309 resultaten.
gebroken wit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 220 en de stenen dragen
mijn stille stem
zij zijn handen
vertragen het licht
en leiden me naar iets
wat ik nog niet weet
ik ben mond
moeilijker dan de waarheid
mismaakt door gifpotten
in het nachtelijk huis
is er een aards paradijs
of een open oog
om oneindig lief
te hebben
de stenen
blijven, dat wil ik geloven
binnen bereik…
Zoekend naar scherven
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 331 soms vader
door de omgekeerde
verrekijkers van de tijd
zie ik je weer
hoe je bestond
op de rand van de eeuwen
hoog en rechtop als graan
in augustus
alsof je altijd hier
zou zijn
dan zie ik dit
gehurkt en gebogen
een kind aan het water
zoekend naar zeeglas
maar blind voor de dagen
die zonder vertragen
wolk na wolk
boven ons razen…
Aanpassing
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 108 Als je wereld harder gaat
dan je eigenlijk bij kunt houden
kun je zelf blijven versnellen
tot je uiteindelijk af moet haken
Of je kunt bewust vertragen
tot je wandelt of bijna stilstaat
om je heen kijken en constateren
dat er ook andere dingen bestaan
die wellicht de moeite waard zijn
Soms heb je die keuze
of moet je die maken…
Ongesproken
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.202 Ik lees weken voorbij
de langzame dagen
die het leven vertragen
om de stilte in mij
nog meer te behagen.
In wonderen verborgen
woorden van sprekend vermogen
laten de wereld meer ogen
naar een nieuwe morgen
tot emotie bewogen.
Wanneer lippen ongesproken
zo geluidloos blijven spoken
me hier binnen telkens raakt.…
Gewoon bereikbaar
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 756 Er staan files
ten zuiden van mijn stad
langzaam rijdend verkeer
opstoppingen rond het dorp
winkels onbereikbaar
vertragingen op het spoor
vluchten geannuleerd
stapvoets door de polder
boten uit de vaart
veerpont gestremd
omleidingen
en uitkomen op een doodlopende weg
maar mijn hart is
gewoon bereikbaar…
vleugels gedrapeerd in wit
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 362 ik zag een vogel
vallen in de vlucht
geen lucht kon
haar meer dragen
de lange pennen
ontoereikend nu
waren gespreid in
hopeloos vertragen
de landing was fataal
handen niet aanwezig
je leek niet terminaal
ze waren elders bezig
ogen braken in moment
vleugels gedrapeerd in wit
zo heb ik jou helaas
mijn levenlang nog niet…
geleende tijd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 150 een zee van lentelucht
voert haar naar een
oud verlangen de
geleende tijd te
leren omarmen
de smalle richel
tussen het rekenen
in dagen en het
vergeefs vertragen van
de woekerende groei
ze opent het venster
nieuw licht valt binnen
in het betraande weten
van haar getelde dagen
in geleende tijd…
Achteruit
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 746 Vechtend,
tegen spoed
wil ik vertragen
om even stil te staan,
ik alleen.
Traag,
m'n hoofd
terug draaiend
richt mijn blik zich
voor me uit.
De toekomst
vangend
in 't verleden
loop ik achterwaarts
vooruit.…
Soms
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 358 soms
heb ik van die dagen,
dan wil
ik de tijd even vertragen.
een boodschap in wijnfles
in golvend water gooien,
hopend dat ik iemands
vlinders kan laten ontdooien.
soms
heb ik van die dagen,
dan wil
ik antwoord op mijn vragen.…
LEVEN-- EN DOODSREIS!
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 330 Als ik levensmoe wordt
mijn leven is voltooid
ga ik eerst nog treinen
reizen met de NS, 1e klas
van Den Helder
naar Maastricht
van Roodeschool
naar Vlissingen
en op de terugreis
ga ik op het knooppunt Utrecht
in het hart van Nederland
op de rails liggen
zonder enige vertraging
languit op het spoor liggen:
eindpunt van mijn
leven…
Nummer B 0698
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 424 laat zijn tranen over Poolse akkers lopen
bijtende kou kan hij verdragen
maar nooit, slijt het snijden
van stilte
in voetstappen die vertragen
weer ziet hij de barakken
waar zijn ziel werd vermoord
en waardigheid verkracht
hij brengt zijn hand naar de borst
zijn stem stokt, ze stalen mijn naam
ik werd nummer B 0698…
Vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 73 Vergankelijkheid spelt weer de herfst
en langzaam leer ik lezen,
van zomerlicht genezen: de uren zijn geteld.
De zon viert nog, maar heel bedaard
verguldt ze de eikenbladeren.
Behoedzaam voel ik naderen
wat node wordt gemeld:
dat vuur gedoofd wordt, niets gehoord
meer waar de zangen klonken.
Oktoberlucht verzonken
nu naar de winter snelt…
Enkele reis naar oneindig ......
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 416 Verblind door dromen
gaat het échte leven
in sneltreinvaart voorbij
geen vertraging
tijdig, echter tijdloos
in gedachten spoort
geen wissel verkeerd
zelfs de klok tikt gelijk
geloof, hoop en liefde
wachten onvoorwaardelijk
op het perron
van de tijd
geen spoor wordt
gemist, ondanks
geloof en hoop
in oneindige liefde ....…
Mijn afscheid
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 2.229 Lees me dus nog één keer
In de vertragende paring.
Herhaal mijn gerangschikte zinnen
Tot ik niets meer beteken
En zonder een zin op je wacht.…
Weg
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 155 Lange gangen vol immense leegte
worstelt ze door voordat ze
daar is waar ze wil zijn
voetstappen lijken te vertragen
daar de grond van modder schijnt
waarin haar voeten
steeds verder weg zakken
wordt het zicht vager, het happen
naar lucht ijler
tot ze vast zit tot aan haar middel
al vechtend hopend op
geeft ze zich over aan wat komen…
Geloof
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 450 Als Vaders gang lijkt te vertragen
wordt het kind naar Huis gedragen.…
je huist in pluizen wol
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 601 je huist
in pluizen wol
het uitzicht stoffig
en je hoofd is overvol
de zachte draden
haken niet van binnen
laten zich niet spinnen
en tot garen klaren
je wilt weven
het leven in patroon
vorm en kleuren naar
het dagelijks gebeuren
het pluizen maakt je dol
de rode draad is al versleten
dagen zijn aan het vertragen
omdat de uren…
Vlakbij de dood
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 42 de stilte
vlakbij de dood
bekende geen
kleur meer in
bewegingloze melodie
ondefinieerbaar
beklemmend grijs
sloeg vaag neer
in vertragend
afdekkende tijd
de condoleancerij
schuifelde op
geluidwerend tapijt
waarboven muziek
met donkere tonen
het verdriet van
de afgelopen tijd
heel lichtjes
in tranen deed
weg stromen…
Lang Zal Ze Leven...
hartenkreet
3.0 met 60 stemmen 23.995 Nu wil ze het
vertragen...
Maar waarom
zou ze klagen?
Want velen halen
die leeftijd niet...
Dus, gewoon:
Lang ze ze leven!
Dus waarom zanik ik
want degeen die
jarig wordt..
U raadt het al..
Ben ik...…
Buitensporig
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 213 Deze geldverslindende normvervaging
Zal ruim het dubbele overstijgen
Misschien dat ze het op de rail krijgen
Al is het wel met enige vertraging
Zoals blijkt zal ook de ov-chipkaart
Nooit arriveren in een sneltreinvaart
-------------------------------------------
…de kosten van de ov-chipkaart lopen totaal uit de hand en komt later dan…
Trein
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 316 Ik heb vertragingen, soms val ik uit.
Ik word gek van het gescheur en geschommel in mij,
Mijn lichaam zit vol met trillingen.
Passagiers stampen op mij,
laten rommel achter.
Zo zeer doet dat mij.
Als een trein,
wacht ik op de dag
dat ik uit de bocht mag.
Iets te snel waardoor ik slip
en nog besta uit losse flodders
in de lucht…
ingehaald
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 toen we onsterfelijk waren
al wisten we het niet
rolden de woorden uit
onze monden met de
snelheid van het licht
op een dag haalde
de tijd ons in
we hunkerden naar vertraging
woelden te hooi en te gras
naar brokstukken van toen
we zagen hoe op zee
een storm opstak
onze woorden bereikten het
het uiterste licht niet langer
we oefenen…
Fatalisme
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 38 zacht speelde
lucht met
de laatste vlucht
witte wolken
raasde schaduw
in contrast met
grote snelheid
langs de aarde
zonder te
vertragen
alleen door
donker te dragen
mensen waren niet
bang hadden door
fatalisme al een
hang naar destructie
er was al teveel
gebeurd dat
onverklaarbaar
was gebleken
nog nooit hadden
zij…
Kind, Forenzen, Aandelen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 75 Kind
Het was saai
gelukkig vrije tijd
computer en nintendo
bliep bliep bliep
chips met verse melk
Forenzen
File informatie
toch vertraging
berusting, niemand
komt te laat
de klok is niet de baas
Aandelen
De koers gaat op en neer
het humeur is in mineur
winst is niet genoeg
bedrijven aan de ketting
de stemming is de baas…
Autumn blues
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 213 de blaren vallen over me heen
mijn geest dwaalt stuurloos rond
en op mijn rug de steen
met stervende woorden in de mond
de aarde zuigt aan ledematen
terwijl gedachten vertragen
mijn zomer vergeet,
voor even, haar baten
de hemel lijkt zich te verlagen
ik word aangespoord
zonder er om te vragen
en met geduld te dragen
wat mij verstoort…
Levens loop
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 102 De dag
fluistert licht
zo vreemd
ik heb mijn ogen
in het oude dicht
mensen praten
in verhalen
alles leeft
om terug te gaan
in het grut
die na ons zaten
zie ik spiegels
in mezelf staan
ik gooi een steen
het water rimpelt
in vertraging verder
het leven kabbelt
naar de oevers
van een klein respijt
aan het eind
raak ik alleen…
hoepelen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 80 middelpuntvliedend
zweef ik in cirkels
om me heen
als hoepels
dansend op de heupen
van een Hawaiaanse vahiné
hoe lang kan ik het nog houden,
eer de hoepels
vertragen
en uitgecirkeld
langs me afglijden
en de beweging sterft
op de vloer
als de hoepels lossen
valt het vat in duigen
wijn sijpelt al door de reten,
opgezogen door…
Bloedtest
gedicht
2.0 met 26 stemmen 10.319 het raam rol ik een handlengte omlaag
en gaandeweg vult mijn gemoed zich weer
met lucht, ik snel, versnel, vertraag
de liefde is een bloedtest
en ik blaas, ik blaas, ik zie
dat wat vervliedt, wat niet
ik ruik mijn eigen adem
anders nog?…
Finish
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 476 Ik zie mijn Elfstedentocht
palen zijn geslagen
om waterverzet te vertragen
ijs te laten leven
en
met zicht op de finish
de Bonkefeart
waar het koperen kleuren zonnedalen
de eenzame molen hemels doet bestaan
wij koek en zopiekraampjes
zalig geurend hartverwarmend doen verrijzen
tochtrijders pijn en vermoeidheid vergeten
in het helpend…
het verzenkind
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 504 het lijkt nog nacht
wanneer mijn woorden zich gaan
vertragen
om in het bekende te gaan slapen
want zij weten het, de woorden weten het
van elkaar, zij weten
dat binnen in dit gedicht
een kind smeekt om de dood
om god, om de dood, om god
om
nacht na nacht te mogen
sterven
in de stilte
van een stomme hoek
uitgebraakt…