een titel,
hij was bijna koning geworden
zette een punt achter zijn carrière
en overvloede de rechtbank
ter plekke met zijn citaten,
om hem op de troon te verheffen
met zijn hoogste vorstelijke dromen.
In het land van illusie..…
Vader
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 864 Een linkse intellectueel
mat zich een waardeoordeel aan:
Vader moest zijn stem verheffen.
Ach jongen, weet die denker veel,
zei vader, moe maar zeer voldaan:
beter lot kon mij niet treffen.…
canapé
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 51 de rust zocht mij op
zij fluisterde in mijn oor,
bezoek de canapé
en wacht tot ik je zal verwennen,
zodanig dat ik je amper stoor
het is dommelen op donzige veren
die je dromen in liefde verheffen
en almaar in tederheid aanlengen
ik zal over je wangen zachtjes zuchten
als een zomerwind aan zee
en optillen naar wolkenluchten;
hemelsblauw…
LAIS CCCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 Opdoemend bevrijding der luchten ziet
de nacht, waarin 'k mij boven zee en land
verheffen kan, jou strelen met dit lied
van git dat in jouw kamer klatert en vlamt
en doeken zet in lichterlaaie, zand
van rotsen maakt, van tongen tentakels
met de kleefgreep van ware verzinsels
die mij gaar binden als sliert op een spoel.…
Tot later
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 145 Nu moet ik verder zonder jou.
Mijn meisje waar ik zoveel van hou.
Mijn spiegel, mijn troostende warme oceaan.
Mijn gids, die overal met mij is heengegaan.
Mijn licht, als ik bang was in het donker.
Jouw liefde voor mij, het grootste wonder.
Stilletjes zwaai ik naar je, schat tot later, dit is niet het eind!
Want het zijn mijn tranen, het is…
Schrik
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 215 Het is eind februari schrikkeldag
Hoewel we daar normaal niet veel van merken
Blijkt nu dat we dan gratis moeten werken
Daarom doen heel wat mensen hun beklag
En ook uw vaste versjesschrijver baalt;
'Ik eis dat u mij woensdag doorbetaalt!'
Bijna de helft van de Nederlandse werknemers is niet op de hoogte dat zij een dag gratis werken. …
Wil het bezoek afscheid nemen?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 138 Ze liggen kruiselings over elkaar,
de nagels witter dan wit,
ze zijn er nog, in een nauwelijks
nog aan te raken aanwezigheid -
Maar ze zijn niet meer van hem,
horen niet meer bij de mens
die ze een leven lang vergezelden -
En die, bouwvakker als hij was,
net vergunning heeft ontvangen voor het bouwen
van een vrijstaand huis in de wolken…
Nocturne
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 373 Trouwen is beter dan branden.
29 januari 2002
ZONNELEEN De episoden van Amos 60.4
www.abelstaring.tk…
Spanning vonkte
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 88 fysiek
knetteren en kraken
maar opende ook
lagen van een inactieve
geest die veel te lang
niet aan bod zijn geweest
waar hun inertie te lang
rustbepalend werd en door
licht weer aan gang gezet
in het creatieve proces
met jouw lach werd dit
een van die zeldzame dagen
waarop menselijke geesten
samen alles kunnen maken
wil melker
29…